My Mom 02

mom 02

เวลาเลิกเรียน

หนูน้อยนั่งรอคุณพ่ออยู่ที่หน้าโรงเรียนกับเพื่อนๆหลายๆห้อง โดยมีครูประจำชั้นคอยเฝ้าเด็กๆ เวลาผ่านไปผู้ปกครองทยอยมารับลูกของตัวเอง

จนกระทั่งเหลือเด็กอยู่ไม่กี่คนหนึ่งในนั้นมีเฌอกับช็อปเปอร์อยู่ด้วย

"ช็อปเปอร์วันนี้ใครมารับช็อปเปอร์หรอ!?" หนูน้อยที่นั่งข้างๆช็อปเปอร์ก็เอ่ยถามขึ้นมา

"วันนี้พี่ชายเรามารับหน่ะ วันนี้คุณยายจะทำขนมให้เรากินด้วยนะ!!"

"จริงหรอ!!"

หนูน้อยตาเป็นประกาย เมื่อช็อปเปอร์พูดถึงขนมฝีมือคุณยายของเขา วันก่อนเป็นวันเกิดของคุณยาย คุณยายก็เลยทำขนมมาแจกให้กับห้องของเฌอ และมันเป็นขนมที่เฌอชอบมากๆถึงจะกินเป็นครั้งแรกก็เถอะ

"เราอยากกินอีกจัง มันชื่อขนมอะไรนะช็อปเปอร์"

"เออ...เราจำไม่ได้อ่ะ อะไรฝอยๆเนี่ยแหละ"

"ขนมฝอยทอง!!!" จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

หนูน้อยทั้งสองเงยหน้าขึ้นมามองผู้มาใหม่

"พี่ไบร์ท!!!" ช็อปเปอร์ยิ้มอย่างดีใจที่พี่ชายมารับ

"ว่าไงไอ้แสบ เด็กคนนี้หรือเปล่าที่เราแกล้งเขา" ช็อปเปอร์มองหน้าพี่ชายแล้วกระพริบตาสองครั้งเป็นสัญญาณว่าใช่

"พี่ขอโทษแทนน้องชายพี่ด้วยนะครับ เมื่อคืนก็โดนคุณแม่ดุใหญ่เลย" ไบร์ทพูดพร้อมหรี่ตามองน้องชายแล้วยักคิ้วกวนๆใส่ช็อปเปอร์

"ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ แต่วันนี้พวกผู้ชายก็มาขอโทษหนูแล้วด้วย" หนูน้อยยิ้มตาหยี เด็กอะไรชั่งน่ารักน่าชังอย่างนี้

"แล้วคุณพ่อยังไม่มารับหรอครับ" ไบร์ทเอ่ยถามหนูน้อย

"ยังค่ะ คุณพ่อชอบเลิกงานช้า แล้วก็มารับหนูช้าด้วยนะคะ"

"ไงไบร์ท ร้านขนมเป็นยังไงบ้าง" ครูหนุ่มเดินเข้ามาทักทายเพื่อนสนิท

หนูน้อยทั้งสองมองหน้าทั้งคู่สลับกันไปมาอย่างสงสัยก่อนที่ช็อปเปอร์จะเป็นคนถาม

"พี่ไบร์ทรู้จักกับคุณครูด้วยหรอ"

"อ้าวพี่ยังไม่ได้บอกเราหรอกหรอ" ช็อปเปอร์ส่ายหัว

"พี่กับกลัฟเราเป็นเพื่อนกัน"

"ว้าวจริงหรอคะคุณครู ยังงั้นคุณครูก็ได้กินขนมฝีมือคุณยายของช็อปเปอร์แล้วสิคะ" ทั้งไบร์ทและกลัฟทำหน้าแปลกใจที่เฌอถามกลัฟเรื่องขนมของคุณยาย

"อ่อ คุณครูเขาไม่ได้กินขนมฝีมือคุณยายพี่หรอกนะคะ"

"อ้าวทำไมละคะ"

"เพราะคุณครูเขาไม่ชอบกินของหวานยังไงละคะ" ไบร์ทก้มไปกระซิบที่ข้างหูหนูน้อย

"พอเลยมึงอ่ะ กูได้ยินนะว่ามึงพูดอะไร" กลัฟทำหน้าไม่พอใจที่ไบร์ทเล่าความลับให้กับนักเรียนของเขาฟัง

"คุณครูได้ยินด้วยหรอคะ งั้นเรื่องที่พี่เขาบอกก็คือเรื่องจริงหรอคะเสียดายจังหนูอยากให้คุณครูกินขนมนั้นจัง"

"ขนม!?"

"ฝอยทอง!! เมื่อวันก่อนวันเกิดยาย ยายก็เลยทำมาแจก" ไบร์ทอธิบายให้กลัฟฟัง

"อ่อ วันนั้นเองหรอ พอดีไม่ได้มาที่โรงเรียน"

"ทำไมว่ะ"

"ที่โรงพยาบาลให้ไปเซ็นต์เรื่องที่จะผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจของแม่"

"อ้าวกูก็นึกว่าแม่ผ่าตัดเปลี่ยนหัวใจไปแล้ว"

"ก็นะ พอดีมีคนมาบริจาคเห็นว่าเป็นพยาบาลที่เพิ่งเสียชีวิตไปไม่นานเขาได้บริจาคร่างกายให้กับโรงพยาบาล"

"อย่างนั้นเองหรอ"

ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังสนทนากันอยู่นั้นหนูน้อยทั้งสองก็พากันตั้งใจฟังเรื่องที่พวกเขาทั้งสองคุยกัน ถึงจะไม่ค่อยรู้เรื่องก็เถอะ

ครืดๆ!!!

"แปบนะมึง" ไบร์ทหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากางเกง

แม่ : วันนี้แม่ทำโอทีนะฝากน้องด้วยละกัน อีกเรื่องนึงเด็กที่น้องเราแกล้งเป็นลูกของเจ้านายแม่เอง ยังไงก็ฝากเอาขนมที่ร้านมาให้น้องเขาด้วยละ

"เชี่ย!!"

"มีไรมึง" กลัฟถามไบร์ทที่จู่ๆก็อุทานออกมา ไบร์ทก็มองหน้ากลัฟแล้วก็ลากกลัฟออกมาจากหนูน้อยทั้งสอง

"เด็กที่น้องกูแกล้งอะ"

"น้องเฌอหรอ มีไรว่ะ"

"น้องเขาเป็นลูกเจ้านายแม่กู!!"

"ห้ะ!!!"

"น้องเฌอพ่อมารับแล้วครับ!!"

"คุณพ่อ!!" หนูน้อยวิ่งเข้าไปกอดขาคุณพ่อ แล้วเป็นจังหวะที่ทั้งกลัฟและไบร์ทหันไปมองคนมาใหม่พร้อมกัน

"สวัสดีครับครู ขอบคุณมากนะครับที่ดูแลลูกสาวของผม" มิวเอ่ยทักทายกลัฟ

"ไม่เป็นอะไรครับมันเป็นหน้าที่ของผมอยู่แล้ว" กลัฟเดินเข้ามาแล้วนั่งยองๆ มือข้าวขวาก็ลูบหัวหนูน้อยไป

"กลัฟกูกลับก่อนนะทิ้งร้านไว้ให้ยายเฝ้าอยู่คนเดียว" ไบร์ทเดินมาอุ้มน้องชายแล้วก้มหัวเล็กน้อยให้กับมิวแล้วก็เดินขึ้นรถไป

"เพื่อนหรอครับ!?"

"ครับ เป็นเพื่อนสมัยมัธยม" กลัฟยิ้มให้มิว

"น้องเฌอไปนั่งรอคุณพ่อที่รถก่อนนะคะ พอดีคุณพ่อมีเรื่องจะคุยกับครูเขานิดหน่อย" มิวบอกให้ลูกสาวขึ้นไปรอเขาที่รถก่อนเพราะเขามีเรื่องที่จะคุยกับครูหนุ่มนิดหน่อย หนูน้อยยิ้มให้คุณพ่อแล้วก็วิ่งขึ้นรถไปโดยที่ไม่ลืมสวัสดีคุณครูของเขา

"มีเรื่องอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าครับ" กลัฟมองหน้ามิว

"คือพรุ่งนี้ครูว่างหรือเปล่าครับ"

"มีอะไรหรือเปล่าครับ"

"คือผมจะชวนครูไปกินข้าวที่บ้านด้วยกัน" กลัฟถึงกับขมวบคิ้วกับคำเชิญที่มิวเชิญเขา

"ที่จริงผมแค่อย่างจะเลี้ยงขอบคุณ ครูที่ดูแลลูกสาวของผม" มิวอธิบายให้คุณครูหนุ่มให้เข้าใจ

"ผมไม่รู้ว่าพรุ่งนี้ผมจะว่างหรือเปล่า เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ผมจะให้คำตอบอีกทีนะครับ"

"ครับ!! ไม่เป็นอะไรถ้าครูไม่ว่างก็เป็นวันอื่นก็ได้ครับ"

"ครับ"

"งั้นผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"

"ครับขับรถดีๆนะครับ"

"ขอบคุณครับ" มิวเดินหันหลังเพื่อจะกลับไปที่รถ แต่เขาต้องหยุดเดินเพราะเสียงเรียกของครูหนุ่ม

"คุณครับ!!!"

