เจ้าแมวดำ (2)

                 เสือดำตัวใหญ่กำลังวิ่งไล่ตะครุบลี่ฉิง เขาวิ่งหนีสุดชีวิต เมื่อจะไปที่ประตู มันก็กระโดดเข้ามาขวางไว้ ไล่ต้อนจนชายหนุ่มจนมุม มันตวัดเท้าหน้าตบผัวะเข้าไปกลางลำตัวของลี่ฉิงจนชายหนุ่มปลิวกระเด็นออกไปชนเข้ากับเสาเรือนโครมใหญ่

                ทหารที่คอยดูแลอยู่ก็ไม่กล้าเข้าใกล้ ได้แต่คอยส่งแรงใจให้ห่าง ๆ จวินเหว่ยมองดูเจ้าเสือดำเล่นกับเหยื่ออย่างสนุกสนาน

                'ทำไมไอ้เสือบ้านี่มาวิ่งไล่ข้าได้ ก็เมื่อครู่มันจ้องไอ้เด็กนั่นอยู่ตาไม่กระพริบ แล้วทำไมยามนี้มันถึงหันมาเล่นงานข้า' ลี่ฉิงคิดในใจ อ๋องเจ็ดมักจะให้เขาเอาอาหารมาให้เสือดำตัวนี้อยู่บ่อย ๆ เพื่อสร้างความคุ้นเคย จนมันยอมให้เขาเข้าใกล้ แม้จะไม่เคยทำตามที่เขาสั่งเลย แต่ก็ไม่เคยทำร้าย เขาขึ้นไปขี่บนหลังก็ยังนั่งนิ่งอยุ่ได้ แล้วเหตุใดครานี้เจ้าเสือบ้านี่จึงมาแว้งกัดเขา

                "หยุด" เสียงตวาดลั่นของอ๋องเจ็ด ทำให้เสือดำตนนั้นหยุดชะงักแล้วหันกลับไปที่จวินเหว่ยอย่างรวดเร็ว อ๋องเจ็ดกลัวว่าจวินเหว่ยจะเป็นอันตรายจึงเข้าไปเอาตัวขวางทางมันไว้ เสือดำตัวนั้นไม่เพียงแต่ไม่หยุดกลับกระโดดลอยข้ามหัวเขาไป

                "ตุบ" เสียงเท้าลงสู่พื้น อ๋องเจ็ดหันหลังกลับไป เจ้าเสือดำโถมตัวเข้าใส่จวินเหว่ยอย่างรวดเร็ว อ๋องเจ็ดให้คนหยิบกระบี่มาส่งให้ทำท่าจะเงื้อมือฟาดไปที่เสือดำ แล้วเขาก็เห็นรอยยิ้มของจวินเหว่ยส่งยิ้มละมุนให้เจ้าเสือตัวนั้นที่กำลังทับกายเขาอยู่

                "ฮ่า ฮ่า ฮ่า ไม่เอาสิเจ้าแมวน้อย" เจ้าเสือดำตัวนั้นสัตว์ปีศาจผู้หยิ่งทะนงกำลังเล่นกับเด็กน้อยผู้นั้นอย่างนั้นรึ

                อ๋องเจ็ดเก็บกระบี่ไว้ ทหารที่อยู่ทั่วบริเวณ รวมถึงลี่ถิงเห็นเหตุการณ์นั้นเช่นเดียวกัน ก็พลันนิ่งอิ้งปากอ้าตาค้ากันทั้งหมด

                "สัตว์ปีศาจที่แทบจะกินหัวทุกคน กลับเล่นกับเจ้าเด็กน้อยนั่นรึ" ทุกคนมองดูหนึ่งสัตว์ปีศาจกับหนึ่งเด็กน้อยเล่นกันจนพอใจ จวินเหว่ยก็ยันกายลุกขึ้นยืนมือข้างหนึ่งก็ลูบหัวเจ้าเสือดำนั่นอย่างรักใคร่

                "ท่านพ่อ ข้าขอเจ้าแมวน้อยตัวนี้ได้หรือไม่"  จวินเหว่ยอมยิ้มมองหน้าเขาด้วยสายตาน่ารักน่าเอ็นดู เขาเห็นใบหน้านั้นแล้วคิดถึงซิ่วอิงนัก ก็ให้อารมณ์เสียขึ้นมา เพราะนางให้กำเนิดเจ้าเด็กนี่ นางถึงกับต้องตาย

                "สัตว์ปีศาจจะอย่างไรก็มีนิสัยดุร้าย เจ้าจะควบคุมมันได้รึ" จวินเหว่ยยิ้มกลับ ไม่ตอบอันใด เขานะรึจะต้องควบคุม สัตว์ปีศาจตนนี้ก็เหมือนกับครอบครัวเขา ครอบครัวย่อมไม่ทำร้ายกัน

                อ๋องเจ็ดเห็นจวินเหว่ยนิ่งเงียบไม่พูดอันใด สัตว์ปีศาจตนนั้นก็ดูเชื่องนักก็เอ่ยปากอนุญาต

                "ตามใจเจ้า"

                จวินเหว่ยยิ้มกว้างขึ้นไปอีก ลี่ฉิงที่หมายมั่นว่าจะได้ครอบครองเจ้าสัตว์ปีศาจตนนี้ก็ยิ่งแค้นหนักขึ้นกว่าเดิม นึกวางแผนไว้ในใจ ก็ดี ในเมื่อมันกล้าแย่งสัตว์ปีศาจตนนี้ไป ข้าก็จะให้เจ้า แต่สัตว์ปีศาจอ่อนแอหรือเข้มแข็งขึ้นอยู่กับเจ้านาย อีกไม่กี่วันจะเป็นวันประลองฝีมือในสำนัก คนที่ครอบครองสัตว์ปีศาจทุกคนจะมาประลองฝีมือเพื่อฝึกยุทธถึงตอนนั้น เจ้าจะต้องแพ้อย่างหมา

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***