My Mom 04

mom 04

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

"แล้วมึงจะไปไหนต่อ" ไบร์ทที่นั่งรอน้องชายแต่งตัวถามกลัฟที่นั่งจ้องแต่โทรศัพท์มือถือตั้งแต่เมื่อกี้ยังไม่ละสายตาจากมัน

"คงจะไปที่บ้านเขาเลย"

"ให้กูไปส่งป่ะ"

"ไม่ต้อง!!!" จู่ๆกลัฟก็เงยหน้าขึ้นแล้วปฏิเสธไบร์ทไป

"เป็นไรมึงเนี่ย...ทำตัวมีพิรุธนะช่วงนี้" กลัฟถึงกับสะอึก ไบร์ทเป็นคนที่รู้นิสัยของกลัฟดีไม่ว่ากลัฟจะโกหกยังไงไบร์ทก็จับได้อยู่ดี

"ฮั่นแน่!! ไอ้อาการสะอึกแบบนี้....มึงกำลังมีเรื่องที่ยังไม่ได้บอกกูใช่มั้ย!!?" กลัฟกรอกตาไปมา แต่โชคก็เข้าข้างเขาแท็กซี่ที่กลัฟโทรให้มารับ ก็มาพอดี

"เอาเป็นว่ากูไปก่อนละกัน เจอกันพรุ่งนี้นะมึง" กลัฟไม่รอคำตอบใดๆจากไบร์ทเขารีบวิ่งขึ้นแท็กซี่ทันที

"ไอ้เพื่อนเวร กูต้องรู้ให้ได้ว่ามึงกำลังปิดบังอะไรกูอยู่"

"พี่ไบร์ท!!!!!! เปอร์เสร็จแล้วเราไปกัน"

"....." ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก หนูน้อยเรียกพี่ชายของตัวเองอย่างเสียงดังแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ จนกระทั่งหนูน้อยเดินเข้าไปเกาะที่ขา แล้วใช้เขี้ยวเล็กๆกัดลงไปที่ขาของพี่ชาย

"โอ้ย!!!!! เปอร์ทำบ้าไรเนี่ย" หนูน้อยทำหน้ามุ่ย ที่พี่ชายตะวาดเสียงใส่

"ก็เปอร์เรียกพี่ตั้งนาน พี่ก็ไม่สนใจเปอร์เลย แล้วอีกอย่างเปอร์ก็พร้อมไปบ้านของเฌอแล้วด้วย" ไบร์ทพึ่งนึกได้ว่าต้องพาไอ้แสบไปบ้านเพื่อนสาว

"โทษที พอดีพี่คิดอะไรเพลินๆไปหน่อย" ช็อปเปอร์รีบเดินขึ้นรถทันที โดยที่ไม่ลืมเอาขนมฝอยทองไปฝากเฌอด้วย

คอนโดของมิว

"น้องเฌอ อาบน้ำเสร็จหรือยังลูก" เสียงคนเป็นพ่อตะโกนเรียกลูกสาวจากในครัว

"เสร็จแล้วค่ะ!!!" เสียงใสตะโกนตอบกลับ

"มาช่วยพ่อจัดโต๊ะหน่อยสิคะ" หนูน้อยพยักหน้าและยิ้มให้กับคุณพ่อ

บรรยายกาศภายในห้องเต็มด้วยร้อยยิ้มและเสียงหัวเราะ หนูน้อยเล่าเรื่องที่โรงเรียนให้คุณพ่อฟังระหว่างที่กำลังช่วยคุณพ่อจัดโต๊ะ เพื่อต้อนรับแขก

"คุณพ่อขา!!" หนูน้อยเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมกับแก้วน้ำในมือ

"ให้พ่อหรอค่ะ?" มิวชี้ที่ตัวเอง

"ค่ะ!" มิวถือแก้วน้ำที่ลูกสาวเอามาให้ ในแก้วน้ำนั้นมีน้ำเปล่าอยู่มิวมองหน้าลูกสาวแล้วยิ้มให้เธอไป

"ขอบคุณนะคะ" พอหนูน้อยทำภาระกิจของตัวเองเสร็จสิ้น เธอก็วิ่งไปพักที่โซฟา

ติ๊ง!!!

เสียงกริ่งดังขึ้น มิววางแก้วน้ำลงแล้วเดินไปเปิดประตูให้คนที่มาใหม่ พอดีเปิดประตูก็พบว่าเป็นเพื่อนของลูกสาวกับพี่ชายของเขา

"สวัสดีครับคุณพ่อของเฌอ" ช็อปเปอร์รีบสวัสดีมิวทันทีเมื่อประตูเปิด

"ครับสวัสดีครับ เชิญเข้ามาข้างในกันก่อนนะครับ" มิวยิ้มให้ทั้งสอง ไบร์ทกับช็อปเปอร์เดินเข้ามให้ห้อง สิ่งแรกที่ทำให้ช็อปเปอร์ตาเป็นประกายก็คือโมเดลตัวการ์ตูนต่างๆ

"โห!!!! มีเยอะกว่าที่บ้านเราอีกนะพี่ไบร์ท" ช็อปเปอร์หันมาพูดกับไบร์ท

"เดินชมกันไปก่อนนะครับ เดี๋ยวรอกันสักครู่พอดีว่าผมมีแขกอีกคนที่กำลังจะมาถึงละครับ"

อีกด้านหนึ่ง

"ไอ้หนุ่มให้ลุงช่วยถือของมั้ย" พอรถจอดที่หน้าคอนโด กลัฟก็จัดการเอาของลงรถ พอลุงคนขับแท็กซี่เห็นว่าของที่กลัฟถือมามันมีมากเขาก็เลยจะอาสาช่วยถือแต่ก็โดนกลัฟปฏิเสธไป

"ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณลงมากนะครับที่มาส่ง"

"เออๆ มันเป็นหน้าที่ของลุงอยู่แล้วละ งั้นลุงไปก่อนนะคราวหน้าถ้าจะไปไหนอีกก็โทรเรียกลุงได้ตลอดเลยนะ"

"ครับ" แล้วคุณลุงก็ขับแท็กซี่ออกไป

กลับมาที่ห้องมิว

"คุณไบร์ทครับ" มิวเอ่ยเรียกชื่อของอีกคน ที่กำลังนั่งดูน้องชายตัวเองเป็นกับเพื่อนของเขาอยู่

"มีอะไรหรือเปล่าครับ" ไบร์ทตอบกลับ

"พอดีผมลืมซื้อน้ำผลไม้ ผมฝากคุณดูเด็กๆด้วยนะครับ"

"ได้ครับไม่มีปัญหา"

"แล้วมีอีกเรื่องนึงครับ ถ้าแขกอีกคนมาผมฝากบอกเขาด้วยนะครับว่าผมออกไปข้างนอกแปบนึง"

"ครับ"

มิวเดินมาหยิบกุญแจรถและกระเป๋ษเงินแล้วเดินออกไปจากห้องเพื่อจะไปซื้อของเข้ามาเพิ่มที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้ๆคอนโด

ใช้เวลาไม่นานแขกอีกคนของมิวก็มาถึง

ติ๊ง!!!

"เดี๋ยวหนูไปเปิดเองคะ!!!" เฌออาสาไปเปิดประตูเองแต่ก็โดนไบร์ทห้ามไว้ก่อน

"ไม่ต้องครับเดี๋ยวพี่ไปเปิดเองนั่งเล่นกับเปอร์ต่อเถอะ"

"ก็ได้ค่ะ....ช็อปเปอร์เรามาวาดรูปกันต่อเถอะ"

ไบร์ทเดินมาเปิดประตู พอเขาเปิดประตูสิ่งแรกที่เขาเห็นก็คือของที่อยู่ภายในมือของคนมาใหม่ เขาไม่รู้ว่าแขกคนนี้เป็นใครเพราะว่าของที่แขกคนนี้ถือมาบังหน้าบังตาไปหมด

"มาครับผมช่วย" ไบร์ทรีบยื่นมือเข้าช่วยทันที

"ขอบคุณ.....คะ!!!" พอของที่ถือมาถูกอีกคนช่วยเขาถึงกับสติหลุดไปชั่วขณะ

"....." พอไบร์ทรู้ตัวตนแขกที่มิวว่าเขาถึงกับยิ้มมุมปากเลยทีเดียว

"มึงมาได้ไง" กลัฟรีบเรียกสติตัวเองให้กลับมาแล้วรีบตั้งคำถาม ถามไบร์ท

"กูต้องถามมึงมากกว่า มึงมาที่นี่ทำไม"

"กู...." กลัฟถึงกับเกิดอาการเลิ่กลั่ก

"ว่าไง!!!?"

"กูมาผิดห้องงั้นกูกลับก่อนนะ" กลัฟยังไม่ทันเดินหนีพ้นออกหน้าประตูก็โดนไบร์ทจับไหล่ไว้ทัน

"มึงอย่ามาแถ กูรู้นะว่าคุณมิวนัดมึงมา"

"เออ!!! รู้แล้วก็หลบจะเข้าไปในห้อง" กลัฟเดินแทรกไบร์ทเข้ามาให้ห้องพร้อมกับของที่ซื้อมาฝากนักเรียนของเขา

"ไอ้กลัฟ" ไบร์ทเดินถือของตามหลังกลัฟมาแล้วเรียกกลัฟที่กำลังเอาของไปวางไว้ที่ห้องรับแขก

"อะไร?" กลัฟเดินเข้ามาก็พบว่าเด็กๆกำลังนั่งวาดรูปกันอยู่

"กูกับมึงมีเรื่องต้องคุยกัน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนนี้มึงต้องเข้าไปทำหน้าที่ของมึงก่อนแล้วออกมาเจอกูที่ระเบียง"

"เออ!! รู็แล้วน่า" พอกลัฟตอบกลับไบร์ทเขาก็รีบเดินตรงเข้าไปหาเด็กๆทันที

เด็กๆกำลังนั่งวาดรูปกันเพลินๆแล้วไม่ทันได้สังเกตุว่ามีคนกำลังมานั่งดูพวกเขาทั้งสองวาดรูปอยู่ คนแรกที่เห็นว่ามีคนกำลังจ้องมองและยิ้มมาที่พวกเขาก็คือหนูน้อยเจ้าของห้อง

"คุณครู!!!!" กลัฟยิ้มให้กับน้องเฌอ แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรจนหนูน้อยกระโจมเข้ามากอดเขา

"ทำไมคุณพ่อไม่เห็นบอกว่าคุณครูจะมาละคะ"

"คุณพ่อไม่ได้บอกหรือครับ"

"ค่ะ!!" หนูน้อยตอบแบบเสียงดังฟังชัด

"วันนี้คุณพ่อของหนูนัดครูมากินข้าวที่บ้านของหนูยังไงละคะ"

หนูน้อยได้ยินที่กลัฟพูดถึงกับลุกขึ้นยืนอย่างดีใจ แล้วโผล่เข้ากอดคุณครูของเขาอย่างดีใจหนูน้อยไม่คิดว่าคุณพ่อของเขาจะพาคุณครูมากินข้าวที่บ้านด้วย พอช็อปเปอร์เห็นว่าคุณครูของเขาจะอยู่กินข้าวที่บ้านเพื่อนของเขา เขาก็ชวนคุณครูของเขาร่วมวงวาดรูปด้วยกัน

"ครูฮะ!!! มาวาดรูปด้วยกัน"แต่กลัฟกับปฏิเสธนักเรียนไป

"คือครูมีเรื่องต้องคุยกับพี่ชายของช็อปเปอร์นะครับ ครูขอตัวไปคุยกับพี่เขาได้มั้ย" กลัฟมองหน้านักเรียนของเขาทั้งคู่ แล้วรอลุ้นคำตอบว่านักเรียนของเขาจะอนุญาตหรือเปล่า

"ตามสบายเลยค่ะ เดี๋ยวหนูกับช็อปเปอร์วาดรูปรอคุณครูไปก่อนก็ได้ค่ะ แต่คุณครูต้องสัญญากับพวกหนูก่อน ถ้าคุณครูคุยกับพี่ชายของช็อปเปอร์เสร็จแล้วคุณครูต้องมาวาดรูปกับพวกหนู"

"ครับครูสัญญา ถ้าครูคุยธุระเสร็จครูจะมานั่งวาดรูปกับพวกหนูนะครับ" กลัฟลุกเดินไปที่ระเบียงตามที่ไบร์ทบอก

พอกลัฟเดินออกมาที่ระเบียงก็เจอไบร์ทยืนเล่นโทรศัพท์อยู่

"มึงมีเรื่องไรก็รีบพูดมา กูต้องกลับไปนั่งเล่นกับเด็กๆ"

"มิว ศุภศิษฏ์ จงชีวีวัฒน์ จบจากมหาลัย.... เป็นผู้บริหารบริษัทยานยนต์ จบจากที่เดียวกันกับพวกเราเลยว่ะ"

"อะไรของมึง"

"มันไม่บังเอิญไปหน่อยหรือไง"

"มึงพูดเรื่องอะไร"

"พ่อของน้องเฌอหรือพี่มิว รุ่นพี่วิศวะยานยนต์ รุ่นพี่ที่มึงชอบไง" กลัฟถึงกับไปไม่ถูกที่จู่ๆไบร์ทก็พูดเรื่องเมื่อสมัยเขากับไบร์ทยังเรียนอยู่

"มึงรู้?!"

"เออ!! พี่เขาไม่เปลี่ยนไปเลยนะ แต่ก็นะตั้งแต่มีข่าวลือว่าพี่เขาทำคู่จิ้นอย่างพี่ยองมินท้อง มึงก็นั่งซึมไม่ยอมกินข้าวกินปลา พอข่าวเก่าเงียบไปข่าวใหม่ก็โผล่ขึ้นมายิ่งทำให้มึงเหมือนกับศพเดินได้เข้าไปอีก นั่นก็คือข่าวที่พี่เขาจะแต่งงานด้วยกัน!!"

"....." กลัฟถึงกับเงียบไปเพราะเรื่องที่ไบร์ทพูดมาทั้งหมดมันคือเรื่องจริง

"เอาเป็นว่าที่มึงมาที่นี่เพราะอะไร พี่เขานัดมึงมาหรือว่ามึงอยากเจอหน้าพี่เขาอีกครั้ง" ฉึก!! ไบร์ทพูดแบบนี้เอามีดมาแทงเขาดีกว่า

"ก็...คุณมิวแค่นัดกูมากินข้าว เขาแค่จะเลี้ยงขอบคุณกูที่กูดูแลลูกของเขา"

"จ้า!! ขอให้เป็นอย่างที่มึงพูดละกัน"

เวลาผ่านไปสักพัก มือเล็กๆของน้องเฌอก็เปิดประตูหน้าระเบียง ทั้งกลัฟและไบร์ทต่างพากันหันมามองเด็กน้อยทั้งคู่

"คุณพ่อให้มาตามค่ะ!" หนูน้อยมาบอกเพียงเท่านี้แล้วก็เดินกลับเข้าไปข้างใน

"กูหวังว่าพี่เขาจะจำมึงได้นะ ไอ้ยัยน้อง!!!" แล้วไบร์ทก็เดินกลับเข้าไปข้างในปล่อยให้กลัฟยื่นสติหลุดอยู่หน้าระเบียงเพียงลำพัง

*****

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***