มิยะตื่นขึ้นมาพร้อมกับมึนหัวและพอมองไปที่ใต้ผ้าห่มก็พบว่าเสื้อผ้าของเธอไม่ได้ถูกแตะต้องหรือถอดเลยแม้แต่นิดเธอตกใจพร้อมกับหน้าแดงมากและเริ่มลุกขึ้นและเดินออกจากห้องนอนและพบกับยูกิที่นอนกอดเสื้อครุมของเธอแทนผ้าห่มอยู่เธอยิ้มพร้อมกับย่อตัวลงใกล้ๆกับยูกิและเอาหน้าไปใกล้เขามิยะพยายามจะจุ๊บที่หย้าผากเขาแต่ดูเหมือนเขาจะพลิกตัวก่อนมิยะหัวเราะเบาๆด้วยความน่ารักของเขาเธอเดินไปที่ครัวพร้อมกับพูดว่า "ทำมื้อเช้าให้เขากินดีกว่า!" ผ่านไปซักพักยูกิตื่นขึ้นมาพร้อมกับมองไปรอบๆและพบกับมิยะที่กำลังทำอาหารอยู่เธอบอกกับยูกิว่า "มาสิอาหารเช้าใกล้เสร็จแล้วมากินด้วยกันเถอะ" ยูกิยิ้มพร้อมกับลุกขึ้นและพูดว่า "เดี๋ยวผมช่วยนะ!" มิยะจึงถามว่า "เธอทำอาหารเป็นหรอ" ยูกิยิ้มด้วยความเขินอายและส่ายหัวมิยะหัวเระาเบาๆพร้อมกับเดินเอาอาหารมาให้พร้อมกับว่า "เมนูวันนี้คือข้าวผัด!" ยูกิยิ้มพร้อมกับบอกว่า "ปกติผมกินแต่อาหารแข่แข็งนี่ครั้งแรกเลยที่มีคนทำอาหารเช้าให้" มิยะยิ้มพร้อมกับบอกว่า "ฉันเลิกงานเวลาเดิมจะมาหาก็ได้นะ" ยูกิยิ้มพร้อมกับกินข้าวผัดแสนอร่อยของมิยะพร้อมชมว่า "เป็นข้าวผัดที่อร่อยที่สุดในชีวิตเลย" มิยะยิ้มและพูดว่า "จริงหรอ!ดีใจจังมันทำง่ายมากเลยละนายก็ลองทำดูได้นะ" ยูกิยิ้มด้วยความสุขแต่ว่าก็ผ่านไปไวเหลือเกินมิยะต้องไปทำงานแล้วยูกิเลยต้องกลับบ้านไม่นานนักยูกิก็ถึงบ้านเขาคิดว่าแม่ต้องเป็นห่วงแน่เลยที่เมื่อคืนหายไปแถมยังมีพายุหิมะตกอีกเขาเปิดประตูเข้าไปไม่เจอใครอยู่ในบ้านเลยแต่เจอโน็ตจากแม่เขาแปะอยู่หน้าประตูห้องว่าแม่จะไปทำงานแล้วแกทำความสะอาดบ้านด้วยนะลูกค้าทำไว้เละแม่ไม่มีเวลาทำความสะอาดยูกิถอนหายใจและเดินเข้าไปในบ้านและก็เจอกับล่องรอยการทำงานของแม่เขารีบเก็บกวาดมันจนสะอาดและเดินไปที่เตียงพร้อมกับนอนลงและใช้ความคิดอีกครั้งว่าเขาจะไปหาคุณมิยะอีกครั้งแล้วจะขอบคุณเรื่องเมื่อคืน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments