เมื่อวันสิ้นโลกมาถึงผมคือคนที่ถูกเลือก

อารัมภบท

ฟิววววว

"..."ในโลกใบนี้ที่ผู้คนอาศัยอยู่กันอย่างหลบไปซ่อนบัดนี้ได้มีสัตว์ประหลาดมากมายเกิดขึ้นมาอาละวาด ทุกคนที่อยู่แถวนั้นรีบหาที่ปลอดภัยอย่างรวดเร็ว

"ทุกท่านโปรดทราบกรุณาหาที่ซ่อนหลบภัย ทุกท่านโปรดทรา-"

ตึง!

เท้าขนาดใหญ่เหยียบไปที่ลำโพงกระจายข่าวจนพังเสียงที่ขาดหายไปทำให้ผู้คนเริ่มแตกตื่นมาก็ขึ้น โลกใบนี้แบ่งแยกคนรวยกับคนจนไว้คนละที่ และที่เกิดสัตว์ประหลาดบุกมักจะเป็นที่สลัมของเหล่าคนจน

ถึงแม้จะมีผู้วิเศษที่อ้างตัวว่าเป็นผู้ถูกเลือก....แต่พวกเขาก็ช่วยแค่คนรวยเท่านั้น

" ต๋าเป้า! ต๋าเป้าอยู่ไหนลูก! " หญิงวัยกลางคนร้องหาลูกชายของคนอย่างตกใจและหวาดหลัว ตอนนี้เธอหาลูกชายเพียงคนเดียวของเธอไม่เจอ

เสียงกรี๊ดร้องมากมายดังไปทั่วตัว เธอก็พยายามกรี๊ดเสียงร้องเรียกหาลูกชายอย่างใจะขาดแต่ก็ไม่มีแม้และเสียงของลูกชายตัวเล็กที่จะตอบกลับเธอพยายามวิ่งผ่านฝูงชนไปหาลูกของตนแต่ก็หาไม่เจอ

เศษหินและเศษตึกที่ถล่มลงมากระเด็นไปทั่ว บ้างก็ทับผู้คนแถวนั้นบ้าง บ้างก็กระเด็นแตกเป็นชิ้นเล็กๆกลายเป็นหินขนาดเล็กที่กระจายไปขีดข่วนผู้คน

เธอพยายามที่จะวิ่งหลบเศษหินเศษตึกมากมาย แต่ด้ววยความที่ทุกคนก็ต้องการที่จะอยู่รอดจึงถูกเบียดเสียดไปมาและเธอก็ได้รับบาดเจ็บที่หัว น้ำสีแดงสดไหลอาบหน้าอย่างน่าสยดสยองแต่เธอก็ไม่แม้แต่จะสนใจแผลของตน

" ต๋าเป้า!!! " เธอร้องขึ้นสุดเสียงก่อนที่จะหันมองไปรอบๆก่อนที่จะพบกับลูกชสยของเธอแต่ลงๆปนอนกองกับพื้น เด็กที่สูงไม่ถึง130ถูกผู้ใหญ่หลายคนเดินเหยียบย้ำจนไม่ได้สติ

เห็นดังนั้นเธอก็วิ่งพุ่งเข้าไปหา แขนเรียวพลักผู้คนออกไปให้พ้นทางเพื่อจะๆปหาลูกชาย หยาดน้ำตามากมายไหลแก้มปนไปกับของเหลวสีแดงข้น

"ต๋าเป้า! ต้าเป๋งลูก! เป็นอะไรไหม! " เมื่อมาถึงตัวลูกชายเธอก็รีบอุ้มมาไว้ในอ้อมแขนและวิ่งหนีเพื่อหลบจากสัตว์ประหลาด

เธอวิ่งหลบมายังบ้านร้างห่อนที่จะว่างลูกชายลงอย่างเฟนื่อยอ่อนแล้วเขย่าตัวของลูกชาย ในบ้านมีคนหลายสิบคนนั่งอยุ่เพื่อซ่อนตัว พวกเขารีบเข้ามาดูเมื่อเห็นว่ามีเด็กได้รับบาดเจ็บ

"ต๋าเป้า! ฮือออ ลูกได้ยินแม่ไหม! " เธอพยายามเขย่าตัวของลูกชายอย่างเต็มแรง หวังว่าลูกชายจะลืมตาขึ้นมาดูหน้าเธออีกครั้ง

"เกิดอะไรขึ้น! มีใครมีกล่องยาบ้าง! มีเด็กได้รับอันตราย"ชายที่รีบมาดูเอ่ยถามผู้ซ่อนตัว

"พวกเราไม่มีอะไรเลยครับ แต่...นั้น! กล่องยาน่าจะอยู่ข้างบนเดี๋ยวผมไปดูเอง" ชายหนุ่มอีกคนว่าพลางรีบขึ้นไปชั้นสองของบ้าน

"อาการเขาเป็นไงบ้าง"ชายคนนั้นย่อตัวลงไปใกล้ๆต๋าเป้าและถามผู้เป็นแม่

"ฮือออ ลูกฉันเขาไม่ได้สติแล้วเขาไม่ขยับตัวเลย"เอ่ยและร้องไห้อย่างใจจะขาด ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วแต่เมื่อรู้ตัวอีกทีก็มีคนเอากล่องพยาบาลมาให้

"เรามาทำแผลให้เด็กก่อน...."

โครมมมมมม

"!!!!!"

...----------------...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



