ตอนที่1) เกลียดอย่างไหน ได้อย่างนั้น

เรื่องราวภายในครอบครัวของนามสกุล ดีดารัก ใครมองเข้ามาก็คิดว่าครอบครัวแสนสุข แต่ความเป็นจริงกลับไม่ใช่แบบนั้น คุณเมธา แม่เลี้ยงของ ข้าว เมธากับลูกชายของเธอที่ชื่อว่า แมส ได้เข้ามาอยู่บ้านนามสกุล ดีดารักได้7ปีจะ8ปีแล้ว ถ้าถามว่าสองคนแม่ลูกนี้มาได้ไงก็ต้องตอบว่า พ่อได้พบรักกับคุณเมธาแม่เลี้ยงของข้าว หลังจากที่แม่ของข้าวทิ้งข้าวไปมีผู้ชายคนใหม่ ทิ้งข้าวไปแบบไม่แยเเสเลย

แต่ก็นับว่าเป็นความโชคดีของข้าวที่คุณเมธาเป็นคนดี ถึงแม้ว่าลูกชายของเค้าจะชอบแกล้งเธอก็เถอะ แต่กับพ่อของเธอ ไม่เคยที่จะถูกกันเลยตั้งแต่เธอ อยู่ม.3 ยันปัจจุบันเธอเรียนจบแล้ว ก็ไม่ได้ทำอะไร เพราะที่บ้าน พ่อเปิดบริษัท 4-5บริษัท พ่อไม่เคยตามใจเธอ ในสิ่งที่เธออยากเป็นพ่อก็กลับมองว่ามันน่ารังเกียจ การเป็นทอมของเธอ เมื่ออยู่บ้าน ก็เหมือนกับเด็กสาวธรรมดาๆ เธอดูไม่เหมือนทอมอย่างที่ตัวเองเป็น เวลาออกไปข้างนอกถึงจะเรียกตัวเองว่าทอมได้เต็มปาก แต่กลับไอ้พี่แมสนี่พ่อโอ๋นักโอ๋หนา ลูกอย่างนั้นลูกอย่างงี้ ทำให้เวลาข้าวเห็นสองคนนี้อยู่ด้วยกันแล้วอดมองบน อดหมันไส้ไม่ไหว

ข้าว|พี่แมสเอามาเดี๋ยวนี้นะ ทำไมชอบมายุ่งด้วยเอามาา!!

แมส|หื้ออร่อยดีแท้ เฮอะๆ 

หน้าหล่อๆของแมสนั้นกำลังเอาโดนัทที่ข้าวพึ่งซื้อมา

ใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย

ข้าว|ตะกระมากอะแย่ที่สุด

แมส|พี่เหลือให้ครึ่งชิ้นนะเอาป่าว

//เอาล่อหน้าล่อตา

นี่แน่ นี่แน ปึก ปึก ปึก! เสียงข้าวเข้าไปทุบหลังพี่ชายต่างแม่นิสัยแย่อย่างแรง โอ้ยนี่ เจ็ยนะ โอ้ยย สมควรแล้วไงเล่า

นี่!!!

พ่อ|เอะอะเสียงดัวอะไรกันชั้นจะทำงาน

ข้าว|ก็พี่เเมสมาแย่งขนมหนูหนิคะ

พ่อ|แบ่งหน่อยไม่ได้หรอ แกนี่ใจคับแคบจริงๆเลยนะ

แมส|ใช่พี่แค่ชิมเองนะ//ยื่นซองปล่าวให้ข้าวพร้อมกับกลั้นขำ

ข้าว|พี่กินได้ก็กินเองสิซองปล่าว พูดจบก็รีบเดินหนีสองพ่อลูกนี้ออกมา

พ่อ|ยัยเด็กบ้า

ช่วงค่ำ 19:23.

ในระหว่างนี้ทุกคนกำลังนั่งรับประทานอาหารอยู่เงียบๆจนกระทั่งพ่อเปิดประเด็นขึ้นมา

พ่อ|คืนนี้หลังจากทานอาหารเสร็จพ่อกับแม่เมธาต้องขึ้นเครื่องไปอเมริกานะไปประมาณอาทิตย์นึง สองคนอยู่กันได้ใช่มั้ยที่บ้าน

ข้าว|"อะไรกัน ทำไมไม่เอาไอ้พี่แมสไปด้วย

แมส|ได้ครับพ่อ

พ่อ|ดีมากลูก แกล่ะยัยข้าวมีปัญหาอะไรมั้ย

ข้าว|มีค่ะ ทำไมพ่อไม่เอาพี่แมสไปด้วยหละคะหนูอยู่คนเดียวได้ค่ะ

พ่อ|เอ้ายัยเด็กนี่ ชั้นไปทำงานนะไม่ได้ไปพักร้อน หัวคิดหนะมีมั้ย จะพูดอะไรก็คิดก่อนพูดบ้างนะ

ข้าว|ค่ะ"ชั้นไม่เข้าใจจริงๆเลยว่าทำไมพ่อถึงมองว่าชั้นพูดอะไรก็ผิด ทำอะไรก็ผิด ไม่เข้าใจจริงๆ

เมธา|ตาแมสก็ด้วย อย่าแกล้งน้องเข้าใจมั้ย

แมส|เข้าใจแล้วครับแม่"ยัยนี่ขี้ฟ้องจริงชอบฟ้องแม่ให้แม่มาด่าเราอยู่เรื่อยเลย

หลังจากที่ทานอาหารเสร็จแล้วพ่อกับแม่ก็เตรียมตัวออกเดินทางในทันที เมื่อข้าวรู้ว่าพ่อกับแม่น้า ออกไปแล้ว เธอก็รีบวิ่งขึ้นชั้นสองของบ้านแล้วเข้าห้องไป เนื่องจากไม่อยากอยู่ข้างนอกห้องเพราะไม่ชอบแมสนั่นเอง

ครืดด'ครืดดด มีสายโทรเข้าโทรศัพท์แมส พอกดรับก็เป็นไอ้เพื่อนสนิท นั่นเอง มันชวนเค้าไปดื่มเหล้าที่บ้านมัน แมสเองก็ชอบซะด้วยสิพวกเหล้าเบียร์ เขาจึงตอบตกลงแบบไม่ต้องคิดเลย 

.

.

.

ภายในห้องของข้าวนั้นก็ได้มีภาพวาดหลากหลายแนวแปะเต็มผนัง งานอดิเรกของข้าวนั้นคือการวาดรูป เธอนำความสามารถของตัวเองมาใช้เพื่อหาเงิน ถึงแม้ที่บ้านจะมีเงินมากเพียงใดเธอก็ไม่ค่อยอยากรบกวนพ่อเธอซักเท่าไหร่ ดีเท่าไหร่แล้วที่พ่อเธอไม่ให้ทำงาน ให้อยู่บ้านกับคุณเมธาช่วยงานบ้านเล็กๆน้อยๆ ต่างจากแมสที่ใช้เงินพ่อแบบฟุ่มเฟือยใช้ชีวิตเสเพลไปวันๆ

.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***