เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว มินอาเริ่มรู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงบางอย่างในตัวเอง ทุกครั้งที่เธอเห็นโดฮวา ยิ่งทำให้เธอรู้สึกเหมือนหัวใจของตัวเองเต้นแรงขึ้นทุกที แม้ว่าเธอจะพยายามหลีกเลี่ยงหรือไม่คิดถึงเขา แต่สุดท้ายแล้วมันก็กลับเข้ามาในหัวอย่างไม่คาดคิด
ในวันหนึ่งหลังเลิกเรียน มินอาเดินออกจากห้องเรียนพร้อมกับเพื่อนๆ แต่เมื่อเธอหันไปมองที่สนามบาส เธอก็เห็นโดฮวากำลังฝึกซ้อมกับทีมบาสเก็ตบอลของโรงเรียน เขาดูสมาธิและมุ่งมั่นมากจนมินอาไม่สามารถละสายตาจากเขาได้
"มินอา เธอจะยืนอยู่ตรงนี้ทั้งวันหรือไง?" เพื่อนสาวของมินอาถาม
มินอาหลุดออกจากภวังค์และหันไปมองเพื่อน "อะ...เปล่าค่ะ ฉันแค่...แค่คิดอะไรอยู่"
"คิดถึงใครหรือเปล่า?" เพื่อนสาวยิ้มอย่างรู้ทัน
มินอาหน้าร้อนผ่าวและพยายามเบี่ยงเบน "ไม่ใช่ค่ะ...แค่...แค่ชอบดูพวกเขาซ้อม"
เพื่อนสาวหัวเราะเบาๆ "หืม เห็นแบบนี้แล้วก็รู้เลยนะ"
มินอารีบเดินหนีไปข้างหน้าโดยไม่ตอบอะไร เธอรู้สึกอับอายเล็กน้อย แต่ในใจกลับรู้สึกเหมือนหัวใจที่เต้นเร็วขึ้นทุกครั้งที่คิดถึงโดฮวา
จนกระทั่งวันหนึ่ง โดฮวาเดินมาหาเธอหลังเลิกเรียน พร้อมกับยิ้มบางๆ "มินอา วันนี้เธอมีเวลาว่างไหม?"
มินอาตกใจเล็กน้อย "อะ...มีค่ะ"
"งั้นไปเดินเล่นข้างนอกกันหน่อยไหม?" โดฮวาถามด้วยท่าทางที่ดูผ่อนคลาย
มินอารู้สึกเหมือนหัวใจเต้นแรงขึ้นอีกครั้ง "ได้ค่ะ"
ทั้งสองเดินออกจากโรงเรียนไปตามถนนที่เงียบสงบ ปลอดโปร่งจากเสียงรบกวนใดๆ มินอาไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้เดินข้างๆ โดฮวาแบบนี้ เธอรู้สึกเขินอายและไม่รู้จะพูดอะไรดี
"มินอา...เธอไม่ชอบพูดอะไรหรือไง?" โดฮวาหัวเราะเบาๆ
"ไม่ใช่ค่ะ...แค่...ฉันไม่รู้จะเริ่มพูดอะไรดี" มินอาตอบพร้อมกับยิ้มบางๆ
โดฮวาหันมามองเธอ "เธอเหมือนจะเก็บอะไรไว้ในใจนะ มินอา"
มินอานิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถอนหายใจ "จริงๆ แล้ว...ฉันแค่ไม่อยากเป็นภาระให้ใคร"
โดฮวาหยุดเดินและหันมามองเธอด้วยความสนใจ "หมายความว่าไง?"
"ฉันรู้สึกว่า...บางทีฉันอาจจะเป็นคนที่ทำให้คนอื่นลำบากใจได้" มินอาพูดเสียงเบา
โดฮวายิ้มและยักไหล่ "เธอคิดมากไปหรือเปล่า? ทุกคนต่างก็มีเรื่องที่พวกเขาต้องจัดการด้วยกันทั้งนั้น"
"แต่มันก็ไม่ง่ายเลย" มินอาพูดพลางมองไปที่พื้น
โดฮวาเดินไปข้างหน้าแล้วหันกลับมามองเธอ "อย่าลืมว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว มินอา"
มินอารู้สึกเหมือนมีบางอย่างที่ทำให้ใจของเธออบอุ่นขึ้น เธอไม่เคยคิดว่าโดฮวาจะพูดกับเธอแบบนี้ เขาไม่ได้แค่เป็นคนที่มีความสามารถ หรือเย็นชาเหมือนที่หลายคนคิด เขามีความอบอุ่นที่ซ่อนอยู่ในคำพูดและท่าทางของเขา
"ขอบคุณนะ...โดฮวา" มินอาพูดเสียงเบา
ทั้งสองเดินต่อไปด้วยความเงียบ แต่ในความเงียบนี้ กลับเต็มไปด้วยความเข้าใจและความรู้สึกที่ลึกซึ้งขึ้นทุกที
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments