บทที่ 5: เส้นทางที่ต้องเลือก

แสงแรกของวันใหม่ยังคงไม่สามารถขับไล่ความมืดมิดที่แฝงอยู่ภายในห้องทำงานของดิมิทรีได้ ท้องฟ้าที่ลอยต่ำไปด้วยเมฆหม่นให้ความรู้สึกเหมือนจะมีบางสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น ไม่ว่าจะเป็นลมฝนที่กำลังจะมาถึง หรือไม่ก็ตาม แต่อย่างหนึ่งที่แน่ชัดคือสถานการณ์ที่เข้ามาใกล้ ทุกๆ ข้อความที่ส่งมา ทุกๆ การเคลื่อนไหวของศัตรู ทั่วทุกมุมของโลกนี้ ทุกสิ่งล้วนเกี่ยวพันกับสิ่งที่ดิมิทรีและคีรันจะต้องเผชิญร่วมกัน

ในขณะที่แดดยามเช้ายังทอแสงอ่อนๆ เขากำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะทำงาน สายตาจับจ้องไปที่เอกสารที่กองพะเนินอยู่บนโต๊ะ ข้อมูลงานธุรกิจที่เขาต้องจัดการ แต่ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความคิดที่แฝงอยู่ในใจได้

คีรันยืนอยู่ที่ประตูห้อง สังเกตเห็นท่าทีของดิมิทรีที่นั่งนิ่งอยู่กับเอกสาร ในขณะที่เขากำลังไตร่ตรองบางสิ่งในใจ สายตาของดิมิทรีดูดุดันและคมกริบเช่นเคย แต่บางครั้งก็แฝงไปด้วยความเหงาและการสะสมความวิตกกังวลที่สะสมอยู่ในตัวตนที่เยือกเย็นของเขา

“ท่านครับ” คีรันพูดพร้อมก้าวเข้ามาในห้องอย่างระมัดระวัง แต่เสียงเรียบๆ ของเขาก็สามารถทำให้ดิมิทรีเงยหน้าขึ้นจากเอกสารได้ในทันที

“มีอะไร?” ดิมิทรียังคงมองเขาด้วยสายตาที่เจาะลึก ประหนึ่งการถามหาคำตอบจากใจคีรัน โดยไม่ต้องกล่าวคำพูดใดๆ มากมาย

“เราต้องทำการเตรียมการอย่างละเอียด” คีรันพูด ร่างกายเขาเตรียมพร้อมที่จะอธิบายแผนการที่เขาคิดมาอย่างรอบคอบ โดยไม่ได้รู้สึกว่าแผนการนี้จะเป็นภาระที่ยากเกินไป

ดิมิทรีพยักหน้าช้าๆ ก่อนจะวางปากกาลงข้างๆ เอกสาร เขามองคีรันด้วยท่าทางที่ไม่ได้แสดงอารมณ์มากนัก เพียงแต่เงียบและรอให้คีรันพูดต่อ

“กลุ่มสปาร์ตันกำลังจัดการเคลื่อนไหวภายในอาณาจักรเราอย่างลับๆ พวกมันมีทั้งการเงินและการทหารที่แข็งแกร่ง เราต้องทำลายเครือข่ายของพวกมันจากภายใน ก่อนที่พวกมันจะสามารถขยายอำนาจไปยังพื้นที่อื่นๆ” คีรันอธิบาย ขณะที่ดิมิทรียังคงฟังเขาด้วยความตั้งใจ

“แล้วเราจะเริ่มจากตรงไหน?” ดิมิทรีถามคำถามสั้นๆ สายตาของเขาไม่เคยหันไปที่สิ่งอื่น นอกจากคีรัน

คีรันยืนตรง รวบรวมความคิดก่อนจะตอบ “เราเริ่มจากการทำให้พวกมันไม่สามารถใช้งานระบบการเงินได้ พวกมันอาศัยช่องทางนี้เพื่อขยายอำนาจและซื้ออาวุธเพื่อปฏิบัติการ หลังจากนั้นค่อยล่าถอยไปตามจุดยุทธศาสตร์ต่างๆ ที่เราควบคุมได้”

“เสียงดี” ดิมิทรีตอบสั้นๆ ก่อนจะหยิบเอกสารอีกชุดขึ้นมาพิจารณา เขามองเอกสารนั้นเหมือนเป็นอุปกรณ์ทำงานประจำวัน แต่มันก็แฝงไปด้วยความคิดที่ยากจะพูดออกมา

“ท่านครับ... มันจะไม่ง่ายเลย” คีรันพูดเสียงทุ้ม เหมือนต้องการเตือนดิมิทรีให้ตระหนักถึงความยากลำบากในแผนการที่กำลังจะเกิดขึ้น

“มันไม่เคยง่ายหรอก” ดิมิทรีตอบสั้นๆ ก่อนจะเงียบไปสักครู่ จู่ๆ สายตาของเขาก็หันไปที่คีรันอย่างตั้งคำถาม “นายกลัวหรือเปล่า?”

คำถามนั้นทำให้คีรันต้องหยุดคิด เขาไม่เคยตั้งคำถามกับตัวเองเกี่ยวกับความกลัวในสิ่งที่เขาทำ มันเป็นหน้าที่ของเขาที่จะคอยปกป้องนายใหญ่ แม้จะเสี่ยงชีวิตก็ตาม

“กลัว? ผมไม่เคยกลัวครับ” คีรันตอบด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง เขาจ้องตาดิมิทรีเหมือนจะทดสอบว่าเขาจะสามารถรับมือกับความท้าทายในครั้งนี้ได้หรือไม่

“งั้นก็ทำตามแผนของเรา” ดิมิทรียิ้มเล็กน้อย ขณะที่เขาลุกจากเก้าอี้และเริ่มเดินไปที่หน้าต่าง สายตาของเขาจ้องมองออกไปยังเมืองด้านล่าง ภาพของอาคารสูงและถนนหนาแน่นทำให้เขารู้สึกถึงความแออัดและความเครียดที่ซ่อนอยู่ในทุกการเคลื่อนไหวของโลกนี้

คีรันยืนอยู่ข้างหลังเขา รู้สึกถึงความหนักหน่วงของภารกิจที่จะมาถึง เขารู้ดีว่าไม่ใช่แค่ศัตรูที่ต้องเผชิญ แต่ยังเป็นความท้าทายของความสัมพันธ์ระหว่างเขากับดิมิทรีที่ซับซ้อนยิ่งขึ้นทุกวัน

“ดิมิทรี...” คีรันพูดออกมาช้าๆ ราวกับมีบางสิ่งที่ค้างคาอยู่ในใจ “เราเคยพูดเรื่องนี้มาก่อน... การที่ผมอยู่กับคุณ มันไม่ใช่แค่หน้าที่แล้วครับ”

ดิมิทรีหันมามองคีรัน เขามองสบตากับเขาอย่างลึกซึ้ง แม้จะรู้ว่าคำพูดนี้เป็นการเปิดเผยความรู้สึกที่ไม่สามารถเก็บซ่อนไว้ได้อีกต่อไป

“นายหมายความว่าอะไร?” ดิมิทรีถามกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่แสดงความตกใจหรือท้อแท้ แต่ก็มีแววของความสงสัยและความไม่เข้าใจ

“ผมหมายความว่า... ผมไม่เพียงแต่เป็นบอดี้การ์ดของคุณ ผม...” คีรันหยุดคำพูด รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างติดอยู่ในลำคอ เขากัดฟันและรวบรวมความกล้าหาญที่จะพูดต่อ

“ผม... ไม่อาจจะปฏิเสธได้ว่าผมรู้สึกถึงความรู้สึกบางอย่างที่ไม่อาจอธิบายได้เมื่ออยู่ใกล้คุณ” คีรันพูดด้วยน้ำเสียงที่เกือบจะเป็นกระซิบ

ดิมิทรียืนนิ่ง ราวกับกำลังคิดทบทวนคำพูดนั้น คำพูดที่สะท้อนถึงบางสิ่งที่เขาไม่เคยคิดว่าจะเกิดขึ้นในระหว่างเขากับคีรัน

ดิมิทรีหันกลับไปมองคีรันและกล่าวเบาๆ “สิ่งที่นายพูด... เราต้องเผชิญหน้ากับศัตรูที่รอคอยอยู่ ถ้าเราไม่สามารถปกป้องกันและกันในยามนี้ ทุกสิ่งที่เราเคยทำก็จะสูญเปล่า”

คีรันรู้ดี เขารู้ว่าเขากำลังยืนอยู่บนเส้นทางที่เต็มไปด้วยความเสี่ยงและความไม่แน่นอน แต่เขาก็ยังยืนอยู่ข้างๆ ดิมิทรีอย่างไม่ลังเล

“ผมจะอยู่กับคุณ... ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น” คีรันกล่าวอย่างหนักแน่น ก่อนจะยิ้มเล็กน้อย

ดิมิทรีพยักหน้าและหันกลับไปยังเอกสารบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว เขารู้ว่าต่อจากนี้ ทั้งสองคนจะต้องเผชิญหน้ากับสิ่งที่ท้าทายมากยิ่งขึ้น

โลกของมาเฟียไม่เคยสงบสุข ความรู้สึกที่คีรันเผยออกมาเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งของเส้นทางที่พวกเขาจะต้องเดินไปด้วยกัน โดยไม่รู้ว่าจะมีอุปสรรคหรือความรักที่อันตรายรออยู่ในข้างหน้า

แต่นั่น... คือเส้นทางที่พวกเขาต้องเลือก

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***