ระบบเปิดใช้งาน

ผ้าม่านสีขาวปลิวอย่างเเผ่วเบา กู่ตู่เหยากวงพูดไม่ออกกับระบบ นับตั้งเเต่ตอนนั่นก็ผ่านมา 5 ปีเเล้วตั้งเเต่ระบบปรากฎตัวขึ้น

มันก็ไม่มีประโยชน์ อะไรเลยนอกจากพูดคุยหรือ หรือพรรณาถึงความงดงามเละศักดิ์สิทธิ์ของนาง

 เเละในที่สุด 5ปี เเห่งการนับถอยหลังของระบบก็มาถึง  กู่ตู่เหยากวงเอนกายบนเตียง ทั้งตำหนังของนางทำจากหยกหลิวหลี ที่เเกะสลักอย่างงดงาม

 เส้นผมสีดำสามพันเส้นราวกับขนอีกา เเผ่ขยายทั่วเตียง  นางสวม อาภรณ์สีขาว บริสุทธิ์  ผิวสีขาวซีดราวหิมะ ใบหน้าครึ่งซีก สะท้อนเเสงสีทอง ของไฟใต้ตะเกียงราวกับรูปปั้นเทพอมตะผู้ตกสู่โลก    รอคอยการนับถ่อยหลังของระบบอย่างเงียบๆ

 [ ติ๊ง! ระบบร่างโคลนอมตะเปิดใช้งาน ]

[ ร่างโคลนตัวเเรกจะเชื่อมต่อกันกับร่างหลักโดยสมบูรณ์   ] 

[ การกลับชาติมาเกิดของร่างโคลน ]

[ โปรดเลือกพรสวรรค์ ต่อไปนี้ 3 ตัวเลือก ]

[1.  คุณเกิดมาเป็นขยะเเละเมื่อถูกถอนหมั้นสายฟ้าก็ฟาดลงมา คุณตบหน้าทุกคนเเละกลายเป็นอัจฉริยะที่ไม่ใครเทียบได้]

[2.กระแสเศษไม้ (อย่ารังแกเด็กจนจน อย่ารังแกวัยกลางคนว่าจน อย่ารังแกคนแก่จนจน คนตายสำคัญที่สุด) ]

[3.การควบคุมเท้า (เสียงฟู่)]

[4. ของขวัญจากปรมาจารย์ลัทธิเต๋า (มีโอกาสได้รับไอเทมพิเศษ)]

[5. บุตรแห่งโชคชะตา (คุณต้องเป็นผู้ชาย) ]

[ 6.พรสวรรค์โดยกำเนิด ]

[ 7.คุณเกิดใน เเดนลับที่เต็มไปด้วยอมตะ ( โหมดฮาร์ดคอร์]

[ 8. พระเจ้ากำลังมา ( อย่าเชื่อทุกคนผายลม )]

[9. รุ่นที่สองที่เป็นลบ (สืบทอด IOU ที่มีน้ำใจ)]

[10 (อาวุธ "พิษ" ไม่สามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับคุณได้)]

[กรุณาเลือก! - ]

" เชี้ยไรวะเนี่ย "

ตัวเลือกที่ 1 ถูกนางละเลย นางไม่อยากเเกล้งตบหน้าเเละถูกดูถูกไปตลอดทาง

ตัวเลือกที่สองนางถึงกับพูดไม่ออก " ..."เออข้าม"

นางไม่ค่อยเข้าใจตัวเลือกที่ 3 เช่นกันเเละขี้เกียจค้นหาในความทรงจำ ดังนั้นเพื่อความปลอดภัย ให้ข้ามไป

ตัวเลือกที่ 4 เหยากวงครุ่นคิด 

ของขวัญจากผู้รู้แจ้ง คนที่เรียกได้ว่าเป็นปรมาจารย์ลัทธิเต๋าจะต้องเป็นผู้ฝึกฝน อมตะหรือเเม้เเต่สูงกว่านั้น 

ข้อ5ข้ามไปเถอะเเม้นางจะอยากลองเป็นผู้ชายหล่อเเต่ เก็บไว้ก่อนอื่น

เมื่อมองไปที่ข้อ6 ดวงตาของนางก็อดไม่ได้ที่จะเป็นประกาย "เก็บไว้ก่อน "

กู่ตู่เหยากวงพิจารณา 4 ข้อสุท้าย อย่างถี่ถ้วน นางเพิกเฉยต่อ ข้อ8เเละ9 โดยตรง ".." ใครเป็นคนใส่ตัวเลือก นางเเค่หวังว่าสักวันจะมีโอกาสได้กระโดดถีบคนผู้นั้น

นางคิดอย่างลึกซึ้ง ในท้ายที่สุดก็เลือก ข้อ6ข้อ7ข้อ10 อย่างเด็ดขาด

[คุณเลือกพรสวรรค์ 6 พรสวรรค์ 7 และพรสวรรค์ 10   สุ่มสร้างคุณลักษณะส่วนบุคคลของคุณ...]

[ ชื่อ : กู่ตู่เหยากวง ]

[ เผ่าพันธ์ : มังกรซวนหยิน ]

[ โชคลาภ : 9 ]

[ ชื่อเสียง : 10 ]

[ร่างกวย : 20 ]

[  7.คุณเกิดใน เเดนลับที่เต็มไปด้วยอมตะ ( โหมดฮาร์ดคอร์]   ความสามารถพิเศษ:6.พรสวรรค์โดยกำเนิด 10 (อาวุธ "พิษ" ไม่สามารถสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับคุณได้)] ]

[นับถอยหลัง: 10, 9, 8]

[ นับถอยหลังศูนย์]

จิตสำนึกของกู่ตู่เหยากวงค่อยๆ ถอนตัวออกจากร่างของนาง 

  กู่ตู่เหยากวงลืมตาขึ้นมาด้วยความงุนงง ทุกสิ่งรอด้านมืดมิดในรอยเเยกด้านบนเเสงสีขาวสาดสองเข้ามาราวกับเเสง เสียงเเตกดังขึ้น ไขใบใหญ่สีขาวเเตกออกจนหมด

เผยให้เห็นงูตัวน้อยสีขาวบริสุทธิ ถ้ามองดีๆจะเห็นขาเล็กๆเเละเขาเล็กๆสองข้างบนหัว

  นี่คือร่างที่สองของ กู่ตู่เหยากวง ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าเป็นร่างโคลนซึ่งเป็นสัตว์ประหลาด

ร่างหลักของกู่ตู่เหยากวงและร่างที่สองมีจิตสำนึกเดียวกัน ร่างหลักอยู่ในตระกูลกู่ตู่ ในขณะที่ร่างโคลนมังกรซวนหยินอยู่ในพื้นที่ลึกลับที่ไม่รู้จัก

กู่ตู่เหยากวงคิดอย่างเงียบๆ' ว้าว!! สารฝันอยากเป็นมังกร ' ถ้าตามนิยายหลายๆเรื่องที่นางอ่านส่วนใหญ่มังกรที่เกิดมาจะกินเปลือกใข่ของตัวเอง ในถานะสัตว์ศักดิ์สิทธิ์สิ่งเหล่านี้ต้องมีค่าไม่มากก็น้อย

มังกรน้อยมองเปลือกใข่ด้วยดวงตากลมโตรู้สึกหิวขึ้นมาหน่อยๆ นางก็ไม่ลังเลที่จะกินเปลือกใข่

ในพริบตาเปลือกใข่สีขาวขนาดใหญ่ก็หายไปกู่ตู่เหยากวงรู้สึกง่วงนอนเเละไม่อาจต้านทานได้  นางต้องหลับเพื่อย่อยพลัง ความทรงจำมากมายปรากฎขึ้นในหัวของนาง นางจึงหลับลึกทันทีโดยไม่คำนึงถึงเวลา

500ร้อยปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว จิตสำนึกที่จมอยู่กับความทรงจำของนางก็หยุดนิ่งทันที และนางก็ไม่สามารถแม้แต่จะคิดได้

กู่ตู่เหยากวงลืมตาขึ้นมา เป็นเวลา500ร้อยปีเเล้วที่นางซึมซับความทรงจำทางสายเลือดของมังกรซวนหยิน   

ทันใดนั้นเสียงที่เป็นกังวลก็ดังขึ้นจากด้านนอก " คุณหนูใหญ่ "

เมื่อ กู่ตู่เหยากวงลืมตาขึ้น นางก็ได้ยินเสียงร้องไห้ดังออกมาจากหูของนาง พวกเขามาจาก กู่ตู่ซังยี่และ กู่ตู่มู่เอ๋อ และนางก็คิดกับตัวเอง นี่ไม่ดี!

ทันทีที่ซังยี่เห็นกู่ตู่เหยากวงตื่นขึ้นมา นางก็รีบมาด้านข้างกู่ตู่เหยากวง ด้วงน้ำตาและพูดว่า "คุณหนู ในที่สุดท่านก็ตื่นแล้ว! ท่านหลับไปครึ่งค่อนวันเเล้วนะเจ้าคะ "

จิตสำนึกของกู่ตู่เหยากวงถูกครอบงำโดยร่างที่สอง  นางจึงลืมเวลาไปโดยสิ้นเชิงนางใช้ข้ออ้างที่ว่านางต้องการงีบหลับ แต่นางนอนหลับนานเกินไป

โดยธรรมชาติแล้ว ซังยี่ และ มู่เอ๋อ สังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ พวกเขาคิดว่ากู่ตู่เหยากวงป่วยอีกครั้ง ดังนั้นพวกเขาจึงรีบโทรหาหมอ

  เมื่อ5ปีก่อนในพิธีปลุกรากฐานทางจิตวิญญาณ นางได้ปลุกกระดูกหยกซวนหยินขึ้นมา เเต่ไม่รู้เพราะเหตุใด กระดูกหยกซวนหยินของนางได้หายไป ทำให้นาง อ่อนแอและป่วยตั้งเเต้นั้น 

เมื่อหมอประจำตระกูลมา เขาพบว่าแม้กู่ตู่หยินจะอ่อนแอ แต่ชีพจรของนางก็ยังคงไม่เปลี่ยนเเปลงจากก่อนหน้านั้นมากนัก เเละพิษความหนาวเย็นก็ไม่ได้กำเริบ

แต่มันเป็นเรื่องจริงที่กู่ตู่เหยากวงไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้ไม่ว่ายังไงก็ตาม มันไม่ควรจะเป็นเช่นนี้จริงๆ ถ้านางหลับอยู่

โชคดีที่ตอนนี้กู่ตู่เหยากวงตื่นได้ด้วยตัวเอง

  กู่ตู่เหยากวงยกตัวขึ้นเอนกายพิงหัวเตียงและปลอบใจซังยี่ "เอาล่ะ อย่าร้องไห้ ข้าสบายดี จู่ๆ ข้าแค่เหนื่อยนิดหน่อย ข้าแค่นอนต่ออีกสักหน่อย"

นางยกมือปิดปากไอเบาๆสองสามครั้ง โดยมีเลือกสีเเดงไหลซึมออกมาจากร่องนิ้ว ใบหน้าของนางซีดจางลง เหลือบมองเลือดสีเเดงบนนิ้วด้วยดวงตาลึกซึ้ง พร้อมคิดกันบตัวเอง

นางคงใช้จิตสำนึกทางจิตวิญญาณมากเกินไป จนเเละในตอนนี้ผนึกกำลังจะคลายลงทำให้พลังปราณเล็ดลอดออกมาโดยไม่ตั้งใจ 

หมอประจำตระกูลที่อยู่ด้านข้างพูดอย่างออนโยน " หากคุณหนูใหญ่ไม่รังเกียจ ข้าจะพาท่านไปพบบรรพบุรุษ "  

" ขอบคุณท่านผู้อาวุโสที่เสียเวลาพาเหยากวงไปส่ง "    เขาก้มลงอุ้มเหยากวงอย่างอ่อนโยน เขามีใบหน้าหล่อเหลาเส้นผมสีขาวยาวถึงเอวผูกไว้ด้วยผ้าไหมสีเงิน ดวงตาสีเขียวส่องเเสงเล็กน้อย 

เขาคือกู่ตู่เย่วเหอผู้อาวุโสลำดับที่7ของตระกูลกู่ตู่ เป็นปรมาจารย์นักเล่นเเร่เเปรธาติระดับ9 เพียงคนเดียวในตระกูล ผู้คนมากมายล้วนให้เกียจเเละเคารพเขาอย่างมาก 

เขาหันหลังกลับก้าวเท้าไปข้างหน้าโดยอุ้มกู่ตู่เหยากวงเอาไว้  เพียงพริบตาร่างของเขาก็ปรากฎหน้าเขตุหวงห้ามเยือกเเข็ง

เส้นผมสีดำราวกับขนอีกาของนางเเปรเปลี่ยนเป็นสีขาวเงิน สัญญลักษณ์แห่งกฎสีทองปรากฎขึ้นระหว่างคิ้ว  โดยพลังจิตวิญญาณปั่นป่วนทั่วร่างกายเล็ดล็อดออกมา เเม้กระทั่งเเขนของกู่ตู่เย่วเหอเต็มไปด้วยน้ำเเข็ง ที่หนาวเย็นจนเเทบจะกัดกร่อนเขา เเม้ว่าระดับพลังของเขาจะถึงครึ่งก้าวจักรพรรดิ์ก็ตาม

กู่ตู่เย่วเหอก้าวเข้าไปในเขตุต้องห้ามโดยไม่หยุดฝีเท้า  จนกระทั่งเข้าสู่ส่วนลึก

บรรพบุรุษปิงหยินยืนหันหลังพูดขึ้อย่างสงบ " พวกเจ้ามาเเล้ว "

กู่ตู่เหยากวงก้าวลงจากอ้อมเเขนกู่ตู่เยว่เหอ พลังระดับจักรพรรดิ์อันทรงพลังระเบิดออกมา จนอากาศในรอยเเตกจับตัวเป็นน้ำเเข็ง 

กู่ตู่เหยากวงมองบรรพบุรุษปิงหยินอย่าง ไร้อารมณ์ เส้นผมสีขาวเงินยาวจนถึงข้อเท้า โลหิตสีเเดงไหลที่มุมปาก ทั้งร่างของนางผสานไว้ด้วยอักษรกฎสีทอง ที่ค่อยๆสลายไปช้าๆ

ขยับปากพูดเบาๆด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์" บรรพบุรุษโปรดลงมือช่วยเหยาเอ๋อ"

บรรพบุรุษปิงหยินหันกลับมา นิ้วของเขาขยับอย่างรวดเร็ว ส่งเสียงพูดอย่างเเผวเบา " ผนึก " อักษรโบราณนับร้อยปรากฎขึ้นกลางอากาศ

บินล้อมรอบกู่ตู่เหยากวงเเล้ว ผสานรวมเข้ากับร่างของนาง 

เส้นผมสีขาวเปลี่ยนกลับเป็นสีดำ ทั้งร่างของนางร่วงล่นจากอากาศล้มลงด้านหน้าบรรพบุรุษปิงหยิน โดยยกมือจับเเขนเสื้อบรรพบุรุษปิงหยินไว้เเน่น

กู่ตู่เหยากวงเปิดปากกระอัก ด้วยไปหน้าซีดเซียว " ขอบคุณบรรพบุรุษ ที่ช่วยเหยาเอ๋อ "

บรรพบุรุษปิงหยินยกมือลูบหัวกู่ตู่เหยากวงด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน " เหยาเอ๋อตัวน้อยอย่ากังวน บรรพบุรุษหยุนอิงได้ออกไปค้นหาของวิเศษที่สามารถช่วยเจ้า ได้ ด้วยฝีมือของเขาคงใช้เวลาไม่นานนัก  ตอนนี้ว่ากันว่าในสำนักชิงหยุนเหมิน มีของวิเศษที่เรียกว่าน้ำพุเเห่งจิตวิญาณ  มันสามารถซ่อมเเซมร่างกายของเจ้าได้เล็กน้อย "

 "สำนักชิงหยุนเหมิน จัดงานฉลองการเก้าสู่ระดับราชาของอัจฉริยะหมานกงหยู่พอดี "

" เจ้าลองไปเที่ยวดูซักรอบ ยังไงเจ้าก็ไม่เคยได้ออกไหน "

" เหยาเอ๋อทราบเเล้วบรรพบุรุษ "

กู่ตู่เหยากวงกอดมือที่จับหัวของบรรพบุรุษปิงหยิน พูดด้วยรอยยิ้ม " บรรพบุรุษเอ๋อไปเเล้วนะเจ้าค่ะ "

นางปล่อยมือจากบรรพบุรุษปิงหยิน เดินไปหากู่ตู่เย่วเหอ " ไปกันเถอะผู้อาวุโส "

กู่ตู่เย่วเหอพยักหน้าอย่างอ่อนโยน ยื่นเเขนเสื้อออกไปทางกู่ตูเหยากวง

นางเดินไปข้างหน้ากอดเเขนเสื้อของกู่ตู่เยว่เหอ

ร่างทั่งสองก็หายไป ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าเขตุห้ามเยือกเเข็ง "คุณหนูใหญ่เราจะไปที่ไหนต่อ "

" ไปหาท่านพ่อที่ห้องโถงหลัก "

กู่ตู่เย่วเหอพยักหน้า เพียงพริบตาร่างทั้งสองก็ปรากฎตัวในห้องโถง

บนบังลังกู่ตู่ซิงเฉินเอนหลังอย่างเกียจคร้าน ทั้งสองข้างประกอบไปด้วย ผู้อาวุโสลำดับที่2 ผู้อาวุโสลำดับ5 เเละผู้อาวุโสลำดับที่7 เเละเหล่าลูกศิษย์ที่โดดเด่นของตระกูลกู่ตู่

กู่ตู่เหยากวงเเละกู่ตู่เยว่เหอคารวะกู่ตู่ซิงเฉินพร้อมกัน 

" ท่านพ่อบรรพบุรุษบอกว่าอยากให้เหยาเอ๋อเข้าร่วมงานเลี้ยงของสำนักชิงหยุนเหมินที่จะจัดขึ้นในสามเดือนข้างหน้า"

"ในชิงหยุนเหมินมีบางสิ่งที่สามารถบรรเทาอาการป่วยของเหยาเอ๋อได้ "

กู่ตู่ซิงเฉินพูดอย่างอ่อนโยน " เหยาเอ๋อไม่เคยออกไปไหน เเละนี้เป็นครั้งเเรกของเจ้าที่จะออกไปดูโลกภายนอก  ตระกูลกู่ตู่กำลังจะส่งคนไปร่วมงานเลี้ยงที่สำนักหยุนเหมินพอดี งั้นเจ้าก็เดินทางไปด้วยกันในวันพรุ้งนี้ "  

" เหยาเอ๋อทราบเเล้วท่านพ่อ" 

" งั้นเหยาเอ๋อจะไปเตรียมตัว "

"เอาละ "

เมื่อกลับมาถึงตำหนักหลิวหลี กู่ตู่เหยากวงนั่งข้างหน้าโต๊ะเครื่องเเป้ง มีกระจกเเก้วอันงดงามวางอยู่นางมองภาพสะท้อนในกระจก คิดอย่างลึกซึ้งกับตัวเอง ถ้าไปสำนักชิงหยุนเหมินนางก็น่าจะได้พบกับหนานกงหยู  เเละต่อจากงานเลี้ยง5ปีต่อมาก็เป็นการเริ่มต้นเนื้อเรื่องหลัก โดยสมบูรณ์

" ข้าไม่สามารถไปขัดขวางเนื้อเรื่องได้ มิเช่นนั้นจะเกิดปัญหา " เเล้วอีกวิธีละ ได้หรือไม่ได้ กู่ตู่เหยากวงมองภาพสะท้อนในกระจกอย่างไร้ความปราณี

กู่ตู่เหยากวงหลับตา ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งดวงตาที่ไร้ความปราณีของนางก็เปลี่ยนไป เป็นดวงตาที่ใส่สะอาดเต็มไปด้วยความอ่อนโยน

นางพูดกับซังยี่เเละมู่เอ๋อด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน 

"ไปเก็บของพรุ่งนี้ข้าจะเดินทางไปสำนักชิงหยุนเหมิน "

" เจ้าค่ะคุณหนู "

" ไท่ซวน "

เงาด้านข้างกู่ตู่เหยากวงสั่นไหว ปรากฎเป็นชายร่างสูง ในอาภรณ์สีดำ ใบหน้าที่หลอเหลาเเละไร้อารมณ์ บนดวงตาปิดทับด้วยผ้าไหมสีดำ ทั่วร่างเปล่งรัศมีที่อันตราย เขาหยิบม้วนภาพยื่นให้นางด้วยความเคารพ

" พูด " กู่ตู่เหยาเอนกายบนโต๊ะ คลี่ม้วนภาพ ด้วยความสนใจ  เขาคือไท่ซวน เป็นผู้พิทักเงาของนางที่ท่านเเม่ของนางทิ้งไว้ให้เพื่อปกป้องนาง ก่อนที่นางจะจากไป "  

" ในภูมิภาคกลาง ประกอบไปด้วย4ตระกูลใหญ่เเปดสำนัก ที่เป็นขุมอำนาจระดับจักรพรรดิ์

ตระกูลเสินเป็นตระกูลที่มีอำนาจอันดับหนึ่งของภูมิภาคกลาง  รองลงมาตระคือตระกูลหาน ตระกูลหลี ตระกูลเย่ 

ว่ากันว่านายน้อยคนที่สองตระกูลเสิน คือการกลับชาติมาเกิด ของปรามาจารย์ผู้มีอำนาจระดับจักรพรรดิ์

เเต่น่าเสียดายที่หัวหน้าตระกูลไร้ความเท่าเทียม เมื่อนายน้อยใหญ่เกิดมาเขาคิดว่าเขาคือการกลับชาติมาเกิดของยอดฝีมือเขาจึงปฎิบัติต่อนายน้อยเสินคนที่สองอย่างโหดร้าย

เมื่อเขาทราบว่าเเท้จริงเเล้วนายน้อยคนที่สองอาจเป็นการกลับชาติมาเกิดของยอดฝีมือระดับจักรพรรดิ์  เเม้จะเป็นของปลอม เเต่ลูกที่เขาเลี้ยงมาเเละลงเเรงไปมาก เขาจะทำใจเกลียดชังได้อย่างไร

 เขาจึงตัดปัญหาด้วยการวางยาพิษเเห่งจิตวิญญาณ เเละหักขาของนายน้อยคนสอง อย่างไร้ความปราณี ทำให้เขากลายเป็นคนโง่ที่เเทบจำอะไรไม่ได้ เเละพิการอีก เเม้จะรู้ว่าเขาอาจเป็นการกลับมาเกิดของยอดฝีมือเเต่ก็ยังคงปฎิบัติต่อเขาด้วยความอาฆาตพยาบาท

กู่ตู่เหยากวง " โอ้ โดยไม่คาดคิดว่าตระกูลเสินจะโง่เขลาถึงเพียงนี้ " ไม่น่าเเปลกใจเลยที่ร่างจุติการกลับชาติมาเกิดของเขารังเกียจตระกูลเสิน เเละเมื่อความทรงจำของเขากลับมา ก็สังหารคนในตระกูลเสินทั่งหมด   นี่สินะเรื่องราวของตัวร้ายที่ไม่ได้เอ่ยถึง 

ว่าทำไมตัวร้ายที่ปรากฎตัวในตอนเเรกถึงได้น่าสงสาร  นางเอกเเค่ปฎิบัติต่อเขาอย่างดี เขาก็ตกหลุมรักนางอย่างช่วยไม่ได้    เเม้จะรู้ว่านางเป็นศัตรูก็ปฎิบัติต่อนางอย่างดี     

คำพูดของไท่ซวนขัดจังหสะความคิดของนาง                                   " ฝ่าบาท ข้าพระองค์คิดว่ามันไม่ง่ายเช่นนั้น  ระดับพลังของคนผู้นั้นอาจจะสูงกว่าระดับจักรพรรดิ์ "

กูตู่เหยากวงไม่เเปลกใจนางพูดอย่างสงบ" ใช่เเล้วมันเป็นอย่างที่เจ้าคาดเดา " กู่ตู่เหยากวงรี่ตาเล็กน้อย

"เพียงเเต่มันอาจจะมิใช่การกลับชาติมาเกิด "

ไท่ซวนตกตะลึงถ้าไม่ใช่การกลับชาติมาเกิด ก็มีเพียงเเค่ผู้เป็นอมตะ เท่านั้น

เขาไม่คิดว่ากู่ตู่เหยากวงจะรู้มากถึงเพียงนี้ เขาจึงลองพูดความคิดของเขาเพื่อหยั่งเชิงว่านางรู้มากเพียงใด" ฝ่าบาทหรือว่าจะเป็นร่างจุติของผู้เป็นอมตะที่เเท้จริงจากโลกเบื่องบน "   

กู่ตู่เหยากวงยิ้มมุมปาก "เป็นอย่างที่เจ้าคิด เเค่ว่าเขาอาจจะไม่ใช่เเค่อมตะที่เเท้จริงธรรมดา เเต่ระดับพลังที่เเท้จริงของเขาอาจจะเเม้กระทั่ง "

.... เทียบเท่าจักรพรรดิ์อมตะ "   

ยังไม่เเก้คำผิด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***