“จงจดจำไว้เสมอว่า พวกเราคือหัวใจของกาแล็คติก”
เสียงของโครห์น เอ็มบรัส ดังสะท้อนผ่านหอประชุมใหญ่ เขาสวมเครื่องแบบสีดำสนิท ประดับด้วยตราสัญลักษณ์เหนืออกซ้าย นกอินทรีเหล็กสีเงินที่คาบดวงดาวบนพื้นแดงฉาน ทั้งดูน่ายำเกรงและชวนขนลุก
บนเวที ผืนธงขนาดใหญ่ของ สาธารณรัฐมนุษย์อันศักดิ์สิทธิ์ คลี่ออกจนเต็มผนังด้านหลัง นกอินทรีเหล็กสยายปีกอย่างสง่างาม ราวกับเฝ้ามองปกครองเหล่าผู้ศิโรราบ ท้องฟ้าเทาอึมครึมจากภาพโฮโลกราฟิกช่วยเพิ่มความน่ากลัวให้บรรยากาศ
“ครั้งหนึ่งมนุษยชาติเคยถูกตราหน้าว่าอ่อนแอ! พวกมันเรียกเราเป็นเผ่าพันธุ์แห่งความโลภ แต่ดูเถิด เราได้พิสูจน์ว่าพวกมันผิด!” เอ็มบรัสกล่าว ขณะเดินไปมาบนเวที ดวงตาของเขาสำรวจทุกคนในห้องประหนึ่งนักล่า “เราได้รวมตัวกันเป็นหนึ่งเดียว กำราบดาวเคราะห์ทุกดวงที่กล้าต่อต้านอำนาจของเรา!”
เอริคนั่งฟังอยู่ตรงกลางห้องบรรยาย ใบหน้าเย็นชา แต่ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกตึงเครียด เขาไม่รู้ว่าทำไม ทุกครั้งที่เขามองไปที่เอ็มบรัส หัวใจเขาก็รู้สึกหนักอึ้ง
“วันนี้เราจะศึกษาเหตุการณ์สำคัญที่เปลี่ยนแปลงชะตากรรมของมนุษยชาติ นั่นคือ การพิพากษาแห่งเฮลิเดีย” เอ็มบรัสเอ่ยเสียงเข้ม
บนจอปรากฏภาพดาวเคราะห์เฮลิเดีย ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นดาวที่เจริญรุ่งเรืองของสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า "เอนเอล" เผ่าพันธุ์ที่สงบสุขและมีความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์อย่างน่าทึ่ง
“พวกเอนเอลปฏิเสธคำเชิญของเรา ปฏิเสธที่จะเข้าร่วมในพันธมิตรอันศักดิ์สิทธิ์นี้” เอ็มบรัสกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มเย็นชา “ดังนั้น พวกมันจึงไม่มีสิทธิ์ที่จะอยู่ต่อ”
เสียงปรบมือดังขึ้นจากนักเรียนหลายคนในห้อง แต่เอริคหันไปมองไรอันที่นั่งข้างๆ เพื่อนของเขานั่งนิ่ง มือทั้งสองข้างกำแน่นบนโต๊ะ
หลังเลิกเรียน เอริคและไรอันเดินออกจากห้องประชุม ทิวทัศน์ด้านนอกเผยให้เห็นเมืองที่เต็มไปด้วยอาคารคอนกรีตหนาทึบและเสาค้ำขนาดใหญ่ สถาปัตยกรรมในแบบที่หนักแน่นผสมผสานกับเทคโนโลยีสมัยใหม่
“นายเป็นอะไรรึเปล่า” เอริคถาม ขณะพวกเขาเดินผ่านรูปปั้นยักษ์ของนกอินทรีเหล็กที่ตั้งตระหง่านกลางลาน
ไรอันหยุดเดิน ดวงตาสั่นไหว “เอริคนายคิดยังไงกับสิ่งที่เราเรียนวันนี้”
“นายหมายถึงเรื่องเฮลิเดียหรอ”
ไรอันพยักหน้าเบาๆ ก่อนพูดเสียงต่ำ “นายคิดว่ามันผิดไหม”
คำถามนั้นทำให้เอริคชะงัก แม้ว่าในใจเขาจะรู้คำตอบ แต่ริมฝีปากกลับหนักอึ้งจนไม่อาจเปล่งเสียงออกมาได้
“อย่าไว้ใจพวกเขามากเกินไป” ไรอันกล่าวเบาๆ ราวกับกลัวว่าคำพูดของเขาจะลอยไปถึงหูของใครสักคน "และอย่าเชื่อคำพูดจากปากพ่อของฉัน"
“ทำไมนายพูดแบบนั้น” เอริคถาม
ไรอันไม่ตอบ แต่รีบเดินหายไปในกลุ่มคน เอริคยืนมองเพื่อนของเขาเดินลับไป รู้สึกถึงลางสังหรณ์บางอย่างที่กำลังจะมาถึง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments