ตอนที่ 2: ขวัญข้าวเริ่มสงสัยในตัวเจตน์

เสียงล้อรถบดไปตามถนนเปียกฝน ขวัญข้าวมองออกไปนอกหน้าต่าง เห็นสายฝนที่ยังตกไม่หยุด ท้องฟ้ามืดคลึ้มแม้จะเป็นกลางวัน เธอนั่งอยู่ในรถกระบะของชายหนุ่มแปลกหน้าที่เธอเพิ่งรู้จักได้ไม่ถึงชั่วโมง เจตน์เป็นคนเงียบขรึมและพูดน้อย แต่มีบางอย่างในแววตาของเขาที่ทำให้เธอรู้สึกว่าชายคนนี้ไม่ได้ธรรมดา

ในตอนแรก ขวัญข้าวเพียงคิดว่าเขาเป็นชายหนุ่มทั่วไปที่ผ่านมาพบเธอตอนฝนตกหนัก แต่ท่าทางที่เขาขับรถและระวังหลังทุกครั้งที่หยุดรถ ทำให้เธอเริ่มคิดมากขึ้น ตอนที่เธอสังเกตเห็นแผลเป็นที่ข้อมือขวาของเขา เธอเก็บความสงสัยไว้เงียบ ๆ

“คุณขวัญข้าวจะเดินทางไปไหนต่อเหรอครับ” เจตน์ถาม ขณะที่มือข้างหนึ่งจับพวงมาลัย ส่วนอีกข้างวางอยู่ใกล้เบาะนั่ง เขาพูดด้วยน้ำเสียงเรียบง่าย แต่ขวัญข้าวสัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่างที่ซ่อนอยู่

“อ๋อ... ฉันจะไปหมู่บ้านชื่นฤดีค่ะ” เธอตอบพร้อมรอยยิ้มเพื่อทำให้บรรยากาศผ่อนคลาย “คุณเจตน์ไปทางนั้นพอดีเหรอคะ”

เจตน์หันมาสบตาเธอครู่หนึ่งก่อนจะตอบ “ก็พอจะผ่านทางนั้นครับ”

คำตอบของเขาทำให้เธอเริ่มสงสัยอีกครั้ง เขาไม่ได้พูดว่าเขาไปที่ไหนกันแน่ และไม่มีคำอธิบายใด ๆ เพิ่มเติม มันเป็นเพียงคำตอบที่เหมือนจะช่วยให้เธอวางใจ แต่ก็ไม่ได้ช่วยคลายความสงสัยในใจเธอ

เมื่อรถแล่นเข้าสู่เส้นทางที่เปลี่ยวมากขึ้น ขวัญข้าวเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ ทิวทัศน์รอบ ๆ เป็นป่าโปร่งและทุ่งหญ้าที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ เธอพยายามสังเกตชายหนุ่มข้าง ๆ ด้วยหางตา เจตน์ดูเหมือนจะจับสังเกตทุกสิ่งรอบตัว เขามักจะมองกระจกมองหลังบ่อยกว่าคนขับรถทั่วไป

“คุณเจตน์ทำงานอะไรเหรอคะ?” ขวัญข้าวตัดสินใจถามด้วยความอยากรู้

เขาชะงักเล็กน้อยก่อนจะตอบ “งานอิสระครับ... พวกธุรกิจส่วนตัว”

คำตอบนี้ยิ่งทำให้เธอสงสัย เพราะมันกว้างเกินไปและไม่มีรายละเอียดอะไรเลย

“แผลที่ข้อมือนั่น... เป็นอะไรเหรอคะ?” เธอถามออกไปตรง ๆ

เจตน์หันมามองเธอทันที ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความระมัดระวัง แต่เขาก็ยิ้มจาง ๆ เพื่อทำลายความกดดัน “อุบัติเหตุน่ะครับ ตอนทำงาน”

คำตอบสั้น ๆ นั้นทำให้เธอไม่กล้าถามต่อ แต่ในใจเธอมีคำถามมากมายที่ผุดขึ้นมา เขาดูเหมือนคนที่มีความลับ และยิ่งเธอพยายามค้นหา เธอก็ยิ่งรู้สึกว่าชายคนนี้ไม่ธรรมดา

ขณะที่รถแล่นไปอีกสักพัก ขวัญข้าวสังเกตเห็นว่ามีรถอีกคันที่ขับตามมาตั้งแต่พวกเขาออกจากตัวเมือง เจตน์ดูเหมือนจะสังเกตเห็นเช่นกัน เขาเปลี่ยนเลนอย่างรวดเร็ว และพยายามหาจังหวะเลี้ยวเข้าสู่เส้นทางลัด

“เอ่อ... เราไปทางนี้เหรอคะ?” ขวัญข้าวถามด้วยความสับสน

“ถนนข้างหน้ามันไม่ค่อยดี ผมรู้จักทางลัดที่ดีกว่า” เขาตอบโดยไม่มองหน้าเธอ

ขวัญข้าวไม่แน่ใจว่าเขาพูดจริงหรือไม่ แต่เธอก็ไม่ได้โต้แย้ง เพราะเธอเองก็ไม่รู้เส้นทาง

หลังจากเลี้ยวเข้าสู่ถนนที่แคบและเงียบสงบ เจตน์ขับต่อไปสักพักก่อนจะหยุดรถข้างทาง

“คุณขวัญข้าว รออยู่ในรถสักครู่นะครับ ผมจะไปดูอะไรหน่อย” เขาพูดก่อนจะลงจากรถ

เธอมองตามเขาไป เขาเดินเข้าไปในป่าข้างทาง ท่าทางของเขาดูคล่องแคล่วและชำนาญ เหมือนคนที่เคยใช้ชีวิตในป่าอย่างดี

ขณะที่เจตน์หายเข้าไปในป่า ขวัญข้าวเริ่มคิดว่าเธออาจตัดสินใจผิดที่ขึ้นรถมากับเขา เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อดูว่าเธอยังมีสัญญาณหรือไม่ แต่แบตเตอรี่กลับเหลือน้อยจนใช้งานได้ไม่ถึงนาที

ไม่นานนัก เจตน์ก็กลับมาที่รถ เขาดูสงบนิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่เธอสังเกตเห็นเสื้อของเขามีรอยเปื้อนดิน

“เรียบร้อยแล้วครับ เราไปต่อกันเถอะ” เขาพูดพลางเปิดประตูขึ้นมานั่ง

ขวัญข้าวพยายามรวบรวมความกล้าและถามอีกครั้ง “คุณเจตน์... คุณไม่ได้โกหกฉันใช่ไหม?”

เจตน์นิ่งไปครู่หนึ่งก่อนจะตอบด้วยน้ำเสียงจริงจัง “คุณขวัญข้าว ผมรู้ว่าคุณกำลังสงสัยในตัวผม แต่ขอให้เชื่อเถอะว่าผมไม่ได้เป็นอันตรายต่อคุณ”

คำพูดของเขาแม้จะฟังดูจริงใจ แต่ก็ไม่ได้ช่วยลดความกังวลในใจเธอ เธอรู้ว่าเจตน์อาจมีความลับบางอย่างที่เขาไม่สามารถเปิดเผยได้ และสิ่งนั้นอาจเกี่ยวข้องกับแผลเป็นและท่าทางระแวดระวังของเขา

ในขณะที่รถยังคงแล่นต่อไป ขวัญข้าวนั่งคิดเงียบ ๆ ว่าการเดินทางครั้งนี้จะพาเธอไปเจอสิ่งใด และเธอจะสามารถไว้ใจชายหนุ่มลึกลับคนนี้ได้หรือไม่...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***