หลายเดือนต่อมา หลังจากเคลียร์งานต่างๆลงตัว เทวาก้อเดินทางไปต่างประเทศอย่างที่ตั้งใจ
...ประเทศฝรั่งเศษ
...
เทวา
"ในที่สุดก้อถึงซะที"
เดินลากกระเป๋าเข้าบ้านที่คุณป๋าซื้อให้เขาอยู่ตั้งแต่ 5 ขวบ และเขาต้องอยู่มาอย่างโดดเดี่ยวตลอดสิบกว่าปี คนดูแลหรือพี่เลี้ยงของเขาออกมาต้อนรับอย่างดีใจ
อองตวน
"ดีใจจังเลยครับที่คุณเทวากลับมา ผมนึกว่าคุณจะไม่กลับมาแล้วซะอีก"
เขาโผเข้ากอดทันทีอย่างคิดถึงผู้ชายวัยกลางคนที่ยืนสง่าอยู่หน้าประตูบ้านเค้าเป็นทุกอย่างของเทวา
ดูแลเทวามาตั้งแต่ตัวเล็กๆจนโตเป็นหนุ่ม
"คิดถึงจังเลยครับ นี่คุณเทวามาเที่ยวรึมาทำไรครับ"
ถามอีกเมื่อพากันไปนั่งลงบนโซฟา
เทวา
"มาตามหาคนครับ"
อองตวน
"ตามหาใครครับ อย่าบอกว่าตามหาสาวน่ะครับ"
แกล้งพูดหยอกออกไป
เทวา
"ก้อใช่น่ะสิครับ"
อองตวน
"อย่างคุณเทวายังต้องออกตามหาสาวๆเหรอครับผมคิดว่ามีแต่สาวๆวิ่งเข้าใส่ซะอีก"
เทวา
"ก้อต้องมีมั่งแหละ" ล้วงกระเป๋าหยิบโทสับออกมาส่งรูปให้ดู
"อองตวนช่วยตามหาคนๆนี้ให้หน่อยสิ"
อองตวน
"ว๊าวว!! สวยน่ารักยังงี้นี่เองถึงต้องมาตามหา" เขามองดูอย่างพิจารณา
"ว่าแต่มีแต่รูปจะหาไงครับ"
เทวา
"เธอชื่อพิชาภา มนูญพงศา. ชื่อเล่นลูกพีช"
"มาเรียนทำอาหารที่นี่ คุณพอจะรู้จักโรงเรียนสอนทำอาหารดังๆมั่งมั๊ยล่ะ"
อองตวน
"ก้อรู้จักนะครับ คงจะหาง่ายขึ้นแหละครับถ้ายังงั้น"
เทวา
"ดีเลย!! งั้นเริ่มหาเลยนะผมจะไปพักผ่อนสักเดี๋ยวนั่งเครื่องมาตั้งนานยังไม่ได้นอนเลย"
อองตวน
"เป็นโรคนอนไม่หลับอีกแล้วเหรอครับ"
เทวา
"คงงั้นแหละครับ. ฝากด้วยนะครับ"
พูดเสร็จก้อเดินขึ้นห้องไป
ตอนบ่ายอีกวัน
เทวาเดินยิ้มลงมาอย่างสะบายใจหลังจากได้พักผ่อนอย่างเต็มที่
อองตวน
"ตื่นแล้วเหรอครับ นอนยังกะสลบ ผมว่าจะไปปลุกเห็นหลับสะบายเลยปล่อยให้หลับต่อ"
เทวา
"ผมไม่ได้นอนมาหลายวันแล้วครับ"
อองตวน
"คงไม่ใช่เพราะคนที่ให้ตามหานะครับ"
เทวา
"ถ้าบอกว่าใช่ละครับ"
อองตวน
"งั้นคุณลูกพีชเนี่ยคงจะมีความสำคัญกับคุณมากๆแน่"
เทวา
"คิดว่าไงละครับ"
"แล้วไงครับตกลงได้เรื่องมั่งยัง"
อองตวน
"ก้อได้มามั่งแล้วนะครับแต่ไม่รู้จะเป็นคนเดียวกันรึเปล่า"
หยิบโทรศัพท์มาส่งรูปให้
เทวา
"ทำไมถึงคิดว่าจะไม่ใช่คนเดียวกันล่ะ"
อองตวน
"ดูเอาเองเหอะครับ"
เทวา
"เพ่งมองคนในรูป เขายิ้มอย่างดีใจที่เป็นคนที่มาตามหา แต่...."
อองตวน
"ท้องป่องยังงั้นใช่สาวๆที่คุณเทวาตามหาเหรอครับ"
เทวา
ยิ้มออกมา
"ท้อง!! ลูกพีชท้อง" 😲😲
อองตวน
"ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้มีรสนิยมกินคนท้องด้วย"
เทวา
"จะกินทำไมละตอนท้อง ผมก้อต้องกินก่อนเค้าจะท้องสิ อองตวน" 😁😁
อองตวน
"ยิ้มยังงี้อย่าบอกนะครับว่าคนในรูปน่ะท้องกะคุณเทวา"
เทวา
"ไม่ใช่ของผมแล้วจะของใคร"
ยิ้มหน้าบานอย่างดีใจสุดๆ เลื่อนดูรูปไปเรื่อยๆ แล้วก้อต้องสะดุดใจหน้าบึ้งขึ้นทันทีเมื่อเห็นรูปคู่กะผู้ชายคนอื่นหลายรูป
อองตวน
"ที่ผมพูดแบบนั้นเพราะผมไม่แน่ใจน่ะครับ
คุณคงเห็นละมีผู้ชายคนนี้ตามติดตลอดเวลาเลย"
"ดูเหมือนจะพักอยู่แมนชั่นติดกันรึที่เดียวกันด้วยผมก้อไม่แน่ใจ"
เทวา
"ไม่จริง!!. ลูกพีชต้องไม่มีคนอื่น!!😤😤"
อองตวน
"ผมไปสืบมาละครับ เธอซื้อแแมนชั่นที่นี่ด้วยเงินที่มหาศาลทีเดียว"
"ประวัติการฝากครรภ์ของเธอ ตอนนี้เธอท้องได้ 5 เดือนแล้วครับ"
เทวา
"5 เดือน!!" นั่งคิด ยกนิ้วขึ้นนับอีก
"มันก้อพอดีนะครับ ผมกะลูกพีชมีความสัมพันธ์กันเมื่อ 4-5 เดือนก่อน"
"ต้องเป็นลูกผมแน่ๆเลยอองตวน!!😁😁"
ทำท่าทางดีใจอย่างออกหน้าออกตา
อองตวน
"คุณไม่เคยพลาดเรื่องป้องกันตัวเองทำไมคราวนี้ปล่อยให้ท้องละครับ"
เทวา
"ผมไม่ได้พลาด ผมตั้งใจเลยแหละ"
"อยากหนีดีนัก ทำให้ท้องซะ!!ดูซิจะหนีไปไหนพ้น"
อองตวน
"คุณรักเธอเหรอครับ"
"แล้วเมลินีละครับ เมื่อเดือนที่แล้วเธอก้อมาพักที่นี่นะครับแล้วเห็นว่าเดือนนี้จะมาอีกด้วย เห็นบอกว่ามาเดินแบบน่ะครับ"
เทวา
หน้านิ่วทันทีพอคิดถึงอีกคนที่อองตวนเอ่ยถึง
"ผมคงต้องจัดการอะไรให้ชัดเจนแล้วล่ะ"
อองตวน
"ยังไงครับ คุณกำลังจะแต่งงานกับลินีไม่ใช่เหรอครับ รักกันมาตั้งหลายปี"
"จะให้ความสัมพันธ์ไม่กี่วันมาทำลายเลยเหรอครับ"
"คุณวาไม่เสียดายเวลาเหรอครับ"
เทวา
"อองตวนไปถามลินีดีกว่านะครับ ท่าทางจะสนิทกันหนิ ว่าเค้าไม่เสียดายเวลามั่งเหรอ"
อองตวน
"ทำไมพูดงั้นละครับ ผมก้อสนิทกันตามปกตินะครับ น้ากะหลานจะให้เป็นอะไรได้ครับ"
เทวา
"ผมก้อไม่ได้หมายถึงอย่างอื่นนะครับ"
"ตอนนี้น่ะลินีไม่เหมือนเดิมละ เค้ามีผู้ชายมากหน้าหลายตาควงลับหลังผมมาตลอด"
"ในขณะที่ผมทำงานอยู่แต่บนเกาะ อยู่กะฟาร์มอยู่กะสวน"
"เธอคงคิดว่าไม่มีใครรู้"
"แล้วไอ้รูปคู่ของเธอน่ะ ก้อดูเหมือนจะมีรูปที่นี่ด้วยนะครับ"
อองตวน
"คุณเทวารู้!!"😲😲
เทวา
"รู้สิ ผมไม่ได้โง่นะครับแล้วลูกน้องของป๋าก้อมีอยู่ทั่วโลก"
"ไหนจะพี่ๆของผมอีก" 😤😤
อองตวน
"ผมขอโทษนะครับที่ไม่ได้บอกคุณวา ยังไงซะลินีมันก้อเป็นหลาน ผมจะทำไรไปก้อต้องคิดถึงคำฝากฝังของพี่สาวผมน่ะครับ"
เทวา
"ผมก้อไม่ได้ถือโทษไรอองตวนหรอกครับ"
"ยังไงซะคุณก้อทำงานให้พ่อผมมานาน แล้วยังดูแลผมมาตลอดสิบกว่าปีนี้ด้วย"
อองตวน
"ยังไงซะผมก้อผิด เป็นยังงี้แล้วผมก้อจะไม่ปิดบังคุณละ เมลินีน่ะ เค้าเคยพาผู้ชายมาพักที่นี่ด้วยครับ"
"ผมห้ามแล้ว แต่เค้าบอกผมว่าตกลงกับคุณเทวาแล้ว คุณไม่ว่าอะไร"
"เธอบอกว่าก่อนแต่งงานคุณสองคนตกลงกันว่าจะให้อิสระกันและกันในการมีใครก้อได้"
เทวา
"หลานสาวอองตวนเนี่ย เค้าจบตรีมโนโทตอแหลรึเปล่าครับ"
อองตวน
"คุณเทวา!!" 😖😖
เทวา
"เอาจริงๆนะครับ ผมกะเค้าตกลงกันว่าก่อนแต่งงานเราจะมีอิสระในการใช้ชีวิต ไม่ได้หมายความว่าจะให้ฟรีแม้แต่เรื่องบนเตียงนะครับ แล้วอีกอย่างมันใช่เหรอครับทำแบบนี้"
"พาผู้ชายอีกคนมานอนบ้านของแฟน" 😤😤
อองตวน
"คุณเทวา คิดให้ดีก่อนนะครับ คุณเองก้อมีผู้หญิงคนอื่นตลอดมาเหมือนกันนะครับ"
เทวา
"แต่ผมเป็นผู้ชายนะครับมีไรเสียหาย"
"แล้วคือไร ซื้อของที 10-20 ล้าน ผมจะเอาเงินมาจากไหนซื้อให้นักหนาละครับ"
อองตวน
"นิดๆหน่อยๆเองครับ แหม !!คุณวาก้อออกจะรวย คุณป๋าคุณก้อรวยล้นฟ้า"
เทวา
"ถึงเราจะรวยก้อไม่ได้หมายความว่าเราจะจ่ายอะไรสุรุ่ยสุร่ายนะครับ"
อองตวน
"คุณวาพูดแบบนี้เพราะคุณวามีคนใหม่รึเปล่าครับ ผมว่าคุณวาน่าจะแค่คิดหาเหตุผลเขี่ยลินีออกไปให้พ้นทางมากกว่านะครับ" 😤😤
เทวา
"อองตวน!! "😤😤
"คุณเลี้ยงผมมาสิบกว่าปีคุณน่าจะรู้นะครับว่าผมเป็นคนยังไงไม่น่าจะพูดยังงี้"
"ผมพยายามขอแต่งงานกับลินีมาตลอดแต่ก้อถูกปฏิเสธทุกครั้ง "
"ผมแสดงความจริงใจกับเธอโดยการให้เธอเป็นที่หนึ่งมาตลอด "
"แต่เธอทำตัวของเธอเอง เรื่องนี้มันช่วยไม่ได้แล้วละครับ "
"คุณไม่ต้องพูดอะไรละ ลินีได้จากผมไปก้อไม่ใช่น้อยๆละ"
"ถึงเวลาที่ผมจะอยู่กับความเป็นจริงซะที ผมจะไปตามเมียผมกลับบ้าน ส่วนลินีผมจะเคลียร์กะเธอเอง"
พูดพลางลุกขึ้นเดินออกไปอย่างหัวเสีย ปล่อยให้อีกคนนั่งทำหน้าไม่ถูกอยู่อย่างนั้น
แมนชั่น
เทวา
หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูพิกัดห้อง
"ไหนว่าอยู่แมนชั่นหรู" 😤😤
"หรูตรงไหน"
"ก้อแค่หอพักธรรมดาๆ"
เดินเข้าไปสอบถามเจ้าหน้าที่
เทวา
"สวัสดีครับผมมาตามหาคนชื่อ....."
