ตอนที่ 3: รถของเจตน์ถูกไล่

ขวัญข้าวนั่งเงียบในรถกระบะของเจตน์ สายฝนยังคงตกลงมาไม่หยุด ท้องฟ้ามืดครึ้มราวกับบอกเหตุการณ์ที่ไม่ดีจะเกิดขึ้น แต่เธอกลับพยายามหลับตาและทำใจให้สงบ รู้สึกว่าเวลาที่ผ่านไปเงียบ ๆ ในรถนี้มันเต็มไปด้วยความอึดอัดบางอย่าง เธอเริ่มตั้งคำถามมากขึ้นเกี่ยวกับตัวเจตน์ ชายหนุ่มที่ช่วยเหลือเธอจากฝนตกหนักและพาเธอเดินทางมายังที่แห่งนี้ แต่ตอนนี้ ขวัญข้าวรู้สึกว่ามีบางสิ่งไม่ปกติในตัวเขา

“เจตน์... ขอโทษนะคะที่ถามอีกครั้ง แต่... คุณทำงานอะไรกันแน่?” ขวัญข้าวถามด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะเป็นมิตร แต่ในใจของเธอกลับไม่สงบเท่าที่ควร

เจตน์เหลือบมองขวัญข้าวเล็กน้อย ก่อนจะหันกลับไปมองทางข้างหน้า “บอกแล้วว่าทำธุรกิจส่วนตัวครับ” เขาตอบสั้น ๆ เหมือนเดิม ซึ่งยังคงไม่คลายความสงสัยในใจของขวัญข้าว

ขวัญข้าวตั้งใจจะถามเพิ่มเติม แต่กลับรู้สึกได้ว่ามีอะไรบางอย่างผิดปกติ เธอสังเกตเห็นเจตน์ที่กระชับพวงมาลัยมากขึ้น มองออกไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง เขากำลังขับรถเร็วขึ้นตามจังหวะที่ถนนเริ่มแคบลงไปทีละน้อย และยังมีเสียงลมกรรโชกผ่านหน้าต่างที่เปิดเล็กน้อย

“เจตน์... มีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ?” ขวัญข้าวถามอย่างระวัง เพราะเห็นได้ชัดว่าเขามีท่าทางกังวล

เจตน์ไม่ตอบคำถามของเธอทันที แต่หันไปมองกระจกมองหลังแล้วกดคันเร่งให้รถเคลื่อนที่เร็วขึ้นกว่าเดิม ขวัญข้าวมองตามไปเห็นไฟหน้ารถคันหนึ่งที่อยู่ห่างออกไปแต่กำลังขับตามมาในระยะที่ใกล้ชิดมากขึ้น

“เจตน์... ทำไมรถคันนั้นมันขับตามเรามาตลอดเลย?” ขวัญข้าวถามด้วยเสียงที่เริ่มมีความวิตกกังวล

เจตน์ยิ้มบาง ๆ แต่ยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้มที่ทำให้รู้สึกดี เขาหันมามองขวัญข้าวด้วยสายตาจริงจัง “ผมคิดว่าไม่ใช่เรื่องที่คุณควรกังวล” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ แต่ในใจของขวัญข้าวกลับมีความรู้สึกว่าเขากำลังปกปิดบางอย่าง

เธอพยายามไม่สนใจและหันไปมองข้างทางแทน แต่แล้วเสียงเครื่องยนต์จากด้านหลังมันดังกว่าปกติ และก่อนที่ขวัญข้าวจะรู้ตัว รถที่ขับตามมาอย่างเงียบ ๆ ก็เร่งเครื่องอย่างรวดเร็ว ขับเข้ามาใกล้มากขึ้นจนแทบจะเกือบชนกับท้ายรถของเจตน์

“เจตน์! รถคันนั้นมันกำลังไล่เราอยู่!” ขวัญข้าวตะโกนขึ้นด้วยความตกใจ

เจตน์มองผ่านกระจกมองหลังอีกครั้งและยิ้มบาง ๆ ก่อนจะพูด “ขอโทษนะครับ คุณขวัญข้าว...” เขาพูดก่อนจะกดคันเร่งให้รถเพิ่มความเร็วอย่างรวดเร็ว

ขวัญข้าวรู้สึกถึงแรงกระแทกจากการเร่งเครื่อง เมื่อเจตน์พารถกระบะพุ่งไปข้างหน้า รถของพวกเขาเหมือนจะทะยานไปตามถนนที่ฝนตกจนลื่น และแล้วรถคันที่ตามมาก็ยังไม่ยอมถอยกลับ พวกเขาเริ่มมองเห็นว่าอีกคันหนึ่งขับมาทางด้านข้างเพื่อพยายามแซง

“เจตน์... พวกเขากำลังจะทำอะไร?” ขวัญข้าวเริ่มตื่นตระหนกขึ้น

“ไม่ต้องห่วง” เจตน์ตอบกลับอย่างรวดเร็ว พลางหักพวงมาลัยพารถกระบะขับเลี้ยวไปทางขวามือ ก่อนที่รถของเจตน์จะหลบออกไปจากทางแคบที่กำลังจะเกิดการปะทะ

แต่แล้วเหมือนโชคไม่เข้าข้าง ทั้งสองรถวิ่งขนานกันไปสักพัก รถคันที่ตามมาเร่งเครื่องอย่างเต็มที่และพยายามชนท้ายรถของเจตน์ ขวัญข้าวรู้สึกได้ถึงแรงกระแทกจากท้ายรถจนทำให้เธอเกือบจะหลุดจากเบาะที่นั่ง

“อย่าหวาดกลัวครับ! ต้องตั้งสติ!” เจตน์ตะโกนออกมาเสียงดังและเคร่งขรึม ในขณะที่เขากระชับพวงมาลัยและเร่งเครื่องไปข้างหน้าเต็มที่ เขาหักเลี้ยวไปทางทางเล็ก ๆ ที่เป็นทางลัด

ขวัญข้าวหวาดกลัวจนแทบจะหายใจไม่ออก แต่ก็ทำตามคำสั่งของเจตน์ พยายามจับเบาะแน่นและเตรียมตัวรับมือกับสิ่งที่อาจเกิดขึ้น

เจตน์ขับรถไปยังเส้นทางที่ไม่คุ้นเคย ผ่านทุ่งหญ้าและป่าเขา แม้จะรู้ว่าเส้นทางนี้อาจจะเต็มไปด้วยอันตราย แต่เขาก็เลือกที่จะเสี่ยง เขาเลี้ยวรถไปตามเส้นทางแคบที่ยากจะบอกได้ว่าเป็นทางไหน ขวัญข้าวมองออกไปเห็นรถคันที่ไล่ตามพวกเขากำลังทำการพลิกตัวเองอย่างพยายามจะไล่ตามให้ทัน

“พวกมันไม่ยอมหยุดใช่ไหม?” ขวัญข้าวพูดออกมาเสียงสั่น

เจตน์ไม่ตอบ แต่สามารถอ่านสัญชาตญาณได้ว่าเขาต้องทำอะไร เขาหักเลี้ยวอีกครั้งไปทางทิศทางที่ดูเหมือนจะเป็นทางตัน แต่มันกลับเป็นทางลัดที่ทำให้รถไล่ตามไม่สามารถตามทันได้

ทันใดนั้น รถคันที่ตามมาก็พลาดไปตกลงข้างทาง พวกมันไม่สามารถหยุดการไล่ตามได้ทัน แต่ก็ยังโชคดีที่ไม่เกิดการปะทะที่รุนแรง

เจตน์เบาใจเมื่อเห็นว่ารถคันที่ไล่ตามไม่สามารถติดตามเขาได้แล้ว เขาพารถกระบะออกจากเส้นทางนั้นและหยุดรถในที่โล่งกลางทุ่งหญ้า

ขวัญข้าวหลับตาลง หายใจออกอย่างแรง แล้วค่อย ๆ พูดออกไป “เรา... รอดมาได้ยังไงคะ?”

เจตน์มองขวัญข้าวก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แค่ชั่วคราวเท่านั้น... อย่าเพิ่งไว้ใจ”

ในขณะที่ฝนยังคงตกอย่างหนัก ขวัญข้าวมองไปที่เจตน์และรู้สึกถึงความลึกลับที่ซ่อนอยู่ในตัวเขา ยิ่งรู้จักเขามากขึ้น เธอก็ยิ่งสงสัยว่าเขากำลังหลบหนีจากอะไรบางอย่างที่อันตราย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***