"ครับมีอะไรหรือเปล่า"

"ผมขอเบอร์โทรหรือไม่ก็ไลน์ของคุณได้หรือเปล่าครับ เผื่อว่าผมจะติดต่อไป"

"อ่อ ได้ครับ" มิวเดินเข้ามาหากลัฟอีกครั้ง มิวจดเบอร์โทรและไอดีไลน์ให้กับกลัฟพร้อมชื่อของเขา

"ไว้ผมจะติดต่อไปนะครับคุณ มิว!!"

"ได้ครับ มีเรื่องอะไรก็โทรมาหรือไลน์มาปรึกษาผมได้ทุกเวลานะครับ ผมขอตัวกลับก่อนนะครับ"

"ครับ" มิวเดินกลับไปที่รถแต่คราวนี้เขากับเผลอยิ้มออกมาแบบไม่มีเหตุผล จนขึ้นรถมาเขาก็ยังไม่หยุดยิ้ม จนลูกสาวต้องเอ่ยถาม

"คุณพ่อยิ้มทำไมหรอคะ มีเรื่องอะไรหรือเปล่า" มิวหันมามองหน้าลูกสาวสุดที่รักแล้วก็ยิ้มให้กับเธอ

"เฌอพ่อขอถามอะไรหนูได้หรือเปล่า"

"ได้สิคะ"

"หนูอยากมีแม่มั้ยคะ" หนูน้อยทำหน้างงนิดหน่อยแต่ก็ยังยิ้มให้กับคุณพ่อของเขา

"อยากค่ะ แต่คุณพ่อจะนอกใจคุณแม่ไม่ได้นะคะ" มิวไม่คิดว่าเด็กวัย 5 ขวบจะ 6 ขวบจะคิดได้ขนาดนี้เขาแค่ลองถามลูกสาวเล่นๆดู

"แต่ถ้าเป็นคุณครูกลัฟ หนูอนุญาตให่คุณพ่อนอกใจคุณแม่ได้ค่ะ" จู่ๆหนูน้อยก็เอ่ยพูดชื่อของอีกคนขึ้นมา

"แต่ครูเขาเป็นผู้ชายนะคะ แล้วทำไมหนูถึงอนุญาตให้พ่อนอกใจคุณแม่ได้เฉพาะแค่ครูเขาละคะ"

"ก็ไม่รู้สิคะ เมื่อหนูอยู่กับคุณครูแล้วเหมือนกับว่าคุณแม่อยู่ใกล้ๆหนูเลย" มิวถึงกับไปไม่ถูกเมื่อลูกสาวพูดถึงภรรยาของเขา

"วันศุกร์นี้เราไปหาคุณแม่กันมั้ย"

"แต่วันศุกร์มันไม่ใช่วันหยุดหนิคะ" 

"เดี๋ยวพ่อจะลาที่โรงเรียนให้นะคะ" มิวบอกกับลูกสาว

"หนูอยากให้คุณครูกลัฟไปด้วยจัง หนูอยากให้คุณแม่รู้จักคุณครูด้วย แต่คุณครูคงไม่ว่างแน่ๆเลย" มิวนั่งฟังลูกสาวตัวเองบ่น

"พรุ่งนี้หนูก็ลองชวนครูเขาดูสิคะ"

"ได้หรอคะ แต่ก็ได้แหละเนอะ คิคิ" มิวถึงกับยิ้ม ที่ลูกสาวของเขาถามเองตอบเองแล้วก็หัวเราะชอบใจใหญ่เลย

'ยองมิน เธอรู้มั้ยว่าลูกได้นิสัยของเธอมาเต็มๆยิ่งโตยิ่งฉลาดเป็นกรด แถมยังพูดเก่งอีกด้วย อีกไม่กี่วันผมจะพาลูกไปหาคุณนะไม่ต้องเป็นห่วงผมกับลูกนะ ตอนนี้พวกเราสบายดีลูกก็ค่อยช่วยงานที่บ้านอยู่เสมอ จนแม่บ้านจะตกงานกันอยู่แล้ว ผมกับลูกคิดถึงคุณนะ ยองมิน'

*****

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***