บทที่ 8 ความเข้าใจที่หายไป

เอริคเดินไปตามทางเดินยาวของสถาบัน มองไปข้างหน้าเหมือนกับว่าเขาต้องการหลีกเลี่ยงการสบตากับใครก็ตามในระหว่างทาง แต่กลับไม่สามารถหลีกหนีความคิดของตัวเองได้ แม้แต่ชั่วขณะ เขายังคงนึกถึงคำพูดของเอลวา

"คุณรู้ไหมว่ามีบางอย่างที่คุณไม่เข้าใจเกี่ยวกับตัวเอง"

คำพูดเหล่านั้นยังคงสะท้อนในความคิดของเขา แม้จะมีเวลาผ่านไปหลายวันแล้วก็ตาม เอริคหยุดก้าวเพียงชั่วขณะ หนึ่งในคำถามที่วนเวียนในหัวของเขาคือ

"ทำไมเอลวาถึงรู้สึกเหมือนเธอเข้าใจเขามากกว่าใคร" คำถามนี้มันเกี่ยวกับพลังนั่น

เขาก้าวไปยังห้องพักของเขาโดยไม่คิดจะชะลอการเดินเลยสักนิด บรรยากาศภายในห้องเงียบสงบและเต็มไปด้วยความรู้สึกเครียดที่ซ่อนเร้น เขานั่งลงบนเก้าอี้ ความคิดเกี่ยวกับตัวเองและสิ่งที่เอลวาได้กล่าวถึงยิ่งทำให้ เขารู้สึกเหมือนกำลังเดินอยู่บนเส้นทางที่ไม่อาจหลีกหนี

‘บางที่ฉันอาจไม่ผ่านการประเมินทางจิตใจตอนจบการศึกษา ถ้าเลือกเข้าโควต้า มันอาจเป็นหนทางที่เสี่ยงน้อยกว่าถูกปฏิเสธการเป็นทหาร’

 "ยีนส์กลายพันธุ์" ทำให้มือของเขาสัมผัสเหล็กร้อนได้ และการบาดเจ็บที่ควรจะเกิดขึ้นกลับหายไปในพริบตา เหมือนกับทุกอย่างไม่เคยเกิดขึ้น เขารู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในตัวเองชัดเจนขึ้นทุกวัน จากการทดสอบเล็กๆน้อยๆ กับตัวเอง

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ทำให้เขาต้องเงยหน้าและหันไปมอง เขาลุกเปิดประตู และพบว่าเป็นไรอัน เพื่อนที่เคยใกล้ชิดกับเขามากก่อนหน้านี้

"เอริค" ไรอันพูดเสียงแผ่วๆ "สบายดีไหม"

คำถามธรรมดา แต่ความรู้สึกที่เอริคมีกลับไม่ธรรมดา ทุกอย่างในตัวเขาดูเหมือนจะตึงเครียดขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล ไรอันยืนอยู่ตรงหน้าเขา แต่ความสัมพันธ์ระหว่างพวกเขากลับมีช่องว่างที่ไม่อาจเติมเต็มได้ในตอนนี้

"ก็…ยังไงล่ะ" เอริคตอบไปแบบไม่แน่ใจ พยายามไม่ให้คำตอบดูเป็นการหลีกเลี่ยง "แค่...กำลังคิดอะไรอยู่หน่อย"

ไรอันมองเขาอย่างเงียบๆ แล้วก็เดินเข้ามานั่งที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้ามเอริค "คิดถึงเรื่องนั้นเหรอ" เขาถามเบาๆ

เอริคขมวดคิ้ว ไม่แน่ใจว่าไรอันหมายถึงอะไร แต่ก็รู้สึกว่ามันเกี่ยวข้องกับสิ่งที่เขากำลังประสบอยู่ "เรื่องอะไร"

ไรอันถอนหายใจ "เรื่องที่เกิดขึ้น เรื่องที่หลายคนลือกันว่ามีคนพิเศษอยู่หมู่นักเรียน เรื่องที่เกี่ยวกับพลังของนาย"

คำพูดของไรอันทำให้เอริครู้สึกสะดุด เขามองเพื่อนของเขาด้วยความสงสัย "นายรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอ"

ไรอันพยักหน้าเล็กน้อย และมันทำให้เอริครู้สึกแปลกๆ เหมือนว่าเขากำลังถูกจับตามองจากหลายทาง จนเขาเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ "ทำไม ทำไมต้องพูดเรื่องนี้ตอนนี้"

"เพราะนายไม่ควรจะอยู่คนเดียว" ไรอันพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "สิ่งที่นายเจอมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ เอริค"

คำพูดของไรอันทำให้เอริครู้สึกถึงความจริงจังที่เขาหลีกเลี่ยงมานาน เขาหายใจลึก และพยายามสงบจิตใจของตัวเอง เขาอยากจะขอโทษไรอันที่เขาไม่สามารถพูดถึงสิ่งเหล่านี้ได้ง่ายๆ แต่ก็ไม่สามารถทำได้ เขากลับถามไปแทน

"แล้วนายคิดว่าพลังที่ฉันมีมันคืออะไร"

ไรอันเงียบไปสักครู่ ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนจะหลีกเลี่ยงคำตอบ "ไม่รู้หรอก เอริค แต่มันมีบางอย่างที่ไม่ปกติอยู่แล้ว นายเองก็คงรู้"

เอริคพยักหน้าเงียบๆ เขารู้ เขารู้ดี เขาเริ่มเข้าใจว่าทุกอย่างที่เขาค้นพบไม่ใช่แค่เรื่องบังเอิญ แต่เป็นเรื่องที่ลึกซึ้งเกินกว่าที่เขาจะเข้าใจได้ในตอนนี้

ไรอันมองหน้าเอริค สีหน้าของเพื่อนแปรเปลี่ยนเป็นความสงสัย “เมื่อวาน พ่อบังคับให้ฉันลงชื่อในโควต้าเจ้าหน้าที่พิเศษGSP และฉันเห็นชื่อของนายในเอกสารตอบรับการเข้าร่วมพร้อมกับคนอื่นๆ”

ไรอันมีสีหน้าจับผิด และมันแทบจะแสดงออกมาทางแววตาว่าเขารู้สึกถูกหักหลัง ถูกเพื่อนที่หลงคิดว่ามีอุดมการณ์คล้ายคลึงกันเลือกที่จะหันหลังให้

“ไม่มีทาง!” เอริคแทบไม่เชื่อหูตัวเอง เขาเบิกตากว้างอย่างตกใจ “มันหมายความว่าไงที่ว่ามีชื่อของฉันในเอกสารผู้สมัคร”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***