หลังจากที่เขาเล้าทั้งหมดให้ฉันฟังเเน่นอนว่าเชื่อบ้าง
ไม่เชื่อบ่างเเต่ทําไงได้เพราะตอนนี้สิ่งที่ฉันกังวน
ก็คือฉันจะทำยังไงเเละหาเหตุผลยังไงดีที่จะเเก้ไข้
ปัญหาหรือว่า
"ฮึๆๆคิดออกเเล้วเอานายเป็นข้ออ้างเเล้วกัน"
"เเม่นางคิดจะทำอะไรเรา"
"ฮึๆท่านต้องรับโทษเเทนเรานะ"
"เเต่ถา้ไม่รับเเทนฉันก็รับพร้อกันเลยนะ"
"อือได้ ว่าเเต่เเม่นางท่านมีความผิดอันใดใยจึงต้อง..."
"ฉันมีความผิดอะไรนายไม่รู้หรือไงว่าฉันไม่ได้ไปโรงเรียนเพราะใครกันฉันนะไม่ช่วยนายก็ได้เเต่ว่าตามสันชาติทยานมันไมช่วย่ไม่ได้"
ก๊อกๆๆ!!!
"พวกโมริมาเเล้วทําไงดีละทีนี้"
"นี้เเนเเน่เธอเป็นอะไรไปเปิดประตูให้พวกเราเข้าไปหน่อย"เเย่เเล้วทำยังไงดีเป็นไงเป็นกัน
"เออคืว่า..."เเอ๊ด
"เธอเป็นอะไรทำไมวันนี้เธไม่ไปโรงเรียนละ....."โมริพูด
"ใช้เกิดอะไรขึ้นกัน"โมรุพูด
"เอ๋ว่าเเต่นั้นใครกัน"รันพูด
"เออ..คือ..วะ..ว่า"
"กรี๊ด!!!ผู้ชาย"มิเรพูด
"หามีผู้ชายมาอยู่ในนี้ได้ไงกันเกิดอะไรขึ้นทำไมเขาถึงมีเเผลเยะขนาดนี้"
"เเนแน่เกิดอะไรขึ้นกันเธอไม่ได้เป็นคนทำใช้ไหม"
"เเม่นางทุกท่านนางไม่ได้เป็นคนทำร้ายข้าเเต่นางเป็นคนช่วยข้าในตอนนี้ขา้ไม่มีที่ไปข้าอยากขออยู่กับเเม่นางก่อนได้ไหม"
"อือขอพวกเราคิดดูก่อนได้ไหม"
พอพูดคุยตกลงกันได้เเล้วพวกเราก็อะนุยาตจนได้เเต่ว่าตอนนี้เขาเป็นจุดสนใจมากไป
"นี้นายชื่ออะไรเหรอฉันชื่อมิเรนะ"
จริงสิฉันยังไม่ได้ถามชื่อเขาเลยฉันนี้เเย่จัง
"จริงสิฉันเองก็ยังไม่ได้บอกชื่อของฉันเลยด้วย"
"อือฉันก็ยังไม่ได้เนะนำตัวด้วยเลย"โมริพูด
"งั้นฉันขอเนะนำตัวก่อนแล้วกันสวัดดีฉันชื่อรัน"รันพูด
"สวัดดีฉันชื่อมิเรยินดีที่ได้รู้จักฉันเป็นลูกครึ้งญี่ปุ่นนะ
เเละเป็นเหมือนนาฬิกาของยัยเเนเเน่"มิเรพูด
"เเต่ถึงอย่างนั้นฉันก็เป็นเเม่ครัวให้เเล้วนี่"
"นี้ถ้าพวกเธอเอาเเต่ถะเราะกันเเล้วเมื่อไห่ลพวกเราจะได้เเนะนำตัว...ฮึ"
"สวัดดีฉันชื่อโมรุยินดีที่ได้รู้จักจา"โมรุ
"ส่วนยัยนี้ชื่อเเนเเน่เป็นลูกครึ้งญี่ปุ่นเเละจีนเเต่ใช้ชื่อที่พ่อตั้งให้เเทนส่วนชื่อจีนชื่อวาจี้ชงชง"โมรุพูด
"เเฮ่ๆว่าเเต่นายยังไม่ได้เนะนำตัวเลยนะ"โมริพูด
"ข้ามีนามว่าหลี่โม่"
"ตั้งเเต่นี้ไปพวกเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันนะ"
หลังจากนั้นก็นั้งคุยกันไปทําอะไรกินเเล้วก็นอนกัน
ทุกอย่างไปได้ด้วยดี
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 12
Comments