ราชันกำเนิด (1)

อ๋องเจ็ดให้คนมารับนางออกไปจากจวน คำนินทาทั้งหลายที่เคยว่ากล่าวกันอย่างดุเดือดเผ็ดมัน ก็เริ่มหลบเร้นเข้าไปนินทากันในที่ลับมากขึ้น ผู้คนเข้าใจว่าบุตรของนางนั่นย่อมไม่พ้นอ๋องเจ็ดผู้นี้เป็นแล้ว ไม่เช่นนั้นคนอย่างอ๋องเจ็ดนะหรือจะมารับเป็นบิดาให้กับบุตรของผู้อื่นได้

        ข่าวลือแพร่ออกไป หวงไท่จื่อเจ็บแค้นรุนแรงนัก พระพักต์ของฮ่องเต้ก็มืดครึ้มลง ภายในวังมีพลังงานที่ดำมืดไหลวนอยู่หลายส่วน ข้าราชบริพารทั้งหลายล้วนรีบเข้าไปรีบออกมา จนแทบจะดูเป็นวังร้างผู้คนไป

คนทั่วเมืองหลวงต่างเจ็บแค้นเขา ส่วนเขานั้นเล่าจะเจ็บแค้นผู้ใด ในเมื่อไม่มีใครล่วงรู้เลยว่าบุตรสาวผู้เพียบพร้อมห้าวหาญผู้นี้ตั้งครรภ์กับผู้ใด เขายืนมองรถม้าที่วิ่งเข้ามาด้วยสายตาที่ปวดร้าวนัก

        รถม้าวิ่งเข้ามาจอดตรงหน้า อ๋องเจ็ดก้าวเข้าไปในรถม้า แล้วรถม้าก็วิ่งต่อไป

        อ๋องเจ็ดมาส่งนางนอกเมือง หนทางต่อไปนี้เขามิอาจร่วมทางไปด้วยได้ จึงเอ่ยลาต่อกัน

        มิได้รู้เลยว่า นั่นจะเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะได้พบเจอหญิงสาวผู้นี้...........................................

ผ่านไปห้าชั่วยาม ท้องฟ้ามืดครึ้ม รถม้าวิ่งเข้าสู่เขตป่าอาถรรพณ์ ชายที่บังคับรถม้ามีแววตาตื่นกลัวยิ่งนัก ป่าอาถรรพณ์แห่งนี้ยากนักทีจะมีใครเฉียดกายเข้ามา แต่เหตุใดเจ้าม้าเหล่านี้จึงได้นำพามายังที่แห่งนี้ มือที่เย็นเฉียบจับเชือกไว้แต่มิอาจบังคับทิศทางใดๆ ได้ ก็ยิ่งทำให้เกิดความกลัวแทรกลึกเข้ามาในจิตใจ เหล่าสัตว์ปีศาจที่อยู่ในป่าแห่งนี้ทั้งดุร้ายและอำมหิตยิ่ง

        ทหารกล้าที่ฝืนกุมบังเหียนมาได้หลายชั่วยาม เมื่อท้องฟ้ามืดลง ก็เริ่มหมดความอดทน แม้จะได้รับคำสั่งจากท่านอ๋องให้ส่งนางไปให้ถึงที่หมายที่นางต้องการ แต่หากยังขืนเข้าลึกไปในป่าแห่งนี้ แม้ชีวิตของตนก็มิอาจรักษาไว้ได้

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงคำรามก้อง ทหารทั้งสองคนร้องออกมาเสียงหลงแล้วกระโดดลงจากรถม้าไป ซิ่วอิ่งที่อยู่บนรถรู้สึกประหวั่นพรั่นพรึงนัก นางมองออกไปนอกหน้าต่างรถม้า ม้าไร้คนบังคับ แต่มันก็ยังคงวิ่งต่อไปอย่างนุ่มนวลนัก ซิ่วอิงที่ตกตะลึงในคราแรกก็รู้สึกสงบลง

        ผ่านไปครึ่งชั่วยามรถม้าก็หยุดลง ซิ่วอิงรู้สึกตัวจึงเปิดม่านออกมามองลอดออกไปภายนอก ภายในป่า มีแต่ความมืดมิด นางรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งร่าง แต่ทันใดนั้นก็มีความรู้สึกอบอุ่นแผ่ออกมาจากท้องของนาง ซิ่วอิ่งลูบท้องน้อย ๆ นั่น

        "ขอบคุณเจ้ามาก" นางยิ้มอย่างอ่อนโยน แล้วหลับไปในรถม้า

ซิ่วอิ่งลืมตาตื่นขึ้น เพราะมีเสียงบางอย่างชนรถม้าดังกึก กึก

        นางลงจากรถม้าแล้วต้องแปลกใจที่ต้องเจอกับเจ้าลิงน้อยตัวหนึ่งกำลังยืนมองนางอยู่ นางมองลิงตัวนั้นแล้วทำท่าจะเดินถอยหลังไป

        "ท่านตามข้ามาเถิด ท่านผู้เฒ่ากำลังรอท่านอยู่"  ซิ่วอิ่งเบิกตาโพลง ลิงพูดได้กระนั้นรึ

        "เจ้าอย่าเรียกข้าว่าลิงนะ ข้าเป็นเทพวานร" ซิ่วอิ่งมองคน เอ่อ ลิง ไม่ใช่สิ เทพวานรตรงหน้า

         แล้วนางก็คิดถึงอะไรบางอย่าง   วันหนึ่งระหว่างที่นางออกไปฝึกยิงธนูกับทหาร นางเองได้พบกับเรื่องประหลาดแบบนี้เช่นกัน

"เจ้าเสือขาวงั้นรึ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***