ตอนที่3 ฉันจะรับนายเป็นสามีดีมั้ย

หลังวุ่นวายวั่นกับเขาสักพักฉันก็เริ่มแนะนำวิธีในการทำอาหารให้เขาแต่ใครจะคิดละว่าที่แห่งนี้มองว่าไฟเป็นอัตรายและเลือกที่จะไม่ใช้มัน!

ฉันทนกินเนื้อสดๆเป็นซอยจุแซ่บๆตามแบบพวกนายไม่ได้หรอกนะฮือๆๆ~

"อะ...ตัวเมียข้าจะไปหาไฟมาให้...อย่าร้องเลยนะ.."

โอ้โหปลอบกันดีนอบน้อมเชื่อฟังฉันด้วยท่าทีแบบนั้นเดียวฉันก็ตกหุมรักแย่... นายหล่อนะแต่เกิดมาผิดยุคไปหน่อย...ฉันมองจองใบหน้าหล่อเหลาของเขาท่ามกลางเเสงอาทิตย์สลัวๆทางหน้าต่างก่อนจะใจอ่อน

"ไม่ต้องหรอก..วันนี้นายเหนื่อยมากแล้ว...มีผลไม้ให้ฉันมั้ย..."

ฉันถามก่อนจะยื่นมือไปลูบจับผมเขาที่ดูฟูฟ่องยาวเรียบน่าจับ

"...เออก็มีอยู่ข้าจะไปเอามาให้"

เขาเดินออกไปสักพักก็กลับเข้ามาพร้อมกับผลไม้ประหลาดที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน

"นี้คือผลอะไรหรอ?"

ฉันถามก่อนจะเอียงหัวสงสัย

"นี้คือผลไม้แดง"

เออ...คนที่นี่น่าจะตั้งชื่อตามลักษณะสิหรืออะไรกัน

ฉันลองกัดชิมไปรสชาติก็ไม่ได้แย่นะหวานๆมันๆเปรี้ยวนิดๆแปลกดีแต่กินได้

"นายไม่กินด้วยหรอ?"

"ของสิ่งนี้เป็นของที่ให้ไว้สำหรับตัวเมียกินเท่านั้น...หากข้ากินจะเกิดอารมณ์"

จบคำตอบของเขาฉันรีบหุบมือเข้าหาตัวทันทีตามมาด้วยสีหน้าแดงก่ำอัตโนมัติ....

"...นั้นนายจะกินเนื้อดิบนั้นหรอ.."

ฉันถามก่อนจะมองไปที่ก้อนเนื้อก้อนใหญ่สองก้อนที่เขาแบกมา ใช้แล้วฉันเพิ่งไล่ให้เขาเอามันไปแขวนไว้ข้างนอกเพราะถ้าไว้ข้างในกลิ่นจะทำให้ฉันตายเดี่ยงแน่ๆ

"อื่อ...ใช่แล้วปกติพวกเราเผ่าสิงค์ก็มักจะกินเนื้อดิบแบบนั้นเป็นปกตินะ...แต่แบบเจ้าข้าเข้าใจตัวเมียบางคนมักจะไม่กินเนื้อบิดแล้วก็ไม่ชอบกลิ่นด้วย"

เขาพูดก่อนจะหัวเราะแห้ง

นี่ฉันทำให้เขาลำบากหรือปล่วานะ....

"...แต่ถ้าเจ้าไม่ชอบกลิ่นข้าจะไม่กินก็ได้นะ"

เขาตอบก่อนจะเดินเข้ามากอดให้ความอบอุ่น

อ๊ากกก!~ อีกไม่นานฉันคงหวั่นไหวกับสามีเจ้าของร่งแน่ๆ...

"มะ...ไม่เป็นไรกินได้ ตะ...แต่ต้องไปอาบน้ำบ้วนปากให้เรียบร้อยนะ..."

ฉันพูดเสียงกะตุกกะตักก่อนจะค่อยๆหันไปหาเขา ใบหน้าประชิดลมหายใจที่ใกล้กันนี่มันช่างจักกจี้ดีจริงๆ จริงด้วย...ฉันต้องอาบน้ำนี่

"เออคือ...นายกินเนื้อให้เสร็จแล้วเราไปอาบน้ำด้วยกันมั้ย"

ฉันพูดก่อนจะยิ้มบางๆ ฉันอยากเจอน้ำอยากอาบน้ำแล้วก็อยากตักเก็บน้ำมาสักนิด

"...ได้สิ..."

เขาตอบรับเสียงเบาก่อนจะรีบไปทันที...เออนี้มนุษย์ สมัยกก่อนๆกินเนื้อดิบแบบนี้ทุกคนเลยหรอ...

ฉันถามตัวเองในใจก่อนะเดินออกไปรับแสงที่ใกล้ลับฟ้าของพระอาทิตย์

"เจ้า...ไม่ควรออกมาทั้งแบบนี้นะ"

เขาพูดก่อนจะรีบเดินเข้าไปแล้วออกมาพร้อมกับหนังหมาป่าที่แห้งแล้วมาคลุมตัวฉันทันที

"ร่างกายเจ้าเป็นของมีค่า...เป็นของๆข้าคนเดียวก็พอแล้วนี่นา..."

เขาพูดก่อนจะทำสีหน้าแง่งอนเล็กน้อยเมื่อเห็นสีหน้างุนงงเหมือนไม่เข้าใจ...นี่เขาอยากให้ฉันเป็นของเขาคนเดียวหรอก็คือหึงไม่อยากให้ใครมาพบมาเห็นนั้นหรอ! น่ารักไม่ไหว~

ฉันหัวเราะเบาๆกับการกระทำนั้นของเขาก่อนจะจับมือเขาและหอมแก้มเบาๆ

"ไม่ต้องห่วงฉันมีนายคนเดียวแน่"

ฉันยิ้มก่อนจะทันได้ตั้งตัวเขาก็คว้าตัวฉันขึ้นอุ้มซะแล้ว

"ตัวเมีย...สัณญากับข้าสิจะเป็นของข้าแค่คนเดียว..."

เขาพูดในขนะที่อุ่มฉันเดินไปด้วย

"ได้สิฉันสัณญา แต่เลิกเรียกฉันว่าตัวเมีย...หันมาเรียกชื่อฉันแทนไม่ดีกว่าหรอ"

"ได้สิ...เจ้าชื่ออะไร"

เขาถามด้วยสีหน้าเขินๆ เพราะตามกฏในที่แห่งนี้หรือโลกนี้ตัวเมียที่ยอมให้ตัวผู้เรียกชื่อของตนจะถือว่าตนได้ยอมรับเขาทั้งกายและใจและจะซื่อสัตว์กับคนๆนั้นตลอดไปแล้วเชื่อกันว่าชื่อของตัวเมียจะบอกให้ใครรู้ง่ายๆไม่ได้

แต่ว่านะฉันในตอนนี้ไม่รู้กฏนั้นหรอก

"เซเลน่า คือชื่อของฉันแล้วนายละ?"

ฉันถามเขาที่มีท่าทีดีอกดีใจเกินด้านทั้งที่ฉันแค่บอกชื้อให้เรารู้แท้ๆ ทำอย่างกับได้ของขัญชิ้นดีเชียว

"ข้าคือเคนโซ...เคนโซคือชื่อของข้า"

เขาตอบก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้น

"จากนี้ฉันจะรียกนายว่าเคนโซนะ"

"ได้สิ"

และแล้วเราก็ใช้เวลาคุยกันไปจนถึงแหล่งน้ำ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***