ก้าวที่หนึ่ง

หลังจากวันที่ฉันได้พบเขา ชายในฝันคนแรกของฉันตอนนี้เวลาก็ผ่านมาเกือบหนึ่งเดือนแล้วในระหว่างนั้นฉันตามสืบจนพบว่าพี่เขาชอบนั่งอยู่กับกลุ่มเพื่อนของเขาในเวลาพักกลางวันที่ข้างสนามบาสใกล้ๆตึกคณะวิศวะ ส่วนเรื่องที่พี่เขาชอบควงสาวในคลับกลับคอนโด หรือว่าเรื่องที่พี่เขาเปลี่ยนแฟนใหม่ทุกอาทิตย์ หรือแม้กระทั่งเรื่องที่พี่เขาชอบใช้ถุงยางกลิ่นอะไร ฉันได้คำตอบจากกลุ่มลับที่ชื่อว่า '4หนุ่มสะท้านฟ้า' ที่ตั้งขึ้นเพื่อแชร์เรื่องราวของเหล้าหนุ่มหล่อขวัญใจสาวๆในมหาลัยนี้ และหนึ่งในนั้นมีพี่ทัพอยู่ด้วยจึงเป็นเหตุให้ฉันพยายามตีสนิทกับรุ่นพี่ที่อยู่ในกลุ่มลับนั่นเพื่อที่จะได้ข้อมูลของเขา

"รู้ไหมดาวว่าตอนนี้แกเหมือนโรคจิตเลย"

"โรคจิตอะไรฉันแค่มาเดินเล่นเฉ๊ยๆ!" ฉันตอบปฏิเสธเสียงสูง

"จ้าๆเดินเล่น เดินเล่นจากตึกบริหารมาวิศวะเนี่ยนะ"

"หลบเร็วมาเรีย!!"

ฉันพูดพร้อมกระชากแขนเพื่อนสาวมาหลบหลังมุมตึกเพราะคนที่ฉันพยายามตามมาตลอดหลายอาทิตย์เขากำลังเดินมา

"อา...วันนี้พี่ทัพเปลี่ยนนาฬิกาด้วยแหละ"

ฉันพูดพร้อมทำหน้าตาหวานเยิ้ม

"เห้ออ\~ ฉันไม่ชินกับการที่แกเป็นแบบนี่เลย"

"ไม่ชินก็ต้องชินเพราะฉันจะเป็นแบบนี้ไปอีกนาน"

ฉันหันกลับไปพูดกับเพื่อนสาวที่ยืนอยู่ข้างหลังด้วยเสียงอันมุ่งมั่น

"ดาวชั้นว่าแก...."

"อะไรแกจะบอกให้ฉันหยุดแล้วรีบกลับบ้านว่างั้น"

ฉันกอดอกทำเสียงฮึดฮัดใส่มาเรีย

"ใช่เธอควรหยุดตามฉันแล้วรีบกลับไปดูดนมแม่ซะ"

เฮือก! ฉันตกใจรีบหันหน้ากลับไปมองก็เจอกับพี่ทัพอยู่ตรงหน้าฉัน...

ใช่! เขายืนอยู่ตรงหน้าฉันใกล้ๆฉัน! เสียงของเขามันทุ้มนุ่มดูละมุนสบายหู กลิ่นน้ำหอมที่เขาฉีดลอยเตะจมูกของฉัน มันเป็นกลิ่นหอมเย็นๆแบบเซ็กซี่ อา\~...มันดูเหมาะกับเขาจัง ในหัวของฉันตอนนี้คิดว่า ถ้าเขาอยู่บนเตียงทำเสียงกระเส่าเบาๆ กลิ่นตัวหอมๆของเขาอยู่ใกล้ๆจมูกของฉันตลอดเวลาจะเป็นยังไงกันน้า\~......

"นี่เธอได้ฟังที่ฉันพูดอยู่ไหม!"

พี่ทัพตะเบ็งเสียงใส่จนฉันสะดุ้งหลุดออกจากห้วงความคิด

"ค..คะ? เมื่อกี้พี่พูดว่าอะไรนนะคะ?"

"หึ น่ารำคาญ"

เขาเค้นเสียงหึในลำคอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่บ่งบอกว่ารำคาญเต็มทน

"ฉันบอกว่า เลิกตามฉันได้แล้ว ฉันรู้ว่าเธอแอบตามฉันมาหลายวันแล้ว"

เขาเสยผมที่หล่นลงมาปกหน้าเขาขึ้นแล้วพูดกับฉันด้วยประโยคที่ฉันคิดไปเองว่ามันเซ็กซี่ขยี้ใจหัวใจของฉันเต้นแรงจนมันปวดไปหมด "ฉันไม่ชอบเด็ก"

"แต่เด็กเคี้ยวอร่อยนะคะ!"

