กลางป่าชินาร่า เสียงสายฝนยังคงตกลงมาไม่ขาดสาย บดบังทุกเสียงรอบตัว เพียวและเพื่อนๆ พยายามวางแผนเพื่อเอาชีวิตรอดจากแก๊งของกายที่กำลังตามล่าอยู่
“เราต้องทำอะไรสักอย่าง” ฟิวพูดขึ้น ขณะที่มองรอบๆ ด้วยความระแวดระวัง “พวกมันอยู่ไม่ไกลแน่ๆ”
“พวกมันต้องคิดว่าเราหนีไปเรื่อยๆ” เพียวพูดพลางก้มมองพื้นที่ดินเปียกชื้น “เราจะใช้จุดนี้สร้างกับดักเล็กๆ เพื่อให้พวกมันชะงักก่อน”
“กับดัก? แบบนั้นพอจะถ่วงเวลาได้จริงเหรอ?” แนนถามด้วยน้ำเสียงที่แฝงไปด้วยความกังวล
“มันดีกว่าหนีไปเฉยๆ โดยไม่มีแผน” เพียวตอบอย่างหนักแน่น
การทำงานร่วมกัน
ทุกคนเริ่มแยกย้ายกันทำงาน เพียวขุดหลุมดินเล็กๆ ด้วยมีดของเขา ฟิวและพีชช่วยกันเก็บกิ่งไม้และใบไม้มาใช้พรางหลุม ส่วนแนนคอยช่วยเก็บหินและวัสดุอื่นๆ เพื่อสร้างกับดักอย่างเร่งรีบ
แม้ฝนจะตกหนักจนทุกคนเปียกปอน แต่พวกเขาก็ทำงานด้วยความมุ่งมั่น เสียงฝีเท้าของศัตรูที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ทำให้เวลาเป็นสิ่งสำคัญที่สุด
“แนน เธอช่วยเอากิ่งไม้พวกนี้ไปวางทับหลุมหน่อย” เพียวสั่ง
“ได้” แนนตอบรับ เธอรู้สึกประหม่า แต่เธอก็ทำตามโดยไม่ลังเล
ศัตรูเข้ามาใกล้
ไม่นานนัก เสียงพูดคุยและหัวเราะเยาะเย้ยของแก๊งกายก็เริ่มดังขึ้นมา ฟิวรีบส่งสัญญาณให้ทุกคนซ่อนตัว
“มันอยู่ใกล้แถวนี้แหละ คงวิ่งไปไม่ไกล” เสียงของกายดังขึ้น
เพียวมองผ่านช่องเล็กๆ จากที่ซ่อน เขาเห็นหนึ่งในพวกของกายเดินตรงเข้ามายังบริเวณกับดัก
ทันใดนั้น ชายคนนั้นก็เหยียบลงบนกับดัก ไม้ที่พรางไว้อยู่พังลง และชายคนนั้นล้มลงไปในหลุม เสียงร้องของเขาดังขึ้น ทำให้พวกที่เหลือตกใจ
“มันเล่นเราแล้ว! ระวังตัว!” อีกคนหนึ่งในกลุ่มตะโกน
จังหวะซุ่มโจมตี
เมื่อศัตรูตกใจและเริ่มกระจัดกระจาย เพียวส่งสัญญาณให้ฟิวและพีชออกจากที่ซ่อน ทั้งสองเริ่มโจมตีทันทีโดยใช้ก้อนหินและอาวุธเล็กๆ ที่พวกเขามี
แนนซ่อนตัวอยู่ด้านหลังอย่างหวาดกลัว เธอไม่เคยเห็นการต่อสู้จริงแบบนี้มาก่อน แต่เธอก็พยายามนิ่งไว้เพื่อไม่ให้ตัวเองกลายเป็นภาระ
เพียวพุ่งเข้าหากายที่ยืนสั่งการอยู่ไม่ไกล ทั้งสองประจันหน้ากัน แต่ก่อนที่การต่อสู้จะรุนแรงขึ้น เสียงจากพวกของกายที่เหลือเริ่มดังขึ้น ทำให้เพียวต้องถอยกลับไปหากลุ่มของเขา
“รีบหนีไปก่อน! เราไม่มีทางชนะพวกมันทั้งหมดในตอนนี้” เพียวตะโกน
บทสรุปของบทที่ 3
พวกเขาทั้งสี่คนวิ่งฝ่าป่าออกไป ทิ้งกับดักและร่องรอยการต่อสู้ไว้ข้างหลัง แม้พวกเขาจะรอดมาได้ แต่ก็รู้ดีว่านี่เป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น
แนนหันไปมองเพียวที่เดินนำหน้า แม้เขาจะเหนื่อยล้า แต่สายตาของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอเริ่มรู้สึกถึงความกล้าหาญที่เขามี และอดไม่ได้ที่จะหวังว่าเขาจะนำพวกเธอผ่านสถานการณ์อันเลวร้ายนี้ไปได้
สนับสนุนผมได้ที่(ทรูวอเลท)096-335-3559
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 10
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments