เงียบสงบ แต่เก่งเกินใคร
เสียงกริ่งปลุกให้ทุกคนลุกขึ้นจากความเงียบสงบในห้องเรียน เสียงฝีเท้าที่เดินไปมาและการพูดคุยกระซิบเบาๆ ท่ามกลางการเริ่มต้นของบทเรียนใหม่ แต่ท่ามกลางความวุ่นวายนั้น มีเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่นั่งเงียบในมุมห้อง
ภูมิ เด็กหนุ่มตัวเล็ก ผิวขาวและหล่อจนทำให้คนมักมองเขาด้วยสายตาแปลกๆ บางครั้งก็ทำให้คนเข้าใจผิด คิดว่าเขาคือผู้หญิง คิ้วและตากลมโต ใบหน้าที่เรียวและผิวที่ขาวใสทำให้เขามีลักษณะเหมือนกับสาวน้อยมากกว่าหนุ่มน้อยเสียอีก แต่ภูมิไม่เคยสนใจที่จะอธิบายตัวเองให้ใครฟัง เขาไม่เคยเปิดเผยตัวตนในที่สาธารณะ
เขานั่งอยู่ที่มุมห้อง ใบหน้าของเขาสงบเงียบ ราวกับว่าโลกภายนอกไม่เคยมีผลต่อเขา คำถามที่ครูโยนเข้ามาก็ไม่เคยทำให้เขาสะดุ้งหรือแสดงความสนใจแม้แต่น้อย เขามองไปที่กระดานไวท์บอร์ดที่เต็มไปด้วยโจทย์คณิตศาสตร์ที่ค่อนข้างยาก
“ใครจะช่วยตอบคำถามข้อที่ 5?” ครูถามเสียงเรียบ
ห้องเรียนเงียบไปชั่วขณะ ไม่มีใครยกมือขึ้น แม้จะมีบางคนมองไปที่ภูมิ คาดหวังว่าเขาจะตอบคำถามเช่นเคย แต่วันนี้ภูมิยังคงเงียบ เขารู้ดีว่าถ้าเขาตอบคำถามนี้ ทุกสายตาก็จะหันมาที่เขาและบางคนอาจจะเข้าใจผิด คิดว่าเขาคือเด็กผู้หญิงที่เก่งเกินไป
แต่ในที่สุด ภูมิก็ยกมือขึ้นเบาๆ ค่อยๆ ลุกจากที่นั่งและเดินไปที่กระดาน กระดูกข้อมือของเขาจับชอล์กอย่างชำนาญและเขียนคำตอบลงบนกระดานอย่างรวดเร็ว
คำตอบที่ถูกต้องปรากฏขึ้นอย่างง่ายดาย ราวกับว่าเขาไม่เคยต้องคิดหนักเกี่ยวกับมันเลยแม้แต่น้อย ทุกสายตาจับจ้องไปที่เขา ครูมองด้วยความประหลาดใจ ขณะที่เพื่อนๆ ในห้องเริ่มกระซิบกันเบาๆ
“เขาคือผู้ชายจริงๆ หรือ?” เสียงกระซิบดังขึ้น
ภูมิยิ้มเล็กน้อยกับตัวเองเมื่อเห็นความสงสัยในสายตาของเพื่อนร่วมชั้น เขาไม่ได้ต้องการคำชื่นชมจากใคร การเป็นคนที่ไม่เปิดเผยตัวตนและไม่สนใจการรับรู้จากผู้อื่น คือสิ่งที่ทำให้เขารู้สึกปลอดภัย
บางที... การเป็นเงียบๆ ก็อาจจะเป็นทางที่ดีที่สุดสำหรับเขา.
จบตอน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments