รักของสิงโตเจ้าป่า
"ยัยเซเล! ยัยแรดมินนี่มันคาบแฟนเธอไปกินแล้วทำไรอยู่มาที่นี่ด่วนเลยนะ!"
น้ำเสียงดังแผดทันทีของเรนปลุกฉันให้รีบตื่น
"...หะ..อะไรหรอเรน?"
ฉันถามอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวก่อนจะต้องสะดุ่งเมื่อเห็นคริปที่เรนเน่เพื่อนรักส่งมา เป็นภาพที่เมื่อมองแล้วลูกตาฉันต้องสว่างวาบขึ้นมาด้วยความโกรธเลยทีเดียวก่อนจะรีบตัดสายแล้วลงไปหารถทันที
"เจด!ไอผู้ชายเฮงซวย!"
ฉันตะโกนด่าไปพลางๆก่อนจะรีบเร่งความเร็วท่ามกลางฝนที่ตกหนักหยดน้ำตากลับค่อยๆตกหล่นลงมาอาบแก้มนิดๆบดบังการมองเห็นของฉันก่อนที่จะทันเห็นมีรถอีกคันขับสวนมาอยู่ข้างฉันรีบหักหลบก่อนจะสลบลงไป...แย่จัง..ต้องมาตายแบบนี้หรอ
/???/
"ทุกคนหยุด!"
เสียงเข้มเย็นออกคำสั่งท่ามกลางสายฝนกระหน่ำทุกคนต่างพากันหยุดเสียง
กลึก!ๆ โครม!!!
เสียงบางอย่างกลิ้งลงผาดังกึกก่องผู้คนภายใต้อานับค่อยๆเคลื่อนคนเข้าไปดูเมื่อเสียงนั้นเงียบลง
"...นั้นมันคืออะไร..."
เศษซากบางอย่างที่ดูใหญ่โตมากพอที่จะหอบขังคนไว้ข้างในนั่น
"ท่านเจ้าป่าให้ผมคนนี้ไปดูเถอะท่านไม่จำเป็นต้องไปด้วยตัวเอง.."
ข้ารับใช้ก้มเอ่ยก่อนจะเดินช้าๆเข้าไป
"ไม่ต้องข้าจะไปเองเสน...ข้าคือหัวหน้าจะไม่หลบหลังลูกน้อง"
"แต่ว่า!"
เสนพยายามค้านก่อนจะหยุดการกระทำนั้นลงเมื่อเห็นสายตาเยือกเย็นสีทองนั้น
ตัวของข้าได้ชื่อว่าเป็นเจ้าต้องกล้าหาญไม่ใช่สั่งแต่คนอื่น...ไม่ต้องการเป็นเหมือนท่านพ่อ
"...อ่า...ชะ..ช่วยฉันด้วย.."
มีเสียงอ่อนแรงคล้ายตัวเมียดังออกมาจากซากสีขาวนั้นด้วยสินะนี่คืออะไรกันแน่!
"ท่านเจ้าเขาระวังด้วยนะครับ! "
จะไม่เป็นไรหรอกเสียงข้างในเมื่อกี้เป็นเสียงร้องขอความช่วยเหลือแน่
ยิ่งข้าเดินเข้าใกล้ซากสิ่งนี้มันมีบางสิ่งบางอย่างแปลกๆในใจข้า...มันกำลังสั่นรุนแรงขึ้น
แคร้ง! ปึก!
"ท่านเลือดของท่านกำลัง!."
"จงหยุดส่งเสียงดังซะ!"
เสียงเย็นสกดให้ทุกคนในที่นั้นเงียบสนิดก่อนจะมองดู
เศษซากนี้มันอะไรกัน...สามารถสร้างบาดแผลให้ตัวข้าได้...
นี้มัน...ตัวเมีย..นางดูบอบบางอ่อนแอขนาดนี้ งดงามมากถึงเพียงนี้ได้อย่างไรกันนะกลิ่นหอมนี้อีก...
"พวกเจ้าจงหนัหลังไปให้หมดห้ามใครมองทางนี้!"
ทุกคนที่ได้ยินคำสั่งต่างรู้ดีว่าคำสั่งนี้จะใช้เมื่อองค์ราชเจ้าป่าของเขานั้นได้พบคู่ของตน
"ครับ!"
เสียงรับคำหนักแน่นก่อนจะพากันรีบหันหลังทันที
"กลับหยุดการล่าไว้แค่นี้"
"ครับ!"
ในตอนนี้หัวใจข้าสั่นรุนแรงแปลกๆราวกับคำที่ท่านแม่เอ่ยไว้ไม่มีผิด..'ตัวเมียที่ถูกกำหนดให้เป็นของลูกเมื่อลูกพบจะรู้เอง..เสียงหัวใจของลูกจะเต้นดังคล้ายจะหลุดจากตัวนางนั้นจะน่ารักน่าเป็นห่วงไปหมด'
ตลอดการเดินทางกลับหยดน้ำฝนหล่นไม่หยุดพักการจะมาให้ถึงถ้ำที่พักของข้านั้นไม่ง่ายเลยเมื่อมองเรือนร่างที่ค่อยๆเผยเนื้อหนังเนียนนุ่มขาวนวนบอบบางใครจะรู้เล่าอาจจะเพราะนางงดงามจึงมีคนจับนางขังไว้ในเศษซากนั้น...มันเป็นใครกันที่กล้าทำ! ข้าจะซีกมันเป็นชิ้นๆ!
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 5
Comments