ฉันเผลอตอบตามความคิดไปในทันทีที่เขาพูดจบ

"งั้นหรอแต่ว่าฉันไม่ชอบเด็กที่โม้ว่าอร่อยแต่จริงๆแล้วจืดหรอกนะ"

เขาพูดเพียงแค่นั้นแล้วเดินกลับไปหากลุ่มเพื่อนของเขาทันที

หลังจากที่จัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วพี่ดินชวนฉันไปเดินซื้อของใช้ในห้าง

"ดาวอยากได้ชุดใหม่ไหม"

"อืม....ไม่ดีกว่าค่ะ ดาวยังไม่อยากได้ใหม่"

พี่ดินทำหน้าหงอยนิดๆในตอนที่ฉันตอบปฏิเสธไป ฉันรู้ว่าเมื่อก่อนเราเคยลำบากกันมากๆมาก่อนพอมาถึงจุดนี้พี่ดินก็อยากให้ฉันสบาย ทุกครั้งที่มาด้วยกันพี่ดินมักจะพยายามโน้มน้าวให้ฉันซื้อของที่อยากได้ประจำ

แต่พวกชุดเสื้อผ้าฉันมีเยอะแล้ว และยังไม่อยากได้ใหม่ตอนนี้ แต่เพื่อเป็นการทำให้หน้าที่บูดบึ้งของพี่ดินกลับมาสดใสฉันจะซื้อของที่อยากได้สักชิ้นแล้วกัน

"งั้น.... ดาวขอซื้อชุดเครื่องเขียนสำหรับวาดภาพได้ไหมคะ"

"ตรงนู่นมีร้านขายอุปกรณ์วาดภาพ"

พี่ดินพูดแค่นั้นแล้วจูงมือฉันไปทางร้านขายอุปกรณ์วาดภาพทันที

ในระหว่างที่ฉันกำลังเลือกอุปกรณ์วาดภาพโดยมีพี่ดินช่วยเลือกอยู่ด้วยนั้น สายตาของฉันก็พลันเหลือบไปเห็นใครบางคนอยู่ที่ร้านขายเสื้อผ้าแบรนด์เนมร้านตรงข้ามกับร้านขายอุปกรณ์วาดภาพที่ฉันอยู่

"พี่ทัพ..."ฉันพูดพึมออกมาเสียงเบา

"ดาวพูดว่าอะไรนะ"

"เปล่าค่ะพี่ดินช่วยเลือกสีหน่อยสิ"

ฉันเหลือบไปมองที่พี่ทัพอยู่อีกครั้ง เขาดูดีมากแม้ตอนที่เขาทำหน้าเบื่อหน่าย ข้างกายเขามีสาวสวยหน้าอกโตเป็นบักแตงโมกำลังยืนเลือกเสื้อผ้าอยู่โดยหันมาขอความเห็นจากเขาเป็นพักๆ

ฉันมองผู้หญิงคนนั้นแล้วกลับมามองหน้าอกตัวเองพร้อมถอนหายใจ

"เห้อ\~\~ ทำไมแม่ให้มาแค่นี้นะ"

"มีแค่นี้แล้วมันทำไมละ ยังไงน้องสาวของพี่ก็น่ารักที่สุดแล้ว"

พี่ดินได้ยินฉันถอนหายในยืดยาวพร้อมมองหน้าอกตัวเองอย่างปลงตกก็เลยพูดปลอบใจน้องสาวออกมาสินะ

"พี่ดินว่า แบบดาวถ้าจะจีบผู้ชายสักคนพี่ดินว่าจะจีบติดไหม"

"จีบ!! จีบใคร ดาวเนี่ยนะ อย่าเลยขี้เหร่แบบนี้ไม่มีใครเอาหรอก" พี่ดินพูดติดโมโหใส่ฉัน

"อ่าว! ไหนเมื่อกี้บอกน้องน่ารักไง"

"หูฝาดไปเองเหอะ! เลือกเสร็จแล้วใช่ไหมจะได้ไปคิดเงิน"

"ชิ! ค่ะๆๆ"

มาเรีย

คันธมาลี วรวงศ์คุณากร - เด็กกำพร้าจากสถานรับเลี้ยงเด็กถูกอุปการะโดยนักธุรกิจที่ร่ำรวยเป็นเพื่อนสนิทของนับดาวตั้งแต่สมัยเรียนโรงเรียนประถม

ดิน