แรงอธิษฐานแห่งรัก

❌⚠️คำเตือน❌⚠️

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาความรุนแรงการบังคับกักขังหน่วงเหนี่ยวการฆาตกรรมซึ่งเป็นพฤติกรรมที่นำไปสู่การถูกดำเนินคดีตามทางกฎหมายแต่พฤติกรมมเหล่านี้ไม่ได้ชี้นำได้ทำตามแต่งอย่างไรโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนักอ่านท่านใดไม่พึ่งพอใจนิยายเรื่องนี้ก็ไม่ต้องอ่านนะคะ

แรงอธิษฐานตอนอยากเจอ

__________________________________

...หญิงสาวได้เดินไปที่ทำงานของเธอเพราะสถานที่นั้นอยู่ไกลมากแค่เดินมา4ก้าวก็ถึงแล้วไกล้มาใช่มั้ยล่ะหญิงสาวได้เดินเข้าไปในที่ทำงานก่อนจะจัดการของแล้วนั่งลงที่ประจำ...

..."อ่าวหานอิงมาแล้วหรอพี่เธอที่เป็นทนายเป็นไงบ้างล่ะเห็นบอกเข้าโรงบาลนี่นาหายดีรึยัง"...

...ไป๋อิงเสวียนถามเพื่อนของตนด้วยความเป็นห่วงพี่ของลู่หานอิงว่าจะเป็นอะไร...

..."พี่ฉันพี่ลู่หานหลันหลิงสินะอ๋อยังไม่ออกจากโรงพยาบาลเลยล่ะไม่รู้ว่าจะออกเมื่อไหร่"...

..."แล้วใครดูแลแกล่ะตอนแกอยู่คอนโดน่ะ"...

..."พี่ลู่หานไป๋หยุนเค้าดูแลฉันดีมาก"...

"งั้นก็ดีแล้วอย่าให้อีป้ากับลูกนางมารังแกเธอนะ"

...ไป๋อิงเสวียนกล่าวไปเพราะเป็นห่วงเพื่อนของตนเพราะแต่เล็กจนโตเธอก็โดนรังแกมาโดยตลอดจากคนในบ้านหากไม่ใช่เพราะพี่ลู่หานไป๋หยุนพี่เป็นนักข่าวกับลู่หานหลันหลิงที่เป็นทนายคอยดูแลคงไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงแต่ตอนนี้น่าจะหายห่วงเพราะลู่หานอิงเสวียนรับราชการเป็นตำรวจสองคนนนั้นจึงไม่กล้าแกล้ง...

..."เอาล่ะเรารีบจัดการคดีความพวกนี้เถอะ"...

...ทั้งสองเคลียร์งานจนตกดึกจู๋ๆก็มีเหตุแจ้งขึ้นมาทั้งสองคนที่กำลังจะเอนหลังลงก็ได้ยืดตัวขึ้นแล้วลงพื้นที่ทันที...

..."ศพนี่ถูกฆ่าตายแบบมีรอยเลือดเลยแถมถูกของแข็งกระแทกที่หน้าไม่ถูกรัดคอจะเป็นไปได้มั้ยว่าเค้าอาจจะติดยาด้วยเลยไปหาเรื่องใครซักคนจนเป็นแบบนี้"...

..."เป็นไปไม่ได้ทางเราตรวจสอบแล้วไม่พบสารเสพติด"...

"งั้นคงจะถูกของแข็งทุบจนตายผู้เสียชีวิตคือใคร"

..."ลู่ไป๋อวี่พี่ชายบุญธรรมเธอ"...

..."ว...ว่าไงนะ"...

...ฉันทรุดลงไปกับพื้นทันทีที่ได้ยินชื่อนั้นอยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างหยุดไม่ได้ในหัวคิดอต่ว่าใครทำกันนะแต่ก็ไม่สามารถสลุปได้ฉันได้ส่งศพไปตรวจอีกครั้งเผื่อจะเจอหลักฐานเพิ่มเติมก่อนที่ฉันจะกลับบ้านและคิดทบทวนสิ่งที่เดินขึ้นและเริ่มวางแผนทั้งผู้ต้องสงสัยคนสนิทอริหรือแรงจุงใจแต่ก็ยังไม่ได้ข้อสลุปฉันนอนไม่หลับเลยไปที่เกิดเหตุเพื่อไปสืบหาข้อมูลบางอย่าง...

