ว่าแล้วเชียว..เข้ามาอยู่ในโตเกียวรีเวนเจอร์ซะได้
น้ำตาลูกผู้ชาย
:ขอให้ไปสู่สุคตินะคะคุณสึมิรุ
:ใกล้จะเข้า ม.ต้น แล้วด้วย
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
...//เงียบ
ซาซารุ(ตอนเด็ก)
...(พี่)//เงียบ
ไมกี้..นายพาพวกเรามางานศพใครเนี่ย
ไมกี้(ตอนเด็ก)
....//เดินมา
ซาซารุ(ตอนเด็ก)
..มันจิโร่?//มอง
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
....//เงียบ
ไมกี้(ตอนเด็ก)
เสียใจด้วยนะ..//มอง
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
....//เดินออกไป
ปาจิน(ตอนเด็ก)
อะไรกันเนี่ย..?//มอง
บาจิ(ตอนเด็ก)
เจ้านั่น..//มอง
ดราเค่น(ตอนเด็ก)
ไมกี้..นายรู้จักตั้งแต่เมื่อไหร่?//มอง
ไมกี้(ตอนเด็ก)
ตอนปัจฉิมนิเทศป.5..//มอง
ซาซารุ(ตอนเด็ก)
โทษที..พี่เขาก็เป็นแบบนี้แหละ..//มอง
ไมกี้(ตอนเด็ก)
ไม่เป็นไร..ชั้นก็เป็นมาแล้วเหมือนกัน..//มอง
บาจิ(ตอนเด็ก)
ไมกี้..//รู้สึกผิด
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
...เดี๋ยวชั้นมานะ//เดินออกไป
ดราเค่น(ตอนเด็ก)
จะว่าไปหมอนั่นก็เงียบตั้งแต่มาถึงแล้วนะ//มอง
ซาซารุ(ตอนเด็ก)
ปล่อยพวกเขาคุยกันสักพักเถอะ..เดี๋ยวผมพาพวกนายไปนั่งเอง..//มอง
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
แฮ่ก-!..//วิ่ง
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
.!!//ไปหา
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
ฮึก..!..//หัวโขกกำแพง
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
เซอิ!..//เข้าไปห้าม
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
อึก!..//โขก
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
!!//เอามือบัง
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
จะห้าม..ทำไม..//คลอ
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
พอเถอะ..ถ้าคุณตายังอยู่ ท่านก็คงจะพูดแบบนี้เหมือนกัน//มอง
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
ทา..คาชิ//คลอ
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
เลิกทำให้ตัวเองบาดเจ็บซะที..
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
ทำแบบนี้ไปแล้วมันก็ไม่ช่วยอะไรหรอก..//มอง
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
แล้วตอนนี้ชั้น..ควรทำอะไร//ทรุด
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ..
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
นายควรไปทำแผลก่อน//ชี้
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
//ทำแผลให้อฝ.
ซาซารุ(ตอนเด็ก)
พี่!//เข้ามา
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
เสร็จแล้วล่ะ..//เก็บของ
ซาซารุ(ตอนเด็ก)
พี่..ไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย?//เป็นห่วง
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
อืม..ไม่เป็นไร//มอง
ปาจิน(ตอนเด็ก)
มิตสึยะ..นายรู้จักหมอนั่นด้วยหรอ?
บาจิ(ตอนเด็ก)
นั่นสิ..ดูท่าจะสนิทกันมากเลย
ดราเค่น(ตอนเด็ก)
จู่ๆก็เดินออกมา..งงเป็นบ้าเลย
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
ก็หมอนั่นเป็นลูกพี่ลูกน้องของชั้นนี่นา..//มอง
ดราเค่น(ตอนเด็ก)
ไมกี้! นายได้ยินรึเปล่า--!?
ไมกี้(ตอนเด็ก)
อืม..//เรียบเฉย
ปาจิน(ตอนเด็ก)
ทำไมนายดูไม่ตกใจเลยล่ะ?//มอง
บาจิ(ตอนเด็ก)
นี่มันลูกพี่ลูกน้องของมิตสึยะเลยนะ//มอง
ดราเค่น(ตอนเด็ก)
หรือว่านายรู้อยู่แล้ว..!?//มอง
ไมกี้(ตอนเด็ก)
ตอนแรกก็พอจะเดาออกได้ตั้งนานแล้ว..
ไมกี้(ตอนเด็ก)
ก็สีผมไง..ง่ายจะตาย..//มอง
ปาจิน(ตอนเด็ก)
ก็จริง..ทำไมชั้นไม่เอะใจบ้างเลยนะ
บาจิ(ตอนเด็ก)
สีผมแบบมิตสึยะ..ถ้าในชิบุยะก็ไม่มีใครแล้วล่ะมั้ง..//มอง
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
....//เงียบ
ซาซารุ(ตอนเด็ก)
พี่..คราวหลังอย่าทำร้ายตัวเองแบบนี้อีกนะ..//มอง
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
...//เหม่อ
ซาซารุ(ตอนเด็ก)
ลืมที่ตาเคยบอกไปแล้วรึไง!//ต่อยหน้าอฝ.
ซาเซอิ(ตอนเด็ก)
//หันตามแรง
ซาซารุ(ตอนเด็ก)
...ฮึก..!//กำหมัด
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
พอแล้วล่ะ..//แตะบ่า
ซาซารุ(ตอนเด็ก)
....//ถอนหายใจ
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
นี่ก็ใกล้เวลาแล้วด้วย..//มอง
มิตสึยะ(ตอนเด็ก)
เดี๋ยวชั้นไปดูคนให้..ซารุมากับชั้น..//มอง
ซาซารุ(ตอนเด็ก)
..เข้าใจแล้ว//เดินไป
ไมกี้(ตอนเด็ก)
ถ้างั้นชั้นขออยู่กับเซอิแล้วกัน..//มอง
ไมกี้(ตอนเด็ก)
เคนจินกับทุกคนช่วยไปช่วยมิตสึยะทีนะ..//มอง
ปาจิน(ตอนเด็ก)
โอ้..ไว้ใจได้เลย//เดินไป
ดราเค่น(ตอนเด็ก)
อย่าชวนหมอนั่นทำอะไรบ้าๆล่ะ..//เดินไป
ไมกี้(ตอนเด็ก)
อืม..//แตะบ่า
ในเมื่อคุณตาของเซอิและซารุเสียชีวิต
พวกเขาสองคนก็ต้องดูแลโรงยิมนี้ด้วยกัน
และใช้ชีวิตด้วยตนเองมาตลอด
Comments