เสียงฝนยังคงตกกระหน่ำ ป่าอันเงียบสงบกลับเต็มไปด้วยเสียงฝีเท้าของพวกเพียวที่กำลังวิ่งหนี พื้นดินที่ลื่นและหนาแน่นไปด้วยใบไม้เปียกทำให้การเคลื่อนไหวของพวกเขายากขึ้น
“รีบหน่อย! พวกมันใกล้เข้ามาแล้ว!” ฟิวพูดขณะหันไปมองด้านหลัง
“อีกนิดเดียวก็ถึงลำธาร!” เพียวเสริม แต่ความหวังของเขาถูกขัดด้วยเสียงตะโกนที่ดังขึ้นจากระยะใกล้
“พวกแกหนีไม่พ้นหรอก!” เสียงของกายดังขึ้นพร้อมกับเงาร่างหลายร่างที่ปรากฏในความมืด
ศัตรูจู่โจม
ฟิวและพีชรีบตั้งท่ารับมือ ส่วนแนนยืนตัวสั่นอยู่ด้านหลัง เพียวรีบจับมือเธอแล้วดึงให้หลบเข้าไปในพุ่มไม้ใกล้ๆ
“อยู่ตรงนี้ อย่าออกมา” เพียวกระซิบพร้อมยื่นมีดเล็กๆ ให้แนน
ฟิวและพีชถูกล้อมด้วยพวกของกาย ทั้งสองต้องใช้กิ่งไม้และก้อนหินเป็นอาวุธป้องกันตัว พวกเขาโจมตีศัตรูด้วยความดุเดือด แต่ก็ต้องระวังไม่ให้ตัวเองพลาด
“พวกมันเยอะเกินไป!” พีชร้องเสียงหลง ขณะพยายามหลบการโจมตี
“สู้ไปก่อน เราต้องถ่วงเวลาให้เพียวพาแนนหนี!” ฟิวตอบ
เพียววางแผนหนี
ในขณะที่การต่อสู้ดำเนินไป เพียวใช้เวลานั้นวางแผนหนี เขามองหาทางที่ปลอดภัยที่สุดเพื่อพาแนนหลุดพ้นจากสถานการณ์นี้
“ฉันจะล่อพวกมันออกไป แล้วเธอรีบวิ่งไปทางลำธาร เข้าใจไหม?” เพียวกระซิบ
“แล้วนายล่ะ?” แนนถามด้วยความกังวล
“อย่าห่วงฉัน เธอต้องรอด” เพียวตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
เพียวออกจากที่ซ่อนและส่งเสียงดังเพื่อดึงความสนใจของศัตรู “เฮ้! มาทางนี้สิ ถ้าคิดว่าแน่!”
แผนการที่เสี่ยง
กลุ่มของกายส่วนหนึ่งเปลี่ยนเป้าหมายไปหาเพียว แนนใช้จังหวะนั้นวิ่งหนีไปยังทิศทางที่เพียวบอก
เพียวพยายามวิ่งล่อศัตรูไปยังจุดที่มีหลุมโคลน เขาใช้ความรู้สภาพพื้นที่ของป่าชินาร่าในการเอาตัวรอด
“มาสิ! แค่นี้เองเหรอ?” เพียวตะโกนเยาะเย้ย ขณะพวกศัตรูวิ่งตามเขามา
ทันใดนั้น เพียวกระโดดข้ามหลุมโคลน พวกศัตรูที่ตามหลังมาไม่ทันระวังจึงตกลงไปในหลุม
“แผนได้ผล!” เพียวคิดในใจ ก่อนจะรีบหนีต่อ
การกลับมารวมตัว
ฟิวและพีชซึ่งยังต่อสู้อย่างดุเดือดเริ่มเสียเปรียบ พวกเขาพยายามถอยไปยังลำธารเพื่อไปรวมตัวกับเพียวและแนน
เพียววิ่งไปจนพบแนนที่รออยู่ริมลำธาร เธอมีรอยขีดข่วนเล็กน้อยจากกิ่งไม้ แต่ยังปลอดภัย
“นายโอเคไหม?” แนนถามพร้อมน้ำตาที่เอ่อในดวงตา
“ฉันไม่เป็นไร แต่เราต้องรีบหาที่หลบก่อนที่พวกมันจะตามมาอีก” เพียวตอบ
ไม่นาน ฟิวและพีชก็มาถึง แม้จะเต็มไปด้วยรอยบาดเจ็บ แต่พวกเขาก็ยังยิ้มได้
“เรารอดมาได้อีกครั้ง แต่ฉันไม่แน่ใจว่าจะรอดครั้งต่อไปได้ไหม” ฟิวพูดพร้อมหอบหายใจ
เพียวพยักหน้า “เราต้องเตรียมตัวให้พร้อม ศัตรูไม่ปล่อยเราไว้แน่”
ทุกคนมองหน้ากันด้วยความกังวล สายฝนยังคงตกหนัก พวกเขารู้ดีว่า การเอาตัวรอดในป่าชินาร่าจะยิ่งยากขึ้น
สนับสนุนผมได้ที่(ทรูวอเลท)096-335-3559
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments