ก้าวที่สาม

วันนี้เป็นอีกวันที่ฉันคอยตามตื้อพี่เขา เอิ่ม..ต้องเรียกว่าส่งข้าวส่งน้ำส่งขนมมากกว่าถึงจะถูก ฉันตื่นเช้าเพื่อมาทำข้าวกล่องให้เขาวันนี้ฉันทำเมนู ข้าวปั้นกับไข่ม้วน มีผักอีกนิดหน่อยส่วนน้ำฉันเลือกเป็นน้ำผลไม้คั้นสด

"ตื่นเช้ามาทำข้าวกล่องอีกแล้วหรอ"

"ใช่แล้วค่ะพี่ดิน"

"แน่ใจว่าทำไปให้มาเรีย"

พี่ดินขมวดคิ้วถามแล้วจ้องฉันเขม็งด้วยสายตาเคลือบแคลง

"จริงสิ ทำไมดาวต้องโกหกพี่ดินด้วยละ"

ฉันยิ่มเจื่อนๆกลับไปให้พี่ดิน ฉันไม่อยากโกหกพี่ดินเลยแต่มันจำเป็น เพราะพี่ดินเป็นคนหวงน้องสาวมากข้อนี้ฉันรู้ดีที่สุด

"อย่าโกหกพี่นะดาว พี่ไม่คิดจะห้ามเราหรอกนะ"

พี่ดินพูดพร้อมเดินมาลูบหัวฉัน ฉันรู้ว่าพี่ดินรู้แล้วว่าจริงๆฉันไม่ได้ทำข้างกล่องไปให้มาเรียหรอก หรือบางทีพี่ดินอาจจะรู้เรื่องทั้งหมดแล้วก็เป็นได้

"พี่ดิน... ดาวสัญญาว่าจะไม่ทำให้ตัวเองเจ็บ ถ้าดาวไม่ไหว ดาวจะถอย...."

"ถอยออกมาตอนนี้เลยไม่ได้หรอดาว"

"ถอยออกมาตั้งหลักนะ ฮ่าๆๆๆ"

ฉันพูดจบก็รีบคว้าข้าวของต่างๆติดมือแล้วรีบวิ่งขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที ฉันไม่อยู่รอให้พี่ดินบ่นหรอก

เมื่อถึงมหาลัยจุดมุ่งหมายของฉันแน่นอนว่าต้องเป็นคณะวิศวะเพื่อจะเอาข้าวไปให้พี่ทัพ ฉันเดินไปถึงมุมตึกก่อนจะถึงสนามบาสก็ต้องหยุดเท้าลงเพราะได้ยินเสียงคนคุยกัน...

"มึงว่าเช้านี้น้องดาวจะมาส่งข้าวส่งน้ำมึงอีกไหมวะ"

"มึงจะถามทำไม"

"รอบนี้ถ้าน้องเขามาอย่าเอาทิ้งละกูจะกินเอง เสียดายของจริงๆ"

"ตามใจมึงกูไม่คิดจะแดกอยู่แล้ว"

ฮึก! มือของฉันสั่นไปหมด มันสั่นเหมือนคนเป็นไข้เลย อ่า..ฉันเป็นอะไรกันนะ ทั้งๆที่รู้อยู่แล้วว่ามันต้องเป็นแบบนี้ อย่าร้องเชียวนะนับดาว สู้สิวะ สู้!!!!

เมื่อคิดได้ดังนั้นฉันทำใจกล้าเดินเข้าไปหาพี่ทัพ

"พี่ทัพ" ฉันเรียกเขาด้วยรอยยิ้ม

"วันนี้ดาวทำข้าวกล่องกับน้ำผลไม้มาให้ด้วยนะ"

ฉันพูดพร้อมยื่นถุงที่บรรจุกล่องข้าวและขวดน้ำชูให้เขาดู

"เห้อ\~ ไอ้ทัพมึงโชคดีจริงๆที่มีคนน่ารักขนาดนี้เอาข้าวมาให้ทุกเช้า"

" 'แจ็ค' ถ้ามึงอยากกินก็เอาไป"

พี่ทัพยื่นมือมาดึงของในมือฉันแล้วโยนไปให้พี่แจ็ค อย่างไม่ใยดี ฉันมองการกระทำของเขาด้วยรอยยิ้ม

"วันหลังไม่ต้องเอามาให้ ฉันไม่ต้องการ"

พี่เขาพูดพร้อมหมุนตัวกำลังจะเดินไป ฉันก้มหน้ากัดปากตัวเองจนเจ็บไปหมด.. สุดท้ายฉันตัดสินใจพูดออกไปทั้งที่ยังก้มหน้ามองพื้น

"พี่ทัพ ดาวทำมาให้เพราะเต็มใจ ถ้าพี่ไม่เอาจะทิ้งไปหรือเอาให้ใครก็แล้วแต่..."

ฉันเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขา

"ที่ดาวให้พี่ไป พี่ก็แค่รับมันไปก็พอ"

"หึ งั้นหรอ..นับดาว"

เขาพูดแบบนั้นแล้วคว้าข้าวกล่องในมือพี่แจ็คมาแล้วเดินตรงไปที่ถังขยะ พร้อมโยนทิ้งลงไปทันทีต่อหน้าต่อตาฉัน

ฉันยืนนิ่งกำมือแน่นในใจมันอึดอัดจนปวดไปหมด..ฉันค่อยๆคลี่ยิ้มให้เขาช้าๆ

"พรุ่งนี้จะเอามาให้อีกนะคะ" ฉันพูดจบก็รีบสาวท้าวเดินไปอย่างไว

ไม่เป็นไรนะๆ นี่มันพึ่งเริ่มเอง จะถอดใจแล้วหรอดาว

ฉันปลอบใจตัวเองปลุกความมั่นใจให้กลับมาอีกครั้งเมื่อสภาพจิตใจของฉันเริ่มดีขึ้นแล้วฉันเดินกลับคณะบริหารขึ้นตึกเรียนไปทันที

ช่วงพักเที่ยงฉันกับมาเรียและ 'น็อต' เพื่อนที่รู้จักกันในคลาสน็อตเป็นผู้ชายหน้าหวาน น่าตาน่ารักเป็นคนเงียบๆไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ฉันชวนเขาทานข้าวด้วยกันตอนช่วงเปิดภาคเรียนแรกๆ จนตอนนี้พวกเราเริ่มสนิทกันมากขึ้น

"ดาว มาเรีย"

น็อตเรียกพวกเราขณะที่เราทั้งสามกำลังนั่งทานข้าวกันอยู่ที่โรงอาหารของคณะ

"มีอะไรหรอน็อต" มาเรียตอบ

"คืนนี้ไปงานวันเกิดเราไหม"

"หืมม!! วันนี้วันเกิดน็อตหรอ ทำไมไม่บอกให้เร็วกว่านี้ละ" มาเรียพูดจบรีบวางช้อนแล้วหยิบมือถือขึ้นมาทันที

"นั่นสิทำไมไม่บอกพวกเราก่อนเลยละ" ฉันถามออกไปด้วยความสงสัย

"เราก็พึ่งนึกขึ้นได้ แล้ว... จะไปไหม"

"ไปสิทำไมจะไม่ไปละ! ฉันสั่งของขวัญไปแล้ว"

"ขอบใจนะ"

"แล้วจัดงานวันเกิดที่ไหนงั้นหรอ"

ฉันรีบถามออกไปเพราะจะได้กะเวลาเตรียมของขวัญให้น็อต

"ที่คลับ XXD ตอนสี่ทุ่มนะ"

"สี่ทุ่มหรอ... อืม... โอเค" ฉันคิดคำนวณเวลาแล้วว่าฉันสามารถเตรียมของขวัญได้ทันแน่นอนเลยตอบตกลงไป

"อื้ม คนอาจจะไม่เยอะนะ งานเรามีแต่คนสนิท"

"พวกเราไม่มีปัญหาเรื่องนั้นเลย ดีซะอีกจะได้ไม่วุ่นวาย" มาเรียตอบพร้อมยิ้มจนตาหยี

หลังจากทานอาหารกันเสร็จ เราสามคนก็เข้าเรียนภาคบ่ายต่อจากนั้นก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

เมื่อฉันกลับมาถึงบ้านฉันรีบพุ่งเข้าครัวเพื่อหาวัตถุดิบในการทำเค้กเป็นของขวัญวันเกิดให้น็อตทันที

ฉันใช้เวลาทั้งเย็นในการทำหลังจากทำเสร็จฉันรีบขึ้นห้องไปอาบน้ำแต่งตัวทันที พอลงมาก็เจอพี่ดินนั่งอยู่ตรงโซฟาห้องรับแขก

"จะไปไหนหรอดาว"

"ดาวไปงานวันเกิดเพื่อนค่ะ อีกสักพักมาเรียน่าจะมาถึงแล้ว"

"อย่าเมามากนะ นับดาว ดูแลตัวเองด้วย"

ฉันเดินเข้าไปหอมแก้มพี่ดินหนึ่งฟอด

"สัญญาค่ะว่าจะไม่ดื่มจนเมา"

หลังจากนั้นครู่หนึ่งมาเรียโทรมาบอกว่าตอนนี้อยู่หน้าบ้านแล้ว

"พี่ดินดาวไปก่อนนะ"

 ฉันวิ่งไปคว้ากล่องเค้กแล้ววิ่งไปขึ้นรถของมาเรียที่จอดรออยู่หน้าบ้านทันที

วันนี้ฉันแต่งตัวด้วยเสื้อทรงสปอร์ตบลาสีขาวข้างใน ทับด้วยเสื้อไหมพรมตัวบางข้างนอกกางเกงเป็นกางเกงสแล็คสีดำ กับรองเท้าบูท

เพียงไม่นานฉันและมาเรียก็มาถึงคลับ คลับนี้เป็นคลับหรูที่มีทั้งชั้นสำหรับ VIP ที่เป็นห้องส่วนตัว ชั้นธรรมดาที่ทุกคนสามารถเข้าได้ ส่วนชั้นใต้ดินคือชั้น VVIPต้องใช้เวลาจองเป็นเดือนถึงจะได้คิวด้วยราคาที่แพงจนกระเป๋าฉีกส่วนมากจะเป็นพวกที่มีอิทธิพลมาเปิดชั้นใต้ดินของคลับนี้

ฉันเดินขึ้นมาชั้นVIP ห้องริมสุดตามที่ภูบอก ฉันเปิดประตูห้องออก..

"เอ่อ..ขอโทษค่ะ น่าจะเข้าผิดห้อง"

แล้วฉันก็รีบปิดประตูทันที

"อะไรของแกดาว ผิดห้องหรอแต่น็อตบอกห้องนี้นะ"

"ไม่รู้สิ แต่ในห้องมีพี่ทัพกับเพื่อนเข้าอยู่"

ใช่ฉันเปิดประตูไปเจอพี่ทัพกับเพื่อนอยู่บนโซฟาตัวสวย

"อ่าวงั้นหรอเดี๋ยวฉันลองโทรถามน็อตดูอีกที"

ยังไม่ทันที่มาเรียจะได้กดโทรออก ประตูห้องที่ฉันพึ่งปิดไปก็เปิดออกพร้อมกับน็อตที่ยื่นหน้าออกมาจากห้อง

"ถูกห้องแล้วเข้ามา"

น็อตดึงมือฉันเข้าห้องไป มาเรียเองก็เดินตามมาติดๆ

"สะ..สวัสดีค่ะ"

ฉันพูดออกไปเสียงเบาเพราะในห้องตอนนี้มีแต่กลุ่มพี่ทัพฉันยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหน

"เอ่อคือ..."

"มัวทำอะไรมานั่งนี่"

น็อตดึงมือฉันลงไปนั่งข้างเขาทันทีตามด้วยมาเรียที่นั่งลงตรงข้ามกับฉัน คนที่นั่งข้างมาเรียคือพี่แจ็ค ฉันอ้ำอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก

"อ้อ.. นี่นับดาว กับมาเรียเพื่อนผมเอง ส่วนนี่พี่แจ็ค พี่แทน พี่ภูผา และก็นี่พี่ทัพพี่ชายเราเอง"

"ห๊ะ!!! อะไรนะ"

ฉันหันควับไปมองน็อตแบบอึ้งๆ มาเรียเองก็เช่นกันทำหน้าเหมือนคนโดนผีหลอก

"เป็นอะไรไปดาว"

"ปะ..ปล่าว"

"เออนี่น็อตของขวัญ" มาเรียรีบทำลายบรรยากาศน่าอึดอัดนี้ด้วยการยกของขวัญออกมาให้น็อต

"ขอบใจนะมาเรีย"

"เปิดเลยสิ เรารีบเลือกไปหน่อยเลยไม่รู้ว่าน็อตชอบไหม"

"เราชอบหมดแหละมาเรีย"

น็อตเปิดกล่องของขวัญออกมาก็เจอกับรองเท้าแบรนด์เนมราคาแพง

"รู้ว่าเราใส่รองเท้าไซส์อะไรด้วยหรอ"

"เราเป็นพวกคาดคะเนจากสายตาได้แม่นสุดๆเลยนะ"มาเรียตอบอย่างภูมิใจ

"จริงหรอครับน้องมาเรีย แบบนี้หลังจากนี้พี่อยากให้น้องมาเรียไปช่วยพี่เลือกของได้ไหมนะ" พี่แจ็คหันหน้าไปถามมาเรีย

"ได้สิคะ ถ้ามีเวลานะ" มาเรียตอบแบบไม่ได้คิดอะไร

พี่แจ็คยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมาจนฉันเองยังขนลุกมาเรียมองไม่ออกได้ยังไงว่าพี่เขาหมายความว่ายังไงนะ

"เอ่อ ... น็อตนี่ของขวัญ"

ฉันเปิดกล่องเค้กแล้วยื่นไปให้น็อตพร้อมยิ้มหวาน

"ดาวทำเองหรอ รู้ได้ยังไงว่าเราชอบเค้กแบบนี้"

"อ้อ เราสังเกตุเอานะ น็อตเป็นคนชอบกินขนม อีกอย่างเวลาไปกินข้าวด้วยกันหรือว่าสั่งน้ำน็อตมักจะเพิ่มหวานตลอด เราเลยทำเค้กสตอเบอรี่แบบพิเศษมาให้"

"ใส่ใจจังเลยนะครับ"พี่แทนที่นั่งข้างพี่ทัพเอ่ยขึ้น

"ขอบใจนะ เราชอบมาก เราขอถ่ายรูปไว้ได้ไหม ดาวช่วยถือหน่อย"

"อื้มได้สิ"

น็อตกดถ่ายภาพแล้วกดอัพรูปภาพลงพร้อมแท็กมาให้ฉันทันที

"เราแท็กดาวด้วยนะ"

"โอเค"

หลังจากนั้นพวกเราก็เริ่มฉลองวันเกิดให้น็อต ทุกอย่างดำเนินไปเรื่อยๆเวลาผ่านไปเกือบถึงเที่ยงคืน มาเรียเริ่มเมาไม่ได้สติ

"มาเรียพอแล้ว เดี๋ยวก็กลับบ้านไม่ไหวหรอก"

ฉันเอื้อมมือไปดึงแก้วของมาเรีย

"อื้ม\~\~ เราไม่เมานะ ใครบอกว่าเรามาวว"

"เดี๋ยวพี่ไปส่ง" พี่แจ็คพูดขึ้นขณะที่ดึงมาเรียให้นอนลงบนตักของตัวเอง

"ดาวพากลับเองดีกว่าค่ะ"

"น้องดาวขับไหวหรอ" พี่แทนถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเป็นห่วง

"แค่กรึ่มๆยังไม่เมาหรอกค่ะ"

"คอแข็งเหมือนกันนะเนี่ย ดวลกับพี่สักรอบไหมน้องดาว" พี่แจ็คพูดขึ้นด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

"อย่าคิดจะมอมกันซะให้ยากเลย" ฉันรู้ทันหรอกน่าว่าพี่เขาอยากพามาเรียไปส่งเองนะ ฉันไม่หลงกลหรอก

"ฮ่าๆ รู้ทันหรอเราอะ น่ารักจริงๆ"

ฉันไม่พูดอะไรก็แค่ยิ้มตอบเขาไป

"ว่าแต่.. ดาวชอบไอ้ทัพมันขนาดนั้นเลยหรอ"

พรวด! แค่กๆๆๆ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***