เดินทางข้ามเวลา

เเสงภายใต้ตะเกียงส่องกระทบ ม่านสีขาวบางอย่างเเผ่วเบาในความมืด สะท้อนใบหน้าที่งดงามเเละศักดิ์สิทธ์ราวเทพพระเจ้า   กู่ตู่เหยากวงยกมือปิดปากไอสองสามครั้งเเล้วกระอักเลือดออกมา  ใบหน้าที่ซีดจางอยู่เเล้วของนางก็จางลงไปอีก ราวกับจะเเหลกสลายไปได้ทุกเมื่อ

เธอมีใบหน้าที่สวยงามราวอมตะ ศักดิ์สิทธ์เเละไม่อาจลบหลูได้ ท่ามกลางม่านสีขาวที่พันกัน ภายใต้เเสงตะเกียง ดูชั่วร้ายเล็กน้อย 

" หยุดบรรยายได้เเล้ว เเค่ไอก็ต้องบรรยายด้วยหรอ? " กู่ตู่เหยากวงพูดไม่ออก อะไรคือชั่วร้าย นางรู้ดีว่านางสวย เเต่ไม่รู้ทำไมระบบชอบบรรยายฉากต่างๆจนนางอดไม่ได้ที่จะเขิลอาย เมื่อใดที่ได้ยินนางก็เผลอทำท่าทางตามคำบรรยายโดยไม่รู้ตัว รู้สึกราวกับว่าตัวนางเป็นอมตะ 

กู่ตู่เหยากวง " .... "  

จริงๆเเล้วนางไม่ได้มาจากโลกนี้ ฮาฮ่า      ใช้เเล้วมันเป็นอย่างที่ทุกคนคิด   เดินทางข้ามเวลา? "..."  นางไม่เคยคาดคิดเเละคิดคาด เเต่มันก็เป็นไปเเล้วอะ

"มันเป็นไปไม่ได้ !!!" 

 เเละร่างที่นางสวมอยู่ ก็คือนางร้ายในนิยายเรื่อง เดินทางข้ามเวลาผู้เป็นอมตะตกหลุมรักฉัน    

เป็นนวนิยายที่นางเขียนเอง  เนื่อเรื่องที่เต็มไปด้วยหลุมเเละไม่เคยกลบ โลกที่เต็มไปด้วยเวทมนท์เเละอมตะ มีความลึกลับอยู่ทั่วทุกที่ โดยเนื้อเรื่องจะกล่าวถึง ตัวเอกหญิง ไป๋มู่จือ เกิดใหม่ในร่างของคุณหนูใหญ่เย่ชิงซีสาวงามอันดับหนึ่งเเห่งตระกูลเย่   

   เเต่นางกลับเป็นขยะที่ไม่มีรากจิตวิญญาณ เจ้าของร่างเดิมใช้ชีวิตอย่างลำบากจนกระทั่งเจ้าชายที่นางรักมายุติการหมั้นหมาย นางจึงกระโดดลงไปในน้ำ          

กระทั่งสิ้นใจตายด้วยความสิ้นหวัง  เเละไป๋มู่จือนักบุญการเเพทย์จาก ศตวรรษที่21 ก็ตื่นขึ้นมาในร่างของเย่ชิงซี เพื่อทวงทุกอย่างที่เป็นของนางเเละให้ทุกคนที่ทำร้ายนางต้องชดใช้!

'  ต่อจากนี้ข้าคือเย่ชิงซี  '                                                                             ด้วยความช่วยเหลือของนิ้วทอง เย่ชิงซีได้สร้างรากทางจิตวิญญาณขึ้นมาใหม่  เป็นรากไฟเเห่ง สวรรค์ ทำสัญญากับสัตว์ศักดิ์สิทธ์ นางจึงเริ่มต้นเส้นทางการโต้กลับเเละโกงไปตลอดทาง จนนางได้มาพบกับ

  นางฟ้าตงเหยาสาวงามอันดับหนึ่ง เเห่งสำนักชิงหยุนเหมิน  ผู้ถือกำเนิดมาพร้อมกระดูกหยกน้ำเเข็งซวนหยิน  นางเป็นหนึ่งในคู่เเข่งความรักของนางเอก   

 ที่เกือบฆ่านางเอกได้หลายครั้ง  เเละนางเอกเเทบไม่อาจสู้กลับได้      เเต่ในท้ายที่สุดนางก็ตายภายใต้เขตต้องห้ามเพื่อปกป้องพระเอก   หนานกงหยู จากผู้เป็นอมตะนับ10องค์ 

ถึง เเม้ว่านางจะตายไปในท้ายที่สุดเเละไม่อาจเป็ยภัยคุกคามนางเอกอีกต่อไป เเต่ในทางกลับกันนางสามารถทำให้หัวใจพระเอกสั่นไหวได้ชั่วขณะหนึ่ง ทำให้เขาไม่อาจลืมนางไปได้ชั่วชีวิต เขาทำได้เพียงฝังเรื่องราวของนางลงไปในส่วนลึกของความทรงจำ 

   ว่าครั้งหนึ่งเคยมีคนผู้หนึ่งที่ทำทุกอย่างถึงขั้นยอมตายเพื่อเขา เเลกกับการเป็นที่จดจำของเขาตลอดไปเเม้ไม่ได้หัวใจของเขาก็ตาม 

ใช่เเละนางก็คือนางฟ้าตงเหยา หรือชื่อที่เเท้จริงของนาง กู่ตู่เหยากวง คุณหนูใหญ่เเห่งตระกูลกู่ตู่    เป็นหนึ่งในมหาอำนาจลึกลับที่สืบทอดมาตั้งเเต่สมัยโบราณ

เเม้ มรดกที่เเท้จริงจะถูกตัดขาด ตระกูลกู่ตู่ก็ยังคงเป็นมหาอำนาจโบราณอันยิ่งใหญ่เเละไม่อาจล่วงเกินได ถ้าหากเชื้อสายโบราณของนางบรรลุความเป็นอมตะ กู่ตู่เหยากวงก็จะสามารถปลุกความทรงจำทางสายเลือดที่เเท้จริงของตระกูลกู่ตู่ขึ้นมาได้   

จะบอกว่านางสวมร่างก็ไม่ถูก                   เพราะนางเกิดเป็นกู่ตู่เหยากวง ทั้งร่างกายเเละจิตวิญญาณล้วนเป็นนางทั้งสิ้น  ตอนเเรกนางไม่เคยคิดว่านี้คือนิยายที่นางเเต่งจนกระทั่ง

เมื่ออายุ 10ปี นางเข้าร่วมพิธีปรุกรากจิตวิญญาณนางเเละได้ปลุกกระดูกหยกน้ำเเข็งซวนหยินขึ้นมาตามเนื้อเรื่อง 

โดยไม่คาดคิด   ร่างกายของนางพัฒนาเป็นร่างกายศักดิ์สิทธิ์ซวนหยินโบราณ ล่วงหน้า

เพราะมรดกที่เเท้จริงถูกตัดขาด   พลังจิตวิญญาญที่เพิ่มขึ้นกระทันหันของนางเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนถึงระดับจักรพรรดิ์ขั้นสูงสุดในพริบตาเเละไม่มีท่าทีว่าจะหยุด

ในทางกลับกัน นางไม่อาจควบเเน่นเเก่นเเท้เเห่งจิตวิญญาญเเละก้าวสู่ขั้นราชันย์ได้ พลังศักดิ์สิทธิ์ที่มากเกินไปกัดกร่อนร่างกายของนาง ราวกับถูกเข็มน้ำเเข็งหมืนปีนับไม่ถ้วนทิ่มเเทงทั่วร่างกาย ทำให้นางไม่อาจควบเเน่นเเก่นเเท้จิตวิญญาณเเล้วก้าวสู่ขั้นราชันย์ได้  นางจึงต้องเผชิญกับความทุกทรมานอย่างไม่มีที่สิ้นสุด

  เส้นผมสีดำ เเปรเเปลี่ยนเป็นสีขาวราวหิมะเเม้กระทั่งคิ้วเเละขนตา    สัญญลักษณ์แห่งกฎสีทองปรากฎขึ้นระหว่างคิ้ว  

  ในดินเเดนที่ถูกตัดขาด  เเละมีเพียงการฝึกวิชาอมตะปิงซวนจื่อที่หายสาบสูญ ไปในสมัยโบราณถึงจะทรงพลังพอที่จะสามารถขวบเเน่นเเก่นเเท้พลังต้นกำเนิดได้ของร่างกายศักดิ์สิทธิ์ซวนหยินโบราณ

เเละกาวสู้ขั้นราชันย์ได้สำเร็จ เเละอีกวิธีหนึ่งที่เป็นไปไม่ได้เช่นกันนั้นก็คือการ ดูดซับเเก่นเเท้จิตวิญาณอมตะ   น่าเสียดายที่ทวีปนี้ถูกตัดขาดเเละไม่มีอมตะที่เเท้จริงอีกต่อไป    

ผู้คนในทวีปจิ่วเทียนล้วนทราบกันดีว่าผู้ที่สามารถบันลุถึงขั้นจักรพรรดิคือจุดสูงสุดเเละไม่อาจไปต่อได้ทำได้เพียงมีอายุไขเพียงหนึ่งหมื่นปีเท่านั้น  เเต่ในตระกูลโบราณล้วนทราบกันดีว่าต่อจากระดับจักรพรรดิยังมีระดับที่สูงกว่าคือ ขั้นราชันย์  ขั้นวิญญาญสวรรค์  เเละ ผู้เป็นอมตะ

ในฐานะผู้เเต่งนิยายเรื่องนี้ กู่ตู่เหยากวงรู้ดีว่าใครคือผู้เป็นอมตะที่สามารถช่วยนางควบเเน่นเเก่นเเท้อมตะ เเละอาจช่วยนางได้ นั่น ก็คือพระเอกหนานกงหยู  ในนิยายเนื้อเรื่องหลักหนานกงหยู คือจักรพรรดิ์อมตะที่ตกลงมาสู่โลก  เเละอีกผู้หนึ่งก็คือ เสินหลางกวน  ศัตรูคู่อาฆาตของพระเอก เทพอมตะผู้เต็มไปด้วยความชั่วร้าย

กู่ตู่เหยากวงพยายามควบคุมพลังทางจิตวิญญาณอย่างสุดกำลังขนะคิดเเละอดไม่ได้ที่จะพึมพำ " ยุ่งยาก " ไม่ใช่ว่ามันเป็นไปไม่ใด้ที่จะเข้าใกล้พระเอกหรือบอสจอมวายร้าย     

เเต่ ในฐานะผู้เขียนนิยายเรื่องนี้ นางรู้ดีว่าเรื่องราวมันไม่ง่ายเช่นนั้น เพราะเนื้อหาในนิยายมันเป็นเเค่ส่วนเล็กๆเท่านั้น  ในฐานะนักเดินทางข้ามเวลานางก็มีนิ้วทองเช่นกัน     

      นางมีโลกสมุดเเห่งความทรงจำที่วุ่นวาย มันเก็บบันทึกความคิดเเละความทรงของนาง รวมถึงเนื้อเรื่องต่างๆในนิยาย เเละรวมนิยายหลายๆเรื่องที่นางเเต่งเเละอ่าน              เเละจินตนาการต่างๆในความคิดของนางก็เเยกอยู่ในหนังสือเหล่านั้น    

มันยังมีเเผนมากมายที่นางไม่เค่ยเขียนลงไปในนิยาย  เเละเเค่คิดไว้ในหัว ทำให้นางรู้ว่าโลกนี้มันไม่ง่ายอย่างที่คิดถ้าคนเหล่านั่นสั่งเกตุเห็นนางละก็ นางก็คงจะตายโดยไม่รู้ตัว      กู่ตู่เหยากวงขมวดคิ้วด้วยความเจ็บปวดความหนาวเย็นเเผ่ออกมาจากกระดูกจมลงทั่วร่างกาย ของนาง

พลังทางจิตวิญญาณที่มากเกินไม่อาจทะลวงผ่านได้สะสมมากยิ่งขึ้นในร่างของนาง

เเค่เพียงพลังที่เล็ดรอดออกมาก็ทำให้อากาศเเข็งตัวเเละกลายเป็นน้ำเเข็ง  โลหิตสีเเดงไหลลงที่มุมปาก ร่างกายของนางเต็มไปด้วยความเจ็บปวด รู้สึกชาจนนางไม่อาจขยับมือได้    ราวกับถูกเเช้เเข็งในน้ำเเข็งมานับหมื่นปี 

 [ ติ๊ง! ระบบร่างโคลนอมตะเปิดใช้งาน ]

    [    นับถ่อยหลังการเข้าสู่ระบบ 5 ปี ]

" ระบบ " กู่ตู่เหยากวงส่งเสียงผ่านริมฝีปากที่ไม่อาจขยับได้ ดวงตาของนางก็มืด นางล้มลงในอ้อมเเขนของกู่ตู่หยวนด้วยใบหน้ซีดเซียว "เหยาเอ๋อ "  กู่ตู่หยวนพูดอย่างกังวล รอบข้างผู้อาวุโสที่กำลังตื่นเต้น กับรากจิตวิญญาณน้ำเเข็งซวนหยิน ต่างตกตะลึงเเทบไม่อาจรักษาสติไว้ได้    จักรพรรดิ์ อายุ10ปี!!

เสียงเย็นชาดังขึ้นจากเเท่นบันลังด้านบน

" จากนี้ไปใครที่กล้าเผยเเพร่เรื่องราวออกไปข้างนอก  ตาย! " กู่ตู่ซิงเฉินสะบัดมือไปด้านหลัง ด้วยใบหน้าเย็นชา  เขามีผมสีดำยาวสามพันเส้นปลิวไปด้านหลังสวมมงกุฎหยก ผ้าคลุมสีขาวกระพือไปตามลม   เสียงที่เย็นชาของเขาดังขึ้นในหัวของสาวกเเละเหล่าผู้อาวุโสทุกคน

ทำให้เหล่าสาวกเเละผู้อาวุโสรู้สึกหนาวสั่นราวกับว่าวิญญาญจะถูกบดขยี้ไปได้ทุกเมื่อ   กู่ตู่ซิงเฉินเหลือบมองกู่ตู่เหยากวงในอ้อมเเขนกู่ตูหยวน สะบัดเเขนเสื้อร่างของทั้งสามก็หายไป

ปรากฏตัวในส่วนลึกสุดของตระกูลกู่ตู่ เขตหวงห้ามเยือกเเข็ง  สถานที่ที่สัตว์ประหลาดเฒ่าอายุนับหมื่นปี คือบรรพบุรุษเเห่งตระกูลกู่ตู่  

ภายในเขตหวงห้ามเต็มไปด้วยความหนาวเย็น เต็มไปด้วยต้นไม้สีขาว    คริสตัลน้ำเเข็งกระจัดกระจายบ้างลอยบนอากาศ  บ้างวางอยู่บนพื้น เปล่งกลิ่นอายที่หนาวเย็นจนอากาศความเเน่นเป็นน้ำเเข็งจนเเม้เเต่ยอดฝีมือขั้นราชาก็อาจเเข็งตายได้ 

ในส่วนลึกของเขตหวงห้าม

ชายหนุ่มอายุราว20ปี เอนตัวบนตั่งหยกน้ำเเข็ง เส้นผมสีขาวราวหิมะพระองค์มีใบหน้าที่อ่อนโยนดั่งหยก ในอาภรณ์สีขาวคลุมทับด้วยผ้าคลุมสีดำ ราวกับอมตะที่ตกผู้สู่โลก

บนโต๊ะหมากล้อมขยับอย่างเเผ่วเบาบนกระดานหมาก โดย ชายหนุ่มอีกคน เขามีเส่นผมสีดำสามพันเส้นยาวระพื้นในอาภรณ์สีดำ ใบหน้าหล่อเหลาของเขาเรียบเฉยปิดทับด้วยหน้ากากครึ่งซีก 

" กู่ตู่ซิงเฉินทำความเคารพบรรพบุรุษปิงหยิน เเละบรรพบุรุษหยุนอิง" กู่ตู่เฉินก้มตัวลงคารวะ  ชายหนุ่มทั้งสองอย่างเข้มครึมโดยมีกู่ตู่หยวนทำตามด้านหลัง โดยยังคงอุ้มกู่ตู่เหยากวงไว้ในอ้อมเเขน

ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าเขาคือ บรรพบุรุษปิงหยินเเละชายหนุ่มที่เล่นหมากรุกคือบรรพบุรุษหยุนอิง

ชายหนุ่มทั่งสองคือยอดฝีมือขั้นวิญญาณสรรค์ที่มีชีวิตอยู่มานับหมื่นปี ในตระกูลกู่ตู่  เป็นรากฐานที่ลึกที่สุดในตระกูลกู่ตู่ โดยที่เท้าข้างหนึ่งของพระองค์ ทรงเก้าสู่ขั่นอมตะ

" ไม่ต้องมีมารยาท "

กู่ตู่ปิงหยินพูดด้วยเสียงอ่อนโยน สบัดมือเเล้วลุกขึ้นนั่งตัวตรง 

ร่างของกู่ตู่เหยากวงลอยขึ้นขากอ้อมเเขนของกู่ตู่หยวน มาที่ตั้งน้ำเเข็ง อย่างนุ่นนวน

กู่ตู่เหยากวงอายุราว10 ปี ใบหน้ากลมผิวขาวซีดราวกับศพเย็นๆ เส้นผมสีขาวเงินของนางกระจัดกระจาย โดยมีสัญลักษณ์กฎสีทองระหว่างคิ้ว มีเลือดสีเเดงไหลที่มุมปากตาเเละหู  ราวกับตุ๊กตานางฟ้าตัวน้อยที่เเตกหัก

กู่ตู่หยินขมวดคิ้วกล่าวด้วยเสียงเเผ่วเบา "  ร่างกายศักดิ์สิทธิ์ซวนหยินโบราณ "

"ขอ บรรพบุรุษโปรดให้ความกระจ่าง เเก่ซิงเฉิน"   กู่ตู่ซิงเฉินตกตะลึง เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวร่างกายศักดิ์สิทธ์นี้ จงอดไม่ได้ที่กล่าวถาม    

บรรพบุรุษปิงหยินชะงัก เเล้วกล่าวช้าๆ"  ผู้ที่ปลุกร่างกายศักดิ์สิทธิ์ซวนหยินโบราณจะเลื่อนขั้นเป็นระดับอมตะโดยตรง กล่าวอีกอย่างก็คือ "

" อมตะโดยกำเนิด "ว่ากันว่าในอดีตผู้ก่อตั้งตระกูลกู่ตู่คือเทพมังกรซวนหยิน  อสูรศักดิ์สิทธิ์จากที่ถือกำเนิดในเขตต้องห้ามลึกลับเยือกเเข็ง  

นั่นหมายความว่านางเป็นเชื้อสายหลักตระกูลกู่ตู่  ส่วนร่างศักดิ์สิทธ์ซวนหยินโบราณ 

เป็นร่างกายโบราณที่เกิดจากสายเลือดที่หลอมรวมกันของมังกรซวนหยินเเละเทพโบราณ "

" นับตั้งเเต่มรดกที่เเท้จริงถูกตัดขาดเเละสายเลือดตระกูลกู่ตู่ก็เจือจางลงไปเรื่อยๆ เพราะไม่อาจปลุกสายเลือดที่เเท้จริงได้ " 

" เเต่นี่เป็นปัญหาเพราะ พลังของร่างกายศักดิ์สิทธิ์ซวนหยินโบราณเเข็งเเกร่งเกินไปเเละมีเพียงการฝึกวิชาอมตะปิงซวนจื่อ

ที่สืบทอดในสมัยโบราณของตระกูลกู่ตู่ถึงจะทรงพลังพอที่จะสามารถขวบเเน่นเเก่นเเท้พลังต้นกำเนิดของร่างกายศักดิ์สิทธิ์ซวนหยินโบราณอมตะได้  เเละอีกวิธีหนึ่งคือดูดซับพลังอมตะ "

" น่าเสียดายที่พลังอมตะถูกตัดขาด พวกเราทำได้เพียงผนึกพลังของนางของไว้ นิเช่นนั้นนางจะต้องทนทุกทรมานจากพลังทางจิตวิญญาณ เช่นนี้กระทั่ง  "

" หลับไหลไปนับหมืนปีไม่ถ่วนเเล้วตื่นขึ้นกลายเป็นเครื่องจักรสังหารที่ไร้อารมณ์ ไม่ก็ทนไม่ไหว ระเบิด " บรรพบุรุษปิงหยินยิ้มมุมปากเล็กน้อย  "  ตาย? "

กู่ตู่ซิงเฉินเเละกู่ตู่หยวนตกตะลึง รู้สึกหนาวสั่น ทั่งสองรีบพูดอย่างกังวล " บรรพบุรุษโปรดช่วยเหยาเอ๋อด้วย "   

"นั่นเป็นเรื่องที่เเน่นอน "

บรรพบุรุษหยุนอิงปรากฎตัวด้านของบรรพบุรุษปิงหยิน ทั้งสองพยักหน้าให้กัน

นิ้วมือราวกับหยกขยับอย่างรวดเร็วด้วยพลังจิตวิญญาณอันทรงพลัง สัญญลักษณ์กฎลึกลับนับไม่ถ้วนของทั่งสองล้อมรอบร่างของกู่ตู่เหยากวงผสานรวมเข้ากับร่างของนาง กระทั่งร่างกายของนางไร้พลังทางจิตญาณ

บรรพบุรุษหยุนอิงขยับนิ้วใต้เเขนเสื้อ เม็ดโอสถสีทอง ก็ล่องลอยเข้าหาปากของกู่ตู่เหยากวง ร่างกายที่เเทบจะพังทลายของนางก็ดีขึ้นอย่างรวดเร็วตาเปล่า      

ขนตาภายใต้ดวงตาที่ปิดสนิทสั่นเทา ขยับเปิดขึ้นอย่างช้าๆ  เเม้ความเจ็บปวดทั่วร่างจะยังอยู่ เเต่ยางก็รู้สึกดีขึ้นอย่างมากไม่ทรมานเหมือนตายอีดต่อไป ใบหน้าที่กลมเเละหน้ารักของนางหลั่งน้ำทันทีเมื่อพบเข้ากับกู่ตู่ซิงเฉิน

" พ่อ" เสียงน้ำนมดูเเหบเเห้งเเละเจ็บปวดดังขึ้นทันที่." พ่อ เหยาเอ๋อเจ็บ " 

" เหยาเอ๋อไม่ต้องกลัวพ่ออยู่นี่ " กู่ตู่ซิงเฉินพูดด้วยความรัก ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความเจ็บปวด  โดยไม่คาดคิดเมื่ออายุยังน้อย ลูกสาวตัวน้อยของเขาก็เผชิญความเจ็บปวดราวกับตายทั่งเป็นโดยที่เขาไม่อาจช่วยสิ่งใดได้

บรรพบุรุษปิงหยินเหลือบมองทั้งสอง พูดขึ้นอย่างเเผ่วเบา " ผนึกนี้อยู่ได้เพียงหนึ่งปีเท่านั้น   ทุกหนึ่งปีที่ผนึกกำลังจะคลายให้มาที่นี้อีกครั้ง "

ท้ายบท

ยังไม่เเก้คำผิด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***