ตอนที่2 หยอดเก่งจังนะนายเนี่ย...

...ตอนที่2…

นายช่วยเรียกฉันว่า “ฮารุ” ด้วย ฉันไม่ได้ชื่อ “เจ้าหมีน้อย” …

ยูกิ:โอเครๆ เข้าใจแล้ว หลังจากนี้ฉันจะเรียกนายว่า “ฮารุ” นะ

แล้วนายวันนี้นายจะกินอะไรหรอ คิดออกยัง…

ฮารุ:อืม…ฉันว่าข้าวแกงกะหรี่ไก่ทอดก็ไม่เลวนะ นายกินของเผ็ดได้หรือเปล่าหละ?

ยูกิ:ได้อยู่แล้ว ฉันบอกแล้วไงนายชอบอะไรฉันก็ชอบเหมือนกัน จะของเผ็ดแค่ใหนก็มาเถอะ จะซัดให้เกลี้ยงไปเลย!

…..ที่โรงอาหาร….

ฮารุ:เอ่อ…ขอข้าวแกงกะหรี่ 2 ที่ครับ ราดได้เลยครับ….ขอบคุณครับ อืม…คนเยอะจังน้า ว่าแต่เจ้ายูกิมันไปอยู่ที่ใหนเนี่ยบอกให้ไปหาที่นั่งรอ….เอ่อ ขอทางหน่อยครับ อ่ะขอโทษครับ

…ให้ตายเถอะ!เจ้ายูกินายหายไปใหนเนี่ย~

[ยืนอยู่กลางโรงอาหารและมองหารอบๆ]

อ๊ะ โห… ไปนั่งใกลเกินไปมั้ยเนี่ย ก็ว่าทำไมหาไม่เจอนู่นอยู่สุดมุมโรงอาหาร บอกไม่ค่อยชอบเข้าสังคม แต่อันนี้ก็เกินไป นั่งอยู่ใกล้ห้องน้ำแบบน้ำ ยังจะกินลงมั้ยเนี่ยเห้อ~

ยูกิ:นี่ๆ ตรงนี้ฉันว่าดีเลยน่ะ ลมเย็นคนไม่เยอะด้วย…

ตอนนี้ฉันหิวมากเลยมากินกันเถอะนะ

ฮารุ:อืมๆ….

ยูกิ:โอ้ย! เผ็ดมากอ้า ขอน้ำหน่อย ขอน้ำหน่อย!

ฮารุ:นั่นไงฉันบอกแล้ว นายกินเผ็ดไมาได้ก็อย่าฝืนสิ กินทีเดียวเยอะขนาดนั้นทั้งพริกทั้งเครื่องเทศมันก็เผ็ดสิ!…รอแปปฉันไปซื้อน้ำมาให้

ยูกิ:ฮึๆๆ [นายโกรธได้น่ารักมากเลยนะเนี่ย…ทำเอาฉันหายเผ็ดเลย ฉันคิดว่าชื่อ “เจ้าหมีน้อยก็เหมาะกับนายดีน่ะ แต่นายไม่ให้ฉันเรียกอ่า]

…2นาทีต่อมา…

ฮารุ:เอาน้ำของนาย ค่อยกินล่ะ เดี๋ยวก็สำลักอีกหรอกนายเนี่ยนะ

ยูกิ:อืมๆ น้ำหวานมากเลยน่ะ แก้เผ็ดได้ดีเลยหล่ะ

ฮารุ:หวานบ้าอะไรหละ นั่นมันน้ำเปล่านะเฟ้ย!

ยูกิ:น้ำที่นายเอามาให้ฉันกินมันก็หวานไปหมดนั่นแหละน่า เพราะนายถือแล้วความหวานจากมือนายก็ติดมาด้วยไง

ฮารุ:พูดบ้าอะไรของนายเนี่ย! อยากพิสูจน์มั้ยละ ให้ฉันเอาแกงกะหรี่นั่นใส่ปากนายอีกใหม แล้วมาดูมันจะหวานมั้ย!

ยูกิ:ฮ่าๆๆ ฉันพูดหยอกๆเอง นายอย่าจริงจังไปเลยน่ะ นายเนี่ยปรับตัวกับคนได้เร็วดีเนอะ เราเจอกันครึ่งวันเอง ตอนนี้นายกันฉันเหมือนคนที่สนิทกันนานมาก แรกๆนายเขินๆ กระอุกกระอัก ฉันก็คิดว่านายจะพูดไม่เก่งสะอีก […แรกๆฉันว่านายน่ารักแล้ว…ตอนนี้ฉันว่านายน่ารักกว่าเดิมอีก…อยากลองลูบหัวนายจังนายจะว่าฉันมั้ยน่ะ….เอาเป็นว่าฉันไม่รีบดีกว่าค่อยๆเป็นค่อยๆไปดีกว่า]

ฮารุ:นี่นายบ่นอะไรเนี่ย! รีบๆกินได้แล้วอยากเข้าเรียนสายหรือไง

ถ้านายเอาแต่ทำแบบนี้วันหลังฉันไม่มาแล้วนะ!

ยูกิ:ครับๆๆ จะตั้งใจกินเลย

…5นาทีต่อมา…เวลา12:50…

เดี่ยวฉันเอาจานไปเก็บให้นายเองนะ ฉันเห็นว่านายทำแล้ว ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย ก็เลยเกรงใจน่ะ นายไม่ต้องรอฉันก็ได้นะ ถ้านายจะไปก่อนก็ฝากเอากระเป๋าฉันไปด้วยเดี๋ยวฉันตามไป

ฮารุ:อืมๆ…งั้นก็รีบๆนะ อย่าเข้าสายล่ะ [เจ้านี่กล้าพูดออกมาว่าเหรงใจได้ไง…เดี๋ยวก็พูดกวนประสาท เดี๋ยวก็นู่นๆนี่ ยังจะบอกเกรงใจอีก เชอะ!]

…เสียงออดดัง…

…ในห้อคลาสวิชาภาษาอังกฤษ…

ยูกิ:ขอบคุณนายนะ ที่เอากระเป๋าขึ้นมาให้…นี่ระหว่างทางฉันไปซื้อนมรสถั่วมาให้แก้เหนื่อย หวังว่านายจะชอบน่ะ…

ฮารุ:อา ขอบคุณฉันชอบดื่มของหวานๆมันๆอยู่แล้วล่ะ…

…. “นักเรียนทุกคนนั่งที่เอาสมุดหนังสือขึ้นมาเปิดไปหน้า6” …

…เสียงออดดัง~~~…

ยูกิ:นี่…ฮารุบ้านนายอยู่ที่ใหนหรอ แล้วมาโรงเรียนยังไง

ฮารุ:บ้านฉันอยู่เมือง A ฉันเดินมาโรงเรียนน่ะ บ้านฉันห่างจากโรงเรียน2กิโลเมตร…

ยูกิ:งั้นก็ทางผ่านฉันเลย บ้านฉันอยู่เมือง A เหมือนกันห่างจากโรงเรียน 5 กิโลเมตร เราเดินกลับบ้านด้วยกันนะ

ฮารุ:อืมๆได้สิ….

…ออดดัง…เลิกเรียน…16:25น.

ยูกิ:ฉันมาแล้วๆ นายรอนานใหมขอโทษที่มาช้านะ

ฮารุ:ไม่เป็นไร…

….พวกเขาสองคนเดินไประหว่างทางมีลมเย็นๆพัดเบาๆบรรยากาศดวงอาทิตย์อยู่ขอบฟ้า….ถึงบ้านของฮารุ…

ฮารุ:งั้น…พรุ่งนี้เจอกันนะ นายก็…เดินกลับดีๆหละ ราตรีสวัสดิ์ล่วงหน้า

ยูกิ:อื๊ม…ราตรีสวัสดิ์ พรุ่งนี้เจอกันบ้าย~

• ตัวอย่างตอนต่อไป….To be next…

แม่:เป็นไงบ้างเรียนวันแรกได้เพื่อนใหม

ฮารุ:ได้ครับ เขาชื่อยูกิ เป็นคนบ้าๆบอๆ ชอบอวดเก่ง….

แม่:อย่าไปนินทาเพื่อนแบบนั้นสิลูก…ใครสอน!

ฮารุ:คร้าบๆ เปล่านินทาสักหน่อยผมพูดความจริง[…ก็เขาเป็นแบบนั้นจริงชอบพูดให้ฉันเขินอยู่ตลอดเลย เจ้าบ้ายูกิ พูอะไรออกมาทำเอาใจสั่นไปหมด…]

…งั้นผมไปทำการบ้านวิชาอังกฤษก่อนนะครับ…เห้อ~ วันแรกครูให้การบ้านคัดมา5หน้า เหนื่อยจะบ้าอยู่แล้วเนี่ยวันนี้วุ่นวายสุดๆ…

*……..จบแล้ว…..ฝากกดติดตามด้วยน้า~~ทุกคนที่มาอ่าน เพื่อเป็นกำลังใจให้เราทำต่อไป เราสัญญาว่าจะทำให้จบแน่นอน และใครที่คอมเม้นต์เราจะตามอ่านทุกเมนต์เลยแต่อาจไม่ได้ตอบกลับน้าา*~…….

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***