บทที่ 11 ชายเบื้องหลังผู้เดียวดาย

ตอนเช้ามืด ไอจิเผลอตื่นขึ้นมาโดยหิวมากๆ เขาเดินไปห้องครัว แต่ด้วยความสลึมสลือของเขา เขากลับเดินหลงเข้าห้องยิม ซึ่งสึคาสะกำลังวิ่งบนสายพานอยู่

สึคาสะ: สวัสดีครับ!

สึคาสะตะเบ๊ะขึ้นมาตอนวิ่งอยู่ ทำให้ไอจิหายง่วง

ไอจิ: สวัสดี...ชื่ออะไรนะ? อ๋อ! สึคาสะคุง

สึคาสะ: อยากออกกำลังใช่ไหมครับ?

ไอจิ: ปล่าวหน่ะ ผมง่วงเลยหลงทางมา

สึคาสะ: เหรอครับ? เกิดอะไรขึ้น

ไอจิ: พอดีว่าผมหิวหน่ะ

สึคาสะ: งั้นเอากรีกโยเกิร์ตในกระเป๋าผมไปกินก่อนก็ได้นะครับ

ไอจิ: ขอบคุณมาก

ไอจิหยิบกรีกโยเกิร์ตขึ้นมา

ไอจิ: โยเกิร์ตรสจืดนี่นา นี่มันรสชาติที่ผมยัดเยียดให้น้องสาวชอบ

สึคาสะหัวเราะนิดๆ

สึคาสะ: น้องสาวโชคดีจังเลยนะครับเนี่ย ผมเพิ่งเคยกินโยเกิร์ตครั้งแรกเมื่อวานที่พี่โยโซระซื้อให้นี่แหละ

ไอจิ: จะว่าไปก็คิดถึงเค้าจัง...

สึคาสะ: นั่นสินะครับ มันก็ไม่แปลกที่จะคิดถึงครอบครัวเมื่อมาอยู่ร่วมกับคนอื่นที่เพิ่งรู้จักเนี่ย

ไอจิ: ผมกับน้องก็ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะ...

สึคาสะ: ผ่านอะไรมาบ้างเหรอครับ? เล่าได้นะครับ

ไอจิ: เรื่องมันคือ

ไอจิ: ผมอยู่ในครอบครัวที่มีฐานะดีอยู่ พ่อแม่เป็นนักร้องทั้งคู่ พวกเขาก็ตกใจมากเรื่องหน้าตาของผม แต่ถึงอย่างไร น้องสาวที่อายุห่างกัน 6 ปีกลับหน้าตาดีมาก ไม่เหมือนผม

ไอจิ: เส้นทางของผมกับน้องก็คล้ายกันในตอนแรก เราจบชั้นประถมที่เดียวกัน ผมได้ต่อมัธยมที่โรงเรียนเดิม แต่พ่อแม่ส่งน้องสาวไปเรียนโรงเรียนที่ดีกว่าในช่วงมัธยมต้น และตอนนี้น้องสาวผมอยู่มัธยมปลายปีแรก ศึกษาอยู่ที่โรงเรียนไอดอลแห่งหนึ่ง

ไอจิ: เมื่อก่อนตอนเป็นเด็กๆ พ่อแม่ก็สอนผมให้รักตัวเองให้มากๆและพวกเขาไม่เคยเปรียบเทียบผมกับน้อง เพราะพวกเขารักลูกทั้งสองเท่าๆกัน แต่ในขณะที่น้องสาวผมอยู่ชั้นประถมปลายปีแรก น้องไปสมัครเป็นนางแบบเด็กประจำให้กับแบรนด์เสื้อผ้าแบรนด์เนม ผมรู้สึกว่าพ่อแม่เริ่มเทใจให้น้องมากขึ้น

ไอจิ: พ่อแม่ซื้อเสื้อผ้าใหม่ๆให้น้อง ในขณะที่ปฎิเสธในการซื้อคอร์สติวเข้มเข้ามหาวิทยาลัยให้ผม ผมต้องตั้งใจเรียนด้วยตัวเอง

ไอจิ: น้องเค้าผันตัวเองไอดอลตอนอยู่มัธยมต้นปีแรก ตอนนั้นเป็นเซนเตอร์ของวงไอดอลเด็กหญิงวงหนึ่ง ผมก็อยากออกทีวีในฐานะพี่ชายเพราะผมสนับสนุนน้องมาตลอด แต่พ่อแม่ก็บดบังผมออกจากโลกของน้อง

ไอจิ: ผมต้องอยู่เดียวดาย โดนล้อเรื่องหน้าตาตั้งแต่ประถมยันมหาวิทยาลัย ตอนนี้พ่อแม่ก็ไม่ค่อยคุยกับผมแล้วด้วย

ไอจิ: ตอนอยู่ปี 2 พ่อแม่ก็เริ่มไม่ค่อยให้เงินรายเดือน ทำให้ผมต้องไปทำงานพาร์ทไทม์ ขายอาหารที่หอมหาวิทยาลัย ได้เงินพออยู่ได้

ไอจิ: ผมอยู่หอคนเดียวมาตลอด จนกระทั่งผมได้รูมเมทใหม่เป็นน้องปี 1 อยู่คณะพยาบาลศาสตร์ ซึ่งเป็นคนละคณะกับผมเลย เขาเสนอที่จะช่วยงานบ้านผมทุกอย่างแลกกับให้ผมติวหนังสือเขา เพราะเขาเรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ผมเก่งวิทยาศาสตร์มาก ผมอ่านหนังสือเขารอบเดียวผมติวได้เลย

ไอจิมองหน้าสึคาสะ

ไอจิ: สึคาสะคุง นายไม่ใช่คนแรกนะที่ผมเล่าเรื่องชีวิตให้ฟัง ผมเคยเล่าให้น้องรูมเมทคนนั้นฟังทุกอย่างเหมือนกัน

ไอจิ: เขาดิ้นรนหาช่องทางที่จะช่วยเหลือผมได้ และก็เสนอการออดิชั่นครั้งนี้ให้นี่แหละ

สึคาสะ: สุดยอดเลยครับ ผมชื่นชมที่ไอจิซังสามารถผ่านทุกอย่างมาได้ด้วยตัวเอง

สึคาสะ: เอ...แล้วไอจิซังมุ่งมั่นจะเป็นไอดอลเพราะอะไร ผมอยากรู้จังเลย

ไอจิ: ผมมุ่งมั่นที่จะเป็นไอดอลเพราะอยากใช้ชีวิตอย่างเปล่งประกายบ้างครับ

ไอจิ: ...และก็หวังอยู่ลึกๆเหมือนกันว่าผมจะไปได้ดีเหมือนที่น้องผมเป็น

✦•·············•✦•·············•✦

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***