สายฝนยังคงตกโปรยปราย เสียงน้ำกระทบใบไม้และพื้นดินเปียกชื้นดังประสานกันในป่าชินาร่า เพียวกับกลุ่มของเขาหยุดพักในจุดหลบซ่อนหลังจากหลบหนีการตามล่าของกายและพวก พวกเขารู้ดีว่าการพักนี้จะกินเวลาไม่นาน เพราะศัตรูจะตามมาในไม่ช้า
“เพียว เราจะทำยังไงต่อไปดี?” ฟิวถามพลางเช็ดเหงื่อที่ซึมลงใบหน้า
“เราต้องสร้างกับดัก พวกมันมีจำนวนมากกว่า เราต้องใช้สมองแทนกำลัง” เพียวตอบด้วยสีหน้าจริงจัง
แนนมองเขาด้วยความกังวล “แล้วถ้ามันมาเร็วกว่าที่เราคิดล่ะ?”
“เราจะเตรียมให้พร้อมที่สุด” เพียวตอบ พลางหันไปสำรวจรอบๆ “ฟิว พีช ช่วยกันหาเถาวัลย์กับกิ่งไม้มาให้ฉัน แนน คอยเฝ้าดูรอบๆ ถ้ามีอะไรผิดปกติ ให้รีบส่งสัญญาณ”
สร้างกับดักด้วยความหวัง
พวกเขารีบลงมือทันที เพียวใช้กิ่งไม้และหินสร้างกับดักที่พื้น ส่วนฟิวและพีชช่วยกันมัดเถาวัลย์เป็นบ่วงเพื่อดักศัตรู
“มันจะได้ผลจริงเหรอ?” พีชถามพลางมองกับดักที่ดูเรียบง่ายเกินไป
“มันอาจไม่สมบูรณ์แบบ แต่ดีกว่าไม่มีอะไรเลย” เพียวตอบ
ในขณะที่ทุกคนยุ่งอยู่กับการสร้างกับดัก แนนเริ่มรู้สึกว่ามีบางสิ่งผิดปกติ เธอได้ยินเสียงฝีเท้าจากระยะไกล
“เพียว! ฉันได้ยินเสียงบางอย่าง!” แนนกระซิบอย่างเร่งรีบ
เพียวหยุดมือและเงี่ยหูฟัง “มันมาแล้ว รีบซ่อนตัว!”
ศัตรูบุกอีกครั้ง
ไม่กี่อึดใจ กายและพวกก็มาถึง เสียงหัวเราะเย้ยหยันของพวกมันดังแทรกผ่านเสียงฝน
“คิดว่าหนีรอดเหรอ? พวกแกไม่มีทางหนีไปได้หรอก!” กายตะโกน
พวกเพียวซ่อนตัวอยู่หลังต้นไม้ใหญ่ เพียวส่งสัญญาณให้พีชดึงเชือกที่ผูกกับดักทันที บ่วงที่ซ่อนอยู่ถูกดึงขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้ศัตรูสองคนล้มลง
“บ้าจริง! พวกแกใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบนี้เหรอ!” กายตะโกนด้วยความโกรธ
การต่อสู้ดุเดือด
การต่อสู้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง ฟิวและพีชใช้กิ่งไม้ที่เหลามาอย่างดีเป็นอาวุธ เพียวต่อสู้ด้วยมีดสั้น ขณะที่แนนยังคงหลบอยู่ด้านหลัง
“แนน อยู่ตรงนั้น อย่าออกมา!” เพียวตะโกนในขณะที่เขาปะทะกับศัตรู
แต่ศัตรูคนหนึ่งเห็นแนนและพุ่งเข้ามาหาเธอ แนนร้องออกมาด้วยความตกใจ ก่อนจะยกมีดเล็กๆ ในมือขึ้นมาป้องกันตัว
เพียวเห็นดังนั้นจึงรีบเข้ามาช่วย เขาแทงศัตรูคนนั้นจนล้มลง
“ฉันบอกให้เธออยู่เฉยๆ ไม่ใช่เหรอ?” เพียวพูดด้วยน้ำเสียงดุเล็กน้อย แต่แววตาเต็มไปด้วยความเป็นห่วง
“ฉันแค่... ฉันไม่อยากเป็นภาระ” แนนตอบเสียงสั่น
“เธอไม่ใช่ภาระ แต่ฉันไม่อยากให้เธอเป็นอะไร” เพียวพูดพลางจับไหล่เธอเบาๆ
ศึกจบลงชั่วคราว
หลังจากการต่อสู้อันดุเดือด พวกเขาสามารถทำให้ศัตรูถอยกลับไปได้อีกครั้ง แต่ทุกคนก็เหนื่อยล้าและเต็มไปด้วยบาดแผล
“พวกมันจะกลับมาอีก และคงไม่ใช่แค่ครั้งสุดท้าย” ฟิวพูดพลางทรุดตัวลงนั่ง
เพียวมองดูทุกคนก่อนจะพูดขึ้น “คืนนี้เราต้องเตรียมตัวให้ดีกว่านี้ เราจะไม่มีทางยอมแพ้”
แม้ความหวังจะริบหรี่ แต่พวกเขาก็เลือกที่จะสู้ต่อไป เพราะในความมืดมิดของป่า ยังมีแสงเล็กๆ แห่งความหวังที่พวกเขาเชื่อมั่นว่าจะนำทางพวกเขาออกไปจากสถานการณ์นี้ได้
สนับสนุนผมได้ที่(ทรูวอเลต)096-335-3559
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments