My Mom 03

mom 03

โรงพยาบาล เวลา 21.06

"แม่ได้ข่าวมาว่าช็อปเปอร์ก่อเรื่องอีกแล้วสิ" หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยถามลูกชายที่กำลังปอกแอปเปิ้ลอยู่

"ครับ! แต่เรื่องจบไปแล้วเมื่อ 2วันก่อน" กลัฟตอบแม่ไปแต่มือก็ยังปอกแอปเปิ้ลอยู่

"จริงสิ" กลัฟพึ่งนึกขึ้นได้ว่ามิวนัดเขาไปกินข้าวที่บ้านในวันพรุ่งนี้

"มีอะไรหรือเปล่า" คนเป็นแม่เอ่ยถามลูกชาย

"พรุ่งนี้เย็นผมต้องไปทำธุระ"

"ไปเถอะแม่อยู่คนเดียวได้ อีกอย่างทุกๆเย็นพิมก็มาเฝ้าแม่อยู่แล้ว"

"ผมเกร็งใจน้าพิมจัง" กลัฟเดินถือจานแอปเปิ้ลมาวางไว้ข้างเตียงคนไข้

ครืดๆ!!!

Mewsuppasit : สวัสดีครับคุณกลัฟ

Mewsuppasit : ตกลงพรุ่งนี้ว่างมั้ยครับ ถ้าไม่ว่างก็ไม่เป็นอะไรครับ

"เฮ้ย!" กลัฟถึงกับอุทานออกมา เขาเดินไปนั่งที่โซฟาปลายเตียงนิ้วเรียวกดตอบข้อความที่อีกคนส่งมาให้

Gulfkanawut : ครับตกลง พรุ่งนี้ผมจะตามคุณไปที่บ้าน

กลัฟกดส่งข้อความไปไม่ถึง 1 นาทีอีกคนก็ตอบกลับมา

Mewsuppasit : ทำไมคุณไม่ไปกับผมละครับ สบายกว่าเยอะไม่ต้องเสียค่าแท็กซี่อีก

Gulfkanawut : ผมมีธุระต้องไปทำก่อนนะครับ

Mewsuppasit : อ๋อได้ครับ เจอกันพรุ่งนี้ครับ ฝันดีนะครับคุณกลัฟ

Gulfkanawut : ฝันดีเช่นกันครับคุณมิว (สติกเกอร์คนนอนห่มผ้า)

กลัฟจะรู้มั้ยว่าอีกด้านหนึ่งกำลังยิ้มจนแก้มจะแตกอยู่แล้ว

"คุณพ่อยิ้มให้โทรศัพท์ทำไมค่ะ" หนูน้อยเอียงคอเอ่ยถามคุณพ่อของเขาด้วยความสงสัย

มิวหุบยิ้มแทบไม่ทันที่จู่ๆลูกสาวก็เข้ามานอนที่ตักแล้วถามเขา

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ...พรุ่งนี้เราไปซื้อของกันนะคะ" มิวมองหน้าลูกสาวแล้วยิ้ม

"ค่ะ!!"

เช้าวันต่อมา

"แม่ผมไปทำงานละนะ"

"จ้าบอกไบร์ทขับรถดีๆนะลูก"

"ครับผม!!" กลัฟยิ้มให้คุณแม่แล้วเดินออกจากห้องไป

ในระหว่างที่ไบร์ทกำลังนั่งรอกลัฟไอ้ตัวแสบข้างๆ ก็เอาแต่แหกปากว่าจะไปเที่ยวบ้านน้องเฌอ

"พี่ไบร์ท!!!!!!" และแล้วระเบิดลูกสุดท้ายก็ลง

"ไม่เอา!! พี่ไม่อยากโดนแม่ดุอีกแล้วเปอร์ไปเที่ยวบ้านใคร บ้านคนนั้นก็พังเพราะเปอร์อยู่ดี" ไบร์ททำได้แค่เอาแม่มาขู่น้องชาย

"แม่ดุแค่พี่ไบร์ทหนิ แม่ไม่ดุเปอร์หรอก" ไอ้แสบหันมาพูดแล้วแลบลิ้นปลิ้นตาใส่ไบร์ท

แล้วด้วยความที่หมั่นเขี้ยวไบร์ทซุกหน้าเข้าที่พุงน้อยๆแล้วกัดเข้าไปหนึ่งที

"โอ้ย!!!"

