บทที่ 1: บทนำแห่งการปกป้อง

เงาอันเยือกเย็นของค่ำคืนปกคลุมคฤหาสน์วอลคอฟ ต้นไม้ใหญ่ที่เรียงรายเป็นแนวยาวเคลื่อนไหวไปมาตามแรงลมที่พัดผ่าน บรรยากาศรอบบริเวณดูเงียบสงัด แต่สำหรับคนในโลกมาเฟีย ความเงียบไม่ใช่สัญญาณของความสงบสุข มันกลับเป็นสัญญาณเตือนภัยที่อาจมาถึงเมื่อใดก็ได้

ภายในโถงใหญ่ของคฤหาสน์ เสียงรองเท้าหนังของลูกน้องมาเฟียดังก้องบนพื้นหินอ่อน พวกเขาต่างปฏิบัติหน้าที่อย่างเคร่งครัด ในการคุ้มครองเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้ "ดิมิทรี วอลคอฟ" มาเฟียที่ทรงอิทธิพลที่สุดในโลก

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่กำลังยืนอยู่หน้าหน้าต่างบานใหญ่ที่เปิดออกเล็กน้อย ดวงตาสีเทาของเขาจ้องมองออกไปยังความมืดเบื้องหน้าในท่าทางนิ่งสงบ เขาไม่เคยไว้ใจในความเงียบ ทุกการเคลื่อนไหวของโลกใบนี้อยู่ในสายตาของเขา

เสียงเคาะประตูดังขึ้นเบา ๆ ก่อนที่วลาดิเมียร์ ผู้เป็นรองหัวหน้าฝ่ายปฏิบัติการจะเดินเข้ามาอย่างสุภาพ

"บอดี้การ์ดคนใหม่มาถึงแล้วครับ" วลาดิเมียร์รายงาน ดิมิทรีไม่พูดอะไรเพียงแต่พยักหน้ารับ ก่อนจะหันหลังกลับมามอง

ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวเข้ามาในห้องโถง ดวงตาสีฟ้าของเขาประสานกับดวงตาของดิมิทรีทันที ใบหน้าของเขางดงามเกินกว่าที่จะมองว่าเป็นชายธรรมดา ความงดงามนั้นไม่ได้อ่อนหวานจนเกินไป แต่กลับแฝงความคมชัดที่ทำให้ดูสง่างาม

ชายหนุ่มสวมชุดสูทสีกรมท่าที่ตัดเย็บมาอย่างประณีต เขาเดินเข้ามายืนตรงหน้าดิมิทรีอย่างสงบนิ่ง

"คีรัน นาคามูระ รายงานตัวครับ" ชายหนุ่มแนะนำตัวด้วยน้ำเสียงที่มั่นคง

ดิมิทรีพิจารณาคีรันด้วยสายตาเฉียบคม เขาไม่ได้แสดงอารมณ์ใด ๆ บนใบหน้า แต่สายตาของเขากลับเหมือนกำลังประเมินทุกอณูของคนตรงหน้า

"นายรู้ใช่ไหม ว่าหน้าที่นี้ไม่ได้มีแค่การถือปืนยืนบังฉัน" ดิมิทรีเอ่ยขึ้นในที่สุด น้ำเสียงของเขานิ่งจนแทบไม่มีอารมณ์ใด ๆ ปรากฏ

"ครับ ผมเข้าใจดี หน้าที่ของผมคือการปกป้องคุณด้วยชีวิต ไม่ว่าต้องเผชิญกับอะไร ผมพร้อมครับ" คีรันตอบอย่างหนักแน่น

คำตอบนั้นทำให้ดิมิทรีนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะพยักหน้าเบา ๆ

"ดี... ฉันหวังว่านายจะไม่ทำให้ฉันผิดหวัง"

ค่ำคืนแห่งเงามืด

เวลาผ่านไปหลายชั่วโมง ความมืดปกคลุมทั่วบริเวณคฤหาสน์ แสงไฟจากโคมไฟหน้าทางเข้าส่องสว่างเพียงเล็กน้อย ลูกน้องของดิมิทรียังคงลาดตระเวนตามพื้นที่ต่าง ๆ ด้วยความระมัดระวัง

คีรันในชุดสูทสีกรมท่าเดินตรวจตราอยู่รอบ ๆ คฤหาสน์ มือของเขาแตะอยู่บนด้ามปืนที่เหน็บอยู่ข้างลำตัว ความระมัดระวังคือสิ่งที่เขาถูกฝึกให้ยึดถือเป็นอันดับแรก

เสียงลมพัดผ่านต้นไม้ทำให้เขาหยุดเดิน ดวงตาสีฟ้าของเขากวาดมองไปยังความมืดรอบ ๆ ความรู้สึกบางอย่างกำลังกระซิบบอกเขาว่ามีบางสิ่งผิดปกติ

เขาหยิบวิทยุสื่อสารออกมา "ตรวจสอบบริเวณทิศตะวันตก มีความเคลื่อนไหวแปลก ๆ"

ก่อนที่เขาจะทันได้พูดอะไรต่อ เสียงกระสุนปืนดังขึ้นอย่างกะทันหัน กระจกหน้าต่างด้านข้างถูกยิงจนแตกกระจาย คีรันรีบพุ่งตัวไปหลบหลังเสา มือข้างหนึ่งดึงปืนพกออกมาพร้อมยิงโต้กลับ

"มีศัตรูโจมตี! ทุกคนไปยังตำแหน่งของตัวเอง!" คีรันออกคำสั่งเสียงดัง

เขารีบวิ่งกลับไปยังห้องประชุมใหญ่ ซึ่งเป็นที่ที่ดิมิทรีอยู่ ขณะเดียวกัน กระสุนยังคงพุ่งผ่านอากาศใกล้ตัวเขาอย่างต่อเนื่อง

เมื่อเขาเปิดประตูห้องประชุม ดิมิทรียังคงนั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ ท่ามกลางความโกลาหล ดวงตาสีเทาของเขามองตรงไปที่คีรัน

"คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม?" คีรันถาม ขณะที่ปืนยังคงอยู่ในมือ

"นายคิดว่ากระสุนนัดสองนัดจะทำอะไรฉันได้งั้นหรือ?" ดิมิทรีตอบกลับด้วยน้ำเสียงเย็นชา แต่ดวงตาของเขากลับแฝงความชื่นชมในความรวดเร็วของคีรัน

ทันใดนั้น ประตูด้านหลังห้องถูกถีบเปิดออก ศัตรูในชุดดำพร้อมอาวุธครบมือบุกเข้ามา คีรันรีบยิงสวนกลับทันที

การเผชิญหน้า

คีรันเคลื่อนไหวราวกับเงา เขาใช้ทั้งปืนและทักษะการต่อสู้ระยะประชิดจัดการศัตรูทีละคน แม้จะเป็นสถานการณ์ที่กดดัน แต่เขายังคงรักษาความนิ่งได้อย่างน่าทึ่ง

ดิมิทรียังคงนั่งมองอยู่ในมุมหนึ่ง เขาไม่ได้แสดงความกลัวหรือความตื่นตระหนกใด ๆ ราวกับมั่นใจว่าคีรันจะสามารถจัดการทุกอย่างได้

เมื่อเสียงปืนเงียบลง ศัตรูทั้งหมดล้มลงกับพื้น คีรันยืนนิ่งอยู่กลางห้อง หอบหายใจอย่างหนัก แผลที่แขนของเขามีเลือดไหลออกมา แต่เขาก็ยังยืดตัวตรง

ดิมิทรีเดินเข้าไปใกล้ มองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตาที่เปลี่ยนไป

"นายทำเกินหน้าที่ไปหรือเปล่า? ฉันไม่ได้ขอให้นายเสี่ยงชีวิต"

"แต่มันคือหน้าที่ของผมครับ" คีรันตอบเสียงหนักแน่น

ดิมิทรีนิ่งไปชั่วครู่ ก่อนจะเอ่ยเบา ๆ "ฉันไม่ต้องการให้ใครตายเพราะฉัน จำไว้ว่าฉันต้องการคนที่อยู่เคียงข้าง ไม่ใช่เพื่อสละชีวิต"

คำพูดนั้นทำให้คีรันเงยหน้าขึ้นมองดิมิทรี หัวใจของเขาเต้นแรงโดยไม่รู้ตัว

"ครับ ผมจะอยู่ข้างคุณ... ตลอดไป"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***