พบหน้าท่านลุง (1)

                 จวินเหว่ยและไป๋หลงเดินทางมาถึงเมืองหลวงที่แห่งนี้ไม่ได้รับผลกระทบอันใดจากการระเบิดพลังของจวินเหว่ย แต่เสียงเล่าลือก็แพร่สะพัดมาถึง เพียงแต่แตกต่างจากความจริงบ้างเล็กน้อย

                 "ได้ข่าวว่าตอนนี้ใกล้คลอดเต็มทีแล้ว เดือนหน้าก็จะครบกำหนดไม่รู้ว่าเด็กที่อยู่ในท้องจะเป็นมนุษย์หรือปีศาจ"

                 "แม้แต่ชายชราอายุหกสิบเจ็ดสิบก็ท้องอย่างนั้นรึ"

                 "ใช่สิ ได้ข่าวว่าคืนนั้นปีศาจในป่าอาถรรพณ์ออกมาข่มขืนผู้คนไม่เลือกว่าจะเป็นหญิงหรือชาย เช่นนั้นจึงมีชายหนุ่มมากมายตั้งท้องเจ้าเห็นหรือไม่เล่า"

                 "แต่ท่านหมอไปจับชีพจรของผู้ชายกลับพบว่าไม่มีเด็กอยู่ในท้องเป็นเพียงก้อนเลือด ที่ก่อตัวขึ้น จนทำให้คนทั้งหมู่บ้านคลื่นไส้มีอาการเช่นคนท้องนี่"

                 "เฮอะ เจ้ายังจำที่ลูกสาวท่านเสนาธิการทหารตั้งครรภ์ได้หรือไม่ ตอนนั้นนางก็หลงป่าเข้าไปในป่าอาถรรพณ์เช่นเดียวกัน ข้าว่าคงเป็นฝีมือของปีศาจนั่นแหละ"

                    คนทั้งสองคนนั่งกินข้าวในโรงเตี๊ยมแล้วต้องมาได้ยินผู้คนกำลังพูดถึงเรื่องราวในวันนั้นอย่างออกรส ก่อนหน้านี้เรื่องราวทั้งหลายได้ซาลงไปแล้ว แต่บัดนี้เป็นช่วงเวลาที่ใกล้ครบกำหนดคลอดแล้ว จึงได้ถูกหยิบยกขึ้นมาพูดคุยกันอีก ไป๋หลงนั่งอมยิ้ม วันที่แม่นางซิ่วอิ่งแบกร่างราชันปีศาจออกไปนั้น นางก็คงโดนท่านราชันมุดเข้าไปในร่างเลย โดยที่นางยังไม่เคยมีสัมพันธ์กับชายใดมาก่อน หลังจากบรรลุขั้นสี่ การระเบิดพลังก็กลับทำให้ผู้คนท้องโดยไม่ได้มีสัมพันธ์กับบุรุษใด ช่างประหลาดนัก

                    ทันใดนั้นก็มีคนตบโต๊ะผางใหญ่ ผู้คนทั้งโรงเตี๊ยมต่างหันไปมอง ต่างฝ่ายต่างตกตะลึงนั่นเป็น........

                    ทันใดนั้นในอกของจวินเหว่ยก็พลันอุ่นร้อนขึ้นมา นางมีปฏิกิริยากับคนผู้นั้น เขาเป็นใครกัน

                    "เด็กน้อย นั่นคือลุงของเจ้า"

                    "เรื่องราวก็ผ่านไปนานแล้ว เรื่องราวของน้องสาวข้ามีอ๋องเจ็ดออกมารับรองเป็นบิดาของเด็กในครรภ์แล้วเหตุใดจึงนำนางไปผูกโยงกับปีศาจ ลบหลู่น้องข้าเท่ากับลบหลู่ท่านอ๋องเจ็ด ลบหลู่ท่านอ๋องเจ็ดมิเท่าลบหลู่ฝ่าบาทหรอกรึ"

                    ผู้คนเมื่อได้ยินเรื่องราวที่ตนได้กล่าวไปอย่างสนุกปากอาจเป็นการลบหลู่ไปถึงฮ่องเต้ก็หน้าซีดเผือดเก็บปากเก็บคำนั่งกินข้าวกันเงียบเชียบต่อไป

                    ราชันน้อยจวินเหว่ยลอบยิ้ม บางเบา แล้วแกล้งทำถ้วยชาที่ถืออยู่นั้นหล่นลงกับพื้นแตกดัง เพล้ง

                    ท่าทางเด็กน้อย นั่งหน้าซีดเผือด เหงื่อกาฬผุดพรายเต็มใบหน้า นั่งตัวสั่นไหว เรียกความสนใจจากผู้คนได้ดียิ่งนัก รวมถึงทหารหนุ่มผู้เกรี้ยวกราดเมื่อครู่

                    เขาหันมาทางเด็กชายที่ทำถ้วยตกแตก เมื่อสายตาปะทะเข้ากับใบหน้าเด็กน้อย ก็กลับเป็นตนเสียอีกที่สั่นสะท้านไปทั้งร่าง เขาเห็นใบหน้าน้องสาวตัวน้อยของเขาทับซ้อนกับเด็กน้อยผู้นี้ จึงนั่งนิ่งแข็งค้างแล้วทำถ้วยชาตกแตกไปอีกใบ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***