"ไม่เห็นมีอะไรที่ต้องสงสัยเลยเอะนั่นอะไรน่ะ"

ฉันเห็นบางอย่างตกอยู่แถวที่เกิดเหตุฉันเดินไปส่องไปก็พบกับกำไลอันนึงที่สลักคำว่าลู่หานอิงเสวียนทำให้ฉันนึกย้อนไปหาเด็กคนนั้นพร้อมนำปิ่นปักผมออกมาตรงปิ่นของฉันสลักคำว่าเวินจางชังเสวียน

...****************...

...ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เด็นคนนั้นอายุ12ปีอยู่ ม.1ลู่หานอิงเสวียนอายุ14อยู่ ม.3...

...ณ ตอนพักเที่ยง...

"พี่คะรับจบ ม.3พี่จะไปเรียนต่อไหนมั้ยครับ"

เด็กน้อยที่มีชื่อว่าเงินจางชังเสวียนถามหญิงสาวน่าตาน่ารักด้วยความอยากรู้

"พี่ไม่ไปไหนนะทำไมหรอเราจะไปไหนรึเปล่า"

..."ครับผมไปผมจะเรียนต่อที่สหรัฐอเมริกาต่อด้วยอังกฤษครับ"...

..."งั้นหรองั้นสู้ๆนะไปวันไหนล่ะ"...

..."พรุ่งนี้ครับพรุ่งนี้ผมก็จะไปแล้วพี่ครับถ้าผมไปพี่ต้องห้ามมีแฟนก่อนที่ผมจะกลับมานะครับ"...

..."ทำไมล่ะทำไมพี่ต้องห้ามมี"...

..."ผมไม่อณุญาติให้พี่สงสัยและถามผมผมบอกแค่ว่าไม่ให้มีก็คือไม่ให้มีแต่ผมต้องการคำตอบที่ผมพอใจกรุณาตอบผมมาด้วยครับพี่ลู่หานอิงเสวียน"...

...จากใบหน้าที่สดใสกลายเป็นเย็นชาและหน้ากลัวจนทำฉันสั่นไปหมด...

..."นายเนี่ยนะงั้นก็ได้"...

...ฉันตอบปัดปัดไปโดยที่คิดว่าเดี๋ยวเด็กคนนั้นก็ลืมแล้ว...

..."แต่เพื่อแสดงให้เห็นว่าพี่มีเจ้าของแล้วเพราะฉะนั้นเอานี่ไป"...

...ฉันมองเค้าที่ยื่นปิ่นปักผมให้ฉันโดยมีอักษรสลักไว้...

..."ชื่อนายนี่นาแล้วทำไมถึงไม่สลักแค่ชื่อหรือนามสกุลล่ะ"...

..."ก็เพราะว่านามสกุลน่ะมีซ้ำกันเลยไม่รู้ว่าใครเป็นใครต้องสลักทั้งสองอย่างไว้จะได้รู้"...

...****************...

...ปัจจุบัน...

..."ทำไมถึงเป็นแบบนี้"...

^^^__________________________________^^^

^^^ขอให้ทุกคนสนุกกับนิยายเรื่องนี้นะคะขอโทษด้วยที่ไม่ได้มาต่อ^^^

...ตารางอัปเดตนิยาย...

จันทร์ 1 ตอน พฤหัสบดี 1ตอน เสาร์ - อาทิตย์ 3ตอน

...แจ้งเพิ่มเติมนิยายทุกตอนจะมี3000กว่าตัวอักษรแต่หากเป็นตอนแรกจะมีแค่1500หรือ1600ตัวอักษรหากมีเวลาว่างมากอาจจะอัปหลายตอนในวันเดียวแต่หากไม่มีอาจจะไม่อัปเลย...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***