ผมกลับมานั่งที่โต๊ะอีกครั้ง รู้สึกเหมือนเพิ่งรอดจากสนามรบ ภารกิจสองภารกิจแรกผ่านไปได้ด้วยดี แต่บอกตามตรง แค่นี้ก็ทำให้ผมแทบหมดพลังชีวิตแล้ว
หน้าต่างระบบที่ยังลอยอยู่ตรงหน้าดูจะไม่มีทีท่าจะหายไปง่ายๆ
---
คำแนะนำ: อย่าหยุดความคืบหน้า หมั่นแสดงความสนใจโดยไม่ทำให้ดูน่าอึดอัด
---
“หมั่นแสดงความสนใจงั้นเหรอ...” ผมพึมพำเบาๆ แต่ไม่ทันจะคิดอะไรต่อ ระบบก็ปล่อยคำสั่งใหม่ออกมาทันที
---
ภารกิจใหม่: ช่วยพลอยถือหนังสือ
เงื่อนไข: พลอยต้องยอมรับความช่วยเหลือจากคุณโดยสมัครใจ
เวลา: ก่อนหมดคาบเรียน
รางวัล: ค่าความสัมพันธ์ +10
---
“ช่วยถือหนังสือ? จะไหวเหรอเนี่ย” ผมมองไปที่พลอยที่ยังคงนั่งจดอะไรบางอย่างในสมุดของเธอ
จะเริ่มยังไงดีล่ะ? จู่ๆ จะเดินเข้าไปบอกว่า ‘เดี๋ยวช่วยถือหนังสือให้นะ’ คงดูประหลาดแหงๆ
เวลาผ่านไปอีกครึ่งคาบเรียน ผมยังคงนั่งคิดหาวิธีอยู่นั่นแหละ จนกระทั่งเสียงออดดังขึ้น ทุกคนเริ่มเก็บของในกระเป๋า
“โอ้ย... นี่เราจะเสียโอกาสอีกแล้วเหรอ!” ผมสบถในใจ พลอยลุกขึ้นจากโต๊ะของเธอ มือทั้งสองข้างเต็มไปด้วยหนังสือเล่มใหญ่ๆ ที่เธอต้องเอาไปคืนที่ห้องสมุด
นี่แหละ! โอกาสของผมมาแล้ว!
“พลอย!” ผมรีบลุกขึ้นเดินเข้าไปหาพลอยที่กำลังยืนอยู่ข้างโต๊ะ
“อ้าว มีอะไรเหรอ?” เธอถามพร้อมกับขยับกระเป๋าบนไหล่
“เอ่อ... หนังสือเยอะจัง ให้ช่วยถือไปห้องสมุดไหม?” ผมถามด้วยเสียงที่พยายามทำให้ดูธรรมดาที่สุด แต่ข้างในใจกลับเต้นระรัว
พลอยมองหน้าผม เธอเหมือนลังเลเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มและพยักหน้า “อ๋อ ดีเลย ขอบใจนะ!”
เธอยื่นหนังสือสองเล่มมาให้ผม ผมรับมาไว้ในมือ รู้สึกเหมือนนี่คือภารกิจที่สำคัญที่สุดในชีวิต
“ไปห้องสมุดกันเลยไหม?” ผมถาม
“ไปสิ”
---
ภารกิจสำเร็จ!
ค่าความสัมพันธ์ +10 (สถานะ: เพื่อนร่วมชั้นที่สนิทขึ้น)
---
ระหว่างทางไปห้องสมุด เราไม่ได้คุยอะไรกันมาก แต่สำหรับผมแค่ได้เดินข้างๆ เธอก็เพียงพอแล้ว
“นี่... ขอบคุณนะ ปกติไม่มีใครมาช่วยแบบนี้เลย” พลอยพูดขึ้น ขณะที่เราวางหนังสือลงบนเคาน์เตอร์ห้องสมุด
“ไม่เป็นไร เรื่องเล็กน้อยน่ะ” ผมตอบพร้อมกับยิ้ม พยายามเก็บความรู้สึกตื่นเต้นไว้
เธอยิ้มให้ผมอีกครั้ง เป็นยิ้มที่เหมือนมีแสงสว่างพุ่งตรงมาที่ผม “งั้นเดี๋ยวฉันเลี้ยงน้ำชาไข่มุกตอบแทนดีไหม?”
คำพูดของเธอทำให้ผมแทบสำลักลมหายใจ “หา? จะเลี้ยงเราจริงเหรอ?”
“จริงสิ ไปกันเลยตอนนี้ไหม?”
ผมพยักหน้าทันทีโดยไม่คิดอะไร นี่มันเหนือกว่าภารกิจไหนๆ ที่ระบบกำหนดมาแล้ว
---
สถานะ: ความสัมพันธ์พัฒนา (20/100)
---
ขณะที่เราเดินออกจากห้องสมุดไปยังร้านน้ำชาไข่มุก ผมแอบหันไปมองหน้าต่างระบบที่ลอยอยู่ในสายตา และคิดในใจว่า
“นี่มันแค่เริ่มต้นใช่ไหม?”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments