จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์

หลังจากการพบกันครั้งแรกกับรัชนะในวันนั้น อคินไม่อาจหยุดคิดถึงชายคนนั้นได้ ใบหน้าที่มีรอยยิ้มอบอุ่นและคำพูดที่แฝงไปด้วยความสุภาพยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา ราวกับว่าโชคชะตากำลังจะเปิดประตูสู่สิ่งใหม่

หลายวันต่อมา ชีวิตของอคินก็กลับเข้าสู่ความวุ่นวายตามปกติ เขาต้องเผชิญกับงานที่กดดันและปัญหามากมายในที่ทำงาน แต่ไม่ว่าเขาจะยุ่งแค่ไหน ความทรงจำในคาเฟ่วันนั้นก็ยังคอยตามมาหลอกหลอนให้เขายิ้มเล็กๆ ทุกครั้ง

วันหนึ่งหลังเลิกงาน อคินตัดสินใจกลับไปที่คาเฟ่เดิม เขารู้สึกอยากหลีกหนีความเครียดจากงานและกลับมาที่ที่ทำให้เขารู้สึกสงบอีกครั้ง

เมื่อเปิดประตูเข้าไป บรรยากาศในร้านยังคงเหมือนเดิม เสียงเพลงแจ๊ซเบาๆ กลิ่นหอมของกาแฟ และเสียงพูดคุยของผู้คน แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือสายตาของเขาที่จับจ้องไปที่โต๊ะหนึ่ง

โต๊ะนั้นมีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ — รัชนะ เขากำลังนั่งอ่านหนังสือเล่มบางอยู่ มือข้างหนึ่งถือแก้วกาแฟ อคินลังเลอยู่สักพักก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหา

“สวัสดีครับ” เสียงของอคินทำให้รัชนะเงยหน้าขึ้นมา รอยยิ้มกว้างปรากฏบนใบหน้าของเขา

“อคินใช่ไหมครับ? นั่งด้วยกันไหม?” รัชนะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูเป็นกันเอง

“ครับ” อคินตอบสั้นๆ ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามชายหนุ่ม

บทสนทนาของพวกเขาเริ่มต้นอย่างเรียบง่าย แต่กลับเต็มไปด้วยความอบอุ่น อคินรู้สึกได้ถึงความสนใจที่รัชนะมีต่อเรื่องราวของเขา และรัชนะเองก็ดูเหมือนจะเป็นผู้ฟังที่ดี

“คุณมาที่นี่บ่อยเหรอครับ?” อคินถาม

“ครับ ที่นี่เงียบดี ผมชอบบรรยากาศแบบนี้” รัชนะตอบพร้อมรอยยิ้ม “แล้วคุณล่ะ?”

“ผมเพิ่งมาแค่สองครั้งเอง” อคินพูดก่อนจะหัวเราะเบาๆ

“แล้วคุณชอบไหมครับ?”

“ผมคิดว่าผมเริ่มชอบที่นี่แล้วล่ะครับ”

การพูดคุยดำเนินต่อไปอย่างราบรื่น จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปมาก อคินไม่รู้ตัวเลยว่าเขาใช้เวลาอยู่กับรัชนะนานแค่ไหน จนกระทั่งทั้งคู่ลุกขึ้นมาพร้อมๆ กันเพื่อจะกลับ

“ผมดีใจนะครับที่ได้เจอคุณอีก” รัชนะพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้อคิน

“ผมก็เหมือนกันครับ”

ก่อนที่พวกเขาจะแยกจากกัน รัชนะหยิบกระดาษใบหนึ่งขึ้นมาและเขียนอะไรบางอย่างลงไป ก่อนจะส่งให้ “นี่เบอร์ผมนะครับ ถ้ามีอะไรหรือนึกอยากคุยก็โทรมาได้เสมอ”

อคินรับกระดาษใบนั้นมา รู้สึกถึงความร้อนที่แก้มของตัวเอง

เมื่อกลับถึงบ้าน อคินมองกระดาษใบนั้นด้วยรอยยิ้ม รัชนะดูเหมือนจะเป็นคนที่แตกต่างจากคนอื่นๆ ที่เขาเคยพบ เขามีความเป็นมิตรและอบอุ่นจนทำให้หัวใจของอคินรู้สึกเต้นแรง

---

ในวันถัดมา อคินตัดสินใจส่งข้อความไปหารัชนะ แม้จะลังเลอยู่บ้าง แต่ความรู้สึกอยากจะคุยกับอีกฝ่ายกลับเอาชนะความกลัวได้

"สวัสดีครับ รัชนะ ผมอคินนะครับ ขอบคุณที่ให้เบอร์ไว้"

ไม่นานนัก ข้อความตอบกลับก็มาถึง

"ดีใจที่คุณติดต่อมาครับ อคิน วันนี้คุณเป็นยังไงบ้าง?"

จากการพูดคุยในวันนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างอคินและรัชนะก็เริ่มต้นขึ้น ทั้งสองคนเริ่มส่งข้อความหากันทุกวัน พูดคุยเรื่องราวชีวิตประจำวัน และแบ่งปันความคิดความรู้สึกกัน

---

หลายสัปดาห์ผ่านไป อคินรู้สึกได้ว่าชีวิตของเขาเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น ความเครียดจากงานลดลง และเขาก็มีรอยยิ้มที่สดใสขึ้น ความสัมพันธ์ของเขากับรัชนะไม่ได้หยุดอยู่แค่ข้อความหรือการพบกันในคาเฟ่ แต่ยังพัฒนาไปสู่การออกไปเที่ยวด้วยกัน

เย็นวันหนึ่ง หลังจากที่พวกเขาใช้เวลาอยู่ที่สวนสาธารณะ รัชนะหันมามองอคินด้วยสายตาที่จริงจัง

“อคิน ผมมีอะไรบางอย่างอยากจะพูด”

“ว่ามาสิครับ”

รัชนะเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะพูดขึ้นมา “ผมรู้ว่ามันอาจจะเร็วไปสำหรับคุณ แต่ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมสนใจคุณมาก และผมอยากรู้ว่าคุณรู้สึกยังไงกับผม”

คำพูดนั้นทำให้อคินนิ่งไปชั่วขณะ หัวใจของเขาเต้นแรงจนแทบจะหลุดออกมา เขาไม่เคยคาดคิดว่ารัชนะจะพูดแบบนี้

“ผม...ก็รู้สึกเหมือนกันครับ” อคินตอบด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความจริงใจ

รัชนะยิ้มออกมาพร้อมกับจับมือของอคินไว้เบาๆ “งั้นต่อจากนี้ เรามาเริ่มต้นอะไรที่มากกว่าแค่เพื่อนกันดีไหมครับ?”

อคินพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ครับ ผมยินดีมาก”

ในค่ำคืนนั้น ท่ามกลางแสงไฟที่ส่องสว่างในสวน ความสัมพันธ์ของพวกเขาก็เริ่มต้นขึ้นอย่างเป็นทางการ มันไม่ใช่เพียงแค่จุดเริ่มต้นของความรัก แต่ยังเป็นการเปลี่ยนแปลงชีวิตของทั้งสองคนไปตลอดกาล

(จบตอนที่ 2)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***