“ออกไป…ออกไปจากบ้านของฉัน!”
“พ่อแม่พวกแกก็ตายไปแล้ว!!” เสียงแหลมของหญิงวัยกลางคนเจ้าของบ้านเช่าหลังนี้เอ่ยไล่เด็กชายหญิงคู่หนึ่งอย่างไร้ความปรานี
“คุณป้าครับ…ให้ผมกับน้องอยู่ที่นี้เถอะนะครับ..” เด็กหนุ่มอายุสิบเจ็ดวิ่งถลาเข้าไปกอดขาของหญิงเจ้าของบ้านพลางเอ่ยออกมาด้วยน้ำตาไหลอาบนองหน้าอย่างขอร้องอ้อนวอน
“เราสองคนไม่รู้จะไปอยู่ที่ไหนแล้ว…”
“ให้ผมกับน้องสาวได้อยู่ที่นี้เถอะนะครับ…” ปอนเด็กหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีเอ่ยขึ้นพลางมองไปที่เด็กหญิงหวันยิหวาน้องสาวคนเดียวของเขาที่มีอายุสิบห้าปีที่นั่งมองพี่ชายของเธอและร้องไห้ออกมาอย่างหนักเช่นกัน เธอกับพี่ชายของเธอเพิ่งจะสูญเสียเสาหลักของครอบครัวไปจากอุบัติเหตุทางรถยนต์พ่อแม่พวกเธอเสียชีวิตทั้งสองคน
“พ่อแม่แกค้างค่าเช่าบ้านฉันไว้หลายเดือน!!”
“และที่พ่อแม่แกตายเพราะมันฆ่าตัวตายหนีหนี้!!”
“รู้ไว้ซะด้วย…จำใส่หัวสมองโง่ๆของแกกับน้องแกไว้!!”
“ออกไป!!”
“ออกไปจากบ้านของฉัน!!” หญิงเจ้าของบ้านเอ่ยไล่เด็กทั้งสอง แต่ปอนผู้เป็นพี่ชายกลับส่ายศีรษะไปมาและกอดขาป้าเจ้าของบ้านแน่น หวันยิหวาเองก็วิ่งมากอดขาของป้าเจ้าของบ้านด้วยเช่นกัน ภาพของเด็กสองคนนี้ช่างสร้างความเวทนาน่าสงสารให่แก่เพื่อนบ้านที่เดินผ่านไปผ่านมาบางคนก็ก่นด่ายัยป้าเจ้าของบ้านที่ใจร้ายใจดำทำกับเด็กที่เพิ่งจะเสียพ่อแม่ไปได้ลงคอ
“พวกแกมาลากไอ้เด็กเหลือขอสองคนนี้ออกไปจากบ้านฉัน!!” ป้าเจ้าของบ้านเอ่ยเรียกเด็กวัยรุ่นลูกน้องของเธอ เด็กวัยรุ่นที่เป็นลูกน้องยัยป้าเจ้าของบ้านใจร้ายรีบวิ่งมากระชากร่างของเด็กหญิงหวันยิหวาจนเสื้อผ้าที่เธอใสอยู่ขาดดังแควกทำให้ปอนปล่อยขายัยป้าและรีบวิ่งเข้าไปกอดร่างของน้องสาวของเขาทันทีด้วยความเป็นห่วง
“เจ็บตรงไหนไหมยี่หวา…?” เสียงนุ่มนวลของคนเป็นพี่ชายเอ่ยถามน้องสาวของเขาไปด้วยความรัก
“ฮืฮอึก…ไม่เจ็บ..” หวันยิหวาตอบพี่ชายเธอพลางกอดเอวปอนแน่นด้วยความหวาดกลัว
“ออกไปจากบ้านของฉันได้แล้ว!” ยัยป้าเจ้าของบ้านเอ่ยไล่อีกครั้ง แต่คราวนี้ปอนจำใจต้องลุกขึ้นยืนจับมือหวันยิหวาเดินออกมาจากบ้านที่เขาและน้องสาวเติบโตมาตั้งแต่เด็ก เขาจะต้องไม่ร้องไห้ให้น้องสาวเขาเห็นเพื่อหวันยิหวาถ้าเขาร้องน้องสาวของเขาจะยิ่งเสียขวัญไปมากกว่านี้ เขาจะต้องเข้มแข็งและดูแลปกป้องน้องสาวของเขาแทนพ่อกับแม่ที่จากไปของเขาให้ได้
ซ่าาาาาาาาาาา
“ฝนตก…ยี่หวาไปหลบฝนตรงนั้นก่อน!” ปอนเอ่ยบอกน้องสาวทันทีที่เขาเห็นว่าฝนเริ่มจะลงเม็ดหนักแล้วเขาจึงรีบอุ้มร่างเล็กของน้องสาวเขาขึ้นอุ้มและรีบวิ่งฝ่าสายฝนไปยังที่ป้ายรถเมล์ที่พอมีหลังคาให้พวกเขาสองคนพี่น้องได้พักหลบฝน
“หนาวไหมยี่หวา…”
“กั๊กๆๆ หนาว…และหิวมากด้วย..”
“พี่ปอน…ยี่หวาหิวข้าว..”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments