ครั้งแรก

เทวา

"ผมเปลี่ยนใจละ เข้าห้องดีกว่า ไม่ต้องเล่นน้ำละ เริ่มดึกละน้ำค้างเริ่มลงเดี๋ยวจะไม่สะบายเอา"

พิชาภา

...มันก้อดึกอยู่ตั้งนานแล้วป่ะ ทำมาพึ่งนึกได้..

อยู่ๆเค้าก้อหยิบผ้าขนหนูผืนใหญ่ที่เตรียมไว้ข้างๆเก้าอี้ยาวขึ้นมาพันรอบตัวให้พิชาภา

อุ้มเธอขึ้นแนบอกพาเดินเข้าไปด้านในเรือเข้าไปยังห้องๆหนึ่งวางพิชาภาลงบนเตียงหนานุ่มอย่างทะนุถนอม

แล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจนหมด

พิชาภาหลับตาปี๋ กับภาพตรงหน้า รูปร่างของเขาจัดว่าดีไปอีกกล้ามเนื้อเป็นมัดๆนั่นมันช่างน่าสัมผัสซะจริงๆ พิชาภาเผลอคิดไป แล้วทำเอาตัวร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไม่มีเหตุผล มือไม้สั่นไปอีก

ไม่แม้แต่จะกล้าสบตา เขายืนยิ้มเมื่อเห็นเธอเบือนหน้าหนีเพราะเขินอาย แล้วแกล้งยืนเฉยจนพิชาภาอดสงสัยไม่ได้จึงหันมามอง

เทวา

"กลัวอะไร ไม่เคยเห็นผู้ชายแก้ผ้าเหรอ ลืมตาขึ้น!!"

แกล้งออกคำสั่งไปอีก

พิชาภาตกใจที่เค้าสั่งลืมตาทันที ก้อเจอเข้ากับร่างหนาแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อเป็นลอนสวยงามอย่างคนที่ดูแลตัวเองมาเป็นอย่างดี

และต้องตาโตอีกครั้ง

พิชาภา

"โอ๊ะ!!!😲😲😲" เผลออุทานออกมาเบาๆ

เขายิ้มมุมปากเมื่อเห็นเธอตาโตตกใจเมื่อเจอเข้ากับมังกรของเขาอย่างจัง

เทวา

"ตาโตซะ!!" เขาขยับเข้าหาแล้วขึ้นคร่อมเธออย่างนุ่มนวล ท่วงท่าที่ค่อยๆแทรกตัวเข้ามาระหว่างเรียวขานั่น มันช่างเหมือน การย่องๆตะครุบเหยื่อของนักล่าที่น่ากลัวยังไงยังงั้น

เขาเลื่อนตัวขึ้นมาจูบอีก จูบแล้วจูบอีกอยู่อย่างงั้น

มือก้อทำงานวุ่นวนไม่หยุด

ปลายนิ้วเย็นที่แทรกผ่านเข้ามาสัมผัสความอุ่นชื้นอย่างจงใจทำเอาสาวน้อยที่ไม่เคยมีประสบการณ์มาก่อนอย่างเธอถึงกะสะดุ้ง แอ่นตัวขึ้นหาปลายนิ้วตามจังหวะที่เขาบรรเลง ครางออกมาเบาๆอย่างลืมตัว

พิชาภา

"อ๊ะ!! " ร้องออกมาเท่านั้นเค้าก้อปิดปากเธอไว้อีกด้วยริมฝีปากอุ่นชื้นของเขา

เทวาขยับเข้าหาอีกจับเรียวขานวลเนียนน่าสัมผัสนั่นให้โอบบนเอวเขาไว้แล้วขยับเข้าหาอย่างช้าๆ

เทวา

"ผมทนไม่ไหวอีกแล้ว ผมอยากจะกินคุณเข้าไปทั้งตัวเลย ให้ผมนะลูกพีช " ยังไม่ทันรอคำตอบใดๆเขาก้อ ก้มลงไปหากึ่งกลางลำตัวที่มือของเขากะลังสร้างความปั่นป่วนให้พิชาภาอยู่

ปากและลิ้นของเขาสร้างความรัญจวนใจไปอีก คราวนี้มันยิ่งเรียกร้องกว่าเดิม และรุกเร้ากว่าเดิม ยิ่งปลายนิ้วของเขาทำงานมากเท่าไหร่ พิชาภาก้อยิ่งปั่นป่วนในท้องจนแทบจะระเบิดออกมา

พิชาภา

"อืมมม" เสียงครางอย่างลืมตัวดังขึ้นร่างกายก้อบิดเร่าๆตามแรงที่เขาส่งผ่านเข้ามา เมื่อเขายิ่งเร่งความเร็วขึ้นก้อยิ่งเหมือนจะทำให้เสียงครางดังขึ้นอีก

เทวา

"ครางดังๆไปเลย ผมชอบเสียงครางของคุณ"

เร่งจังหวะไปอีก พอดูเหมือนมันใกล้จะระเบิดออกมาเค้ากลับหยุดมือซะเฉยๆ

พิชาภา

"โอยยย..คุณกะลังจะฆ่าชั้น" ครางออกมาเบาๆ ความต้องการพุ่งสูงอย่างเกินจะต้านได้

เทวา

"คุณต้องการให้ผมทำอะไรบอกผมสิพิชาภา"

พิชาภา

"คุณ!!ชั้นใจจะขาดละ คุณจะฆ่าชั้นเหรอ" พูดออกมาเหมือนละเมอ

เทวา

"ผมทนไม่ไหวละขอผมนะครับ" เขาขยับตัวเข้าหาทันที อย่างไม่ต้องรอคำตอบ

พิชาภา

"อ๊ะ!!😖😖"นิ่วหน้าอย่างเจ็บปวด

"โอ๊ย!!"กัดปากแน่นอย่างเจ็บปวด นิ้วก้อจิกลงไปบนไหล่หนาแน่นด้วยกล้ามเนื้อนั่นอย่างลืมตัว

"โอยยย.." เสียงดังขึ้นอีกเมื่อเขาพยายามจะเข้าหาให้สุด

เทวา

"โอยยย."

"ผมก้อรู้อ่ะนะ ว่าคุณไม่เคย แต่ไม่คิดว่าคุณจะแน่นขนาดนี้" เขาพูดออกมา หลังพยายามเข้าหาอยู่สักพัก ก้มลงมาจูบริมฝีปากอิ่มอีกเพื่อปิดเสียงร้องและดึงความสนใจจากส่วนล่าง เมื่อทำยังไงก้อไม่สำเร็จซะที

เขาจูบจนเธอเคลิ้มตาม แล้วตัดสินใจเข้าหาอย่างรวดเร็วและหนักหน่วง

พิชาภา

"กรี๊ด!!อุ๊บ!!" เขาจูบปิดปากไว้อีก แล้วขยับตัวอย่างรวดเร็ว

"โอยยยย...เจ็บ..เอาออกไป" เสียงดังแสดงความเจ็บปวดออกมาอย่างเห็นได้ชัด

"อ๊ะๆๆๆๆ"

เสียงดังตามจังหวะ เขายังทำอยู่อย่างไม่สนใจคำประท้วงของเธอ จ้องมองใบหน้านวลแล้วจูบซับเม็ดเหงื่อที่ผุดขึ้นมาตามไรผม

พิชาภา

"ฉันเจ็บ ขอร้อง เอาออกไป" เสียงร้องดังมาอีก

เขาก้อยังไม่สนใจยังขยับเข้าออกอยู่อย่างนั้น

เทวา

"อดทนนะพิชาภา ผมหยุดไม่ได้"

"ผมก้อจะระเบิดแล้วเหมือนกัน โอยยยย"

"คุณแน่นและรัดผมมากๆเลย"เขาบอกเสียงพูดแทบไม่เป็นภาษา

ตั้งหน้าตั้งตาบรรเลงเพลงรักของเค้าต่ออย่างตั้งใจ

พิชาภา

"โอยยยย.." ครางออกมาเบาๆกัดริมฝีปากอย่างสะกดกลั้นความเจ็บ

แล้วก้อยิ่งเจ็บไปอีกเมื่อเค้าเพิ่มความเร็วเข้าอีกและอารมณ์ก้อเตลิดตามเค้าไป เสียงครางประสานกันอยู่แบบนั้น

นานเท่าไหร่ไม่มีใครรู้ จนเมื่อทุกอย่างจบสิ้นลงพร้อมกับลาวาแห่งความสุขที่พรั่งพรูออกมา เขาก้มลงมองคนใต้ร่างที่เงียบไป ก้มลงจูบเบาๆที่หน้าผาก ใต่ลงมาที่จมูกโด่งได้รูปรับกับริมฝีปากรูปกระจับน่าจูบนั่น

เขาจูบแก้มทั้ง 2 ข้างแล้วจูบนิ่งอยู่ที่ริมฝีปากอวบอิ่มที่เริ่มบวมเพราะฝีมือของเขา

ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

เทวา

"คุณคงจะเหนื่อยเดินทางมาทั้งวันแถมยังต้องมาเจอผมทำแบบนี้อีก"

"ผมยังอยากทำอีกแต่เอาไว้ก่อนก้อได้"

พูดกะคนใต้ร่างที่ตอนนี้หลับไปอย่างอ่อนแรง หลังจากพายุอารมณ์ของเขาสงบลง

นานเท่าไหร่ไม่รู้เพราะภายในห้องเล็กๆบนเรือสำราญนั่นถูกปิดกั้นจากแสงแดดภายนอกด้วยผ้าม่านสีทึบถึง 2 ชั้น

จนทำให้ภายในห้องมืดอยู่อย่างนั้น พิชาภาพยายามขยับตัวแต่ก้อทำไม่ได้มากเพราะมีอ้อมแขนของใครบางคนกอดรัดอยู่ร่างสูงแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อทาบทับตัวเธออยู่ทั้งตัว

ทำเอาแทบหายใจไม่ออก กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวเค้าทำเอาเธอปั่นป่วนในหน้าท้องขึ้นมาอีก

พิชาภา

....โอยยย..นี่เธอเป็นอะไรไป....

พิชาภาครุ่นคิดกับตัวเองหันมองคนข้างๆที่ตอนนี้หลับสนิทเธอไม่กล้าแม้แต่จะหายใจดังๆ

เพราะกลัวเค้าจะรู้สึกตัวแล้วมาทำไรเธออีก แต่ความเรียกร้องภายในตัวกลับทำให้ต้องขยับตัวจนได้ พอเธอขยับเค้าก้อเหมือนจะขยับด้วย จึงรีบนิ่งทันที

พิชาภาสำรวจดูดีๆผู้ชายคนนี้หล่อเหลาเอามากๆ ใบหน้าเกลี้ยงเกลาผิวขาวอย่างกะไม่ใช่คนที่เคยทำงานหนักมาก่อนผิวหน้าไม่หยาบกร้านเหมือนพวกลูกน้องทั่วๆไป

คงจะดูแลตัวเองดี คิ้วหนาเข้มของเค้ารับกับดวงตาคมอย่างกับใบมีดโกนนั่นอย่างเหมาะเจาะ ริมฝีปากเหยียดยิ้มอย่างมีความสุขนั่น พิชาภามองอย่างขัดใจตัวเอง

พิชาภา

....จะบ้าไปละเรา.... คิดในใจ

....ทำไมมองริมฝีปากเค้าแล้วอยากจูบขึ้นมาก้อไม่รู้....

แก้มแดงขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้. เมื่อคิดถึงเรื่องเมื่อคืน

เทวา

"จ้องผมแบบนี้อยากให้ผมกินคุณอีกใช่มะ"

พิชาภาตกใจจะขยับหนี แต่เขาก้อคว้าตัวมากอดซะก่อน ดวงตาสีสนิมเหล็กนั่นเบิกกว้างขึ้นและส่งสายตามาให้เธออย่างแสดงออกชัดเจน ว่าต้องการอะไร

เทวา

"มอนิ่งครับคนสวย" เค้าทักทายยิ้มๆ กอดร่างบางแนบชิดเข้ามาหาอีก

พิชาภามุดหน้าหนี ก้มซุกอยู่กะอกกว้างแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อนั่น หัวนมสีชมพูของเขาทำเอาเธอปั่นป่วนไปอีก จนอดจะเอานิ้วไปสะกิดไม่ได้

เทวา

"อืมมม.."เบาครางออกมาเบาๆพอโดนนิ้มเล็กๆสะกิด

"ถ้าคุณยังไม่หยุดทำ ผมคงจะอดใจไม่ไหวนะ คงต้องต่อกันซักยกแล้วล่ะ"

เขาพลิกตัวขึ้นคร่อมทันที

พิชาภา รีบผลักอกไว้

"ไม่ๆๆชั้นไม่เอานะคะ" รีบประท้วงทันที

"ชั้น...ชั้นยังเจ็บอยู่เลย"

เทวา

"คุณมีสิทธิ์ปฏิเสธเหรอ คุณเป็นใครกล้ามาปฏิเสธผม" เขาทำหน้าบึ้งใส่อีก

พิชาภา

"ชั้นขอร้องค่ะ ชั้นรู้ชั้นไม่มีสิทธิ์"

"ชั้นแค่อยากขอความเห็นใจ" พูดออกมาเบาๆน้ำตาก้อรินไหลออกมาอย่างไม่รู้ตัว

เทวา สัมผัสได้ถึงหยดน้ำใสๆที่แตะผิวกายเขาบริเวณอกหลังจากเขาพูดออกไป ก้มลงมองคนตัวเล็กที่กลั้นสะอื้นเอาไว้ ไม่อยากให้เขารู้

เทวา

"งั้นก้อลุกขึ้น" เขาสั่งมาอีก

เขาดึงผ้าม่านออก บรรยากาศภายนอก สว่างไสวมองเห็นน้ำทะเลและฝูงนก

และเห็นพื้นดินไม่ไกลออกไป พิชาภาลุกขึ้นดูอย่างลืมตัว

ลืมไปว่าตัวเองโป๊อยู่กว่าจะรู้ตัวกะลังจะดึงผ้าห่มมาห่อตัวก้อถูกเขารวบเอวเอาไว้ไม่ให้คลุมผ้าและริมฝีปากอุ่นๆของเขาก้อครอบครองอกอวบอีก

มือกะปากทำงานประสานกัน

เทวา

"ผมก้อว่าจะไม่นะ แต่คุณก้อมายั่วผมจนได้ "เขาจูบและบีบเคล้นอย่างเมามันตามอารมณ์ ทำเอาพิชาภาตัวอ่อนระทวยไปอีก

พิชาภา

"โอยย"ครางออกมาเบาๆ

เทวา

"ผมต้านคุณไม่ไหวจริงๆ" พูดพลางจูบพลาง

"ขอผมอีกนะ" เขาพูดพร้อมทั้งจูบเธอไปทั้งตัว ก่อนจะจับพลิกตัวลงข้างล่างทาบทับไว้ด้วยร่างแกร่งกำยำของเขา

บทเพลงรักบรรเลงอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่เจ็บเท่าครั้งแรกแถมยังสร้างความรัญจวนใจให้พิชาภาเอามากๆด้วย

ครั้งแล้วครั้งเล่าทำเอาพิชาภาหมดแรงไปอีก

และหลับไปด้วยกันอีกอย่างลืมตัว

จนเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูดังๆ ร่าง 2 ร่างจึงขยับออกจากกัน

เทวา ทำท่าหงุดหงิดเมื่อถูกรบกวน

โหนด

"นายครับนาย" เสียงดังเข้ามา พิชาภารีบดึงผ้ามาห่อตัวอย่างรวดเร็ว

เทวา

"อะไรของมึงอีก ห๊ะ!!" ถามออกไปอย่างหัวเสีย

โหนด

"คุณเมลินีมารอนายอยู่ที่บ้านครับ ตอนนี้กะลังโวยวายใหญ่เลยครับ"

เทวา รีบลุกขึ้นทันที พร้อมทั้งเดินไปใส่เสื้อคลุมที่แขวนอยู่แล้วเปิดประตู

เทวา

"ใครมันเสือกไปบอกลินีว่ากูอยู่นี่" ถามออกไปอย่างหัวเสียเมื่อเปิดประตูออก

โหนด

"ไม่ทราบครับ"พร้อมกันนั้นเค้าก้อออกไป ไม่หันกลับมาอีกเลย

เขาหายเงียบไป พิชาภา ลุกจากที่นอนแล้วเดินออกมาหาเสื้อผ้าของตัวเองก้อไม่เห็นเลยเดินกลับเข้าไปในห้อง

เห็นตู้ติดผนังเล็กๆจึงเปิดออกดู มีเสื้อผ้าผู้หญิงอยู่หลายชุดจึงเลือกออกมาชุดหนึ่ง

เดินเข้าห้องน้ำเล็กๆไป ไม่นานก้อกลับออกมา

กำลังจะออกไปด้านนอกก้อได้ยินเสียงคนขึ้นเรือมาจึงออกไปดูก้อเห็นผู้หญิงคนหนึ่ง สวยจัดอย่างกับดารา แต่เอ๊ะ!!....นี่มันดาราหนิ....พิชาภาตะลึงไปเมื่อเจอกับซุปตาร์อันดับหนึ่งของประเทศเข้า

เมลินี

"เเก!!!"เสียงเรียกจิกมาแต่ไกล

"แกเป็นใคร???"

"มาอยู่บนเรือของเทวาได้ยังไง"

"แล้วนี่อะไร" เดินเข้ามาหา

"กล้าดียังไงเอาชุดของชั้นมาใส่ ถอดออกมาเดี๋ยวนี้นะ" เข้าแย่งฉุดกระชากจะถอดให้ได้

"แกรู้มั๊ย!!เสื้อผ้าของชั้นราคาเท่าไหร่ นังโสเภณีชั้นต่ำ ถอดออกมาเดี๋ยวนี้นะ" ดึงทึ้งจนขาด

เทวา

"มีไรลินี" เขาเข้ามาห้ามกอดดาราสาวไว้

เมลินี

"มันเป็นใครคะวา😤😤 ทำไมมันมาอยู่บนเรือวา วาสิ้นคิดถึงขนาดเอาโสเภณีมากกแล้วเหรอคะเดี๋ยวนี้" เสียงแหลมดังอยู่อย่างที่ฟังดูก้อรู้ว่าโมโหขนาดไหน

"มันเอาเสื้อผ้าของลินีมาใส่ด้วย ถอดออกเลยนะ ถอดๆๆ" ปล้ำจะถอดอีก

เทวา

"เดี๋ยว!!ลินี"

"เสื้อผ้าพวกนั้นคุณไม่เอาแล้วหนิ"

"คิดซะว่าทำผ้าขี้ริ้วไปละ นะๆๆ" กอดดันให้ออกไปด้านนอก

พิชาภา

....ผ้าขี้ริ้วเลยเหรอ😤😤....

เดินกลับเข้าห้องไปถอดเสื้อผ้าชุดนั้นออกกองไว้กับพื้นแล้วใส่ผ้าเช็ดตัวเดินออกมา

เห็นหนุ่มน้อยกะลังง่วนอยู่กับเครื่องยนต์เรือตอน

ท้ายของเรือ จึงถามออกไป

พิชาภา

"น้องคะ เห็นเสื้อผ้าพี่ที่ข้างสระมั๊ยคะ"

โหนด

"อ๋อ!!เสื้อผ้าของคุณผมเก็บไปให้พี่ชมพู่ซักละครับ"

พิชาภาหน้าแดงอย่างอายสุดๆ ...เสื้อผ้าชุดชั้นใน

ของเธอ ให้คนอื่นซักได้ยังไง...

พิชาภา

"พี่อยากได้คืนน่ะค่ะ"

โหนด

"เดี๋ยวผมไปเอามาให้นะครับ ป่านนี้คงแห้งละ ซักตั้งแต่เมื่อเช้า" กะลังจะเดินไป

พิชาภา

"แล้วนี่กี่โมงละ"

โหนด

"บ่าย 3 โมงครับ"

พิชาภา

"ห๊ะ!!บ่าย 3" ....ตายละ มิน่าล่ะท้องร้องยังกะกลองเลย....

โหนด

"เดี๋ยวผมไปเอาเสื้อผ้ามาให้นะครับ" หันมาบอกยิ้มๆ

พิชาภา

"จ้ะ ขอบใจมากนะ" ยิ้มตอบ

โหนด😁😁😁

พิชาภาเดินสำรวจพลางๆบนนี้มีครัวด้วยมีตู้เย็น จึงเดินไปเปิดดูก้อเห็นมีน้ำมีนม มีอาหารแห้ง มีไข่ จึงจัดการ หุงข้าวและเจียวไข่ 2 ใบ

เด็กหนุ่มเดินมาพอดี

โหนด

"โอ้!!!คุณทำอาหารเหรอครับ" เข้ามารับจานทันที

"ขอโทษด้วยนะครับผมก้อมัวแต่ทำงานจนลืมว่าคุณคงยังไม่ได้กินอะไร" รีบขอโทษ

พิชาภา

"ไม่เป็นไรหรอก เธอทำงานไปเถอะ ข้าวยังไม่สุกเดี๋ยวชั้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน" เดินถือถุงผ้าเข้าไปด้านใน

"ชั้นเจียวไข่เผื่อนายด้วยนะ ถ้าข้าวสุกแล้วก้อกินก่อนได้เลยนะ"

โหนด

"จริงเหรอครับกะลังหิวเลย" ยิ้มดีใจใหญ่

พิชาภา

"ตามสะบายนะเดี๋ยวพี่มา" เดินหายเข้าห้องไป

สักพักกลับออกมาพร้อมชุดเดิมที่ใส่มาเมื่อวานแต่ผ่านการซักมาหอมฟุ้ง

จัดการเดินเข้าครัวเล็กๆนั่นแล้วตักข้าวใส่จานมานั่งกินอย่างหิวจัดแถมด้วยนมและขนมปังอีก2-3แผ่น

โหนดเดินยิ้มเข้ามาถือจานข้าวเปล่ามาด้วย

พิชาภา

"อิ่มละ" ยิ้มออกทันทีพออิ่ม

โหนด

"คุณกินง่ายอยู่ง่ายดีจังครับ"

พิชาภา

"จะต้องอยู่ยากทำไมล่ะ มีให้กินก้อดีเท่าไหร่ละ"

โหนด

"ดีจังครับ😁😁ผู้หญิงที่นายพามาตะละคนล้วนไฮโซ หัวสูง พวกเค้าไม่ทำไรแบบนี้ ไม่กินไรแบบนี้หรอกครับ"

พิชาภา

"แล้วกินอะไรล่ะ" ถามอย่างสงสัย

โหนด

"จะจ้างเชปมาทำอาหารบนเรือครับ ล้วนแต่เชปดังๆทั้งนั้น" เล่าพลางทำงานพลาง

พิชาภา

"เดี๋ยวนะ นาย...ที่พูดถึงเนี่ย...ใคร???"

โหนด

"ก้อคุณเทวาไงครับ"หันมาบอก พิชาภาทำหน้างงไปใหญ่

พิชาภา.....ยังไง.....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***