บทที่1 พรที่ได้รับ

บทที่ 1

พรที่ได้รับ

"น้องคุณ ปู่ ถามหน่อย ถ้าน้องคุณได้พรหนึ่งข้อ จะเอาไปทำอะไร"

"ช่วยแมวค่ะ"

"ทำไมถึงจะช่วยแมวละ

"เพราะน้องคุณชอบแมวค่ะ"

ชายชราหัวเราะ ดังไปสามบ้านแปดบ้าน

...คุณปู่กับน้องคุณจะพูดคุยเล่นกันแบบนี้ทุกวัน และวันนี้ คือ วันสุดท้าย ที่น้องคุณได้คุยกับ คุณปู่ ร่างของคุณปู่แน่นิ่ง ไม่เคลื่อนไหว ตามปกติ คุณแม่บอกกับน้องคุณว่า คุณปู่เสียแล้ว ก่อนน้องคุณจะมาที่นี้ ใช่ค่ะ น้องคุณ เป็นคนจากมิติหนึ่ง ที่มาอยู่ที่นี้แบบงงๆ เรื่องนั้นชังมันก่อน

ความรู้สึกต้อนนี้ มันรับไม่ไหว ท่านจากไปไวเกิน ความรู้สึกพูดไม่ออกนี้มันคืออะไร ไม่อยาก รู้สึกเลย ร้องให้ไม่ออก...

แต่ ร้องให้ในใจนักมากกก..

ครอบครัวสายลมตั้งอภิธรรมศพ สามคืน บรรยากาศภายในงาน เป็นแบบโศกเศร้า เนื่องจาก คุณปู่เคยรับราชการมาก่อน ก็จะมีคนใหญ่คนโตในประเทศมาเยอะ น้องคุณจำไม่ได้ว่ามีใครบ้าง นักธุระกิจคู่ค้าและคู่แข่ง ข้าราชการต่างๆไป ถ้าแยกจากตาคือ การแต่งกาย ชุดที่สวมใส เฮ้อ...

...อย่างที่บอกไป น้องคุณ มาอีกมิติ ตอนมาอยู่ไหม่ๆ งงมาก และมาอยู่ในร่างเด็กทารถ แอบหวั่นใจ แอบกลัว ว่าบ้านนี้จะคิดว่าลูกหลาดตัวเองมีผีมาสิงหรือป่าว อาจจะมีกาขับไล่เหมือนไหนทีวี ก็เป็นได้แต่ก็โล่ง อก พวกพ่อแม่ปู่ ใหม่ของเราไม่เป็นอย่างที่คิด และเราก็มาอยู่ที่นี้ได้5ปีแล้ว ก็จะมีคุณปู่กับดำ เป็นเพื่อนเล่น แต่...

น้องคุณส่งสัยว่า...

คุณปู่ ค่อยจะถามอะไรแปลกๆ...

คือ ถ้าได้พร จะเอาไปทำไหม...

และไม่ได้ถามไปครั้งเดียว ถามหลายครั้งมาก แต่แต่จำความได้..

และแล้วน้องคุณก็รู้แล้วว่า เพราะอะไร...

.........

สามเดือนแล้ว ที่คุณปู่จากไปไม่หวนคืน วันนี้เป็นวันครบรอบร้อยวัน ของคุณปู่ สามพ่อแม่ลูก และเมดจำนวนหนึ่งมาที่วัด นำอาหารคาวหวานมาถวายเพลพระ ในความที่ร่างกายนี้เป็นเด็ก นั่งพับเพียบไม่ได้ ก็เริ่มขยับไปขยับมา น้องคุณเลยบอกกับพ่อกับแม่ว่าจะออกเป็นยืดเส้นยืดสาย นอกศาลา

นิตยา มองลูกสาวที่เดินออกไปจากศาลา หน้าเธอมีความหนักใจอยู่นิดหนึ่ง

"ไม่ต้องห่วงลูกหรอก พี่เชื่อว่าลูกเราต้องเอาตัวรอดได้"

คุณพันธุ์ กล่าวกับภรรยาของตนเอง

"แต่.." นิตยาเสียงสั่น

"อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด" คุณพันธุ์กล่าวอย่างปลงตก รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น

น้องคุณเดินมาเรื่อยๆ จนถึงอัฐิเจดี มีชื่อ ว่า นายคุณนพ สายลม มีภาพเป็นชายชราแลดูสุขภาพดีอยู่

นี้คือคุณปู่ของน้องคุณ...

อยากคุยกับคุณปู่อีกจัง...

ไม่ถึงสิบวินาที่ ลมบ้างอย่าง พัดมาอย่างแรง น้องคุณตกใจ พอผ่านไปสักพัก ลมก็หายพัด

คุณปู่...น้องคุณทั่งตกใจและดีใจที่เห็นคุณปู่อยู่ตรงนี้อีกครั้ง

"น้องคุณ ปู่จะถามเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าได้พรหนึ่งขอจะเอาไปทำอะไร"

"ช่วยแมวค่ะ น้องคุณยืนยันคำเดิม ช่วยแมวค่ะ"

ชายชราที่สภาพโปรงแสงยิ้มรับ

คุณปู่...น้องคุณดีใจมาก จนพูดไม่ออก

น้องคุณเลย หาเรื่องคุยกับปู่ เพราะรู้ว่าไม่นานคูณปู่จะหายไป ไม่ว่าจะเป็นเรื่องทั่วไป เรื่องไอ้ดำว่ามันเป็นอย่างไร จนกระทั่ง...

"ปู่ต้องไปแล้ว"

"ค่ะ.." น้องคุณเศร้าอีกครั้ง แต่ เอาไงได้

"ลาก่อนค่ะคุณปู่" ชายชราที่สภาพโปร่งแสงหายไปดังสายลม น้องคุณน้ำตาไหลออกมา

ย้อนกลับไปก่อนที่ลมพัด

"ท่านผู้ดูแล สรุป จะให้ระบบกับหลานฉันไหม"

"เฮ้ย ข้าจะให้ก็ต่อเหมือน นั่งหนูคุณ บอกความฝันมา นี้อะไร ให้ตานพไปถามหลายครั้ง ก็ตอบว่าแมว แมว" ชายหนุ่มหน้าตาสง่างามมีอำนาจลึกลับ ที่ไม่สามารถบอกได้ ถอดหายใจหลายต่อหลายครั้ง ถ้าเป็นคนอื่น คงเอาไป หาเงิน หาอำนาจแก่ตัวเอง แต่ไม่ใช่กับคนตระกูลนี้...

"ท่านก็รู้นี้น่า ว่าข้าไม่ปกติแล้วแล้วลูกหลานจะปกติอย่างไร" ผู้หญิงที่ตอบโต้อยู่นั้นตอบด้วยเสียงปกติแต่สอไปทางประชดประชัน

เฮ้ยยย ชายหนุ่มรูปงาม ถอนหายใจแรงไปกับคนตระกูลนี้

ข้าเบื่อกับพวกเจ้า...

ข้าจะไปถามนังหนูเป็นครั้งสุดท้าย ชายหนุ่มรูปงามตอบส่งๆ เพราะขี้เกียจรอแล้ว และข้าก็ไปไกล้ๆจากคนตระกูลนี้

"ให้ๆไปเถอะ ข้าก็ขี้เกียจดูลูกหลานแล้วเหมือนกัน" ผู้หญิงตอบอย่างอารมณ์ดี

ถ้าไม่เพราะเรื่องนี้ข้าไม่มาหรอก...

เพราะข้ากำลังไปเที่ยวให้สนุกโดยที่ไม่มีอะไรมาขัดขวาง...

ชายหนุ่มรูปงามกลอกตา เป็นร้อยรอบ กับคนตระกูลนี้ ยิ่งเป็นตัวแม่...แล้วยิ่งใหญ่ พันรอบก็เกิน ชายหนุ่มรูปงามก็แปรงกาย เป็นนพคุณ

แต่...ไม่เหมือน

"ท่าน! ไม่เหมือนเอาให้หล่อกว่านี้" ผู้หญิงพอเห็นร่างจำแรงกายก็รับไม่ได้ทันที่ที่มันขี้เร่กว่า คุณนพ

ชายหนุ่มรูปงามที่หญิงสาวเรียกว่าท่านดูแลจำแรงร่าง เป็นคุณนพ อยู่ หลายครั้งก็...

เป็นการจำแรงกายที่ พิษดาล ที่สุด หญิงสาวรับสภาพไม่ได้อย่างแรง จน...