เจ้าหน้าที่
"คุณเป็นไรกับเธอคะ ตอนนี้เธอไม่อยู่ค่ะ จะกลับอีกทีก้อตอนเย็น"
เทวา
"ผมเป็นสามีครับ"
"พอดีผมพึ่งตามมาจากเมืองไทย"
"ผมขอเข้าไปรอข้างในได้มั๊ย"
เจ้าหน้าที่
"ถ้าคุณเป็นสามีจริงๆก้อได้ค่ะ"
"แต่เราคงต้องขอหลักฐานไว้นะคะ"
เทวา
"ได้ครับ"
หยิบรูปถ่ายนามบัตรและบัตรประชาชนให้
เจ้าหน้าที่
"คุณคงเป็นสามีจริงๆ งั้นชั้นจะให้คุณไปรอที่ห้องนะคะ" ส่งกุญแจห้องให้
"คุณปล่อยภรรยาอุ้มท้องมาต่างบ้านต่างเมืองอย่างงี้ไม่ดีเลยนะคะ"
"มาอยู่ตัวคนเดียวน่าสงสารมากเลยค่ะ แต่เธอก้อเข้มแข็งสุดๆเลยค่ะ" 😁😁
"ยังนึกอยู่ว่าสามีจะหน้าตาเป็นยังไงนะ มีภรรยาสวยขนาดนี้"
"ดูแลเธอกับลูกให้ดีนะคะ"
เทวา
"ผมต้องทำงานน่ะครับ แล้วเธอก้อต้องมาเรียนที่นี่. นี่ผมก้อรีบเคลียร์งานมาเลยนะครับ"
พนักงาน
"ขนาดคุณรีบแล้วนะคะ ยังปาไปหลายเดือนเลย ดูแลดีๆหน่อยซิคะ เดี๋ยวก้อได้เพื่อนข้างห้องหรอกค่ะ" 🤭🤭
เทวา
"ครับ ขอบคุณนะครับ"
"ผมขอตัวนะครับ"
เทวา
"ห้องสะบายน่าอยู่จัง" 😁😁
เดินสำรวจไปทั่ว แล้วก้อมาล้มตัวลงนอนบนที่นอนที่ถูกจัดไว้อย่างเรียบร้อย
ตอนเย็น
เสียงเปิดประตูดังก๊อกแก๊กๆ เทวาตื่นลุกจากที่นอนไปยืนแอบอยู่หลังประตู
พอเธอเปิดประตูมา ก้อต้องตกใจเพราะมีอ้อมกอดมากอดทางด้านหลัง
พิชาภา
"เฮ้ย!!😲😲 ปล่อยชั้นนะไอ้คนบ้า!!แกเป็นใครเข้ามาในห้องชั้นได้ไง"
ดิ้นและพยายามแกะมือเขาออก
เทวากอดแน่นไม่ยอมปล่อย แถมยังหอมแก้มอีกทำเอาพิชาภาตกใจตาเหลือกไปอีก
พิชาภา
"ปล่อยชั้นนะไอ้บ้า!!"
พยายามขัดขืน พอจะตะโกนให้คนช่วยก้อถูกจับให้หันมาแล้วจูบปิดปากทันที
พิชาภาพอได้กลิ่นหอมกะน้ำยาโกนหนวดจากตัวเขาก้อจำได้ทันที กลิ่นนี้ จูบนี้....
เขาจูบอยู่อย่างนั้นเนิ่นนาน จนเหมือนเธอจะหอบหายใจไม่สะดวกจึงยอมถอยออกมา
แล้วเธอก้อไม่พูดพล่ามทำเพลงทำท่าเหมือนจะอาเจียนวิ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
พิชาภา
"อ้วก...โอ้กกก...อ้ากกก" เสียงดังลอดออกมา
เทวารีบวิ่งตามเข้าไปดูเห็นเธอกำลังโก่งคออาเจียนอย่างหนักจนหมดเรี่ยวแรงก้อเข้าไปลูบหลังแต่เธอกลับปัดมือเขาแล้วทำท่าจะถอยหนี
จนเขาต้องรวบตัวเข้ามากอดแล้วยกอุ้มร่างบางที่ตอนนี้อวบอ้วนขึ้นเยอะเพราะมีอีกคนอยู่ในท้อง เขาอุ้มเธอไปวางบนอ่างล้างหน้าแล้วเอาผ้าขนหนูผืนเล็กๆบนชั้นข้างๆชุบน้ำเช็ดหน้าให้
พิชาภา
"ปล่อยชั้นลง" เสียงพูดเบาหวิวเพราะหมดเรี่ยวแรง
เทวาอุ้มเธอไปวางบนเตียงอีกแล้วไปเอาผ้ามาเช็ดหน้าและแขนให้
พิชาภา
"คุณมาไง แล้วเข้ามาห้องชั้นได้ยังไง" ถามอย่างสงสัย
เทวา
"ผมเก่งมั๊ยล่ะที่ตามหาคุณจนเจอ "😁😁
พิชาภา
"ชั้นไม่มีทางหนีคุณพ้นเลยเหรอ" ถามอีก
เทวา
"ผมเคยบอกคุณละลูกพีช...ว่าคุณไม่มีทางหนีผมพ้น"
พูดพลางปัดผมที่ปรกหน้าผากให้จะเช็ดตัวอีกแต่พิชาภาปัดมือเขาออกอย่างหมดแรงและหลับไปในที่สุดด้วยความอ่อนเพลีย
เทวาก้มลงดูใกล้ๆด้วยความเป็นห่วงเห็นนอนหลับตาเสียงหายใจสม่ำเสมอก้อเบาใจ
เทวา
"คงจะเหนื่อยมากหลับสะบายเลย" 😁😁
เขาก้มลงจูบที่ริมฝีปากเบาๆแล้วขึ้นไปนอนกอดให้เธอหันมาซุกอก
มือหนาลูบไล้ที่หน้าท้องแผ่วเบา ยิ้มกับตัวเองไปอีก ไม่นานก้อหลับตามกันไปอีกคน
จนท้องฟ้าเริ่มมืด เทวารู้สึกตัวก้อขยับออกมาดูว่าทำไมนอนนานจังเขาแกล้งจุ๊บแก้มหยอกเบาๆหลายๆที
จนเธอทนหลับตาต่อไม่ไหวยอมลืมตาขึ้นมาจนได้
เทวา
"ผมรู้คุณไม่ได้หลับ"
ยังแกล้งสอดปลายนิ้วเข้าไปในเสื้อตัวยาวอีก
พิชาภา
"นี่คุณ!!" หันมาดุจับมือที่กำลังล้วงอยู่ดึงกลับออกมา
"ถามจริงๆนะคะ...คุณจะตามมาทำไม"
"แล้วชีวิตนี้คุณไม่คิดปล่อยให้ชั้นเป็นอิสระมั่งเลยรึไง คุณเป็นเจ้ากรรมนายเวรชั้นเหรอถึงได้ตามชั้นอยู่อย่างนี้"
เทวา
ทำไม่สนใจที่เธอพูดกอดและจูบไปทั่วแม้อีกคนจะพยายามปัด
"เจอหน้ากันพูดจากันให้ดีๆหน่อยสิ ผมคิดถึงคุณนะลูกพีช"
"อุตส่าห์ตามมาถึงนี่ละ ไม่คิดถึงผมมั่งเหรอ"
พูดพลางก้อพยายามจะถอดเสื้อผ้า
พิชาภา
"ชั้นจะคิดถึงคนที่เอาแต่รังแกชั้นทำไมคะ"😤
เทวา
"ต่างจากผม ผมคิดถึงแต่คุณจนใจจะขาดละ"
รุกหนักเข้าหาไปอีกพอพูดจบ พิชาภาพยายามปัดป้องยังไงก้อไม่ได้ผลแถมยังโดนจับตรึงกะที่นอนไว้อีก
เขาใช้มือนึงจับข้อมือทั้งสองข้างไว้อีกมือก้อจัดการเสื้อผ้าของเธอ
พิชาภา
"คุณเทวา!!คุณไม่เห็นเหรอว่าชั้นเป็นยังไงตอนนี้ คุณคิดจะทำไร หยุดเดี๋ยวนี้นะ" พยายามห้าม
เทวา
"ไม่หยุด!!ก่อนมานี่ผมโทรถามเพื่อนที่เป็นหมอดูละ มันบอกผมว่าสามารถทำได้สะบายๆแค่ต้องระวังอย่าหนักไป ก้อเท่านั้น" 😁
พิชาภา
"คนบ้า!!คุณเตรียมการณ์มาทุกอย่างแล้วสินะ ไอ้คนบ้าคนหื่น!!"
เทวา
"ยอมรับครับว่าหื่นยิ่งกะคุณผมหยุดตัวเองไม่ได้เลยบอกตรงๆ" 😁😁
พูดเสร็บก้อลงมือทำตามใจตัวเอง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments