ตอนที่2

ตึก

ผมค่อยๆเดินย่องๆผ่านกลุ่มต้นหญ้าที่รกทึบที่สูงเลยเหนือศีรษะของผมไปอย่างช้าๆและระแวงระวังภัยให้ตัวเอง สายตาก็จับจ้องบุคคลเบื้องหน้าอย่างไม่ให้คาดสายตา

พรึบ

ผมเดินมาถึงด้านหลังของเต้นท์ซึ่งตรงนี้ไม่มีเวรยามเดินทำให้ผมใช้เป็นที่หลบมุมแอบได้ผมก็นั่งยองๆลงและเอาหูแนบกับเต้นท์เพื่อฟังเสียงของบุคคลด้านใน

“ของงวดนี้…น่าจะทำเงินมหาศาลให้กับเราน่าดูนะครับนาย….”

“แน่นอน…งวดนี้กูจัดเต็ม…”

“ไอ้ตำรวจหนุ่มหน้าโง่นั่น…มึงเอาเงินไปเสนอให้มันหรือเปล่า?”เสียงเข้มทุ้มสองเสียงเอ่ยสนทนากันอยู่ด้านในของเต้นท์สนามสีดำหลังนี้ บทสนทนาของคนด้านในทำให้ผมสนใจเป็นอย่างมาก

“เสนอให้แล้วครัับนาย…แต่มันไม่รับ….”เสียงสลดเอ่ยขึ้น

“หึ…หยิ่งผยองนัก…ถ้ามันไม่เอาเงิน…ก็ฆ่ามันทิ้งซะ!!”เสียงเหี้ยมตะโกนแผดเสียงดังออกมาอย่างไม่พอใจ ทำให้ผมหรี่ตาอย่างนึกคิด

ตำรวจที่พวกมันพูดถึง…และมันคิดที่จะฆ่าทิ้งก็คงจะเป็นผมสินะ…

เพราะเมื่ออาทิตย์ก่อนมีคนมายื่นข้อเสนอให้ผมล้มเลิกภารกิจจับแก๊งค้ายานี้โดยระบุจำนวนเงินห้าล้านบาทเสนอให้กับผม

แต่ผมไม่รับ ถึงเสนอให้ผมสูงถึงหนึ่งร้อยล้านบาท ผมก็ไม่เอา

“หึ…ก็เพราะประเทศชาติมีคนแบบพวกมึงอยู่นี้ไง…ถึงได้จะล่มจมอย่างทุกวันนี้!”ผมพึมพำออกมาอย่างไม่พอใจ ไอ้คนที่อยู่ไปก็หนักแผ่นดินเกิด ในมือด้านหลังก็กำปืนพกสั้นที่เหน็บไว้ที่เข็มขัดด้านหลังแน่นด้วยความคับแค้นใจและไฟร้อนรนที่มันสุมอยู่ในอก

พวกมันนำพาแต่ของสกปรกเข้ามาในแผ่นดินเกิดที่บรรพบุรุษยอมเสียสละเสียเลือดเสียเนื้อให้พวกเราชาวรุ่นหลังได้อยู่อย่างสบาย

มีที่ทำกินอย่างทุกวันนี้ คนพวกนี้ผมปล่อยไว้ไม่ได้!!

พรึบ

“นายจะไปไหนครับ…?”เสียงสุภาพเอ่ยขึ้นอย่างสงสัย ทำให้ผมหันไปให้ความสนใจกับเสียงนั้นต่อ

“กูจะไปขี้…พักที่นี่แค่คืนเดียวพอ..พรุ่งนี้เช้ามืดต้องออกเดินทาง…”

“รับทราบครับนาย…”สิ้นเสียงบทสนทนาของชายทั้งสองเสียงฝีเท้าก็เดินมุ่งหน้าออกไปทางด้านหน้า ผมก็กระตุกรอยยิ้มขึ้นมาก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงและค่อยๆเดินลัดเลาะต้นไม้ใหญ่และต้นหญ้าเดินแกะรอยตามผู้ชายรูปร่างอ้วนท้วมนั้นไป

ผมคิดว่าคนนี้ต้องเป็นนายของพวกมันแน่ เพราะฟังดูจากน้ำเสียงของมันแล้วและสรรพนามที่คนอีกคนที่อยู่ในเต้นท์เรียก เรียกมันว่านาย

พรึบ

สวบๆๆๆ

“อ่าาาาห์….”

ปู้ดดดด

พรึบ

แกร๊ก

“หึ!”ผมแค่นหัวเราะในลำคอในขณะที่มือของผมกำลังถือปืนพกสั้นจ่อไปที่ศีรษะของชายที่กำลังนั่งยองๆเพื่อทำการปลดทุกข์หนักอย่างสบายใจ

“เห้ย!”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



