ฉากที่สวยงามพังทลาย
เเปรเปลี่ยนเป็นเศษซากปรักหักพัง ที่เต็มไปด้วยซากศพ ดวงตาของกู่ตู่เหยากวงมืดลงความทรงจำที่ไม่ใช่ของนางปรากฎขึ้นนับไม่ถ้วน นางเห็นหญิงสาวผู้งดงามมีเขาขนาดใหญ่บนหัวพันด้วยผมสีขาวยาว ปลิวไปในอากาศในชุดขาวที่เปื้อนไปด้วยเลือด ยืนตรงราวกับรูปปั้น มองไปข้าหน้าอย่างเหม่อลอย
รอบตัวนางเต็มไปด้วยซากศพของเผ่ามังกร เมื่ออมตะนับร้อยกำลงมือร่วมเพื่อสังหารนางพร้อมกัน
น้ำตาสีเเดงร่วงหล่มนางคำรามออกมาด้วยเสียงที่เศร้าโศก คลื่นเสียงที่เต็มไปด้วยจิตสังหารเเผร่กระจายไปทั่วทิศทาง อมตะนับร้อยที่ล้อมโจมตีนาง หัวระเบิดออกร่างร่วงหล่นบนพื่น
ไป๋หว่านหนิงหัวเราะอย่างเย้ยหยัน จับปิ่นปักผมหยกสีขาวที่ยาวเเละเเหลมคมด้วยสองมือ ดวงตาของนางมอง ผ่านปิ่นปักผมที่เเหลมคม
" ข้าไป๋หว่านหนิง นั้นโง่เขล่า เเละไม่อาจทำตามความคาดหวังของเหล่าผู้อาวุโสได้ เพราะความหลงใหลในความรักที่เป็นไปไม่ได้ของข้า กระทั่งตัดสินใจผิด ทำให้เผ่ามังกรหยินต้องถูกทำลาย งั้นก็ให้หว่านเอ๋อได้ชดใช้ให้พวกท่าน ใช้เลือดเนื้อของข้าเป็นเครื่องสังเวย สักวันหนึ่งให้ผู้สืบเชื้อสายมังกรหยินปรากฎขึ้นอีกครั้ง "
ปลายปิ่นอันเเหลงคมเเทงเข้ากลางหน้าผากของหญิงสาว โดยตรง ร่างของนางเเกว่งไปมาสบเข้ากับดวงตาที่ตื่นตระหนกของชายหนุ่มที่ก้าวเข้ามารับร่างของนาง" หว่านหว่าน! " หวงหลงกอดร่างของไป๋หวาดหนิงอย่างสั่นเทา
ไป๋หวานหนิงมองหวงหลงอย่างว่างเปล่าพูดด้วยเสียงเเหบเเห้ง " ความเสียใจที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตของข้าคือการรักท่าน " สิ้นคำพูดร่างของนางก็เเตกสลายกระจายหายไปในซากปรักหักพัง ซากศพเผ่ามังกรทั้งเผ่ากลายเป็นละอองสีทองบินขึ้นไปบนอากาศเเละหายไปในท้องฟ้า
กู่ตู่เหยากวงลืมตาขึ้นมา ความทรงจำของไป๋หวานหนิงปรากฎขึ้นในความทรงจำของนาง " นางเเค่อยากเติมอดีตอันดารม่าให้กับตัวละครเทพๆ ว่าประวัติความเป็นมาก่อนที่จะกลายเป็นเทพเเละกลับชาติมาเกิดมันเศร้าเเค่ไหน เฮ้อ!!
เทพโบราณทั้ง18องค์ ทุกคนล้วนเป็นพระเอกนางเอกในเนื้อเรื่องความเป็นมา เกือบทั้งหมดล้วนมีเเต่โศกนาฏกรรมทั้งนั้น เทพบางองค์คนรักตาย
บางองค์ตายเพื่อความรัก บางองค์รักคนที่ไม่รัก บางคนถูกวางเเผน บางคนถูกสวรรค์ต่อต้าน ทุกคนที่เป็นเทพโบราณล้วนเต็มไปด้วยเรื่องนองเลือดเเละเเผนการ
โดยไม่คาดคิดว่านางจะได้สืบทอดมรดกทั้งหมดของไป๋หว่านหนิงเเม้กระทั่งความทรงจำของนาง
เเม้เเต่เสียงที่นางเปล่งออกมาก็เปลี่ยนไป
เสียงที่ใสน่าฟังของนางมีเสนห์มากขึ้นนุ้มนวนเเละศักดิ์สิทธิ์ราวกับไม่มีตัวตน
เพียงเเค่ได้ยินเสียงของนางก็อาจทำให้ผู้คนตกหลุมรักเเละทำทุกอย่างเพื่อนางได้
เขามังกรสีขาวปรากฏบนหัวของนางใบหน้าที่เป็นอมตะเเละศักดิ์สิทธิ์ของนาง กู่ตู่เหยากวงขมวดคิ้วนางหยุดย่อยพลังทางสายเลือด
ร่างมังกรน้อยที่หลับตาก็ลืมตาขึ้นเมื่อเเผ่จิตสำนึกออกไป
ภายในห้องนอนมู่หรงเหยียนนั่งขัดสมาธิโดยมีดอกบัวน้ำเเข็งลอยอยู่ด้านหน้า นางมองดอกบัวอย่างระมัดระวัง ความเจ็บป่วยของความหนาวเย็นในร่างกายนางหานไปเเละไม่รู้สึกเจ็บป่วยอีกต่อไป
เมื่อมองดอกบัวน้ำเเข็งที่คลี่ออกนางเห็นงูสีขาวตัวน้อยลืมตาขึ้นเอียงหัวมองนางด้วยดวงตาเเนวตั้งสีเเดงกลมโตอย่างไร้เดียงสา
มู่หรงเหยียนตกตะลึงหัวใจของนางถูกกระเเทกนางไม่เคยเห็นสัตว์อสูรที่สวยงามเเละหน้ารักขนาดนี้มาก่อน มู่หรงเหยียนมองงูน้อยอย่างระมัดระวังนางไม่สามารถมองเห็นระดับพลังของมันได้ นอกจากลักณะที่สวยงามเเล้วบนหัวของมันยังมีรอยนูนเล็กๆสองอัน
ตี๊ง [ ตรวจพบร่องรอยของบุตรเเห่งโชค ]
ปลดล็อคฟังก์ชันพิเศษ ตรวจสอบชีวิต
[ ชื่อ : มู่หรงเหยียน อายุ : 16 ปี. ร่างกาย : หยิน กระดูก : น้ำเเข็งสูงสุด. ขั้น : สร้างรากฐาน โชคชะตา: 100,000 คะเเนนโชคชะตา บทบาท : 1ในนางเอกเรื่องเทพสังหารดาบอมตะ นางกลายเป็นเตาหลอมของพระเอก เเละถูกจอมวายร้ายตัวใหญ่สังหารในที่สุด
ชะตากรรม : เมื่ออายุ20ปีนางได้เดินทางไปตระกูลเย่กับเพื่อยกเลิกการหมั้นหมาย กับนายน้อยตระกูลเย่ เย่เฉินที่อยู่ๆก็กลายเป็นขยะเเละไม่อาจฝึกฝนได้ ]
กู่ตู่เหยากวงหรี่ตามองมู่หรงเหยียนความคิดชั่วร้ายก็เข้ามาในใจของนาง ตามกิจวัติเเล้วเย่เฉินคนนั้นจะต้องเป็นการกลับชาติมาเกิดไม่ก็มีคุณปู่นิ้วทองอยู่ในครอบครอง
เเละมู่หรงเหยียนคนนี้ก็สามารถใช้เป็นตัวหมากสำคัญในโลกอมตะได้
กู่ตู่เหยากวงยิ้มที่มุมปากอดไม่ได้ที่จะเผ่ยรสนิยมที่ไม่ดีในใจของนาง นางสงเสียงผ่านจิตสำนึกของมู่หรงเหยียน
" สาวน้อยเจ้าปลุกข้า " เสียงที่ศักดิ์สิทธิ์เเละหน้าหลงใหลราวกับไม่มีตัวตนดังขึ้นในใจของมู่หรงเหยียน "เจ้ากำลังทำให้การฟื่นตัวของข้าล่าช้านะรู้ไหม " มู่หรงเหยียนหน้ามีสีหน้าไร้เดียงสา หูของนางเปลี่ยนเป็นสีเเดง นางไม่เคยได้ยินเสียงที่ ไพเราะมีเสน่ห์เเละศักดิ์สิทธิ์ขนาดนี้มาก่อน มันช่างล่องลอยไร้ตัวตนไม่อาจจับต้องได้ราวว่ากับไม่ว่าเสียงนั้นจะสั่งสิ่งใดนางจะเชื่อฟังเเละปฎิบัติตามคำสั่งโดยไม่รู้ตัว
กู่ตู่เหยากวง "...." นี่เสียงคนหรอ
"ผู้อาวุโสท่านเป็นใครทำไมถึงมาปรากฎตัวในดอกบัวเยือกเเข็ง " มู่หรงเหยียนพูดด่วยตกตะลึงรู้สึกระมัดระวังในใจเ เต่ใบหูของนางกลับเเดงก่ำ นางอยากฟังเสียงลึกลับนี้อีกไม่ว่าเสียงนี้จะพูดอะไรก็ตาม นางเเน่ใจว่าเจ้าของเสียงต้องไม่ธรรมดา
นางไม่อาจตรวจสอบพลังยุทธ์ของสัตว์อสูรตัวนี้ได้ เเละท่านพ่อของนางยังไม่รู้ถึงการมีอยู่ภายในดอกบัวเยือกเเข็งอีกด้วย
" เจ้ามีร่างกายที่เป็นหยินเเละรากกระดูกน้ำเเข็งสูงสุด เเละตรงตามข้อกำหนดของข้า เจ้ายินดีที่จะเป็นศิษย์ของข้าหรือไม่
มู่หรงเหยียนตกตะลึงผู้ที่พ่อของนางไม่อาจมองเห็นได้จะต้องเป็นพลังของเขาต้องสูงอย่างมาก. มู่หรงเหยียนตัดสินใจอย่างเเน่วเเน่โดยไม่ลังเล
" มู่หรงเหยียนทำความคารพอาจารย์ " นางคุกเข่าลงด้วยความเคารพต่อหน้างูขาวตัวน้อย
" อาจารย์ท่านเป็นอสูรศักดิ์สิทธิ์ใช่หรือไม่ ท่านมีชื่อหรือไม่ "
" เรียกข้าว่า ไป๋หว่านหยิน " กู่ตู่เหยากวงพูดอย่างอ่อนโยน
กู่ตู่เหยากวงครุ่นคิดตามที่ระบบบอกนี่เป็นโหมดฮาร์ดคอร์ เเต่นางยังไม่พบความยากลำบากเช่นนั้น เเต่นี่คือโลกเบื่องบนนาง นางไม่ควรลดความระมัดระวัง. " ระบบ "
ระบบร่างโคลนอมตะ
[ ชื่อ : กู่ตู่เหยากวง อายุ : 15 ปี (520ปี) ร่างกาย :ร่างกายศักดิ์สิทธิ์ซวนหยินโบราณ. ระดับการฝึกฝน : จักรพรรดิ์ ขั้นสูงสุด (ผนึก) สายเลือด : สายเลือดเทพโบราณ / สายเลือด เทพเเห่งบาป/ สายเลือดมังกรซวนหยิน. ความสามารถ : เสียงอมตะโดยธรรมชาติ โคลนอมตะ(ระดับ1) วิชาซวนหยินโบราณ ( อมตะ) อาวุธ : พิณโบราณ ( อมตะ )
ร่างโคลน
[ ชื่อ : ไป๋หว่านหยิน/ กู่ตู่เหยากวง ] [ อายุ : 505
[ เผ่าพันธ์ : มังกรซวนหยิน ]
[ ระดับ : จักรพรรดิ ขั้น3]
[ สายเลือด : ราชวงศ์อมตะ ]
[ร่างกวย : อมตะ ]
[ 7.คุณเกิดใน เเดนลับที่เต็มไปด้วยอมตะ ( โหมดฮาร์ดคอร์] ความสามารถพิเศษ:6.พรสวรรค์โดยกำเนิด 10 (อาวุธ "พิษ" ไม่สามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับคุณได้)] ]
[ ชะตากรรม : ทายาทเพียงหนึ่งเดียวที่เหลืออยู่ของเผ่ามังกรซวนหยิน ( ได้รับพรเเละชะตากรรมเเห่งราชวงศ์ซวนหยิน)]
กู่ตู่เหยากวงค้นความทรงจำทางสายเลือด ว่าควรมอบวิชาใดให้มู่หรงเหยียนฝึกฝน จนในที่สุดนางก็พบเข้ากับ วิชา หยกน้ำเเข็ง ระดับครึ่งก้าวอมตะ
นางยกมือขึ้นนิ้วที่เรียวยาวชี้ไปที่หน้าผากมู่หรงเหยียนอย่างเเผวเบา เเสงสีฟ้าจมลงในหน้าผากมู่หรง้หยียน นางตกตะลึงเคล็ดวิชาคหยกน้ำเเข็งปรากฎขึ้นในความทรงจำของนาง
มู่หรงเหยียนก้มหัวลงคำนับอย่างตื่นเต้น " ขอบคุณท่านอาจารย์
[ ติ๊ง เจ้าภาพได้เปลี่ยนเเปลงโชคชะตา เพิ่มความยากลำบากให้บุตรเเหงโชค ได้รับ 10000 โชคชะตา ]
เอาละฝึกให้ดีข้ายังต้องล่าถ่อยต่อ " เมื่อพูดจบกู่ตู่เหยากวงก็ขดตัวภายในดอกบัวเยือกเเข็ง
เจ้าค่ะ " มู่หรงเหยียนรู้สึกตื่นเต้นเเละมีความสุขอย่างมากด้วยวิชาที่อาจารย์มอบให้ร่างกายก็จะไม่เป็นปัญหาอีกต่อไป นางไม่รอช้าเเละเริ่มทำความเข้าใจวิชาหยกน้ำเเข็งอย่างระมัดระวัง "
ตระกูลกู่ตู่
ภายในตำหนักหลิวหลี่
จิตสำนึกของนางกลับมาชัดเจน นางกระพริบตาเล็กน้อยเเล้วหลับตาเพื่อพักผ่อน
เวลาผ่านไป
ในตอนเช้ากู่ตู่เหยากวงเเต่งกายที่หน้ากระจกโบราณ ด้วยชุดสีขาวเผ่ยไหล่สองข้างพันด้วยผ้าไหมนางฟ้าสีขาว เส้นผมสีดายาวประดับด้วยมงกุฎหยกพันทับด้วยผ้าน้ำเเข็งตามมงกุฎหยกที่เเผ่ออกเป็นกิ่งก้านทั่งสองข้าง ใบหน้าของนางซีดเซียวดูป่วยเล็กน้อยกลับช่วยเพิ่มให้นางดูศักดิ์สิทธิ์
กู่ตู่เหยากวงพยักด้วยความพึงพอใจ นางไม่เหมือนนางเอกในนิยายเหลานั้นที่ชอบเเต่งตัวเรียบๆ ไหนๆ ก็ไหนๆเเล้วฮ่าๆ นางเเค่ชอบที่จะเสเเสร้ง
กู่ตู่เหยากวงเรียกซังยี่ด้วยน้ำเสียงเเผ่วเบา ไปกันเถอะ
เพียงไม่นานนางก็ปรากฎตัวขึ้นหน้าประตูตระกูลกู่ตู่. มีผู้อาวุโสเเละผู้คนหลายคนยืนรออยู่
กู่ตู่ซิงเฉินพูดขึ้นอย่างอ่อนโยนเมื่อเห็นการปรากฎตัวของกู่ตู่เหยากวง " เหยาเอ๋อดูเเลตัวเองด้วย ถ้ามีอะไรก็บอกผู้อาวุโสคนที่สาม"
" เจ้าค่ะ " กู่ตู่เหยากวงยิ้มอย่างอ่อนโยนนางก้าวไปทางนกยักษ์สีขาวราวกับหิมะ โดยมีซังยี่คอยช่วยเหลือ เสียงของนางมุนนวนราวกับหยาดน้ำค้าง
กู่ตู่เหยากวงยืนอยู่บนหัวนกยักษ์ระดับราชาอย่างมั่นคงโดยมีผู้อาวุโสที่3เเละซังยี่คอยปกป้อง
"งั้นเราไปกันเถอะ " ผู้อาวุโสที่3พูดจบก็ออกคำสังนกยักษ์
ร่างสีขาวกระพือปีกพุ่งทะยานผ่านท้องฟ้าอย่างรวดเร็ว
"อีกนานหรือไม่กว่าจะถึงสำนักชิงหยุนเหมิน" กู่ตู่เหยากวงหรี่ตานึกถึงเนื้อเรื่องในใจ นางไม่ได้ทำตามเนื้อเรื่องหลักเเล้วเข้าร่วมสำนักชิงหยุนเหมินไม่เเน่ใจว่าเนื้อเรื่องจะดำเนินต่อไปหรือไม่
" ภายในหนึ่งเดือน พวกเราก็น่าจะถึงสำนักชิงหยุนเหมิน"ผู้อาวุโสที่3พูดขึ้นอย่างสงบเขามีใบหน้าที่หล่อเหลาในชุดคลุมสีเงินคลุมทับด้วยผ้าคลุมขนจิ้งจอกสีขาวยืนอย่าสงบของหลังกู่ตู่เหยากวง
นางตอบด้วยเสียงเเผวเบา" เอาละ "
หนึ่งเดือนผ่านไป
นกสีขาวราวหิมะบินผ่านท้องฟ้ามาถึงสำนักชิงหยุนเหมิน กู่ตู่เหยากวงรู้สึกเหนื่อยเล็กน้อยนางมองสำนักชิงหยุนเหมินด้วยความอยากรู้อยากเห็นทันใดนั้นดวงตาของนางก็สบเข้ากับร่างในชุดที่บินผ่านไป
ร่างทั่งหยุดชะงักราวกับกาลเวลาหยุดนิ่งกู่ตู่เหยากวงรู้สึกว่างเปล่า ความทรงจำที่เเตกสลายนับไม่ถ้วนปรากฎขึ้นในใจของนาง
กู่ตู่เหยากวงยกมือข้างหนึ่งจับหัว ด้วยความเจ็บปวดเลือดสีเเดงไหลผ่านมุมปากยกมืออีกข้างปิดริมฝีปากโดยนางอ้าปากเล็กน้อยด้วยความเจ็บปวด
เลือดสีเเดงก็กระอักออกมาไหลผ่านนิ้วของนางหยดลงบนขนสีขาว
หนานกงหยูสบตากับหญิงสาวในชุดขาวความเจ็บปวดปรากฎขึ้นในหัวใจของเขา ภาพที่เเตกสลายซ้อนทับในความทรงจำ
ใบหน้าที่งดงามราวกับอมตะเต็มไปด้วยความศักดิ์สิทธิ์ เส้นผมสีขาวพันด้วยมงกุฎหยก ดวงตาสีฟ้าเต็มไปด้วยความรัก เสียงของนางชั่งอ่อนโยนเละมีเสนห์ เเต่ก็อ่อนเเรงราวกับสายลม " หนานกงหยู ท่านเคยรักข้าบ้างหรือไม่เเม้เพียงเล็กน้อย " นางลูบใบหน้าหนานกงหยูอย่างอ่อนโยน ขยับเข้าใกล้ใบหน้าที่หล่อเหลาราวเทพเจ้าเเละเย็นชาราวกับน้ำค้างเเข็ง เเล้วหัวเราะเบาๆ
หนานกงหยูยกริมฝีปากขึ้น ก่อนที่คำว่าไม่จะเล็ดรอดออกมา ริมฝีปากที่นุมนวนก็กดทับริมฝีปากของเขา หนานกงหยูดวงตาของเขาว่างเปล่า ก่อนที่เขารู้สึกตัวร่างหญิงสาวในอ้อมเเขนของเขาก็หลุดจากอ้อมเเขนของเขา โซ่ตรวนทะลวงจากเหวที่เต็มไปด้วยรอยเเตกพันร่างของนางลากนางลงสู่เหวอันไม่มีที่สิ้นสุด
เขาพยามเพื่อจับร่างของนางใช้พลังอมตะอย่างบ้าคลั้งเพื่อเข้าสู่เหวเเต่ก็ไม่อาจทะลวงผ่านไปได้ ตะโกนอย่างสิ้นหวัง " ตงเหยา "
หนานกงหยู่ตกตะลึงมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความว่างเปล่า เขารู้สึกว่าหญิงสาวตรงหน้าดูคุ้นเคยมาก
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments