5. ง่ายดีนี่

​

ฉันขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้วนั่งๆนอนๆดูทีวีพลางเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยสมองก็ยังคงคิดแต่เรื่องเดิม ใช่ ฉันคิดถึงโลเวลผู้ชายที่ไม่แม้จะหันมามองฉันเลย ถึงยังไงเขาน่าจะให้เกียรติฉันบ้าง คนในบ้านเขาจะคิดกันยังไงที่เขาเอาแฟนตัวเองมาอยู่ในบ้านเดียวกันกับภรรยาสมรส

นี่มันจะ5ทุ่มอยู่แล้วแต่ฉันก็ยังรอโลเวลอยู่ทั้งๆที่รู้ว่ายังไงเขาก็ต้องนอนกับแฟนเขา แต่ฉันก็ยังหวังไว้อยู่ลึกๆว่าเขาจะกลับมาห้องอย่างน้อยเขาก็ต้องเข้ามาเอาชุดนอนแหละว่าไหมแค่ได้เห็นหน้าก่อนนอนก็ดี 'เป็นเอามากแล้วนะแก'

"ยังไม่นอนอีกหรอ" ฉันหันไปสบตากับโลเวลที่เปิดประตูมาพอดีเราสบตากันอยู่แบบนั้นจนเขาถามขึ้นนี่แหละ

"เออ...ค่ะ"

"รอฉัน_ _?"

"เปล่าซะหน่อย ดูทีวีอยู่" พูดอุบอิบๆอยู่คนเดียว

"รอฉันก็บอกมาเถอะ" เขาพูดแล้วเดินมานั่งข้างๆฉัน

"ก็บอกว่าไม่ได้รอไง" ฉันเชิดหน้าหนีเขา ชิเรื่องอะไรจะบอกล่ะ

โลเวลจับหน้าฉันให้หันมาหา เขาสบตาฉันอยู่แบบนั้น ฉันไม่รู้เลยว่าในดวงตาสีนิลนั่นคิดอะไรอยู่ ทำไมมันช่างนิ่งอะไรแบบนั้น จนทำให้คนที่สบตาอยู่ไม่รู้ความคิดของเขาเลย

"อืมม..." ฉันครางออกมาแบบไม่รู้ตัว เขาจูบฉัน ใช่เขาจูบฉัน ตั้งแต่ตอนไหนกัน มัวแต่พิจารณาดวงตาสีนิลนั้นอยู่สินะ รู้ตัวอีกทีเขาก็จูบฉันแล้ว

มือปลาหมึกนั่นกำลังล้วงเข้ามาในเสื้อฉันจากหน้าท้องก็เลื่อนขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงหน้าอก แล้วเขาก็หยุด หยุดทุกการกระทำของเขา

"ง่ายดีนี่ หึ!" ฉันค้างอยู่ในท่าเดิมขณะที่เขาผละออกไปนั่งหัวเราะเยาะฉัน คงสะใจมากเลยสินะ ฉันมันโง่เองแหละโง่ๆๆๆๆๆๆโง่ที่หลงรักคนอย่างเขา

เพี้ยะ!

"ใช่ฉันง่าย ง่ายแล้วไงล่ะคุณก็แต่งงานกับฉันแล้วนี่ ไม่เหมือนกับแฟนคุณหรอกยังไม่แต่งก็ง่ายซะแล้ว คงเอากันกี่ครั้งแล้วหละถึงได้กล้าพาเข้ามาในบ้านแบบนี้ หน้าสมเพช..."

เพี้ยะ!

เจ็บ เจ็บมากแต่ไม่ใช่ที่เขาตบฉันหรอก เจ็บตรงอกข้างซ้ายต่างหากฉันแตะต้องแฟนเขาเลยไม่ได้สินะ เขาโมโหที่ฉันตบหน้าเขาก่อนหรือว่าเขาโกรธที่ฉันพูดถึงแฟนเขากันแน่นะ

"เธอไม่มีสิทธิ์พูดถึงรี่แบบนั้น รี่เขาดีกว่าเธอร้อยเท่าพันเท่า จำเอาไว้"

"ถ้าดีมากขนาดนั้นทำไมไม่แต่งงานกันหละ มาแต่งงานกับฉันทำไม"

"เธอมันตัวมารไง ถ้าไม่มีเธอฉันคงแต่งกับรี่ไปแล้ว"

"ได้ ถ้าอย่างงั้นฉันจะไปเอง"

"เดี๋ยว! ก่อนจะไปให้ฉันใช้เธอให้สมกับค่าตัวเธอหน่อยสิเธอรู้มั้ยว่าค่าตัวเธอมันแพงแค่ไหน"

"ไม่!..." ฉันคงไม่ทันเขาจริงๆผู้ชายคนนี้ตอนนี้เขาผลักฉันลงบนโซฟาตัวเดิมที่ฉันเพิ่งลุกขึ้นมาเถียงกับเขา เขาเริ่มซุกไซร้ซอกคอฉัน ฉันรู้สึกเจ็บจี๊ดๆทุกทีที่เขาขบเม้มมัน ฮืออออ ฉันจะตายไหมอะ

"อื้อปล่อย" ฉันทั้งทุบทั้งตีโลเวล หวังจะให้เขาหยุดการกระทำของเขาแต่เขากลับยิ่งทำรุนแรงกับฉันยิ่งขึ้น

"อยู่นิ่งๆถ้าไม่อยากเจ็บตัว" เขาเงยหน้ามาพูดแค่นั้นแล้วกลับไปขบเม้มหน้าอกฉันเหมือนเดิม เขาเริ่มถอดเสื้อผ้าฉันออกทีละชิ้นๆ มันมาอีกแล้วความรู้สึกนี้ความรู้สึกที่หัวฉันขาวโพลนไปหมดไม่รู้จะทำยังไง หนีก็ไม่ได้ เลยได้แต่นอนนิ่งๆให้โลเวลสำรวจร่างกายต่อไป

"อือ..." โลเวลครางออกมาอย่างพอใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***