My Mom 01

mom 01

โรงเรียนอนุบาล

บรรยายกาศภายในรถชั่งเต็มไปด้วยความเศร้า หนูน้อยงอแงที่จะไม่ลงจากรถ ถึงแม้รถจะจอดอยู่หน้าโรงเรียนก็ตาม

"เฌอ คุณพ่อต้องไปทำงานแล้วนะ!!"

"ไม่เอาหนูจะไปกับคุณพ่อ!!"

"แต่คุณพ่อต้องไปทำงานนะคะ ส่วนหนูต้องเรียนหนังสือ"

"ม่ายเอา!!! ฮือ!!คุณพ่อจะทิ้งหนูไปอีกคนหรอคะ!" จู่ๆหนูน้อยก็ปล่อยโฮออกมาพร้อมคำที่คนเป็นพ่อไม่อยากได้ยินมากที่สุด

มีใครบ้างคนกำลังจ้องมองพวกเขา อยู่ข้างนอกแล้วคนๆนั้นก็เดินเข้ามาเคาะกระจกรถ

ก๊อกๆ!!!

คุณพ่อเลี้ยงเดี่ยวลดกระจกรถลง พอกระจกลงได้ครึ่งนึงเขาคนนั้นก็เอ้ยถามขึ้นมา

"มีอะไรให้พวกช่วยมั้ยครับ!!?"

"ฮือ!! คุณครูกลัฟ!!" หนูน้อยเอ่ยเรียกชื่อคนมาใหม่

"น้องเฌอ!!ร้องไห้ทำไมครับ?" คุณครูหนุ่มขวัญใจเด็กๆเอ้ยถามหนูน้อยด้วยความเป็นห่วง

"คุณพ่อ...ฮือ!! คุณพ่อจะทิ้งหนูไปอีกคนแล้ว"

"คุณพ่อไม่ได้จะทิ้งหนูไปไหนนะคะ คุณพ่อต้องไปทำงาน ลงจากรถแล้วเข้าไปข้างในกับครูนะ" หนูน้อยกระพริบตาปริบๆ แล้วลงจากรถอย่างว่าง่าย

"คุณครูอุ้มหนูหน่อย!!" คนเป็นพ่อตกใจกับท่าทางที่หนูน้อยอ้อนคุณครูของเขา

คุณครูอุ้มหนูน้อยไว้ในอ้อมกอด หนูน้อยซุกหน้าเข้าที่ไหล่ไม่แม้จะสนใจคนเป็นพ่อ

"เฌอ!! พ่อไปทำงานแล้วนะลูก หนูอย่าดื้อกับคุณครูนะคะ" ไม่มีสัญญาณตอบรับ...หนูน้อยเข้าโหมดงอนผู้เป็นพ่ออย่างเต็มรูปแบบ

"คุณไปทำงานเถอะครับเดี๋ยวทางนี้ผมจัดการเอง"

"ครับขอบคุณมากนะครับ" คุณพ่อเอ่ยขอบคุณแล้วขับรถออกไป

"คุณพ่อหนูไปแล้วนะ เลิกร้องไห้ได้แล้วเดี๋ยวไม่สวยนะคะ" ครูหนุ่มขวัญใจเด็กๆ พูดหยอดหนูน้อยที่เอาหน้าซุกเข้าที่ไหล่ของเขา

"หนูหยุดร้องแล้ว!!"

"หยุดร้องแล้วทำไมไม่บอกลาคุณพ่อละคะ!?"

หนูน้อยได้แต่ส่ายหน้าไปมา ครูหนุ่มเข้าใจดีเวลาหนูน้อยงอนคุณพ่อ เธอจะไม่ยอมคุยกับพ่อของเธอเลย

"งั้นเข้าไปข้างในกันเถอะนะ"

"ไม่เอา 'ช็อปเปอร์' ชอบแกล้งหนู"

"เข้าไปเถอะนะครูสัญญาว่าจะไม่มีใครแกล้งหนูอีกแน่ๆ"

"จริงหรอคะ!!" พอหนูน้อยได้ยินอย่างนั้นก็เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือเลยทีเดียว

บริษัทส่งออกรถยนต์

มิวเดินตรงไปที่ห้องทำงานของตัวเอง แล้วก็พบว่ามีคนมารอพบเขาที่หน้าห้อง

"สวัสดีครับคุณ'พิม' มีอะไรหรือเปล่าถึงมายืนหน้าห้องผม" มิวเอ้ยทักทายและถามพนักงานของเขา

"คือพิม จะมาขอโทษแทนลูกชายนะคะ"

"ครับ!?"

"คือครูกลัฟแจ้งว่าช็อปเปอร์ แกล้งน้องเฌออีกแล้ว เรื่องที่ว่า....!!!"

"ชั่งเถอะครับผมไม่ถือสา เรื่องที่ไม่มีแม่ผมเข้าใจครับ"

"แต่ว่า...!!"

"ไปทำงานเถอะครับผมว่าครูเขาคงมีวิธีลงโทษของเขาเอง"

โรงเรียนอนุบาล

"ทุกคนเรียงแถว!!!" เสียงเด็กผู้ชายที่เป็นคนเริ่มเรื่องสั่งเพื่อนๆภายในห้องเรียนเรียงแถวหน้ากระดาน

"ขอโทษครับ!!" ทุกคนภายในห้องพากันขอโทษเฌอ ส่วนมากจะเป็นเด็กผู้ชายมากกว่าที่แกล้ง ส่วนเด็กผู้หญิงภายในห้องก็พากันออกมาปกป้องเฌอ

"เราขอโทษเฌอด้วยนะ เราไม่รู้ว่าคุณแม่ของเฌอไปเป็นนางฟ้าอยู่บนสวรรค์แล้ว" ช็อปเปอร์เอ่ยคำขอโทษ

"เรายกโทษให้พวกนายแล้วก็ได้ แต่พวกนายต้องสัญญาว่าจะไม่แกล้งพวกเราอีก"

"อืม พวกเราสัญญา" กลัฟมองเด็กๆแล้วก็ยิ้มตาม

"เอาละครับเด็กๆ ครูว่าเรามานั่งฟังเรื่องของเจ้าหญิงอริสกับเจ้าชายอันดากันต่อดีกว่านะ" กลัฟเบี่ยงเบนความสนใจมาเล่านิทานให้เด็กๆภายในห้องฟัง

30 นาทีผ่านไปเด็กๆพากันนั่งเล่นอยู่ภายในห้อง

"ว่ายังไงครับคุณครูขวัญใจเด็กๆ" คนมาใหม่เอ่ยทักทายกลัฟยามสาย

"ก็วุ่นวายตั้งแต่เช้ากว่าจะสงบลงได้ ว่าแต่ห้องพี่เหอะเมื่อกี้เกิดอะไรขึ้น"

"ก็ไม่มีไร เจ้าเก่าเจ้าเดิมแยงกันเป็นเจ้าหญิงกับเจ้าชาย ปวดหัวเป็นบ้าดีนะที่ห้องเราเด็กๆไม่ดื้อกัน"

"ครับ"

"จะว่าไปแล้วคุณแม่ยังไม่ออกจากโรงพยาบาลอีกเหรอ"

"ยังเลยพี่ หมอบอกว่าให้นอนดูอาการอีก 3 วัน"

"งั้นหรอ เอาไว้วันไหนว่างพี่จะไปเยี่ยมท่านนะ"

"ครับ"

"คุณครูกลัฟขา!!! เฌอวาดรูปมาให้คุณครูด้วยค่ะ" หนูน้อยนำรูปที่ตัวเองวาดให้กลัฟดู

รูปที่กลัฟได้จากหนูน้อยมันทำให้เขาต้องขมวดคิ้วเข้าหากัน

"รูปใครหรอคะ"

"คิคิ!!!" หนูน้อยหัวเราะคิกคัก ก่อนจะอธิบายให้ครูหนุ่มให้เข้าใจ

"คนที่ตัวสูงๆคือพ่อมิวค่ะ ส่วนตรงกลางคือหนูเอง แล้วก็คนที่ยืนอยู่ข้างๆหนูอีกคนคือคุณครูยังไงละคะ" กลัฟชี้เข้ามาที่ตัวเอง

"แล้วนางฟ้าที่หนูว่าคือใครคะ" กลัฟชี้ไปที่รูปนางฟ้าที่หนูน้อยวาด

"คือคุณแม่ค่ะ!!!" หนูน้อยมองรูปที่วาดแล้วยิ้มตาม จนทำให้กลัฟกับรุ่นพี่มองหน้ากัน

"คุณพ่อบอกว่าคุณแม่เฝ้ามองหนูกับคุณพ่ออยู่ข้างบน" หนูน้อยพูดไปโดยที่สายตาก็ยังไม่ละกับรูปที่ตัวเองวาด

"แล้วหนูคิดถึงคุณแม่มั้ยคะ" พอกลัฟถามอย่างนั้นหนูน้อยก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับกลัฟ แล้วยิ้มให้กลัฟ

"คิดถึงค่ะ แต่คุณแม่อยู่ในนี้" หนูน้อยเอามือมาทบที่หน้าอกข้างซ้ายของตัวเอง "ส่วนรูปนี้หนูยกให้คุณครูค่ะ"

"แต่ว่า...."

"รับไปเถอะเด็กเขาวาดให้ถึงขนาดนี้แล้ว" มายด์พูดด้วยน้ำเสียงที่เริ่มสั่น เขาเป็นคนที่อ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้

"ขอบคุณนะครับ" กลัฟรับรูปไว้แล้วก็ดูรูปที่เฌอวาดให้อีกครั้ง แล้วหนูน้อยก็เดินเข้าไปเล่นกับกลุ่มเพื่อนๆต่อ

"บ้าเอ้ยจะมาไหลอะไรตอนนี้!!!"

"พี่ร้องไห้หรอ" กลัฟถามคนข้างๆที่ตอนนี้น้ำตาก็เริ่มไหลออกมา

"ก็เออดิ พี่ว่านะน้องเฌอคงคิดถึงคุณแม่มากแน่ๆ แต่ก็ต้องทำตัวเข้มแข็ง บ้าเอ้ย" กลัฟมองรูปวาดสลับกับเฌอ จนเขาต้องเผลอยิ้มออกมา เขาดีใจที่ได้เห็นรอยยิ้มของหนูน้อยอีกครั้ง...

*****

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***