..

หลังจากวันที่พวกเขาวางกล่องดาวไว้บนยอดเขา อิงฟ้ารู้สึกถึงบางสิ่งที่เปลี่ยนไปในหัวใจตัวเอง ความหนักอึ้งที่เคยอยู่เหมือนจางหายไป แต่แทนที่ด้วยความรู้สึกอบอุ่นในทุกครั้งที่เธอมองเห็นภูผา

คืนนั้น ทั้งคู่กลับไปที่ต้นสนใหญ่เหมือนทุกครั้ง อิงฟ้าถือถุงดาวกระดาษที่ภูผาพับไว้ในมือ เธอหยิบดวงหนึ่งขึ้นมาดูด้วยรอยยิ้ม “นายรู้ไหม ดาวพวกนี้อาจไม่สมบูรณ์แบบที่สุด แต่สำหรับฉัน มันมีค่ามากที่สุด”

“ทำไมล่ะ?” ภูผาถามพลางเอนตัวพิงต้นสน มองเธอด้วยสายตาอ่อนโยน

“เพราะมันไม่ใช่แค่ดาวกระดาษ แต่มันคือสิ่งที่นายตั้งใจทำเพื่อฉัน”

ภูผาหัวเราะเบาๆ ก่อนพูด “ฉันดีใจที่มันมีความหมายสำหรับเธอ แต่สำหรับฉัน ความสุขของเธอต่างหากที่สำคัญที่สุด”

อิงฟ้าหันไปมองเขา ท่ามกลางแสงจันทร์และแสงดาว เธอรู้ว่าภูผาไม่ได้พูดเล่น เขาหมายความตามนั้นจริงๆ

“นายเคยบอกว่าอยากเติมเต็มความสุขให้ฉัน แล้วนายล่ะ? ความสุขของนายคืออะไร?” เธอถามกลับ

ภูผายิ้มกว้าง “ก็คงเป็นการได้อยู่ข้างๆ เธอแบบนี้นั่นแหละ”

อิงฟ้ารู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงในอก แต่เธอเพียงยิ้มตอบและหันกลับไปมองท้องฟ้า ปล่อยให้แสงดาวและลมหนาวโอบล้อมพวกเขาไว้ในค่ำคืนที่แสนพิเศษ

                               * เวลาผ่านไป *

ถึงเวลาจะผ่านไปนานเท่าไหร่ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างอิงฟ้าและภูผากลับแน่นแฟ้นขึ้นเรื่อยๆ ทั้งคู่ใช้เวลาอยู่ด้วยกันเกือบทุกวัน ไม่ว่าจะเป็นการเดินเล่นในป่า ทำอาหารง่ายๆ ในบ้าน หรือมองดาวในตอนกลางคืน

คืนหนึ่ง ภูผาชวนอิงฟ้ามาที่ต้นสนอีกครั้ง คราวนี้เขาถือกล้องดูดาวมาด้วย

“นายเอามันมาทำไม?” อิงฟ้าถามอย่างสงสัย

“ฉันอยากให้เธอได้เห็นดาวที่สว่างที่สุดจริงๆ”

ภูผาจัดกล้องและปรับมุมจนพอใจ ก่อนเชิญให้เธอลองมอง อิงฟ้ามองผ่านกล้องและเห็นดาวที่ส่องแสงระยิบระยับกว่าดาวดวงอื่น

“ว้าว... สวยมากเลย” เธอพูดด้วยเสียงตื่นเต้น

ภูผายิ้ม “นั่นคือซิริอุส ดาวที่สว่างที่สุดบนท้องฟ้า”

อิงฟ้าหันมามองเขา “นายตั้งใจพาฉันมาดูดาวดวงนี้เหรอ?”

“ใช่ แต่ไม่ใช่แค่เพราะมันสว่างที่สุด” ภูผานั่งลงข้างเธอ “ฉันอยากให้เธอรู้ว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น เธอคือดาวที่สว่างที่สุดในชีวิตฉัน”

คำพูดของเขาทำให้อิงฟ้านิ่งไปชั่วขณะ ก่อนรอยยิ้มจะปรากฏบนใบหน้า เธอวางมือลงบนมือของเขาเบาๆ

“นายก็เป็นเหมือนดาวที่นำทางฉัน... ขอบคุณนะภูผา”

ท่ามกลางแสงดาวและความเงียบสงบของค่ำคืน เสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกันของทั้งคู่ดูเหมือนจะดังก้องกว่าเสียงใดๆ

... ...

... ....

... ....

**แสงดาวในสายลมหนาว

ฤดูหนาวเดินทางมาถึงหมู่บ้านเล็กๆ อีกครั้ง อากาศเย็นจับใจและลมหนาวพัดโชยผ่านภูเขา ท้องฟ้าในยามค่ำคืนยิ่งเต็มไปด้วยดาวระยิบระยับ อิงฟ้าและภูผายังคงพบกันใต้ต้นสนใหญ่เหมือนเช่นเคย แต่คืนนี้กลับพิเศษกว่าครั้งไหนๆ

ภูผาถืออะไรบางอย่างในมือ มันเป็นกล่องไม้เล็กๆ ที่ประดับด้วยดาวกระดาษหลากสีที่เขาพับเอง อิงฟ้ามองมันด้วยความสงสัย

“นายทำอะไรมาอีกแล้ว?” เธอถามพร้อมหัวเราะเบาๆ

“มันไม่ใช่แค่ของขวัญ” ภูผายิ้ม “มันคือสิ่งที่ฉันอยากมอบให้กับเธอในคืนนี้”

อิงฟ้ารับกล่องไม้นั้นมาเปิดดู ข้างในมีดาวกระดาษดวงเล็กๆ พร้อมจดหมายใบเล็กที่เขียนด้วยลายมือของเขา

“อ่านสิ” ภูผาบอก

อิงฟ้าหยิบจดหมายขึ้นมาและเริ่มอ่าน

*"อิงฟ้า,

ตั้งแต่วันที่ฉันกลับมาที่นี่ เธอทำให้ฉันรู้ว่าความสุขที่แท้จริงไม่ได้อยู่ในเมืองใหญ่ หรือท้องฟ้าที่มีแสงสี แต่เป็นการได้อยู่ข้างคนที่ฉันอยากดูแลและใช้ชีวิตด้วย เธอเป็นดาวที่สว่างที่สุดในชีวิตของฉัน และฉันอยากให้ทุกคืนที่เธอมองฟ้า เธอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว

ตั้งแต่วันที่ฉันกลับมาที่นี่ เธอทำให้ฉันรู้ว่าความสุขที่แท้จริงไม่ได้อยู่ในเมืองใหญ่ หรือท้องฟ้าที่มีแสงสี แต่เป็นการได้อยู่ข้างคนที่ฉันอยากดูแลและใช้ชีวิตด้วย เธอเป็นดาวที่สว่างที่สุดในชีวิตของฉัน และฉันอยากให้ทุกคืนที่เธอมองฟ้า เธอรู้ว่าเธอไม่ได้อยู่คนเดียว

ฉันสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างเธอเสมอ...ในทุกฤดูกาล ในทุกความฝัน และในทุกวันของชีวิตเรา

อิงฟ้าเงยหน้ามองภูผา ดวงตาเธอเต็มไปด้วยน้ำตา แต่เป็นน้ำตาแห่งความสุข

“ภูผา...” เสียงของเธอสั่นไหว

ภูผายิ้มและจับมือเธอไว้แน่น “อิงฟ้า เธออยากเป็นคนที่ฉันได้ดูแลไปตลอดชีวิตไหม?”

ลมหนาวพัดผ่าน แต่ความอบอุ่นในหัวใจของทั้งคู่แทบจะเอาชนะแรงลมนั้นได้ อิงฟ้าพยักหน้าเบาๆ น้ำตาแห่งความสุขไหลอาบแก้ม

“ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว ขอแค่มีนายอยู่ข้างๆ แบบนี้ก็พอ” 👩‍❤️‍👨

... คืนนั้น แสงดาวดูเหมือนจะสว่างขึ้นเป็นพิเศษใต้ต้นสนใหญ่ สองหัวใจที่เคยโดดเดี่ยวพบคำตอบของกันและกัน และทุกวันต่อจากนี้พวกเขาจะมีกันและกันเสมอ...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***