My Mom 07

mom 07

โรงเรียนอนุบาล

เสียงเด็กเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวไปทั่วโรงเรียนเพราะวันนี้คือวันแม่ เด็กนักเรียนทุกคนจะพาแม่ของแต่ละคนมาร่วมงานเว้นแต่...

"เฌอมานั่งทำอะไรในห้องคนเดียว" ช็อปเปอร์ที่เดินเข้ามาเอาของเห็นเพื่อนของเขาแอบน้ำตาคลออยู่หลังห้อง

"วันนี้คุณแม่ของเปอร์มาด้วยหรือเปล่า?" หนูน้อยมองหน้าเพื่อนแล้วถามด้วยน้ำเสียงที่เศร้า

"อืม มาสิ แล้วเฌอ...."

"เราไม่เป็นอะไรหรอกเปอร์ออกไปเถอะ แม่เราไม่มาหรอก" พอหนูน้อยพูดจบเขาก็เงยหน้ามองดูท้องฟ้า แล้วก็ยิ้ม

"ไม่!!เราจะอยู่เป็นเพื่อนเฌอเอง" ช็อปเปอร์ยืนยันที่จะอยู่เป็นเพื่อนของเฌอ

"ขอบใจนะ" หนูน้อยกลับมายิ้มได้เพราะมีช็อปเปอร์อยู่เป็นเพื่อน

"กลัฟ!!" มายด์ที่จัดระเบียบเด็กนักเรียนห้องเขาอยู่สะกิดกลัฟที่อยู่ข้างๆ

"ครับพี่" กลัฟหันมาหามายด์

"น้องเฌอกับช็อปเปอร์ละ" พอกลัฟได้ยินชื่อของนักเรียนทั้งสองจากมายด์เขาก็รีบมองหาทันที แต่ก็ไม่พบทำให้กลัฟเริ่มใจหาย

"ไม่มีพี่..."

"พี่ว่าเราออกไปหาเถอะเดี๋ยวตรงนี้พี่จัดการเอง" มายด์อาสาดูแลเด็กห้องกลัฟให้ แล้วให้กลัฟออกไปตามหาเด็กนักเรียนอีกสองคน

กลัฟหาจนทั่ว จนมหยุดอยู่ที่ห้องเรียนของเขา เขาเห็นเด็กนักเรียนทั้งสองกำลังคุยกันอย่างสนุกสนาน แต่กลัฟลืมไปว่ามีเด็กนักเรียนคนหนึ่งที่คุณแม่ของเขาไม่สามารถมาได้

"น้องเฌอ!! ช็อปเปอร์!!" กลัฟเรียกชื่อของเด็กทั้งอง จนพวกเขาทั้งคู่หันมาตามเสียง

"คุณครู!!!" เด็กทั้งสองพูดพร้อมกัน

กลัฟเดินเข้าไปกอดเด็กทั้งสอง จนทำให้ทั้งคู่งง ว่าทำไมคุณครูของพวกเขาถึงเข้ามากอด

"ครูขอโทษ!!" จู่ๆกลัฟก็ขอโทษเด็กๆทั้งสองโดยเฉพาะน้องเฌอ

"คุณครูจะขอโทษพวกหนูทำไมคะ!!?" หนูน้อยถามด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

"ไม่มีอะไรหรอกครับ พวกเราออกไปกันเถอะพิธีจะเริ่มแล้ว" กลัฟลุกขึ้นแล้วจับมือเด็กทั้งสองให้เดินตาม และในระหว่างทางเดินไปที่โรงยิม น้องเฌอก็ได้พูดความในใจออกมา

"หนูไม่อยากไปเลยค่ะคุณครู"

"ทำไมละครับ"

"หนูไม่มีคุณแม่เหมือนเพื่อนๆเขา"

"เดี๋ยวครูช่วยเป็นคุณแม่ให้ก็ได้ครับ" หนูน้อยส่ายหน้า

"มันไม่เหมือนกัน งึ!! หนูอยากกลับบ้าน!!" หนูน้อยเริ่มงอแง จนทำให้กลัฟต้องทำอะไรสักอย่าง

"เฌอ!!! ไม่ร้องนะเดี๋ยวเราอยู่ข้างๆเฌอเอง ถ้าใครว่าให้เฌอเดี๋ยวเราจะต่อยให้เจ็บเลยคอยดู" กลัฟถึงกับทำหน้าตกใจที่ช็อปเปอร์พูดแบบนี้ออกมา

"อืม!" และยิ่งตกใจเข้าไปอีกหนูน้อยกับยอมเดินเข้าไปในโรงยิมกับช็อปเปอร์อย่างโดยดี กลัฟคิดว่าเรื่องนี้มันต้องมีอะไรแน่ๆน้องเฌอถึงยอมไปกับช็อปเปอร์

เวลาผ่านไปพิธีก็ได้เริ่มขึ้น เด็กนักเรียนแต่ละห้องพร้อมกับคุณแม่ก็ได้พากันนั่งประจำที่ จนผ่านไปหลายๆห้อง จนมาถึงห้องของกลัฟ กลัฟกำลังชะเง้อมองหาใครสักคน เขาหวังว่าคนๆนั้นจะมาทันเวลา

"เชิญนักเรียนและผู้ปกครองห้องของคุณครูกลัฟด้วยค่ะ"

"ทำไมยังไม่มาเนี่ย" กลัฟเริ่มกระวนกระวาย เพราะเด็กนักเรียนชุดแรกเริ่มเอาพานขึ้นมาไหว้แล้ว เด็กชุดต่อไปมีน้องเฌออยู่ด้วย

จนกระทั่งเด็กและผู้ปกครองชุดแรกลงจากเวที ก็ถึงเวลาเด็กและผู้ปกครองชุดที่สองขึ้นเวทีต่อ กลัฟมองน้องเฌอไม่วางตา พอเด็กๆประจำที่และพร้อมที่จะเอาพานขึ้นมากราบแม่นั้นพิธีจำเป็นต้องหยุดชั่วคราว

"รอเดี๋ยวค่า!!! รอมิวนี่ก่อนค่า!!" กลัฟเอามือทาบอก เขาโล่งใจที่อีกคนมาทันเวลาพอดี

หนูน้อยที่นั่งก้มหน้าอยู่ตรงเก้าอี้ที่ว่างเปล่าแต่ตอนนี้กับมีใครสักคนมานั่งตรงหน้าของเขา หนูน้อยกระพริบตาเพราะเห็นเท้าของใครก็ไม่รู้ แล้วหนูน้อยก็ค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา เขาก็พบกับร้อยยิ้มที่คุ้นเคย จนทำให้หนูน้อยกลับมายิ้มได้อีกครั้ง

"คุณพ่อ!!" มิวนี่หรือมิวที่ปลอดตัวเป็นคุณแม่ในวันนี้แต่กับลูกสาวยังไงเขาก็ปลอมตัวไม่เนียบอยู่ดี

"อย่าเรียกคุณพ่อสิคะ วันนี้ให้เรียกคุณแม่!" หนูน้อยหัวเราะออกมา พอพิธีกรเห็นว่าเรียบร้อยกันหมดแล้วก็เริ่มขั้นตอนต่อไป

เวลาผ่านไป 3 ชั่วโมงพิธีทุกอย่างก็เสร็จสิ้น เด็กๆและผู้ปกครองก็พากันกลับบ้าน บ้างคนก็พากันไปกินเลี้ยง ส่วนทางด้านของมิวนั้น

"สวีสดีครับคุณพิม!"

หงึกๆ!! คนที่ถูกเอ่ยชื่อได้แต่พยักหน้าตอบ มิวเอะใจว่าทำไมวันนี้คุณพิมไม่คุยกับเขาเลย ทั้งๆที่เวลาเจอหน้ากันคุณพิมจะเป็นฝ่ายทักทายเขาก่อน

"เรียบร้อยแล้วครับ กลับกันได้หรือยังครับ" กลัฟเดินออกมาจากในห้องเรียน

"ครับ!" มิวเดินจุงมือลูกสาวออกมาจากโรงเรียนเพื่อไปที่รถของตัวเองพร้อมกลัฟ

ในรถ

"คุณครูขาวันนี้คุณพ่อบอกว่าจะพาหนูกับคุณครูไปกินไอติม ที่ร้านป้าบุ๋มด้วย!"

"แต่ครูต้องไปหาคุณแม่ก่อนนะครับ"

"ค่า!!"

หนูน้อยตอบกลับเสียงร่าเริง และวันนี้คือวันที่สองของการที่ต้องเป็นคุณแม่จำเป็น กลัฟทำหน้าที่เหมือนเวลาที่แม่ทำกับลูกทุกอย่าง แต่สิ่งเดียวที่เขาไม่ได้ทำก็คือนอนค้างที่คอนโดของมิว

ถึงแม้ทั้งพ่อทั้งลูกจะคุกเข่าอ้อนวอนขอให้เขานอนค้างที่คอนโดเมื่อวันก่อน แต่เขาไม่อยากนอนจริงๆ ตั้งแต่ที่เขารู้นิสัยและตัวตนที่แท้จริงของมิวเขาแทบจะคืนคำพูดที่ว่า ผมชอบพี่ครับ และเวลาที่เขาอยู่กับมิวสองต่อสองมันเหมือนกับว่าเขาอยู่กับปีศาจ

"คุณกลัฟครับ!!" กลัฟสะดุ้งเล็กน้อย

"ครับ?"

"วันนี้คุณพิมบอกว่าจะลามาที่งาน แล้วทำไมตอนผมเจอเขาและทักทายเขาทำไมเขาถึงไม่พูดกับผมเลยครับ" มิวถามถึงเรื่องที่พนักงานของเขามาที่งานวันแม่แต่พอเจอหน้ากันพนักงานของเขากับไม่ทักทายเขาเลย

"คุณมิวครับ!"

"ว่ายังไงครับ"

"จริงแล้วคนที่คุณมิวคุยด้วยไม่ใช่น้าพิมหรอกครับ" มิวหันมามองหน้าคนข้างๆ

"หมายความว่ายังไงครับ คุณจะบอกว่าคุณพิมมีพี่สาวน้องสาวฝาแฝดหรอครับ"

"น้าพิมมีแค่น้องชายครับ ส่วนคนที่มาในงานวันนี้ไม่ใช่น้าพิมแต่เป็นไบร์ท เพื่อนของผมเองครับ"

"ห้ะ!!!!"

"ผมก็พึ่งสังเกตตอนที่มันขึ้นไปนั่งบนเวทีแล้วครับ แต่ก็ไม่น่าเชื่อนะครับว่ามันจะเหมือนน้าพิมแบบนี้ ดีนะครับที่ผมถ่ายรูปทัน" กลัฟเปิดรูปที่ถ่ายได้ให้มิวดู

"ผมว่าคุณไบร์ทเป็นผู้ชายก็หล่อและเท่อยู่แล้ว พอแต่งหญิง มิวนี่ยอมเลยค่า~!!"

"ฮ่าๆ ผมถามจริงๆนะคุณไม่มีชื่ออื่นแล้วหรอครับ"

"ก็มันคิดไม่ทันหนิครับ แต่งแค่นี้ก็อายทั้งงานแล้วครับ โอ้ยหมดกันตำแหน่งประธานบริษัท"

"แต่คุณมิวนี่ก็ทำเพื่อน้องเฌอหนิครับ เอาเถอะครับยังไงก็กลับคอนโดอยู่แล้วไม่ได้ไปไหนต่อ"

"แต่วันนี้ผมสัญญากับตัวเองว่าจะเป็นมิวนี่หนึ่งวันเพื่อลูกนี่สิครับ แถมต้องส่งคุณไปโรงบาลอีก ผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน!!"

"ฮ่าๆ สู้ๆนะครับคุณมิวนี่!"

*****

เพื่อลูกพ่อทำได้ทุกอย่าง แต่อย่าเป็นคนที่รักษาสัญญากับตัวเองนะระวังจะดูหน้าพนังงานไม่ติด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***