แสงเงาแห่งการเปลี่ยนแปลง

ความมืดปกป่า ขณะที่เสียงลมพัดผ่านซากต้นปรักหักพัง ไอมี่ยืนอยู่ข้างฉลามซึ่งบาดเจ็บหนัก เขานอนหมดสติอยู่บนพื้น หายใจแผ่วเบา โลหิตสีดำของ DoomDay ยังคงไหลรินจากบาดแผลลึกบนร่างของเขา ไอมี่ไม่อาจละสายตาจากมันได้ เธอสัมผัสได้ถึงพลังอันแปลกประหลาดและน่าหวาดหวั่นที่แผ่ซ่านออกมาจากเลือดนั้น

ไอมี่ทรุดตัวลงข้างเขา ดวงตาเต็มไปด้วยความกังวลและความเจ็บปวด "ฉลาม...ได้โปรด อย่าทิ้งฉันไป" เธอพึมพำเบา ๆ ขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้ม ก่อนจะยกมือขึ้นปาดน้ำตาและตั้งสติอีกครั้ง เธอรู้ดีว่าเธอต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อปกป้องเขาและทุกสิ่งที่พวกเขายืนหยัดต่อสู้มาตลอด

ทันใดนั้น แสงสีดำแปลบปลาบกะทันหัน ไอมี่สะดุ้งสุดตัว โลหิตของ DoomDay กระเด็นมาถูกผิวหนังของเธอราวกับถูกดึงดูด บาดแผลเล็ก ๆ บนมือเธอดูดซับโลหิตเข้าไปจนหมดในพริบตา เธอรู้สึกถึงพลังที่ไหลเวียนเข้าสู่ร่างกาย ความร้อนลุกลามราวกับเปลวเพลิงกำลังเผาผลาญเธอจากภายใน

เสียงคำรามของพลังดังขึ้นในหัว ไอมี่พยายามลุกขึ้น แต่ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน ความเจ็บปวดแล่นผ่านกระดูกและกล้ามเนื้อ ทุกเซลล์ในร่างกายเหมือนกำลังถูกหลอมรวมกับพลังที่ไม่คุ้นเคย เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด แต่เสียงนั้นกลับแผ่วเบาและเต็มไปด้วยพลังบางอย่างที่เธอไม่เคยรู้ว่ามีในตัว

ร่างกายของไอมี่เริ่มเปลี่ยนแปลง ผิวหนังของเธอเปล่งประกายสีดำเรืองรอง เล็บของเธอยาวขึ้น คมกริบราวกับอาวุธ แต่ที่น่าตกใจที่สุดคือดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้มเหมือนโลหิตที่เธอดูดซับเข้าไป เสียงลมพัดรอบตัวเธอแรงขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับธรรมชาติกำลังตอบสนองต่อการปรากฏตัวของเธอ

"นี่มัน...เกิดอะไรขึ้นกับฉัน..." ไอมี่กระซิบเสียงสั่น ดวงตาของเธอเบิกกว้างเมื่อมองเห็นเงาสะท้อนของตัวเองในแอ่งน้ำ เธอเห็นภาพของหญิงสาวผู้เปลี่ยนแปลงไปในรูปลักษณ์ปีศาจ แต่พลังงานที่แผ่ออกมาจากเธอกลับไม่ได้รู้สึกถึงความมืดมนอย่างที่เธอเคยสัมผัสจาก DoomDay เธอยังคงเป็นตัวเอง เธอรู้สึกได้ถึงจิตใจที่มั่นคง

ทันใดนั้น เสียงคำรามกึกก้องดังมาจากอีกฟากหนึ่งของป่า ปีศาจตนใหม่ปรากฏตัว มันสูงใหญ่ แขนยาวและเต็มไปด้วยกรงเล็บแหลมคม ดวงตาของมันเปล่งแสงสีเหลืองสว่างจ้า ไอมี่ยืนขึ้นอย่างไม่ลังเล พลังใหม่ในร่างกายทำให้เธอรู้สึกแข็งแกร่งกว่าที่เคย

"ถ้านี่คือสิ่งที่ฉันต้องทำเพื่อปกป้องทุกคน...ฉันยอมรับมัน" ไอมี่กล่าวด้วยเสียงที่หนักแน่น เธอปล่อยให้พลังที่หลับใหลในตัวหลั่งไหลออกมา ร่างของเธอถูกห่อหุ้มด้วยแสงสีดำสนิท ขณะที่เธอกระโจนเข้าสู่การต่อสู้

การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด ปีศาจส่งกรงเล็บโจมตีอย่างรวดเร็ว แต่ไอมี่หลบได้อย่างคล่องแคล่ว พลังเวทมนตร์ในตัวเธอปลดปล่อยออกมาโดยไม่ต้องเอ่ยคำใด เธอสร้างม่านพลังขึ้นมาป้องกันตัว และยิงลำแสงสีดำทะลุร่างของปีศาจจนมันคำรามด้วยความเจ็บปวด

เธอไม่เคยรู้สึกถึงพลังแบบนี้มาก่อน การเคลื่อนไหวของเธอรวดเร็วและรุนแรงราวกับเป็นการเต้นรำในสนามรบ เธอใช้กรงเล็บของตัวเองจู่โจมอย่างแม่นยำ ทุกครั้งที่เธอฟาดฟัน ศัตรูก็ล้มลง

เมื่อการต่อสู้จบลง ไอมี่ยืนนิ่งอยู่ท่ามกลางซากศพของปีศาจ ดวงตาสีแดงของเธอจ้องมองไปรอบ ๆ ขณะที่ควันดำลอยคลุ้งรอบตัวเธอ "นี่คือพลังของ DoomDay งั้นเหรอ..." เธอกระซิบกับตัวเอง เธอรู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะควบคุมพลังนี้ แต่เธอไม่มีทางเลือก

เมื่อเธอกลับมาหาฉลาม เขายังคงนอนหมดสติอยู่ ไอมี่นั่งลงข้าง ๆ เขา สัมผัสมือของเขาด้วยความห่วงใย "ฉันสัญญา ฉันจะปกป้องนาย...เหมือนที่นายเคยปกป้องฉัน" เธอกล่าวด้วยน้ำเสียงแน่วแน่

แต่เธอก็รู้ดีว่าเส้นทางข้างหน้าจะไม่ง่ายดาย การมีพลังนี้หมายถึงการมีศัตรูใหม่และภาระหน้าที่ที่ยิ่งใหญ่กว่าเดิม ไอมี่ต้องหาทางควบคุมพลังนี้ให้ได้ ก่อนที่มันจะกลายเป็นสิ่งที่ทำลายตัวเธอเองและโลกที่เธอรัก

แสงแรกของวันใหม่เริ่มส่องผ่านหมู่เมฆหนา ไอมี่ยืนขึ้นและเตรียมตัวก้าวไปข้างหน้า พร้อมกับพลังใหม่ที่เธอได้รับ และความตั้งใจที่จะต่อสู้เพื่อปกป้องทุกคน แม้ว่าเธอจะต้องเผชิญกับความมืดมิดในจิตใจของตัวเอง

ทันใดนั้น ไอมี่ก้มลงอุ้มร่างของฉลามขึ้นมา แม้เขาจะหมดสติแต่เธอรู้สึกได้ถึงจังหวะหายใจอันอ่อนแรงของเขา เธอพยายามรวบรวมเรี่ยวแรงที่เหลือเพื่อพาฉลามไปยังที่ปลอดภัย ในใจของเธอเต็มไปด้วยความหวังที่ว่าเขาจะฟื้นขึ้นมาได้อีกครั้ง

"นายต้องไม่เป็นอะไรนะ ฉลาม..." เธอกระซิบเบา ๆ เสียงลมและควันดำยังคงวนเวียนรอบตัวเธอราวกับเงาของ DoomDay ที่คอยคุ้มครอง การเดินทางของพวกเขาเพิ่งจะเริ่มต้น และไอมี่จะไม่ยอมแพ้ ไม่ว่าหนทางข้างหน้าจะเต็มไปด้วยอันตรายเพียงใดก็ตาม

ไอมี่อุ้มร่างของฉลามด้วยความพยายามอย่างที่สุด เธอไม่เคยรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองแข็งแกร่งเช่นนี้มาก่อน แม้เขาจะหนักเพียงใดแต่เธอกลับสามารถเดินฝ่าซากหมู่บ้านและเส้นทางขรุขระไปได้อย่างง่ายดาย เสียงลมหายใจอ่อนล้าของเขายังคงดังก้องในความเงียบรอบข้าง และมันคือสิ่งเดียวที่ทำให้เธอมั่นใจว่าเขายังมีชีวิตอยู่

ตลอดเส้นทาง ไอมี่เริ่มสัมผัสถึงพลังที่ไหลเวียนอยู่ในตัวมากขึ้น มันเหมือนพลังนั้นกำลังชี้นำเธอ สัญชาตญาณที่ไม่คุ้นเคยกระตุ้นให้เธอมุ่งหน้าไปยังป่าใหญ่ที่อยู่ไม่ไกล ป่านั้นเต็มไปด้วยต้นไม้สูงใหญ่และเงามืดราวกับปิดบังความลับบางอย่าง

"นายต้องรอดให้ได้ ฉลาม... ฉันจะไม่ปล่อยให้นายเป็นอะไรไป" ไอมี่พูดเสียงหนักแน่น

เมื่อเธอเดินเข้าไปในป่า ความเงียบสงัดปกคลุมรอบตัว มีเพียงเสียงกิ่งไม้ที่แตกหักเบา ๆ และเสียงของใบไม้ที่พัดผ่านลม ไอมี่หยุดพักใต้ต้นไม้ใหญ่ต้นหนึ่ง เธอวางร่างของฉลามลงอย่างเบามือ ก่อนจะใช้ผ้าพันแผลที่เธอพกติดตัวมาพันรอบบาดแผลลึกของเขา

แต่ในตอนนั้นเอง ไอมี่รู้สึกถึงบางสิ่งบางอย่าง มันไม่ใช่แค่ความเงียบ แต่เหมือนมีสายตาคู่หนึ่งกำลังจ้องมองเธออยู่

"ออกมา..." ไอมี่พูดเสียงเข้ม เธอยืดตัวขึ้นพร้อมกับกรงเล็บที่ยาวขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

จากเงามืดระหว่างต้นไม้ มีร่างหนึ่งปรากฏขึ้น ปีศาจรูปร่างคล้ายมนุษย์ สูงพอ ๆ กับเธอ แต่เต็มไปด้วยหนามและกรงเล็บยาวที่น่ากลัว ดวงตาของมันเปล่งแสงสีเขียวสดใส

"พลังของ DoomDay อยู่ในตัวเจ้า... แต่ไม่ใช่ DoomDay เองงั้นหรือ?" เสียงปีศาจตัวนั้นเย้ยหยัน

ไอมี่ยืนตั้งท่า เธอรู้สึกได้ถึงพลังที่กำลังพลุ่งพล่านในตัว และเธอพร้อมจะปลดปล่อยมันออกมาได้ทุกเมื่อ "ถ้าต้องการพลังนี้...ก็เข้ามา"

ปีศาจคำรามและพุ่งเข้ามาหาไอมี่ด้วยความเร็ว เธอหลบได้อย่างง่ายดาย ความรู้สึกในตัวเธอเหมือนกับร่างกายสามารถตอบสนองก่อนที่สมองจะสั่งการ มันเหมือนพลังของ DoomDay กำลังช่วยเธอ

เธอฟาดกรงเล็บลงไปที่ร่างของปีศาจ ตัวมันกระเด็นถอยหลังไปชนกับต้นไม้จนล้มลง ไอมี่ไม่ปล่อยให้มันได้พัก เธอยื่นมือออกไปพลังเวทย์สีดำพุ่งออกจากฝ่ามือและปะทะกับร่างของปีศาจ มันร้องคำรามด้วยความเจ็บปวด

"พลังนี้...น่ากลัวเหลือเกิน..." ไอมี่กระซิบกับตัวเอง แต่เธอไม่มีเวลาให้ลังเล

เมื่อการต่อสู้จบลง ไอมี่มองไปยังร่างที่แตกสลายของปีศาจ เธอรู้สึกถึงความเหนื่อยล้าในจิตใจ แม้ร่างกายจะไม่ได้บาดเจ็บแต่ความรู้สึกของพลังที่พลุ่งพล่านกลับทำให้เธอรู้สึกถึงภาระหนักอึ้ง

ขณะที่เธอกลับไปหาฉลาม เธอเห็นว่าเขายังคงหมดสติอยู่ ไอมี่นั่งลงข้าง ๆ เขา น้ำตาไหลอาบแก้มขณะที่เธอกุมมือของเขาไว้

"ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้เราจะไปทางไหน ฉันไม่รู้ว่าฉันจะควบคุมพลังนี้ได้หรือเปล่า... แต่ฉันสัญญา ฉันจะไม่ยอมให้พลังนี้ทำลายนายหรือคนที่ฉันรัก"

แสงจันทร์ส่องผ่านกิ่งไม้ลงมา ไอมี่เงยหน้าขึ้นมองฟ้า ในใจของเธอเต็มไปด้วยความหวัง เธอรู้ว่าทางข้างหน้าจะเต็มไปด้วยความท้าทาย แต่นั่นก็จะไม่ทำให้เธอถอยหลัง

เสียงลมพัดแผ่วเบาเหมือนเสียงกระซิบจากธรรมชาติ ไอมี่รู้สึกว่าพลังของเธอกำลังตอบรับกับสิ่งรอบตัว มันไม่ได้เป็นพลังที่มืดมนอย่างที่เธอคิด แต่เป็นพลังที่รอให้เธอเรียนรู้และควบคุม

และการเดินทางของเธอในฐานะผู้ถือพลังของ DoomDay เพิ่งเริ่มต้นขึ้น...

ไอมี่อุ้มร่างของฉลามด้วยความพยายามอย่างที่สุด เธอไม่เคยรู้สึกว่าร่างกายของตัวเองแข็งแกร่งเช่นนี้มาก่อน แม้เขาจะหนักเพียงใดแต่เธอกลับสามารถเดินฝ่าซากหมู่บ้านและเส้นทางขรุขระไปได้อย่างง่ายดาย เสียงลมหายใจอ่อนล้าของเขายังคงดังก้องในความเงียบรอบข้าง และมันคือสิ่งเดียวที่ทำให้เธอมั่นใจว่าเขายังมีชีวิตอยู่

เธอเดินลึกเข้าไปในป่าใหญ่ก่อนจะพบถ้ำลึกลับแห่งหนึ่งซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางเงามืดของต้นไม้ ไอมี่พาร่างของฉลามเข้าไปในถ้ำอย่างระมัดระวัง เธอวางเขาลงบนพื้นที่แห้งที่สุดในถ้ำ พลางจัดการพันแผลให้เขาใหม่ แม้จะรู้ดีว่าบาดแผลเหล่านั้นเกินกว่าจะเยียวยาด้วยวิธีธรรมดา แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้

เวลาผ่านไป ทุกนาทีที่ลมหายใจและจังหวะชีพจรของฉลามช้าลง ทำให้หัวใจของไอมี่เหมือนถูกบีบรัดด้วยความสิ้นหวัง "นายต้องไม่เป็นอะไรนะ ฉลาม... ฉันสัญญา" เธอพึมพำเสียงเบา ขณะมองเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา

ทันใดนั้น เสียงฝีเท้าเบา ๆ ดังมาจากปากถ้ำ ไอมี่รีบหันไปมอง ท่ามกลางความมืดปรากฏร่างของหญิงสาวคนหนึ่งยืนอยู่ เธอเป็นปีศาจในร่างมนุษย์ รูปร่างสง่างามแต่เปี่ยมด้วยความน่ากลัว ดวงตาสีเหลืองเรืองรองจับจ้องมาที่ไอมี่

"ข้าคิดว่ากลิ่นนี้คุ้นเคยนัก... พลังของ DoomDay งั้นหรือ? แต่เจ้าดูเหมือนไม่ใช่ DoomDay จริง ๆ นี่นา" ปีศาจหญิงเอ่ยเสียงเรียบ ทว่ามีน้ำเสียงเย้ยหยันในที

ไอมี่ยืนขึ้นด้วยความระแวดระวัง กรงเล็บของเธอยาวขึ้นโดยไม่รู้ตัว ร่างกายของเธอเตรียมพร้อมสำหรับการต่อสู้ "เจ้าเป็นใคร? และต้องการอะไรจากเรา?" เธอถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

ปีศาจหญิงหัวเราะเบา ๆ ก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ "ข้าคือเอลเซียร์ หัวหน้าของเผ่ามนต์ดำ เจ้าคงไม่รู้หรอกว่าพลังที่เจ้าได้รับมานั้นไม่ใช่สิ่งที่ควรครอบครองง่าย ๆ และข้าก็ไม่ยอมให้เจ้าใช้มันโดยไม่ผ่านข้าไปก่อน!"

ไม่ทันที่เอลเซียร์จะพูดจบ ร่างของเธอก็แผ่พลังมืดออกมา ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องของวิญญาณดังก้องไปทั่วถ้ำ เงาดำรอบตัวแอนเทียเริ่มกลายเป็นรูปร่างของผีและวิญญาณชั่วร้ายหลายสิบตัว พวกมันเคลื่อนที่ไปทางไอมี่อย่างรวดเร็ว

ไอมี่ตั้งสมาธิ เธอปลดปล่อยพลังเวทมนตร์ของ DoomDay ออกมา สร้างเกราะพลังสีดำปกป้องร่างของเธอและฉลามจากเงามืดที่พุ่งเข้าใส่ การโจมตีของเธอแม่นยำและรวดเร็ว เธอใช้กรงเล็บฟาดฟันเงาวิญญาณจนมันสลายหายไป แต่ยิ่งสู้ แอนเทียก็ยิ่งปลดปล่อยพลังของเธอออกมา

"เจ้าไม่เลวเลยสำหรับผู้ที่เพิ่งได้รับพลังนี้!" เอลเซียร์เอ่ยพลางเรียกผีตัวใหม่ที่ใหญ่และทรงพลังออกมา ไอมี่รู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลจากมัน แต่เธอไม่หวั่นไหว

"ถ้านี่คือสิ่งที่ฉันต้องทำเพื่อปกป้องเขา ฉันจะไม่ยอมแพ้!" ไอมี่คำรามเสียงดัง พลังเวทในตัวเธอเพิ่มพูนขึ้นอีกครั้ง เกราะพลังรอบตัวเธอเปล่งประกายแรงขึ้น เธอพุ่งเข้าใส่แอนเทียอย่างไม่ลังเล

การต่อสู้ระหว่างไอมี่กับแอนเทียเป็นไปอย่างดุเดือด เสียงเวทมนตร์และการปะทะดังก้องทั่วถ้ำ พื้นหินแตกออกเป็นรอยจากพลังที่ปลดปล่อยออกมา ในที่สุด ไอมี่รวบรวมพลังทั้งหมดสร้างลำแสงสีดำขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่แอนเทียจนร่างของเธอถูกพลังนั้นกระแทกและสลายหายไปพร้อมกับวิญญาณที่เธอเสกออกมา

เงียบงันเข้าปกคลุมถ้ำอีกครั้ง ไอมี่หอบหายใจหนัก เธอทรุดตัวลงข้างร่างของฉลาม ดวงตาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เธอรู้ดีว่าการต่อสู้นี้เป็นเพียงจุดเริ่มต้นของสิ่งที่ยิ่งใหญ่และน่ากลัวกว่า

"ฉลาม... ฉันจะพานายรอดออกไปจากที่นี่ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม" ไอมี่กระซิบเบา ๆ ขณะที่เธอกุมมือของเขาไว้แน่น ในใจของเธอมีทั้งความกลัวและความหวังผสมปนเปกัน แต่เธอสัญญากับตัวเองว่าเธอจะไม่ยอมให้พลังของ DoomDay ครอบงำเธอได้ง่าย ๆ

ทันใดนั้น เอลเซียร์ใช้พลังเสกตะปูมนต์ดำขนาดใหญ่พุ่งเข้าใส่ไอมี่ เธอหลบไม่พ้น ตะปูปักเข้าที่กลางอกของเธอ ความเจ็บปวดแผ่ซ่านไปทั่วร่าง ไอมี่ทรุดตัวลงกับพื้น โลหิตสีดำไหลออกมาจากแผล แต่แสงสีดำจากพลัง DoomDay ในตัวเธอเริ่มเรืองรองออกมา

"ข้าจะไม่ยอมแพ้..." ไอมี่กัดฟันพูด แม้จะเจ็บปวด แต่บาดแผลที่เธอได้รับไม่อาจจะทำให้เธอลุกขึ้นมาได้ด้วยความเจ็บปวดที่ยากจะทนไหวเธอได้หันไปหาฉลามและพยายามจะจับมือของฉลามและเธอก็พูดด้วยเสียงเบาว่า

’’ลุกขึ้นสิ ต้องสู้ให้ได้‘‘

จบตอนที่ 4 ’’โปรดติดตามตอนต่อไป‘‘

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***