ดอกไม้ดอกแรกของฉัน
เย็นวันหนึ่ง หลังจากที่น็อตส่งออเดอร์สุดท้ายเสร็จ เขาตัดสินใจแวะที่ร้าน "อรุณบุปผา" แม้ว่าวันนี้เขาไม่มีงานอะไรที่ต้องมารับที่นี่
ภูมิยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ กำลังมองสมุดบัญชีของร้านอย่างเคร่งเครียด น็อตเปิดประตูเข้ามา พร้อมถือดอกไม้ดอกหนึ่งที่เขาซ่อนไว้ด้านหลัง
“วันนี้มีอะไรให้ช่วยอีกไหมครับ?” น็อตพูดด้วยน้ำเสียงสดใส
ภูมิเงยหน้าขึ้น “ไม่มี นายมาทำไมอีกล่ะ?”
“ก็แวะมาเฉย ๆ ครับ...อ้อ จริงสิ ผมมีอะไรมาให้พี่ด้วย” น็อตเดินเข้ามาใกล้ แล้วหยิบดอกไม้ที่ซ่อนไว้ออกมา มันเป็นดอกกุหลาบขาวหนึ่งดอกที่ผูกด้วยริบบิ้นสีเขียวเรียบ ๆ
ภูมิขมวดคิ้วมองดอกไม้ “นี่อะไร?”
“ก็...ผมไปเจอร้านดอกไม้เล็ก ๆ ระหว่างทาง แล้วเห็นดอกกุหลาบขาวดอกนี้ ผมเลยนึกถึงพี่” น็อตยิ้มเขิน ๆ “ไม่รู้ว่าพี่จะชอบไหม แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ผมซื้อดอกไม้ให้ใคร”
ภูมิยืนนิ่งไปชั่วขณะ มองดอกไม้ในมือของน็อต ก่อนจะค่อย ๆ ยื่นมือมารับมัน “ขอบใจ...แต่ทำไมต้องลำบากขนาดนี้ด้วย?”
“ไม่ลำบากเลยครับ แค่อยากให้พี่รู้ว่าผมไม่ได้มองว่าพี่เป็นแค่คนที่ผมมาส่งของให้ ผมอยากให้พี่รู้ว่าผมใส่ใจพี่” น็อตพูดด้วยความจริงใจ
คำพูดนั้นทำให้ภูมิรู้สึกสะอึก เขามองหน้าน็อตอย่างครุ่นคิด ก่อนจะเบือนสายตาไปทางอื่น “พูดแบบนี้ นายไม่ได้คิดจะจีบฉันใช่ไหม?”
น็อตหัวเราะแห้ง ๆ “ถ้าผมบอกว่าใช่ล่ะ?”
“อย่าพูดเล่น ฉันไม่มีเวลามาคิดเรื่องพวกนี้” ภูมิพูดเสียงเรียบ แต่มือที่จับกุหลาบขาวนั้นกลับจับแน่นขึ้นเล็กน้อย
“ไม่ได้พูดเล่นนะพี่ แต่ไม่เป็นไรครับ ถ้าพี่ยังไม่พร้อม ผมก็ยังจะอยู่ตรงนี้...ในฐานะคนส่งของที่ขยันที่สุดให้พี่” น็อตยิ้มกว้างเหมือนทุกที แต่ในใจกลับรู้สึกหวั่นไหวนิด ๆ
ภูมิไม่ได้ตอบอะไร นอกจากหันไปจัดแจกันดอกไม้ต่อ แต่ดอกกุหลาบขาวที่น็อตให้กลับถูกวางไว้ในแจกันใสบนโต๊ะทำงานของเขา
หลังจากน็อตกลับไปแล้ว ภูมิยืนมองดอกกุหลาบขาวในแจกันเล็ก ๆ ที่มุมโต๊ะ เขาอดไม่ได้ที่จะสัมผัสมันเบา ๆ ความรู้สึกบางอย่างเริ่มก่อตัวขึ้นในใจ แม้ว่าเขาจะพยายามปฏิเสธมันมาตลอด
“เด็กคนนั้นนี่...พูดอะไรไม่รู้เรื่อง” ภูมิพึมพำกับตัวเอง แต่ใบหน้ากลับมีรอยยิ้มบาง ๆ ที่เขาไม่เคยรู้ตัว
---
ฝั่งของน็อต
ในขณะเดียวกัน น็อตที่ขี่มอเตอร์ไซค์กลับบ้านก็ถอนหายใจยาว “โห...วันนี้เกือบไปแล้ว นี่ผมจะทำพี่ภูมิโกรธหรือเปล่าเนี่ย?”
แต่เมื่อคิดถึงภาพที่ภูมิรับดอกไม้ไว้ และไม่ปฏิเสธตรง ๆ หัวใจของน็อตก็พองโต “ยังไงพี่ก็ไม่ปฏิเสธเต็มปาก แบบนี้ยังมีหวังล่ะ!”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 8
Comments