บทที่ 3 อัศวินหน้าไหม้

ในตอนเช้ามืด บางคนก็ตื่นขึ้นมา

สึคาสะ: 1, 2! 1, 2!

โยโซระ: เอ้า สึคาสะคุงก็ตื่นตี 5 เหมือนกันเหรอ?

สึคาสะ: ผมต้องตื่นมาวิ่งตอนเช้าเป็นธรรมดาครับ

โยโซระ: ในฐานะไอดอล พี่ก็ต้องวิ่งตอนเช้าเหมือนกัน

สึคาสะ: พี่มาวิ่งกับผมไหมครับ

โยโซระ: ได้เลย

ระหว่างที่ทั้งสองคนวิ่งสายพานอยู่ สึคาสะก็ถอดเสื้อออกมาเพราะร้อน

โยโซระ: สึคาสะคุงหุ่นเหมือนนักกีฬาเลยนะ ชอบเล่นกีฬาเหรอ

สึคาสะ: ปล่าวครับ ผมเป็นทหารเกณฑ์

โยโซระ: พี่ขอถามอะไรได้หรือเปล่าหน่ะ

สึคาสะ: ครับผม

โยโซระ: สึคาสะคุงได้แผลไหม้มาจากไหนเหรอ

สึคาสะ: เรื่องเต็มๆมันยาวหน่ะครับ แต่ผมขอเล่าให้พี่ฟัง แค่คร่าวๆก็ยังดี

สึคาสะ: ผมเคยเป็นเด็กชนบทที่ถูกขังไว้ในบ้านครับ ผมต้องหนีออกไปเรียนหนังสือตอนที่พ่อแม่ทำงานในทุ่งนา

สึคาสะ: ทุกวันผมต้องวิ่ง 25 กิโลเมตรขึ้นภูเขาไปเรียนและกลับบ้าน อาหารที่ผมได้กินในทุกวัน คืออาหารที่คุณครูที่นั่นให้ ในขณะที่พ่อแม่ให้ผมแต่ข้าวสารดิบตั้งแต่ผมเลิกดื่มนมแม่

สึคาสะ: ผมมารู้ว่าเงินของพ่อแม่หมดตอนอายุ 16 ปี ดังนั้นผมตั้งใจจะไปเกณฑ์ทหารตอนอายุ 18 เพื่อส่งเงินมาให้พ่อแม่ครับ

สึคาสะ: ผมก็ได้เป็นทหารเกณฑ์และไปรบในป่า แต่ผมก็เจอไฟป่า ผมพยายามดับไฟนั้นแต่ผมต้องหลบกระสุน ผมเลยตกลงไปกระแทกกับพื้นและหน้าโดนไฟไหม้ไปครับ

สึคาสะ: ผมถูกปลดออกจากการเป็นทหารแต่ถูกส่งกลับบ้าน

โยโซระ: ทุกครั้งที่สึคาสะคุงส่งเงินให้พ่อแม่ พ่อแม่ไม่สงสัยเหรอว่าสึคาสะคุงหาย

สึคาสะ: ถ้าผมอยู่ พ่อแม่ก็ขัง แต่ถ้าผมไม่อยู่ พ่อแม่ก็ไม่ตามหาครับ ผมเป็นลูกที่พ่อแม่ก็ไม่ได้อยากมีครับ

โยโซระ: แล้วความสัมพันธ์ระหว่างสึคาสะคุงและพ่อแม่ตอนนี้หล่ะ

สึคาสะ: ผมเห็นพ่อแม่ผมเอาเงินที่ผมส่งให้ไปใช้ในทางที่ดี แล้วผมกับพ่อแม่ก็ได้ทำความรู้จักกันอย่างดีแล้วครับ หลังจากที่ห่างเหินเหมือนกับคนแปลกหน้าไป 18 ปี

สึคาสะ: แม่ของผมตั้งฉายาให้ผมว่า อัศวินหน้าไหม้ เพราะแผลที่ผมได้ และนิสัยกล้าหาญของผม

สึคาสะ: ตอนนี้ผมมุ่งมั่นที่จะเป็นไอดอลเพื่อส่งเงินให้พ่อแม่มากกว่าเดิมครับ

โยโซระ: พี่เห็นใจมากเลยนะ แต่ก็ยินดีด้วยที่กลับมาดีกันได้ พี่อาจจะสัญญาไม่ได้ แต่เชื่อว่าสิ่งดีๆจะเกิดขึ้นในชีวิตของสึคาสะคุงแน่ๆ

สึคาสะ: ขอบคุณนะครับ

✦•·············•✦•·············•✦

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

บทที่ 2 สำรวจคฤหาสน์

บทต่อไป