ตอนที่4

ตอนที่ 4: เสียงกระซิบในอดีต

ในคืนนั้น หลังจากกลับมาจากโบสถ์เล็ก ๆ ที่เต็มไปด้วยความลึกลับ เอลลาพาทั้งสองคนมานั่งล้อมรอบกองไฟเล็ก ๆ หน้าบ้านพัก ดวงไฟที่ลุกโชนส่องแสงอบอุ่นตัดกับความหนาวเย็นในอากาศยามค่ำคืน

“คุณคาร์ล่า...” เอลลาถามด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา แต่แฝงความอยากรู้ “คุณมาที่นี่ทำไมเหรอคะ?”

คาร์ล่าที่กำลังถือถ้วยกาแฟร้อนชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะวางถ้วยลงและถอนหายใจ “ฉันมาที่นี่เพื่อหนี...”

“หนีใครเหรอคะ?” เอลลาถามต่อด้วยดวงตาใสซื่อ

คาร์ล่ามองหน้าเอลลาพลางยิ้มเศร้า “ไม่ใช่ใครหรอก... ฉันแค่หนีตัวเอง”

คำพูดนั้นทำให้อีธานที่นั่งฟังเงียบ ๆ หันมามองคาร์ล่าด้วยสายตาที่สนใจ เขาเข้าใจความหมายของเธอได้ในทันที เพราะตัวเขาเองก็รู้สึกเหมือนกำลังหลบหนีบางสิ่งอยู่เช่นกัน

“ฉันเคยคิดว่าการหนีจากทุกอย่างจะช่วยให้ชีวิตดีขึ้น” คาร์ล่าเริ่มเล่า “แต่ความจริงคือมันไม่ได้ช่วยอะไรเลย มันแค่ทำให้ฉันรู้สึกว่างเปล่ามากขึ้น”

เอลลานั่งฟังด้วยความตั้งใจ เด็กหญิงรู้สึกถึงความเศร้าที่ซ่อนอยู่ในน้ำเสียงของคาร์ล่า “แล้วตอนนี้คุณรู้สึกยังไงเหรอคะ?”

คาร์ล่ามองหน้าเอลลาพลางยิ้มบาง “ฉันไม่รู้... แต่บางทีการที่ได้เจอเธอ อาจทำให้ฉันอยากลองเผชิญหน้ากับอดีตอีกครั้ง”

“บางครั้งการหนีอาจไม่ใช่ทางออก” อีธานพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา “ผมเองก็ไม่รู้ว่าผมเป็นใครหรือมาจากไหน แต่ผมรู้สึกว่าการอยู่ที่นี่กับพวกคุณ มันทำให้ผมรู้สึกเหมือน... ผมไม่ได้อยู่คนเดียว”

ทั้งสามคนเงียบกันไปครู่หนึ่ง เสียงกองไฟที่ลุกไหม้เป็นสิ่งเดียวที่ดังอยู่ในความมืดมิดของค่ำคืนนั้น เอลลามองขึ้นไปยังดวงดาวบนท้องฟ้า ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “ยายเคยบอกว่าดวงดาวบนฟ้าสามารถฟังคำอธิษฐานของเราได้นะคะ บางที... ดวงดาวอาจจะนำทางให้พวกเราเจอคำตอบก็ได้”

คำพูดของเอลลาทำให้คาร์ล่าและอีธานยิ้มออกมาเล็กน้อย แม้พวกเขาจะยังไม่รู้ว่าคำตอบที่พวกเขาตามหาคืออะไร แต่พวกเขาก็รู้สึกได้ว่าคืนนี้ พวกเขาไม่ได้อยู่ลำพัง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ตอนที่3

บทต่อไป

ตอนที่5