เพียะ!!!!

บัดนี้มือน้อยๆก็ได้ฟาดลงเข้าที่ท้ายทอยของไบร์ทเต็มๆแรง จนทำให้ไบร์ทอุทานขึ้นมาเหมือนกัน

"โอ้ย!! พี่แค่กัดนิดเดียวเอง"

"มันนิดเดียวปะละ เสื้อเปอร์เลอะน้ำลายหมดแล้ว หยี!!" ไบร์ทถึงกับหัวเราะลั่นที่แกล้งไอ้แสบสำเร็จ

สักพักกลัฟก็มาถึงรถแล้วเปิดประตูหลังโดยที่ไม่ต้องบอกเจ้าของรถ

"กัดกันตั้งแต่เช้านะพี่น้องคู่นี้" กลัฟพูดออกมาแล้วเห็นว่านักเรียนของเขาน้ำตาคลอ พอกลัฟขึ้นรถมาไบร์ทก็ออกรถทันที

"กลัฟ!!" ไบร์ทมองกลัฟผ่านกระจกแล้วเรียกกลัฟ

"มีไร!?" กลัฟตอบกลับ

"เย็นนี้ว่างป่ะ"

"ไม่นะ พอดีมีธุระ"

"คนอย่างมึงมีธุระกับเขาด้วยหรอ!?"

"เรื่อง ของ กู" กลัฟตอบกลับไบร์ทผ่านกระจกแบบไม่มีเสียง

"สัส!!" ไบร์ทก็ไม่แพ้กันด่ากลับกลัฟผ่านกระจกเช่นกัน โดยไม่มีเสียงสักแอะเพราะทั้งคู่รู้ดีว่ามีเด็กแสบนั่งอยู่ในรถอีกคน

30 นาทีต่อมา

โรงเรียนอนุบาล

"ว่ายังไงครับคุณครูขวัญใจเด็กๆ ทำไมวันนี้มาสาย สายคนเดียวไม่พอยังจะพานักเรียนสายอีก" เพื่อนร่วมงานอย่างมายด์เดินเข้ามาบ่นกลัฟภายในห้องเรียน

"รถมันติดอ่ะพี่ ดีกว่ามาไม่ถึงป่ะ" กลัฟนั่งพิงผนังห้องเรียนด้วยความเหนื่อย

"เดี๋ยวนี้ย้อนเก่ง ไม่นึกถึงเมื่อก่อนบ้าง ถามอะไรไปก็ไม่พูดไม่จา" มายด์เบะปากแล้วพูดถึงเรื่องตอนที่กลัฟเข้ามาทำงานวันแรก

"มารยาททางสังคม ผมต้องวางตัวไว้ก่อนดิ"

"จ้า!!! พี่กลับไปดูเด็กๆก่อนละกัน ออกมานานไม่ได้เดี๋ยวเปิดศึกชิงนางกันอีก"

"อีกแล้วเหรอ...พี่ยังไม่เลิกเล่านิทานเรื่องเจ้าหญิงให้เด็กๆฟังอีกหรอ"

"เด็กมันขอมา ทำไงได้ละ ถามเอาเรื่องอื่นก็ไม่เอาจะให้พี่เล่าแต่เรื่องเจ้าหญิง จะบ้าตายไปนะ"

"ครับ" มายด์เดินกลับไปที่ห้องเรียนของตนเอง

ส่วนกลัฟก็ได้แต่นั่งมองเด็กๆเล่นกันอย่างมีความสุข กลัฟเห็นเด็กๆมีความสุขเขาก็มีความสุขไปด้วยกลัฟยิ้มออกมาเมื่อเขาจ้องมองไปที่เด็กน้อยที่นั่งเราเรื่องของตัวเองให้เพื่อนๆฟัง รีแอคชั่นของแต่ละคนเล่นใหญ่เกินเบอร์โดยเฉพาะช็อปเปอร์

"โห!!! เราอยากไปเที่ยวบ้านเฌอจัง"

"เดี๋ยวก่อนนะมันเกี่ยวอะไรกับเรื่องที่เฌอกำลังเล่าให้ฟังไม่ทราบช็อปเปอร์" หนูน้อยอีกคนที่ขึ้นชื่อว่าหัวหน้าห้องกอดอกแล้วหันมาถามช็อปเปอร์

"แต่เราอยากไปเที่ยมบ้านเฌอจริงๆนะ 'โรส' เราได้ยินมาจากคุณแม่ว่าคุณพ่อของเฌอสะสมโมเดลตัวการ์ตูนญี่ปุ่นด้วย"

ช็อปเปอร์ตาเป็นประกาย เมื่อพูดถึงโมเดลตัวการ์ตูนญี่ปุ่น ถึงบ้านของเขาจะมีโมเดลอยู่บ้างแต่ก็โดนพี่ชายสุดที่รักยึดไปไว้ที่คอนโดเสียแล้ว

"ได้สิ!!" จู่ๆเฌอก็พูดออกมากลางวงล้อม ทุกคนพากันงงกับคำที่เฌอเอ่ยออกมา จนทุกคนแยกย้ายออกไปเล่นอย่างอื่นเหลือเพียงช็อปเปอร์กับเฌอแค่สองคน

"เฌอหมายความว่ายังไง" ช็อปเปอร์ถามเฌอในขณะที่เขาก็ยัง งงอยู่

"ก็ช็อปเปอร์อยากไปเที่ยวบ้านเราใช่มั้ยละ" หงึกๆ ช็อปเปอร์พยักหน้าตอบเฌอ

"เย็นนี้บ้านเราทำกับข้าวไว้เยอะเลย คุณพ่อบอกว่าให้ชวนเพื่อนไปได้ เราก็เลยเลือกช็อปเปอร์"

"ว้าว!! จริงหรอเราไปบ้านเฌอได้จริงๆนะ" ช็อปเปอร์ดีใจมากที่ได้ไปบ้านของเฌอ

"อืม!" เฌอยิ้มให้ช็อปเปอร์

15.30 เวลาเลิกเรียน

มิวต้องเลิกงานก่อนเวลาเพราะวันนี้เขาต้องออกไปซื้อของกับลูกสาว เพื่อเตรียมทำอาหารรับแขกในวันนี้

ส่วนกลัฟก็ขอให้เพื่อนร่วมงานอีกคนมาเฝ้าเด็กๆในห้องของเขา กลัฟต้องออกไปทำธุระก่อนที่จะไปบ้านของมิว

"พี่ไบร์ท!!!!!" ช็อปเปอร์วิ่งเข้ามากอดพี่ชายของเขาทันทีเมื่อพี่ชายลงมาจากรถ

"มีไรหื้ม ไอ้แสบ!!" ไบร์ทขยี้หัวน้องชายไปหนึ่งที

"คือว่าๆ!!!" ช็อปเปอร์ยังไม่ทันได้เล่าอะไรไบร์ทก็พูดตัดหน้าขึ้นมา

"พี่โทรไปหาแม่แล้ว แม่อนุญาตให้ไปบ้านของเฌอได้ แต่...เปอร์ต้องกลับไปอาบน้ำก่อน เข้าใจ"

"รับทราบครับผม!!"

"เฮ้ย!! กลัฟจะรีบไปไหน" ไบร์ทเห็นท่าทีของกลัฟอย่างเร่งรีบ เขาก็เลยทักไป

"มึงมาก็ดีแล้ว มึงช่วยกูคิดหน่อยดิว่ากูจะซื้ออะไรไปฝากเขาดี" ไบร์ทถึงกับเลิกคิ้วขึ้น

"เขา? ใครว่ะ" ไบร์ทถามกลัฟถึงคนที่กลัฟกล่าวออกมา

"เถอะน่า!!" กลัฟไม่อยากบอกไบร์ทเรื่องที่เขาต้องไปทานข้าวที่บ้านของมิว

"งั้นไปซื้อขนมที่ร้านยายกูดิ เผื่อว่าเขาที่มึงว่าจะชอบ" ไบร์ทเสนอให้กลัฟไปซื้อขนมที่ร้านของคุณยาย

"เยี่ยมเลยเพื่อน กูไปก่อนนะ!"

"เดี๋ยวๆ มึงจะไปไหน"

"ก็ไปร้านยายมึงไง"

"ไปกับกูก็ได้ พอดีกูจะพาเปอร์ไปอาบน้ำด้วย"

"ช้าอยู่ทำไมละก็ขึ้นรถสิ!!" กลัฟดันหลังไบร์ทให้ขึ้นรถแล้วพาเขาไปที่ร้านของคุณยาย

อีกด้านหนึ่ง

"คุณพ่อขา!!" หนูน้อยยืนอยู่หน้าตู้ขนมแล้วเอ่ยเรียกพ่อของเขาที่กำลังเลือกผลไม้อยู่

มิวละสายตาจากผลได้สักครู่แล้วหันตามเสียงเรียกของลูกสาว

"ว่ายังไงค่ะ!?" พอมิวเห็นว่าลูกสาวที่เรียกตัวเขานั้นกับจ้องมองขนมไทยที่อยู่ภายในตู้ มิวเดินเข้าไปหาลูกสาวแล้วมองตามเธอ

หนูน้อยจ้องมองขนมฝอยทองอย่างไม่วางตา จนทำให้มิวเปิดตู้แล้วหยิบมันออกมา

"หนูอยากได้อันนี้ใช่มั้ยคะ!?" หนูน้อยมองขนมที่อยู่ภายในมือของคุณพ่อแล้วพยักหน้าเป็นคำตอบว่าอยากได้

"แล้วเงินในกระเป๋าหนูเหลือกี่บาท?" มิวตั้งคำถามให้กับหนูน้อยอีกครั้ง

น้องเฌอหยิบเอากระเป๋าตังค์ออกมาจากกระเป๋าเป้นักเรียนแล้วเปิดกระเป๋าตังค์ว่าเหลือเงินของวันนี้อยู่กี่บาท

"งือ!! เหลืออยู่ 10 บาทเอง" หนูน้อยเบะปากเหมือนกับจะร้องไห้เมื่อมองเงินในกระเป๋าสลับกับขนมในมือของคุณพ่อ

มิวเห็นท่าทีที่ไม่ดีเขาจึงนั่งยองๆแล้วลูบหัวหนูน้อยและยิ้มให้กับเธอ

"ก็พอหนิคะ! อันละ 10 บาทเองหนูก็ซื้อแค่อันเดียวก็ได้" จริงๆแล้วขนมอันละ 20 บาทมิวเห็นว่าลูกสาวของเขาน่าจะชอบเขาเลยตัดสินใจออกให้อีกครึ่งนึง

"คิคิ!!" หนูน้อยหัวเราะชอบใจที่จะได้กินมันอีกครั้ง(ขนมฝอยทอง)

"เราไปกันเถอะค่ะ เดี๋ยวแขกเขาจะรอ"

"ค่ะ!!" มิวถึงกับยิ้มตาม เมื่อลูกสาวของเขามองขนมแล้วก็จู่ๆก็เอามากอด ท่าจะชอบมากๆ แต่ก็ให้กินมากไปก็ไม่ได้มันไม่ดีต่อสุขภาพ

*****

ขออภัยที่ตัดจบแบบนี้ ไรท์ไปต่อไม่ถูก

โปรดรออ่านตอนต่อไป ขอบคุณ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***