ตอนที่ 6: เส้นทางสู่กรุงเทพฯ

หลังจากไฟต์สำคัญที่สร้างชื่อให้กับ นที ในระดับท้องถิ่น ลุงหมานเริ่มติดต่อหาผู้จัดการแข่งขันมวยในจังหวัดใหญ่ เพื่อเปิดโอกาสให้นทีได้แสดงฝีมือบนเวทีที่ใหญ่ขึ้น

"เจ้าเก่งขึ้นทุกวัน แต่นี่มันแค่จุดเริ่มต้น ข้าจะส่งเจ้าไปเจอกับนักมวยระดับแนวหน้าในรายการแข่งจังหวัด แต่ถ้าคิดจะไปกรุงเทพฯ เจ้าต้องแกร่งกว่านี้อีกหลายเท่า" ลุงหมานพูดขณะมองนทีฝึก

---

คู่ต่อสู้ใหม่: แสงทอง "พายุใต้"

สองสัปดาห์ต่อมา นทีได้รับแจ้งว่าเขาจะต้องเจอกับ แสงทอง "พายุใต้" นักมวยชื่อดังจากจังหวัดใหญ่ ผู้มีหมัดเร็วราวสายฟ้าและเคยเป็นแชมป์ระดับภาคมาก่อน การชกครั้งนี้จัดขึ้นที่เวทีใหญ่อันทรงเกียรติในตัวจังหวัด ผู้คนต่างรอชมไฟต์นี้ด้วยความตื่นเต้น เพราะแสงทองถือเป็นนักชกที่ไม่มีใครล้มได้ง่ายๆ

"อย่ากลัว แค่ทำให้ดีที่สุด จำไว้ เจ้าฝึกมาเพื่อสิ่งนี้" ลุงหมานให้กำลังใจ

---

วันแข่งขัน

สนามมวยกลางแจ้งในจังหวัดใหญ่เต็มไปด้วยเสียงเชียร์ นทีรู้สึกถึงความกดดันจากผู้คนรอบข้าง แต่ในขณะเดียวกัน เขาก็รู้สึกตื่นเต้นที่จะพิสูจน์ตัวเอง

แสงทองยืนอยู่กลางเวทีในชุดสีเหลืองสดใส เขามองนทีด้วยสายตาประเมิน

"เด็กอย่างนายคิดว่าจะล้มฉันได้งั้นเหรอ? ฉันอยู่ในวงการนี้มานานกว่า 10 ปี"

นทีตอบกลับอย่างสงบนิ่ง

"ประสบการณ์ไม่ได้สำคัญเสมอไปหรอก ถ้าหัวใจยังสู้ได้"

เสียงระฆังดังขึ้น

---

ยกที่ 1: แสงทองเริ่มต้นด้วยความรวดเร็ว สมฉายา "พายุใต้" เขาโจมตีด้วยหมัดชุดและจังหวะหลบหลีกที่ทำให้นทีแทบจับทางไม่ได้ แต่นทีไม่ตื่นตระหนก เขาใช้ยกแรกเพื่ออ่านจังหวะและวิธีการเคลื่อนไหวของคู่ต่อสู้

ยกที่ 2: นทีเริ่มสวนกลับด้วยหมัดตรงและฮุกที่เฉียบขาด เขาใช้การเคลื่อนไหวที่คล่องแคล่วเพื่อเลี่ยงหมัดเร็วของแสงทอง เสียงเชียร์จากผู้ชมเริ่มเปลี่ยนมาอยู่ฝั่งนที

---

ยกที่ 3: การชกเริ่มดุเดือดขึ้น แสงทองเปลี่ยนกลยุทธ์เป็นการโจมตีหนักหวังปิดเกม แต่นทีใช้จังหวะที่แสงทองเสียการทรงตัวสวนกลับด้วยอัปเปอร์คัตเต็มแรง หมัดนั้นทำให้แสงทองเซไป

นทีไม่ปล่อยโอกาส เขารุกอย่างต่อเนื่องด้วยหมัดชุดจนแสงทองล้มลงกลางเวที กรรมการเริ่มนับ

"เจ็ด… แปด… เก้า… สิบ!"

---

หลังการแข่งขัน

เสียงเฮดังกระหึ่มทั่วสนาม นทีชูมือขึ้นพร้อมกับความภาคภูมิใจ ลุงหมานรีบขึ้นมาบนเวที ตบไหล่เขาด้วยความดีใจ

"เจ้าทำได้ดีมาก ไฟต์นี้ทำให้เจ้ามีสิทธิ์ไปต่อในกรุงเทพฯ ข้าภูมิใจในตัวเจ้า!"

แต่ในขณะที่ทุกคนเฉลิมฉลอง นทีสังเกตเห็นชายคนหนึ่งในชุดสูทยืนมองอยู่ห่างๆ ดวงตาของชายคนนั้นเต็มไปด้วยความสนใจปนสงสัย

หลังจากงานเลิก ชายคนนั้นเดินเข้ามาหานที

"นายคือนทีใช่ไหม? ฉันเป็นโปรโมเตอร์จากกรุงเทพฯ สนใจขึ้นเวทีใหญ่ในเมืองหลวงหรือเปล่า?"

นทีมองชายคนนั้น ก่อนตอบกลับด้วยความมุ่งมั่น

"แน่นอนครับ ผมพร้อมที่จะไป"

---