บทที่ 5 ผู้ถูกเลือก

เสียงระฆังจากหอประชุมใหญ่ดังก้องไปทั่วทั้งอาคาร ประกาศถึงการเลิกเรียนในวันนั้น เอริคเดินออกมาจากห้องบรรยายด้วยความรู้สึกหนักอึ้ง คำพูดสุดท้ายของไรอันยังคงวนเวียนอยู่ในหัว ราวกับมันซ่อนความหมายลึกซึ้งที่เขาไม่อาจเข้าใจ

"อย่าไว้ใจพวกเขามากเกินไป"

ภาพใบหน้าของไรอันขณะพูดคำเหล่านั้นยังคงติดตา เพื่อนของเขาดูเหมือนกำลังแบกบางสิ่งที่หนักหนาเกินกว่าที่เด็กหนุ่มคนหนึ่งควรจะแบกไว้

เมื่อเอริคก้าวออกจากตัวอาคาร เขาสะดุดตากับบุคคลที่ยืนอยู่กลางลานรูปปั้นนกอินทรีเหล็ก มาสเตอร์ไวล์น ผู้คัดเลือกอาวุโสประจำเขต ซึ่งเป็นที่กล่าวขานถึงความเข้มงวดและลึกลับ เขายืนอยู่ในชุดคลุมสีดำสนิท มือทั้งสองไขว้หลัง ดวงตาคมกริบใต้คิ้วหนาทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมาหลบสายตาอย่างไม่กล้าเผชิญหน้า

เอริคหยุดเดินเมื่อเห็นไวล์นหันมามองตรงมาที่เขา

“เอริค วาล์น” ไวล์นเอ่ยเสียงเรียบ แต่เต็มไปด้วยอำนาจ

"ครับ" เอริคตอบ รู้สึกเหมือนถูกจับจ้องโดยผู้ล่า

"ตามฉันมา เรามีเรื่องต้องพูดกัน"

เอริคเดินตามไวล์นเข้าไปในอาคารที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน ภายในนั้นเต็มไปด้วยความเย็นยะเยือกและไร้สีสัน ห้องหนึ่งมีหน้าต่างกระจกบานใหญ่เผยให้เห็นทิวทัศน์ของเมืองที่ถูกปกคลุมด้วยอาคารคอนกรีตและหมอกจางๆ ของวันใหม่

เมื่อมาถึงห้องสุดท้าย ไวล์นเปิดประตูให้เขาเข้าไป ข้างในมีหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่ หล่อนดูอ่อนวัย ผมบลอนด์สั้นปลิวเบา ตามแรงลมจากเครื่องปรับอากาศ ริมฝีปากหล่อนยกขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ แต่แฝงไว้ด้วยความลึกลับ หล่อนดูนิ่งและแข็งทื่อเกินกว่าจะใช่มนุษย์

“นี่คือเอลวา เซ้นส์ ผู้ช่วยของฉัน” ไวล์นแนะนำ

“สวัสดี เอริค” เอลวาพูดขึ้น เสียงของหล่อนนุ่มนวล แต่แววตาของหล่อนจับจ้องเขาอย่างพินิจพิเคราะห์ “ดิฉันเป็นมนุษย์เทียมที่บรรจุความทรงจำของมนุษย์ไว้คะ”

เอริคพยักหน้าเล็กน้อย ขณะไวล์นหยิบแฟ้มเอกสารเล่มหนาออกมา บนนั้นมีตราของหน่วยงานตำรวจลับ

"นายรู้ไหมว่าทำไมนายถึงอยู่ที่นี่" ไวล์นถามขึ้น น้ำเสียงไม่ได้แสดงอารมณ์ใดเลย

“ไม่ทราบครับ”

ไวล์นพยักหน้าเบาๆ ก่อนที่จอโฮโลกราฟิกขนาดเล็กจะลอยขึ้นมาตรงหน้า แสดงภาพโครงสร้างดีเอ็นเอของเขา

“นี่คือผลการตรวจพันธุกรรมของนาย” ไวล์นเริ่มพูด พร้อมกับหันจอให้เอริคดู “นายมีบางอย่างที่พิเศษมากในดีเอ็นเอ เซลล์ของนายมีศักยภาพที่หาได้ยาก ทั้งด้านความสามารถทางร่างกาย การฟื้นตัวที่เหนือกว่ามนุษย์ทั่วไป และศักยภาพที่เหมาะสมสำหรับงานสำคัญ”

“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับผมครับ” เอริคพยายามควบคุมเสียงให้เป็นปกติ แต่เขารู้สึกว่าฝ่ามือเริ่มชื้น

“เกี่ยวสิ เพราะด้วยคุณสมบัติแบบนี้ นายคือผู้ถูกเลือก” ไวล์นกล่าวพร้อมกับเบิกตา "ฉันอยากให้นายพิจารณาสมัครเข้า Global Security Program หรือ GSP หน่วยงานที่จะเปิดประตูสู่อำนาจและหน้าที่อันยิ่งใหญ่ให้กับนาย โควต้านี้จะทำให้ถูกบรรจุตำแหน่งเจ้าหน้าที่ฝึกหัดทันทีหลังจบการศึกษา"

คำพูดนั้นทำให้เอริคใจสั่น ไม่ใช่เพราะความตื่นเต้น แต่เพราะความกังวล ที่เขาซ่อนไว้ลึกมาตลอด หากพวกเขารู้ความคิดของเขา รู้ว่าเขาไม่ได้ศรัทธาในสิ่งที่สาธารณรัฐปลูกฝังล่ะ

"ทำไมนายถึงเลือกผม" เอริคถาม น้ำเสียงนิ่งพยายามไม่ให้ดูร้อนรน เพราะชื่อองค์กรนั้นเป็นพวกเดียวกับกลุ่มคนที่ไล่จับตัวผู้เห็นต่างในละแวกบ้านของเขา

“นายคิดว่านายไม่คู่ควรหรือ” ไวล์นย้อนถามพลางจ้องมองเขา "หรือว่ามีอะไรที่นายกำลังซ่อนอยู่"

เอริครู้สึกเหมือนหัวใจหยุดเต้นชั่วขณะ แต่ไวล์ดหัวเราะเล็กน้อย

“ไม่ต้องเครียดขนาดนั้น ฉันแค่ล้อเล่น” ไวล์นพูดพร้อมกับยิ้ม ก่อนจะเปลี่ยนโทนเสียงให้ดูจริงจังขึ้น “ที่จริงแล้ว ฉันได้รับข้อมูลบางอย่างเกี่ยวกับนาย ซึ่งมาจากพ่อของไรอัน เขาคือศาสตราจารย์ที่เคยสัมภาษณ์นายในวันแรกของการคัดเลือกน่ะ”

เอริคตัวแข็งทื่อ ข้อมูล เกี่ยวกับเขากับไรอัน ในหัวเขาเริ่มนึกถึงทุกการกระทำที่ผ่านมา ทุกคำพูดอาจจะถูกจับผิด เขาพยายามประคองตัวเองไม่ให้แสดงท่าทางน่าสงสัย

“ข้อมูลอะไรครับ” เขาถามเสียงแผ่ว

ไวล์นขมวดคิ้ว “ฉันเข้าใจว่านายกับไรอันมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดเป็นพิเศษ”

เอริคชะงัก ใกล้ชิด ความสัมพันธ์ เขาอ้าปากจะพูดแต่ไวล์นชิงพูดก่อน

“อย่าห่วงไป ความรักและความสัมพันธ์ระหว่างคนเพศเดียวกันเป็นสิ่งที่สาธารณรัฐยอมรับและส่งเสริม ความรักคือพลังที่จะขับเคลื่อนอนาคตของมนุษยชาติ”

เอริคพยายามปิดบังความตกใจ ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับไรอันไม่ใช่อย่างที่อีกฝ่ายคิด แต่เขารู้ว่าการแก้ตัวในสถานการณ์นี้จะยิ่งทำให้ทุกอย่างดูแย่ลง

“ฉันแค่อยากให้นายรู้ว่า ไม่ว่าจะตัดสินใจยังไง นายจะได้รับการสนับสนุนเสมอ” ไวล์นพูดพร้อมกับโน้มตัวเข้ามาใกล้ “ฉันหวังว่านายจะพิจารณาโควต้านี้ เพราะมันเป็นโอกาสที่หาไม่ได้ง่าย”

เอลวา เซ้นส์ ซึ่งเงียบมาตลอด จ้องมองเอริคด้วยสายตาที่เหมือนจะอ่านทะลุไปถึงความคิด เธอยิ้มทรงเสน่ห์ แต่ไม่ได้พูดอะไร

“แล้วต้องตอบรับเมื่อไหร่ครับ” เอริคถาม

“ยังไม่ต้องรีบ ฉันแค่ต้องการให้เวลานายคิด นั่นเพราะว่าเราทุกคนต่างมีเสรีภาพในการเลือก” ไวล์นกล่าวก่อนจะทิ้งท้าย “และหวังว่าจะได้คำตอบที่ถูกต้อง เอริค วาล์น”

เมื่อออกมาจากห้อง เอริครู้สึกเหมือนร่างกายหนักอึ้ง ความสับสนและความกดดันถาโถมเข้ามาในหัวเขายังคงวนเวียนไปด้วยคำถามเดียว

“พวกเขารู้หรืออยัง”

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***