ปรับความเข้าใจ

การปรับความเข้าใจ

เย็นวันหนึ่ง ฝนตกปรอย ๆ ทำให้อากาศเย็นสบาย น็อตยืนหลบฝนอยู่หน้าร้าน "อรุณบุปผา" เขาลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะตัดสินใจผลักประตูเข้าไป

เสียงกระดิ่งดังขึ้น ภูมิที่กำลังจัดดอกไม้หันมามอง เขาชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นคนที่เขาไม่ได้พบมาหลายวัน

“น็อต...” เสียงเรียกนั้นเบาและเต็มไปด้วยความรู้สึกที่ยากจะอธิบาย

“พี่ภูมิ” น็อตยิ้มจาง ๆ เดินเข้ามาในร้าน มือเขาถือดอกไม้ดอกหนึ่งไว้ มันคือดอกกุหลาบขาว

“มาทำไม? ฉันบอกแล้วว่าไม่ต้องมาอีก” ภูมิพูดเสียงเรียบ พยายามปกปิดความรู้สึก

“ผมรู้ครับ แต่ผมทนไม่ได้...” น็อตมองภูมิด้วยสายตาจริงจัง “พี่พูดแบบนั้นเพราะพี่กลัวอะไรบางอย่างใช่ไหม?”

ภูมิเมินสายตาน็อต หันกลับไปจัดช่อดอกไม้ต่อ “นายคิดมากไปเอง”

“ไม่ครับ ผมรู้ว่าพี่ไม่ได้พูดแบบนั้นเพราะเกลียดผม แต่พี่กลัว...กลัวว่าจะเป็นภาระ กลัวว่าจะทำให้ผมเสียเวลา แต่พี่รู้ไหมครับ ว่าสิ่งที่ผมอยากได้จริง ๆ คือแค่ได้อยู่ใกล้พี่”

คำพูดตรงไปตรงมาของน็อตทำให้ภูมิหยุดมือ เขายืนนิ่งอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะถอนหายใจยาว “นายยังเด็ก...นายยังมีอนาคตอีกไกล ฉันไม่อยากให้นายต้องเสียเวลากับคนที่ไม่มีอะไรให้เลยแบบฉัน”

“พี่ภูมิ” น็อตพูดเสียงหนักแน่น “อนาคตของผม ผมเลือกเองได้ และผมเลือกแล้วว่าผมอยากให้พี่เป็นส่วนหนึ่งในอนาคตนั้น”

ภูมิหันมามองน็อต แววตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน “นายไม่รู้หรอกว่าชีวิตฉันลำบากแค่ไหน ฉันไม่มีอะไรดีพอที่จะให้นาย”

น็อตเดินเข้ามาใกล้ วางดอกกุหลาบขาวลงบนโต๊ะ “พี่ไม่ต้องให้อะไรผมเลยครับ แค่เป็นตัวของพี่ก็พอแล้ว"

ภูมินั่งลงบนเก้าอี้ ถอนหายใจลึก “ฉันกลัวจริง ๆ กลัวว่าสักวันนายจะเสียใจที่เลือกคนอย่างฉัน...นายยังไม่รู้จักโลกดีพอ ยังไม่เจอคนอื่นที่ดีกว่าฉัน”

น็อตยิ้มเศร้า ๆ ก่อนนั่งลงตรงหน้าเขา “ถ้าพี่บอกว่าไม่อยากให้ผมอยู่เพราะพี่ไม่ชอบผม ผมจะยอมถอย แต่ถ้าพี่พูดแบบนี้เพราะกลัว ผมจะไม่ยอมถอยง่าย ๆ หรอกครับ”

ภูมินิ่งเงียบ คำพูดของน็อตเหมือนกระแทกใจเขา

“พี่เคยบอกผมว่ากุหลาบขาวสื่อถึงความรักที่บริสุทธิ์ไม่ใช่เหรอครับ? ความรักแบบนั้น ไม่ได้ต้องการสิ่งตอบแทนอะไรเลย ผมรักพี่เพราะพี่เป็นพี่ ไม่ใช่เพราะพี่ต้องมีอะไรให้ผม”

หลังจากนิ่งไปพักใหญ่ ภูมิเอื้อมมือไปหยิบดอกกุหลาบขาวที่น็อตวางไว้ เขามองมันด้วยสายตาที่อ่อนโยน

“นายเป็นเด็กดื้อจริง ๆ” ภูมิพูดเสียงเบา แต่มีรอยยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก

“ผมแค่ดื้อกับคนที่ผมรักครับ” น็อตตอบด้วยน้ำเสียงกล้าหาญ

ภูมิหลับตา ถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะลืมตาขึ้นมองน็อต “ฉันไม่รู้ว่าสิ่งนี้จะจบยังไง แต่ถ้านายมั่นใจขนาดนี้...ฉันจะลองดู”

น็อตยิ้มกว้างเหมือนเด็กที่ได้ของขวัญ เขาเอื้อมมือไปจับมือของภูมิไว้เบา ๆ “ขอบคุณครับพี่ภูมิ ผมจะพิสูจน์ให้พี่เห็นเอง”

บรรยากาศในร้าน “อรุณบุปผา” ที่เคยเงียบเหงากลับเต็มไปด้วยความหวังเล็ก ๆ ดอกกุหลาบขาวในแจกันที่ดูเหี่ยวเฉา ถูกแทนที่ด้วยดอกใหม่ที่สดใสกว่าที่เคย

ภูมิรู้ว่าความสัมพันธ์นี้ไม่ใช่เรื่องง่าย แต่ในใจลึก ๆ เขากลับรู้สึกว่า...เขาไม่อยากผลักเด็กหนุ่มคนนี้ออกไปอีกแล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***